DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.25909#0016
*■ ( 2 ) *
nec in sdentiae habitum formata, haud adeo ab omnibus ac-
curate de astionum moralium quantitate disputatum suit.
Quare vel plane non, aut saltim ieiune, vel erronee satis de
illa egerunt plerique Iurisnaturae doftores* Omnibus cog-
nitum est, quam parum convenienter illi convenientiae doc-
tores Stoici de gradibus peccatorum indicaverint. Placuit
enim ipsis, docente nos Diogene Laertio (i), aequalia esse
omnia peccata; ex eadem quippe ratione, qua veritas non
postit dici altera verior, & mendacium altero magis falsum,
fraudem quoque & peccata alia aliis non maiora minorave es-
se (V). Marcus vero Antoninus, qui multa samiliae suae de-
creta correxit, alTentitur (3) Theophrasio philolophice dicen-
ti , graviora esse, quae per cupidinem, quam quae per iram
admittuntur, seu amplioris esfe criminis, quod cum volup-
tate , quam quod cum dolore admittitur (4).
Gro-
(1) In Zenon, lib. Vili, Segm. 120, edit. Amstelod.
(2) Cicero iam satis bene ostendit, quam parum istae similitudi-
nes a Stoicis allatae probent: Ut, inquit ( Zeno), in fidibus pluri-
mis , fi nulla earum ita contenta numeris (it, ut concentum feruare
pofjit, omnes aeque incontentae jint: (ic peccata, quia difcrepant, ae-
que difcrepant: paria funt igitur♦ Hic ambiguo ludimur: aeque enim
contingit omnibus fidibus , ut incontentae Jint: illud non continuo, ut
aeque incontentae : Collatio igitur ifta nihil te iuvat. De finibus bon.
Sc mal. Lib. IV, c. XXV11.
(3) Lib* II, § 10.
(4) In voluptate enim maior est hominis spontaneitas, quam in
eo, qui affectu irae et doloris abreptus peccat. Buddeus in praef. ad
Antoninum, Se£t. Illi, § li minus recte sui picatur, Antoninum hic
intendere distinctionem illam appetitus senlitivi in concupiscentem
et irascentem, cum haec potius eadem sit cum eo, quod hodie dici-
mus , facultatem appetitivam senlitivam exerceri, vel strifte appeten-
do, vel aversando*
nec in sdentiae habitum formata, haud adeo ab omnibus ac-
curate de astionum moralium quantitate disputatum suit.
Quare vel plane non, aut saltim ieiune, vel erronee satis de
illa egerunt plerique Iurisnaturae doftores* Omnibus cog-
nitum est, quam parum convenienter illi convenientiae doc-
tores Stoici de gradibus peccatorum indicaverint. Placuit
enim ipsis, docente nos Diogene Laertio (i), aequalia esse
omnia peccata; ex eadem quippe ratione, qua veritas non
postit dici altera verior, & mendacium altero magis falsum,
fraudem quoque & peccata alia aliis non maiora minorave es-
se (V). Marcus vero Antoninus, qui multa samiliae suae de-
creta correxit, alTentitur (3) Theophrasio philolophice dicen-
ti , graviora esse, quae per cupidinem, quam quae per iram
admittuntur, seu amplioris esfe criminis, quod cum volup-
tate , quam quod cum dolore admittitur (4).
Gro-
(1) In Zenon, lib. Vili, Segm. 120, edit. Amstelod.
(2) Cicero iam satis bene ostendit, quam parum istae similitudi-
nes a Stoicis allatae probent: Ut, inquit ( Zeno), in fidibus pluri-
mis , fi nulla earum ita contenta numeris (it, ut concentum feruare
pofjit, omnes aeque incontentae jint: (ic peccata, quia difcrepant, ae-
que difcrepant: paria funt igitur♦ Hic ambiguo ludimur: aeque enim
contingit omnibus fidibus , ut incontentae Jint: illud non continuo, ut
aeque incontentae : Collatio igitur ifta nihil te iuvat. De finibus bon.
Sc mal. Lib. IV, c. XXV11.
(3) Lib* II, § 10.
(4) In voluptate enim maior est hominis spontaneitas, quam in
eo, qui affectu irae et doloris abreptus peccat. Buddeus in praef. ad
Antoninum, Se£t. Illi, § li minus recte sui picatur, Antoninum hic
intendere distinctionem illam appetitus senlitivi in concupiscentem
et irascentem, cum haec potius eadem sit cum eo, quod hodie dici-
mus , facultatem appetitivam senlitivam exerceri, vel strifte appeten-
do, vel aversando*