DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0079
CAPUT IV
ΤΑ ΠΡΟΟΙΜΙΑ
ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΝΘΟΛΟΓΙΩΝ.
PRAEFATIONES
DIVERSARUM ANTHOLOGIARUM,
1. ΜΕΛΕΑΓΡΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ.
I. MELEAGRI CORONA.
Μούσα φίλα, τίνι τάνδε φέρεις πάγκαρπον άοιδαν;
η τίς δ καί τεύξας ύμνοθέταν στέφανον;
,Άνυσε μεν Μελέαγρος, άριζάλω δέ Διοκλεϊ
μναμόσυνον ταύταν έξεπόνησε χάριν,
& πολλά μέν έμπλέξας Άνύτης κρίνα, πολλά δέ Μοιροΰς
λείρια , και Σαπφούς βαιά μέν, άλλα ρόδα-
νάρκισσόν τε τορών Μελανιππίδου έγκυον ύμνων,
και νέον οινάνθης κλήμα Σιμωνίδεω ·
συν δ’ άναμίξ πλέξας μυρόπνουν εύάνθεμον ίριν
ΙΟ Νοσσίδος, ής δέλτοις κηρόν ετήξεν Ερως'
τη δ’ άμα καί σαμψυχον άφ’ ήδυπνόοιο Ριανοΰ,
και γλυκύν ’ΙΙρίννης παρθενόχρωτα κρόκον,
Αλκαίου τε λάληθρον έν υμνοπόλοις υάκινθον,
καί Σαμίου δάφνης κλώνα μελαμπέταλον·
15 έν δέ Αεωνίδεω θαλερούς κισσοΐο κορύμβους,
Μνασάλκου τε κόμας όξυτόρου πίτυος·
Βλαισήν τε πλατάνιστον άπέθρισε Παμφίλου οΐμης,
σύμπλεκτον καρύης έρνεσι Παγκράτεος,
Τύμνεώ τ’ εύπέταλον λεύκην, χλοερόν τε σίσυμβρον
20 Νικίου, Εύφημου τ’ άμμότροφον πάραλον
έν δ’ άρα Δαμάγητον, ϊον μέλαν, ήδύ τε μύρτον
Καλλίμαχου, στυφελοΰ μεστόν αεί μέλιτος,
λυχνίδα τ’ Έύφορίωνος, ιο’ έν Μούσαις κυκλάμινου,
δς Διός έκ κούρων εσχεν έπωνυμίην.
25 Τησι δ’ άμ’ Ήγησιππον ένέπλεκε, μαινάδα βότρυν,
Περσου τ’ ευώδη σχοϊνον άμησάμενος,
συν δ’ άμα καί γλυκύ μηλον απ’ άκρεμόνων Διοτίμου,
καί ^οιης άνθη πρώτα Μενεκράτεος,
σμυρναίους τε κλάδους Νικαινέτου, ήδέ Φαέννου
50 τερμινθον, βλωθρην τ’άχράδα Σιμμίεω-
έν δε καί έκ λειμώνος άμωμητοιο σέλινου
βαια διακνίζων άνθεα Παρθενίδος,
λείψανα τ εύκαρπεΰντα μελιστάκτων από Μουσέων,
ξανθούς έκ καλάμης Βακχυλίδεω στάχυας ·
35 έν δ’ άρ’ Ανακρείοντα, το μεν γλυκύ κείνο μέλισμα,
ANTHOLOGIA. 1.
Musa cara, cui hoc fers lanci-saturae-simile carmen?
vel quis poetarum etiam struxit coronam ?
Absolvit quidem Meleager, et praestantissime Diocli
memoriae-causa hoc concinnavit munus,
multa innectens Anytes lilia, multaque Moertis
basilica, et Sapphus pauca quidem, sed rosas;
et narcissum Melanippidis, sonoris gravidum hymnis,
et novum vitis ramulum Simonidis;
simulque miscens et implicans odoratam pulchro-flore irin
Nossidis, cujus tabulis ceram liquans-induxit Amor;
comitemque ei et sampsuchum a dulce-spirante Rhiano,
et suavem Erinnes virginalem crocum,
Alcssiique vocalem inter vates hyacinthum,
et Samii laureae ramulum nigro-folio;
in iisque Leonidae virides hederae racemos,
et Mnasalcae comas acutae pinus;
platanumque crispam (?) decerpsit Pamphili carminis,
innexam nucis germinibus Pancratis, [symbrium
Tymnisque venustis-foliis populum-albam, et virens si-
Niciae, et Euphemi in-arena-nutritum tithymalum;
et pariter in illis Damagetum, violam nigram, dulcemque
Callimachi, acerbi mellis semper plenam, [myrtum
et lychnidem Euphorionis, et in Musis cyclaminum,
eum qui a Dioscuris nomen habuit.
Simulque cum illis Hegesippum implicuit, ebriam uvam,
et Persae suaveolentem juncum demessum,
conjuncto etiam dulci malo a ramis Diotimi,
et mali-punici flores primos Menecratis,
smyrnaeaque germina (myrrharn) Nicaeneti, et Phaenni
terebinthum, et proceram pirum-silvestrem Simmiae;
et inibi etiam ex prato haud-vituperando apii
paucos decerpens flores Parthenidis,
bonosque relictos fructus mellisluarum Musarum,
slavas e calamo spicas Bacchylidis;
et ibi simul Anacreontem , dulce quidem illud canticum,
49 4
ΤΑ ΠΡΟΟΙΜΙΑ
ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΝΘΟΛΟΓΙΩΝ.
