DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.7738#0025
Κεφ. ΣΤ'. Πλουτισμός τοϋ Κρητικού Μουσείου διά δωρεών κ.λ.χ. 21
Πρώτος έδημοσίευσεν ό Ογ5Ϊ τινά περί των λαρνακών τούτων (Όπιε
ίιιπείίπ Οειεβϊ, (Μοηυ.ιηεπτ.ϊ Αηιϊοΐιϊ) μετ' αυτόν δ' ό ΡείΎοί εϊς τό μνη-
μειώδες σύγγραμμα του ΗίδΙοίτε άε 1' ατί. Τόμ. 6 σελ. 456.
Τό Μουσεΐον δμως έπλουτίσθη και διά συλλογής ολοκλήρου πήλινων
αγγείων πρωτοφανών, ευρεθέντων υπό χωρικών τυχαίως εντός σπηλαίου
κειμένου υψηλά εις την προς νότον πλευράν τοϋ όρους "Ιδης, αντικρύ της
Φαιστού. Τό σπήλαιον λέγουσιν οί βοσκοί Μαύρο Σπήλιο. Διά την γειτνίασιν
δε αυτού προς τό χωρίον της επαρχίας Καινούριου Καμάρες ωνομάσθη Σπή-
λαιον Καμαρών και τά εν αύιώ ευρεθέντα αγγεία Καμαραϊκά.
Οί εύρόντες τά αγγεία ταύτα χωρικοί τά εφερον εις τό Μουσεΐον. Ό δέ
πρόεδρος τοΰ Συλλόγου επαινέσας αυτούς διά την προθυμίαν και τον πατριω-
τισμόν των τους έφιλοδώρησε διά εκατόν χρυσών φράγκων.
Ό "Αγγλος αρχαιολόγος ΛΙατ5ΐΐ3ΐ τά έδημοσίευσεν εις περιοδικόν «Ρτοοεε-
γ1ϊπ»'5 οί ΑηΙϊηυαΓΪεδ 1887». Βραδύτερον και ό καθηγητής Μ&π&ηϊ έδημο-
σίευσε ταύτα εις τό λίοπυπιεπίί Απίΐεΐπ 1887.
Τά αγγεία ταύτα απετέλεσαν τήν βάσιν ιδίας τάξεως κληθέντα Μεσομι-
νωϊκά ή Καμαραϊκά. Περαιτέρω θά ϊδωμεν δτι ό διευθυντής της εν Αθήναις
Αγγλικής Σχολής καθηγητής Όαν* ΚΪΠ5 έξηρεύνησεν οριστικώς τό σπήλαιον.
Έχ της συντομωτάτης ταύτης περιγραφής φαίνεται δτι ό Σύλλογος Ηρα-
κλείου πλην τών άλλων αυτού κοινωφελών ασχολιών ήδυνήθη νά περισώση
άνεκτιμήτου αξίας αρχαιότητας και νά κατάρτιση μοναδικόν εν τώ κόσμω
Μουσεΐον δπερ έξηκολούθησε και εξακολουθεί νά πλουτίζεται και συμπλη-
ρούται μέχρι σήμερον.
Τό Μουσεΐον τοΰ Συλλόγου δταν παρεχωρήθη εις τήν Κρητικήν Πολι-
τείαν είχε, πλήν τών χρυσών και λίθινων, πήλινα 1331, χάλκινα 340.
Πρώτος έδημοσίευσεν ό Ογ5Ϊ τινά περί των λαρνακών τούτων (Όπιε
ίιιπείίπ Οειεβϊ, (Μοηυ.ιηεπτ.ϊ Αηιϊοΐιϊ) μετ' αυτόν δ' ό ΡείΎοί εϊς τό μνη-
μειώδες σύγγραμμα του ΗίδΙοίτε άε 1' ατί. Τόμ. 6 σελ. 456.
Τό Μουσεΐον δμως έπλουτίσθη και διά συλλογής ολοκλήρου πήλινων
αγγείων πρωτοφανών, ευρεθέντων υπό χωρικών τυχαίως εντός σπηλαίου
κειμένου υψηλά εις την προς νότον πλευράν τοϋ όρους "Ιδης, αντικρύ της
Φαιστού. Τό σπήλαιον λέγουσιν οί βοσκοί Μαύρο Σπήλιο. Διά την γειτνίασιν
δε αυτού προς τό χωρίον της επαρχίας Καινούριου Καμάρες ωνομάσθη Σπή-
λαιον Καμαρών και τά εν αύιώ ευρεθέντα αγγεία Καμαραϊκά.
Οί εύρόντες τά αγγεία ταύτα χωρικοί τά εφερον εις τό Μουσεΐον. Ό δέ
πρόεδρος τοΰ Συλλόγου επαινέσας αυτούς διά την προθυμίαν και τον πατριω-
τισμόν των τους έφιλοδώρησε διά εκατόν χρυσών φράγκων.
Ό "Αγγλος αρχαιολόγος ΛΙατ5ΐΐ3ΐ τά έδημοσίευσεν εις περιοδικόν «Ρτοοεε-
γ1ϊπ»'5 οί ΑηΙϊηυαΓΪεδ 1887». Βραδύτερον και ό καθηγητής Μ&π&ηϊ έδημο-
σίευσε ταύτα εις τό λίοπυπιεπίί Απίΐεΐπ 1887.
Τά αγγεία ταύτα απετέλεσαν τήν βάσιν ιδίας τάξεως κληθέντα Μεσομι-
νωϊκά ή Καμαραϊκά. Περαιτέρω θά ϊδωμεν δτι ό διευθυντής της εν Αθήναις
Αγγλικής Σχολής καθηγητής Όαν* ΚΪΠ5 έξηρεύνησεν οριστικώς τό σπήλαιον.
Έχ της συντομωτάτης ταύτης περιγραφής φαίνεται δτι ό Σύλλογος Ηρα-
κλείου πλην τών άλλων αυτού κοινωφελών ασχολιών ήδυνήθη νά περισώση
άνεκτιμήτου αξίας αρχαιότητας και νά κατάρτιση μοναδικόν εν τώ κόσμω
Μουσεΐον δπερ έξηκολούθησε και εξακολουθεί νά πλουτίζεται και συμπλη-
ρούται μέχρι σήμερον.
Τό Μουσεΐον τοΰ Συλλόγου δταν παρεχωρήθη εις τήν Κρητικήν Πολι-
τείαν είχε, πλήν τών χρυσών και λίθινων, πήλινα 1331, χάλκινα 340.