Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Schweling, Johann Eberhard; Coccejus, Heinrich
Tractatio Ethica De Summo Bono Morali — Bremen, 1692 [VD17 16:723783E]

DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.17569#0004
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
tenus in ipso singula vivunt, moventur & sunt* Ac Iicet nihil sue-
rit ante conditionem Universi, sempertamen (puta ab &ternoi) vo-
luit convenire omnibus rebus esFe&ive, ut in tempore {necprms po-
tueruntt) & viverent & moverentur Sc essent in ipfo. Mereque
possibilibus,nunquamfuturis , videtur DEIIS effe&ive etiam con-
venire-; quatenus volutitati cjus ftatum pbssibilitatis sute unice de«
bent. llt mirumnonsit,abinfinito.hoc boni sbnte commuhieati-
vo sui, permultos rivulos fluxisie, totidem boniabalio species*
V.
Deinde, certas rei bonum tribui Iblet in Divinum, Humamimr
ac Naturale. Hoc, vel ortu, vei eognitione dicitur tale; Non mi-
nus quEEopeluminis naturalis coniequimur, quam quas extra nos
aut in nobis naturaliter genita ftrnt, Naturalia vocamus. Illud, vel
proprietate,veIcausl, vel poteftate dicltur tale: Siquidem Humana
appellamus, non tantum qua; propria nobis sunt, sed etiam qua; abs
homine quatali (pr£viosciltinte!lediUper voluntatem:), proveniunt,
imo omnia quk abs hominis libertate ac poteftate dependent, ut
ejus studio ac labore comparabilta sint. Istud, vel ortu tam mediar
to quim immediato, velsimilitudine, vel conjun&ionedicitur tale:
jssique ea quee DEUS ex inhahili materla ac ex nihilo condit, quseque
cum ac fineftudio & labore nobis impertit, aut quorum principia
nobis fiippeditavit, vel qua; nosfimiies DEI reddunt,aut nos cuiq
DEO quodammodo uniunt, Divina nuneupamus*
" " VL , ,
Neque nos sugit bonorum Animx, Corporis & Fortun£ distfa>
£tio desiimpta utplurimum a refpe&u Stoico,quo quid dicitur In iVo-
bisGeExttanos. Dico utplurimum'i nam qua; Stoiciajunt S&jpS^
non funtnifi voluntates noftrae immanentes, exclufis ceteris ix.i<$
$imv di£tis. Sciendum, multa eorum, qua* nobis efFe£tiv& convenU
unt, inesse nobis (quod impraefentiarum eft animo vel corpori;) eate-
nus, ut pendeant simui ab exercitiovoluutatis, adeoqueapoteftate
tioftra: multaque citraopem voluntatis mere' divinitus, vel etiam
naturaIiter?inesreanimo aceorporl, quaesi non magis,ssique tamen
«sFestive nobis convenire indies experimur: quanquam illa magis
nostra, quam hasc fint. Unde bona animi corporisque, funt refpe-
ttive divina, oacuraUa 5c humana, tsoc ita ftint in nobis, ut etiam
 
Annotationen