TOONEELKUNST.

627

uitvoeringen, de gewilligheid, de nauwkeurigheid, de
zedigheid hunner voorstellingen eens bij de onzen.

Hoe gelukkig zouden wij zijn een dusdanig blijvend
gezelschap te bezitten, en hoe gemakkelijk zou dit,
door de samenwerking van welgezinden in het leven te
roepen zijn!

Een der minst bekende werken door het gezelschap
gespeeld is voorzeker The Wintertale, Das Winter-
märchen van Shakespeare.

Shakespeare schreef dit spei naar eene legende die
wij verhaald vinden bij Robert Greene (1560-1592), die
zelf meer dan 40 tooneelstukken opstelde. De vertel-
ling welke Greene blijkbaar aan een middeleeuwsch
voorbeeld ontleende, is in een aantal drukken versehenen,
waarvan de oudst bekende die van 1588 is. Greene
betitelt zijn verhaal : « Pandosto of de zege van den
tijd », waarin wordt voorgesteld hoe de waarheid en
de onschuld, door een noodlottig toeval miskend, toch
altoos weder in eere hersteld worden.

Shakespeare heeft de stof niet alleen verkort, de
hoofdtooneelen aan het hof van « Boheme » naar dat
van « Sicilie » overgebracht, de namen veranderd enz.,
maar vele karakteristieke trekken ter zijde gelaten, de
verwikkeling vereenvoudigd en de ontknooping geheel
veranderd. Zoodat het laatste bedrijt geheel mat is
geworden, door dat eene verloren gewaande dochter vöör
hären vader verschijnende, niet op het tooneel herkend,
maar slechts het verhaal van die herkenning wordt gedaan
en het slot — de zelfmoord van eenen woedenden vader
— op geluk en leven uitloopt.

Zij die het stuk van Shakespeare kennen, weten,
dat 00k het orakel van Apollo daarin eene hoofdrol
vervult. Zoodat wij hier in voorchristelijke tijden worden
verplaatst; terwijl de kleeding en de geheele mise-en-