DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.25909#0017
•»
* ( 3 ) *
Grotius, qui Ius naturae instauravit, caput istud prorsus
omisit ; ni si eo referas, quae Lib. II, c. XX, § 28-31 de
poena ex meritis indigenda attulit, ubi tria respici vult, 1)
caulam, quae impulit; z) caulam , quae retrahere debuit; 3)
personae idoneitatem. Refte quidem haec dicta sunt, sed pa-
rum sufficienter. Cuiuspost Grotium opera luris naturalis (cien-
tia iacens rursus vigere coepit, Pufendorfius primus, credo,
dilseruit de asionum moralium quantitate (5). Cum vero
ad eam distitffte cognoscendam aliud asiiimatur oportet, quan-
titas quoque relative conliderata huius potissimum loci est;
neque video , qua ratione ea , quae de quantitate absoluta
affert, valde in dostrinam de imputatione secundum diver-
sos gradus instituenda inssuant. Afitiones bonas & malas idem
reduxit ad lineam rectam curuasque ; & cum restae lineae
semper respefhi direstionis-sint conformes, aftiones bonas in
se non esse vult alteram altera meliores; concedens tamen,
unam altera polle dici nobiliorem & pulchriorem Cum vero
infinitae dentur cumae lineae a se invicem diversae , pronun-
ciat graviter contra Zenonis dogma de peccatorum aequali-
tate. Simile igitur quidem adduxit , at nihil demonstravit.
Quod si fecisset, forte cognovisset, aftionibus bonis diver-
sam bonitatem & pravitatem aeque ac malis tribuendam esse.
Quam praeterea instituit comparationem aftionum pravarum
cum angulo rectilineo , cuius quantitas definitur per arcum
ex vertice descriptum & inter bina crura cadentem , nihil
A % pror-
(5) Le Droit de la nature &s des gens L. 1, c. VIII, edit. Barbey-
rac. tom. 1. Veterum haec sententia a Pufendorfio seruata est»
Sic Arijioteles de moribus ad Nicomacbum* lib. Ii, pag. 81, edit.
Opor: Peccare licet multis modis, quoniam, ut PFTHAGORAE1
conii ciebant, malum insiniti, bonum siniti ejl, jeu quod idem eft : Eft
simplex virtus, omnigenum vitium.
* ( 3 ) *
Grotius, qui Ius naturae instauravit, caput istud prorsus
omisit ; ni si eo referas, quae Lib. II, c. XX, § 28-31 de
poena ex meritis indigenda attulit, ubi tria respici vult, 1)
caulam, quae impulit; z) caulam , quae retrahere debuit; 3)
personae idoneitatem. Refte quidem haec dicta sunt, sed pa-
rum sufficienter. Cuiuspost Grotium opera luris naturalis (cien-
tia iacens rursus vigere coepit, Pufendorfius primus, credo,
dilseruit de asionum moralium quantitate (5). Cum vero
ad eam distitffte cognoscendam aliud asiiimatur oportet, quan-
titas quoque relative conliderata huius potissimum loci est;
neque video , qua ratione ea , quae de quantitate absoluta
affert, valde in dostrinam de imputatione secundum diver-
sos gradus instituenda inssuant. Afitiones bonas & malas idem
reduxit ad lineam rectam curuasque ; & cum restae lineae
semper respefhi direstionis-sint conformes, aftiones bonas in
se non esse vult alteram altera meliores; concedens tamen,
unam altera polle dici nobiliorem & pulchriorem Cum vero
infinitae dentur cumae lineae a se invicem diversae , pronun-
ciat graviter contra Zenonis dogma de peccatorum aequali-
tate. Simile igitur quidem adduxit , at nihil demonstravit.
Quod si fecisset, forte cognovisset, aftionibus bonis diver-
sam bonitatem & pravitatem aeque ac malis tribuendam esse.
Quam praeterea instituit comparationem aftionum pravarum
cum angulo rectilineo , cuius quantitas definitur per arcum
ex vertice descriptum & inter bina crura cadentem , nihil
A % pror-
(5) Le Droit de la nature &s des gens L. 1, c. VIII, edit. Barbey-
rac. tom. 1. Veterum haec sententia a Pufendorfio seruata est»
Sic Arijioteles de moribus ad Nicomacbum* lib. Ii, pag. 81, edit.
Opor: Peccare licet multis modis, quoniam, ut PFTHAGORAE1
conii ciebant, malum insiniti, bonum siniti ejl, jeu quod idem eft : Eft
simplex virtus, omnigenum vitium.