DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.4919#0355
Belege zu Kapitel I.
41*
56. Cornutus, Epiclrome (theologiae graecae cornpendiurn) ed. C. Lang, 1881.
c. 20 (p. 37 äo ff.): Athene gedeutet als Einsicht.
και πόλ.εως γαρ καΐ οίκον και του βίον παντός προστάτιν ποιητέον την
φρόνησιν αφ* ob δη κ αϊ ερ ν σίπτ ο λ ι ς (1 b 305) κ αϊ π ο λ ι ά ς (48 d. 64g.
110c. cf. 52b; 27a.) ωνόμααται, καθ-άπερ και 6 Ζευς πολιενς' επίσ-
κοποι γαρ αμφότεροι των πόλεων.
Lang ρ. VI denkt an den bekannten Stoiker, den Lehrer des Persius.
Ältester Zeuge für diese Schrift ist Theodoret. cf. Christ3 702—755.
57. C. Plinius Secundus d. Α.,
Naturalis historiae ed. L. Jan — C. Mayhoff, 1875.
a) Λ71Ι. 43. 141 (II. 34f.), Metellus' Erblindung:
is Metellus orbam luminibus exegit seneetam amissis incendio, cum
Palladium raperet exaede Vestae, memorabili causa, sedeventu misero.
b) XXXIII. 12 (55). 156 (V 31) getriebene Silberarbeiten des Pytheas:
Ulixes et Diomedes erant in phialae emblemate Palladium subripientes.
c) VII. 120 (II 29) von Scipio und Claudia.
(34) Vir optimus semel α condito aevo iudicatus et Scipio Nasica α
iurato senatu, idem in toga Candida bis repulsa notatus α populo. in
summa ei in patria mori non licuit, non hercule magis quam extra
vincula Uli sapientissimo ab Apolline iudicato Socrati.
5 (35) pudicissima femina semel matronarum sententia iudicata est Sul-
picia Paterculi filia, uxor Fulvi Flacci, electa ex centum praeceptis
quae simulacrum Veneris ex Sibyllinis lihris dedrcaret; Herum reli-
gionis experimento Claudia inducta Romain deüm matre.
58. Lukas der Evangelist, πράξεις των άποοτόλων (c. 80).
1935: das hinirnelentstamrnte Eild der Artemis zu Ephesos:
τις γάρ έοτιν άν&ρώπων ος ον γινώσκει την Έφεοίων πόλιν νεωκόρον
ονσαν της μεγάλης Αρτέμιδος και τον διοπετονς;
aus der Rede des Stadtschreibers an das Volk im Theater.
dazu ausser 100. 100b. 106. 121:
a) Anonymos: codd. Oxon. Coli. Nov. öS und Coisl. gr. 25 in Catenae in
Nov. Test. ed. Cramer, Oxon. 1844, III 32 5 23—26 und 445.
[Αιοπετονς Coisl.] το έξ ονρανον παρά τον Διός πεμγ&εν ητοι κα-
ταπτάν και ον γενόμενον νπ ανθρώπου άγαλμα η της Αρτέμιδος η
της Παλλάδος, κα&ώς εμνθ-ενοντο "Ελληνες προς κατάπληξιν των άκε-
ραιοτέρων.
cf. Ps.-Oec. 1212, wo fälschlich gelesen wird και γενόμενον απ' ονρανον
[όννον st. άνόν) — die gleiche Unsicherheit in der Deutung 100. 105 b.
ß) Scholion anonymon aus Cod. Dresd. reg. A. 104 (a Matthaei = 98 Ac
Gregory), ed. Matthaei Nov. Test. V (= Act. Αρ.), 17S2, ρ. 334.
διοπετονς] άγαλμα της Ιίρτέμιδος, υ ελεγον άνωθ-εν εκ τον Διός πεμ-
φθ-ήναι.
41*
56. Cornutus, Epiclrome (theologiae graecae cornpendiurn) ed. C. Lang, 1881.
c. 20 (p. 37 äo ff.): Athene gedeutet als Einsicht.
και πόλ.εως γαρ καΐ οίκον και του βίον παντός προστάτιν ποιητέον την
φρόνησιν αφ* ob δη κ αϊ ερ ν σίπτ ο λ ι ς (1 b 305) κ αϊ π ο λ ι ά ς (48 d. 64g.
110c. cf. 52b; 27a.) ωνόμααται, καθ-άπερ και 6 Ζευς πολιενς' επίσ-
κοποι γαρ αμφότεροι των πόλεων.
Lang ρ. VI denkt an den bekannten Stoiker, den Lehrer des Persius.
Ältester Zeuge für diese Schrift ist Theodoret. cf. Christ3 702—755.
57. C. Plinius Secundus d. Α.,
Naturalis historiae ed. L. Jan — C. Mayhoff, 1875.
a) Λ71Ι. 43. 141 (II. 34f.), Metellus' Erblindung:
is Metellus orbam luminibus exegit seneetam amissis incendio, cum
Palladium raperet exaede Vestae, memorabili causa, sedeventu misero.
b) XXXIII. 12 (55). 156 (V 31) getriebene Silberarbeiten des Pytheas:
Ulixes et Diomedes erant in phialae emblemate Palladium subripientes.
c) VII. 120 (II 29) von Scipio und Claudia.
(34) Vir optimus semel α condito aevo iudicatus et Scipio Nasica α
iurato senatu, idem in toga Candida bis repulsa notatus α populo. in
summa ei in patria mori non licuit, non hercule magis quam extra
vincula Uli sapientissimo ab Apolline iudicato Socrati.
5 (35) pudicissima femina semel matronarum sententia iudicata est Sul-
picia Paterculi filia, uxor Fulvi Flacci, electa ex centum praeceptis
quae simulacrum Veneris ex Sibyllinis lihris dedrcaret; Herum reli-
gionis experimento Claudia inducta Romain deüm matre.
58. Lukas der Evangelist, πράξεις των άποοτόλων (c. 80).
1935: das hinirnelentstamrnte Eild der Artemis zu Ephesos:
τις γάρ έοτιν άν&ρώπων ος ον γινώσκει την Έφεοίων πόλιν νεωκόρον
ονσαν της μεγάλης Αρτέμιδος και τον διοπετονς;
aus der Rede des Stadtschreibers an das Volk im Theater.
dazu ausser 100. 100b. 106. 121:
a) Anonymos: codd. Oxon. Coli. Nov. öS und Coisl. gr. 25 in Catenae in
Nov. Test. ed. Cramer, Oxon. 1844, III 32 5 23—26 und 445.
[Αιοπετονς Coisl.] το έξ ονρανον παρά τον Διός πεμγ&εν ητοι κα-
ταπτάν και ον γενόμενον νπ ανθρώπου άγαλμα η της Αρτέμιδος η
της Παλλάδος, κα&ώς εμνθ-ενοντο "Ελληνες προς κατάπληξιν των άκε-
ραιοτέρων.
cf. Ps.-Oec. 1212, wo fälschlich gelesen wird και γενόμενον απ' ονρανον
[όννον st. άνόν) — die gleiche Unsicherheit in der Deutung 100. 105 b.
ß) Scholion anonymon aus Cod. Dresd. reg. A. 104 (a Matthaei = 98 Ac
Gregory), ed. Matthaei Nov. Test. V (= Act. Αρ.), 17S2, ρ. 334.
διοπετονς] άγαλμα της Ιίρτέμιδος, υ ελεγον άνωθ-εν εκ τον Διός πεμ-
φθ-ήναι.