PRAEFATIONES
DIVERSARUM ANTHOLOGIARUM,
1. ΜΕΛΕΑΓΡΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ.
I. MELEAGRI CORONA.
Μούσα φίλα, τίνι τάνδε φέρεις πάγκαρπον άοιδαν;
η τίς δ καί τεύξας ύμνοθέταν στέφανον;
,Άνυσε μεν Μελέαγρος, άριζάλω δέ Διοκλεϊ
μναμόσυνον ταύταν έξεπόνησε χάριν,
& πολλά μέν έμπλέξας Άνύτης κρίνα, πολλά δέ Μοιροΰς
λείρια , και Σαπφούς βαιά μέν, άλλα ρόδα-
νάρκισσόν τε τορών Μελανιππίδου έγκυον ύμνων,
και νέον οινάνθης κλήμα Σιμωνίδεω ·
συν δ’ άναμίξ πλέξας μυρόπνουν εύάνθεμον ίριν
ΙΟ Νοσσίδος, ής δέλτοις κηρόν ετήξεν Ερως'
τη δ’ άμα καί σαμψυχον άφ’ ήδυπνόοιο Ριανοΰ,
και γλυκύν ’ΙΙρίννης παρθενόχρωτα κρόκον,
Αλκαίου τε λάληθρον έν υμνοπόλοις υάκινθον,
καί Σαμίου δάφνης κλώνα μελαμπέταλον·
15 έν δέ Αεωνίδεω θαλερούς κισσοΐο κορύμβους,
Μνασάλκου τε κόμας όξυτόρου πίτυος·
Βλαισήν τε πλατάνιστον άπέθρισε Παμφίλου οΐμης,
σύμπλεκτον καρύης έρνεσι Παγκράτεος,
Τύμνεώ τ’ εύπέταλον λεύκην, χλοερόν τε σίσυμβρον
20 Νικίου, Εύφημου τ’ άμμότροφον πάραλον
έν δ’ άρα Δαμάγητον, ϊον μέλαν, ήδύ τε μύρτον
Καλλίμαχου, στυφελοΰ μεστόν αεί μέλιτος,
λυχνίδα τ’ Έύφορίωνος, ιο’ έν Μούσαις κυκλάμινου,
δς Διός έκ κούρων εσχεν έπωνυμίην.
25 Τησι δ’ άμ’ Ήγησιππον ένέπλεκε, μαινάδα βότρυν,
Περσου τ’ ευώδη σχοϊνον άμησάμενος,
συν δ’ άμα καί γλυκύ μηλον απ’ άκρεμόνων Διοτίμου,
καί ^οιης άνθη πρώτα Μενεκράτεος,
σμυρναίους τε κλάδους Νικαινέτου, ήδέ Φαέννου
50 τερμινθον, βλωθρην τ’άχράδα Σιμμίεω-
έν δε καί έκ λειμώνος άμωμητοιο σέλινου
βαια διακνίζων άνθεα Παρθενίδος,
λείψανα τ εύκαρπεΰντα μελιστάκτων από Μουσέων,
ξανθούς έκ καλάμης Βακχυλίδεω στάχυας ·
35 έν δ’ άρ’ Ανακρείοντα, το μεν γλυκύ κείνο μέλισμα,
ANTHOLOGIA. 1.
Musa cara, cui hoc fers lanci-saturae-simile carmen?
vel quis poetarum etiam struxit coronam ?
Absolvit quidem Meleager, et praestantissime Diocli
memoriae-causa hoc concinnavit munus,
multa innectens Anytes lilia, multaque Moertis
basilica, et Sapphus pauca quidem, sed rosas;
et narcissum Melanippidis, sonoris gravidum hymnis,
et novum vitis ramulum Simonidis;
simulque miscens et implicans odoratam pulchro-flore irin
Nossidis, cujus tabulis ceram liquans-induxit Amor;
comitemque ei et sampsuchum a dulce-spirante Rhiano,
et suavem Erinnes virginalem crocum,
Alcssiique vocalem inter vates hyacinthum,
et Samii laureae ramulum nigro-folio;
in iisque Leonidae virides hederae racemos,
et Mnasalcae comas acutae pinus;
platanumque crispam (?) decerpsit Pamphili carminis,
innexam nucis germinibus Pancratis, [symbrium
Tymnisque venustis-foliis populum-albam, et virens si-
Niciae, et Euphemi in-arena-nutritum tithymalum;
et pariter in illis Damagetum, violam nigram, dulcemque
Callimachi, acerbi mellis semper plenam, [myrtum
et lychnidem Euphorionis, et in Musis cyclaminum,
eum qui a Dioscuris nomen habuit.
Simulque cum illis Hegesippum implicuit, ebriam uvam,
et Persae suaveolentem juncum demessum,
conjuncto etiam dulci malo a ramis Diotimi,
et mali-punici flores primos Menecratis,
smyrnaeaque germina (myrrharn) Nicaeneti, et Phaenni
terebinthum, et proceram pirum-silvestrem Simmiae;
et inibi etiam ex prato haud-vituperando apii
paucos decerpens flores Parthenidis,
bonosque relictos fructus mellisluarum Musarum,
slavas e calamo spicas Bacchylidis;
et ibi simul Anacreontem , dulce quidem illud canticum,
49 4