[Lamey, Andreas] [Hrsg.]: Codex principis olim Laureshamensis abbatiae diplomaticus: ex aevo maxime Carolingico diu multumque desideratus (Band 3) (Mannheim, 1770)

nominibus, diu post exortis , adliuc supersint.
Varia & incerta plane tum temporis fuit, uti
pronuntiandi, ita scribendi ratio, orthographia
fere nulla. Scribae, Latinis tantum literis assueti,
barbaram ipsi habebant vernaculam suam, ob
enuntiandi scribendique difficultatem, quam ut
mitigarent, Teutonica vocabula Latinis plerum-
que terminationibus auxerunt. (f)
In nostro autem indice terminationes has La-
tinas negleximus , ut puritati suae redderemus,
qua? prsepostero elegantiarum studio videbantur
essb corrupta.
At quantacunque fuerit vernaculaenostraeaevo
Carolingico barbaries , longe minus reprehen-
denda est, quam monachorum seculi XII in de-
scri-
( f) Prseter suetam Latinorum terminationem in us, majores nostri
valde adamarunt nomina sua desmere in o, genitivo pnis ; unde
Ado, Alto, Amalo, Arbio, Babo, Bebo, Benno, Benzo, Berno, Be-
tho, Bicko, Bubo, Dudo, Emicho, Ernesto, Giso, Hatto, Lantbodo,
Nebo, Otto, Ratbodo, Wacho, Witegewo &c.