DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49557#0216
208 Partis III. Sectio II.
quatenus ex perfectionibus finitis rerum creatarum
percipitur, eam tamen infinitam effe necesse est, qua-
tenus ea ex perfectionibus Divinis, quse omnes infi-
nita sunt, percipitur, oporterque eam (impliciter
infinitam dicere, quia potius ex perfectionibus Divi-
nis, quam ex perfectionibus rerum creatarum perci-
pitur. Rem declaro exemplo. Cernis imaginem Caji,
quem ob eximias ejus dotes & virtutes vehementer
diligis, aut cernis opus aliquod artificiosum ab eo
confeCtum: ingentem ex ea re vel imagine volupta-
tem percipis, quia hominis tam chari opus aut ima-
go est: eandem igitur voluptatem potius ex perfe-
ctionibus dileCtiCaji tui, quam ex perfeCtione operis
illius, vel imaginis percipisj unde quoque voluptas
illa multo major esse potest, quam ea foret , si eam
ex sola perfeCtione aut bonitate illius operis vel ima-
ginis perciperes. Simili ratione Deus ex rebus cre-
atis ceu imaginibus & operibus suis infinitam volu-
ptatem percipit, licet earum perfectiones omnes non-
nisi finits sint, atque per se solas nonnisi finitam pa-
rere voluptatem possint.
Sed quatritur jam, an Deus etiam ex bonitate
rerum creatarum secundum se, & absque relatione ad
Ipsum, considerata voluptatem percipiat? Nos certe
bonitate plurimarum rerum viliorum vix unquam de.
ledtamur, cumque ingentem aliquam voluptatem ex
insigni quodam bono percipimus, ea totus animus
nosler ita impleri solet, ut jam ex bonis aliis multo
minoribus nullam voluptatem percipere possimus.
Nonne igitur multo magis dicendum erit, Deum,
qui ex cognitione sui ipsius infinitam voluptatem per-
cipit, adeoque se ipso infinite beatus est, nonnisi se
solo delecdari, neque ex bonitate rerum finitarum,
qua bonitate ipsius infinite minor est, ullam perci-
pere voluptatem polle ? Verum si rem paulo dili-
gentius expendamus, facile deprehendimus, nos ex
bo-
quatenus ex perfectionibus finitis rerum creatarum
percipitur, eam tamen infinitam effe necesse est, qua-
tenus ea ex perfectionibus Divinis, quse omnes infi-
nita sunt, percipitur, oporterque eam (impliciter
infinitam dicere, quia potius ex perfectionibus Divi-
nis, quam ex perfectionibus rerum creatarum perci-
pitur. Rem declaro exemplo. Cernis imaginem Caji,
quem ob eximias ejus dotes & virtutes vehementer
diligis, aut cernis opus aliquod artificiosum ab eo
confeCtum: ingentem ex ea re vel imagine volupta-
tem percipis, quia hominis tam chari opus aut ima-
go est: eandem igitur voluptatem potius ex perfe-
ctionibus dileCtiCaji tui, quam ex perfeCtione operis
illius, vel imaginis percipisj unde quoque voluptas
illa multo major esse potest, quam ea foret , si eam
ex sola perfeCtione aut bonitate illius operis vel ima-
ginis perciperes. Simili ratione Deus ex rebus cre-
atis ceu imaginibus & operibus suis infinitam volu-
ptatem percipit, licet earum perfectiones omnes non-
nisi finits sint, atque per se solas nonnisi finitam pa-
rere voluptatem possint.
Sed quatritur jam, an Deus etiam ex bonitate
rerum creatarum secundum se, & absque relatione ad
Ipsum, considerata voluptatem percipiat? Nos certe
bonitate plurimarum rerum viliorum vix unquam de.
ledtamur, cumque ingentem aliquam voluptatem ex
insigni quodam bono percipimus, ea totus animus
nosler ita impleri solet, ut jam ex bonis aliis multo
minoribus nullam voluptatem percipere possimus.
Nonne igitur multo magis dicendum erit, Deum,
qui ex cognitione sui ipsius infinitam voluptatem per-
cipit, adeoque se ipso infinite beatus est, nonnisi se
solo delecdari, neque ex bonitate rerum finitarum,
qua bonitate ipsius infinite minor est, ullam perci-
pere voluptatem polle ? Verum si rem paulo dili-
gentius expendamus, facile deprehendimus, nos ex
bo-