DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.26593#0309
VONDEL EN DE TURKEN.
295
Aldus streeck Cbams gebroet die kroon
In eenen oogenblik :
Noch spiegelt Christen rijck zich niet;
Is ’t zulck een titel waert
Te draegen, daer, tot Godts verdriet,
Men d’eer van ’t kruis niet spaert,
En, in het nijpen van den noot,
Godt laeft met gal en eeck.
De kruisgrens leght gesloopt en bleeck.
Out Kreten, eer door hondert steên
Ten hemel toe vermaert,
Wort vast de hartaêr afgesneên :
De Donau onbewaert,
Roept hulp, verdaeght een Scanderbeg,
Een anderen Martel,
Die ’t Sarazijnsch geweld ontzegg’,
En heenstier’ naar de hel:
Maer d’ooren zijn gestopt en doof.
Inheemsche staetreên wet
Het zwaert, en geeft het ongeloof,
Den vloeck van Ma-homet
Het velt gewonnen. Kan men dit
Verdaedigen ? Zy staen
Verstookt, hoe droef de grenswacht bidt,
En schreit: de Turck treckt aen.
Indien Byzansse, dus gesterckt
Europe voort afloop,
Met een gedruisch, en op zijn merckt
’s Volkx overschot verkoop’,
Gelijck het vee, dat deerlijck blaet,
Dan zal men ommezien,
En smeecken al te spade om raet,
Wie kan die plaegh ontvlien ?
De Turken zetteden intussc'hen de belegering met
krachtdadigheid voort. In gansch Europa begon men
het gevaar in te zien, hetwelk de Christene beschaving
dreigde. Doch onderlinge verdeeldheid der vorsten, vooral
hunne ingewortelde afgunst jegens elkander belette hen
doeltreffende maatregelen te nemen, om de vorderingen
van het Islamismus te keer te gaan. Paus Klemens IX
riep de hulp der Christen Staten in ; Fransche hulp-
benden gaven aan zijne stem gehoor, doch de machtige-
295
Aldus streeck Cbams gebroet die kroon
In eenen oogenblik :
Noch spiegelt Christen rijck zich niet;
Is ’t zulck een titel waert
Te draegen, daer, tot Godts verdriet,
Men d’eer van ’t kruis niet spaert,
En, in het nijpen van den noot,
Godt laeft met gal en eeck.
De kruisgrens leght gesloopt en bleeck.
Out Kreten, eer door hondert steên
Ten hemel toe vermaert,
Wort vast de hartaêr afgesneên :
De Donau onbewaert,
Roept hulp, verdaeght een Scanderbeg,
Een anderen Martel,
Die ’t Sarazijnsch geweld ontzegg’,
En heenstier’ naar de hel:
Maer d’ooren zijn gestopt en doof.
Inheemsche staetreên wet
Het zwaert, en geeft het ongeloof,
Den vloeck van Ma-homet
Het velt gewonnen. Kan men dit
Verdaedigen ? Zy staen
Verstookt, hoe droef de grenswacht bidt,
En schreit: de Turck treckt aen.
Indien Byzansse, dus gesterckt
Europe voort afloop,
Met een gedruisch, en op zijn merckt
’s Volkx overschot verkoop’,
Gelijck het vee, dat deerlijck blaet,
Dan zal men ommezien,
En smeecken al te spade om raet,
Wie kan die plaegh ontvlien ?
De Turken zetteden intussc'hen de belegering met
krachtdadigheid voort. In gansch Europa begon men
het gevaar in te zien, hetwelk de Christene beschaving
dreigde. Doch onderlinge verdeeldheid der vorsten, vooral
hunne ingewortelde afgunst jegens elkander belette hen
doeltreffende maatregelen te nemen, om de vorderingen
van het Islamismus te keer te gaan. Paus Klemens IX
riep de hulp der Christen Staten in ; Fransche hulp-
benden gaven aan zijne stem gehoor, doch de machtige-