Cicero, Marcus Tullius; Isocrates; Lucianus; Suidas; Sinapius, Johannes; Hegendorph, Christoph [Oth.]: M. T. Ciceronis, De Partitione Oratoria Dialogus: uno fasce, quod aiunt, omnem dicendi doctrinam complectens, unà cum Scholijs Christophori Hegendorphini, iam recens & natis & editis. Et alia quaedam opuscula graeca elegantißima, ab eodem Hegendorphino latine reddita, quoru[m] titulos in proxima pagella Lector reperies (Haganoae, 1528) [VD16 C 3513]

Μ. T* C* O R A Τ Ο
tauHa ponetur, Ii teRata dici uidebutuf;
ii cum hominum opinione, auRorita/
te, ii cum lege,cum more, cum religi
one, coniunRa , si probitas narrantis
iignibcabitur, si antiquitas,ii memo/
ria , si orationis ueritas, et uitg fides ^
Suauis autem narratio eR , qua: habet
admirationes, expeRationes, exitus in%
opinatos, si interpositos motus animor
rum^ colloquia personarum , dolores^
iracundias, metus, laetitias, cupiditates.
pcrg4 Sed iam ad reliqua transeamus. C. F.
Nempe ea sequuntur, qua: ad faciedam
^ 6^" Bdem pertinent. C ί P. Ita eR, qua: qui
^ dem in confirmationem &inreprehen/
^ iionemdiuiduntur.Naminconhrman
r Μ ί ^ do.noRra probare uolumus, in repre/
Mo hendendo redarguere contraria. Quo/
i^Jrfprc_ niam igitur omne quod in controuerii
am uenit ^ id aut Bt ^ nec ne iit, aut quid
gur&MKr. Rt * 3U* quale Bt, quaeritur. In primo con
ieRura ualet, in altero definitio, in ter/
tio ratio. C.F, Teneo iRam diRribu/
tionem. Nunc conieRurx locos quaero;
C P.