DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.26590#0377
368
IETS OVER KLOKKEN.
drik IV vergunde hen het gebruik hiervan terzelfder
tijd, dat hij hen, door tusschenkomst zijner ge-
malin Bertha, aanzienlijke privilegiën schonk. Uit
dankbaarheid aan de keizerin noemden de Cremo-
nezen daarop hun wagen Bertacciola (strijdwagen
van Bertha). Dit voertuig was veel grooter dan de
gewone wagens; de Lombarden volgden het eerst,
daarop de Milanezen, deze uitvinding na. De laatsten
bekleedden hem met rood, de eersten met witte stof,
de. Cremonezen vereenigden beide kleuren.
Eindelijk bezat iedere stad zulk een strijdwagen,
die met de kleuren van het stedelijk wapen prijkte. De
zes ossen waardoor de wagen werd voortgetrokken,
droegen dekken van dezelfde kleuren. Aan een, in het
midden van den wagen bevestigden stang, waarboven
een witte banier met een rood kruis wapperde, hing de
klok, die door middel van verscheidene koorden geluid
kon worden. Slechts met toestemming der vroedschap
werd de strijdwagen in het leger gebracht. Hij stond
onder bewaking van 1500 uitgelezen, van top tot
teen gewapende, geheel geharnaste krijgers. Bij de
aanvoerders was zijn plaats, verschillende geeste-
lijken en acht klaroenblazers omringden hem, aan
de zorg van den bekwaamsten, dappersten bevel-
hebber werd hij toevertrouwd. Op de plaats waar
de strijdwagen zich bevond, werd krijgsraad gehouden
en recht gesproken. Daar werden ook de gewonden
verpleegd, rustten de, door den strijd afgematte
krijgers of zochten zij, die voor een overmachtigen
vijand moesten afdeinzen, een veilige wijkplaats.
Frank Swert verkreeg deze beschrijving van
zijn vriend Philips Rubens, die haar in het Latijn
vertaalde, naar het oorspronkelijke Italiaansche werk
van Antonio Campo. Terzelfdertijd, dat de zware
IETS OVER KLOKKEN.
drik IV vergunde hen het gebruik hiervan terzelfder
tijd, dat hij hen, door tusschenkomst zijner ge-
malin Bertha, aanzienlijke privilegiën schonk. Uit
dankbaarheid aan de keizerin noemden de Cremo-
nezen daarop hun wagen Bertacciola (strijdwagen
van Bertha). Dit voertuig was veel grooter dan de
gewone wagens; de Lombarden volgden het eerst,
daarop de Milanezen, deze uitvinding na. De laatsten
bekleedden hem met rood, de eersten met witte stof,
de. Cremonezen vereenigden beide kleuren.
Eindelijk bezat iedere stad zulk een strijdwagen,
die met de kleuren van het stedelijk wapen prijkte. De
zes ossen waardoor de wagen werd voortgetrokken,
droegen dekken van dezelfde kleuren. Aan een, in het
midden van den wagen bevestigden stang, waarboven
een witte banier met een rood kruis wapperde, hing de
klok, die door middel van verscheidene koorden geluid
kon worden. Slechts met toestemming der vroedschap
werd de strijdwagen in het leger gebracht. Hij stond
onder bewaking van 1500 uitgelezen, van top tot
teen gewapende, geheel geharnaste krijgers. Bij de
aanvoerders was zijn plaats, verschillende geeste-
lijken en acht klaroenblazers omringden hem, aan
de zorg van den bekwaamsten, dappersten bevel-
hebber werd hij toevertrouwd. Op de plaats waar
de strijdwagen zich bevond, werd krijgsraad gehouden
en recht gesproken. Daar werden ook de gewonden
verpleegd, rustten de, door den strijd afgematte
krijgers of zochten zij, die voor een overmachtigen
vijand moesten afdeinzen, een veilige wijkplaats.
Frank Swert verkreeg deze beschrijving van
zijn vriend Philips Rubens, die haar in het Latijn
vertaalde, naar het oorspronkelijke Italiaansche werk
van Antonio Campo. Terzelfdertijd, dat de zware