Dübner, Friedrich [Hrsg.]; Cougny, Edme [Hrsg.]: Epigrammatum anthologia Palatina: cum planudeis et appendice nova epigrammatum veterum ex libris et marmoribus ductorum, annotatione inedita Boissonadii, ... apparatu critico instruxit ; graece et latine (volumen 1) (Parisiis: Editore Ambrosio Firmin-Didot, 1864)

302

ANTHOLOGLE PALATINJE

155. ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ.
Εις Φιλιστίωνστόν Νικαέα γελωτοποιόν.
Ό τον πολυστένακτου ανθρώπων βίον
γέλωτι κέρασας Νικαευς Φιλιστιων
ενταύθα κείμαι, λείψανου παντός βίου,
πολλάκις άποθανών, ώδε δ’ ούδεπιοποτε.
156. ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΑΙΓΕΑΤΟΥ.
Ίξω και. καλάμοισιν άπ’ ήέρος αυτόν εφερβεν
Εύμηλος, λιτώς , άλλ’ έν έλευθερίη.
Ούποτε δ’ δθνείην έκυσεν χέρα γαστρός εκητι·
τούτο τρυφήν κείνο), τοΰτ’ εφερ’ ευφροσύνην.
Τρις δέ τριηκοστόν ζήσας έτος ένθάδ’ ίαύει,
παισ'ι λιπών ιξόν και πτερά και καλάμους.
157. ΑΔΗΛΟΝ.
Τρεις έτέων δεκάδας, τριάδας δύο, μέτρον έθηκαν
ήμετέρης βιοτής μάντιες αιθέριοι.
Άρκοΰμαι τούτοισιν δ γάρ χρόνος άνθος άριστον
ήλικίης· εθανεν χώ τριγέρων Πύλιος.
158. ΑΔΗΛΟΝ.
Εις Μάρκελλον τον Σιδίτην ιατρόν.
Μαρκέλλου τόδε σήμα περικλυτοΰ ίητήρος ,
φωτός κυδίστοισι τετιμένου άθανάτοισιν,
ου βίβλους άνέθηκεν έϋκτιμένη έν'ι 'Ρώμη
Άδριανός προτέρων προφερέστερος ήγεμονήων,
5 και πάϊς Άδριανοϊο μέγ’ έξοχος Άντωνϊνος,
οφρα καί έσσομένοισι μετ’ άνδράσι κΰδος άροιτο
εινεκεν εύεπίης, την οί πόρε Φοίβος Απόλλων,
ήρωω μέλψαντι μετρώ θεραπήϊα νούσων
βίβλαις έν πινυταις Χειρωνίσι τεσσαράκοντα.
159. ΝΙΚΑΡΧΟΥ.
’Ορφεύς μέν κιθάρα πλειστον γέρας ειλετο θνητών,
Νέστωρ δέ γλώσσης ήδύλόγου σοφίη,
τεκτοσυνη δ’ έπέων πολυΐστωρ θειος “Ομηρος,
Τηλεφάνης δ’ αύλοϊς, ου τάφος έστ'ιν δ’δε.
ι55. INCERTI,
de Philistione Nicceensi mimo.
Nicaeus, sevum flebile hoc mortalium
Qui temperavi risibus, Philisti o,
Vite reliquiae totius , situs hic tegor,
Emortuus jam saepe, sic nunquam tamen.
156. ISIDORI ZEGEATVE.
Qui calamo et visco quaerebat ab aere victum
Eumelus , cui res parca, sed ingenua ,
Ventris ut imperio nulli daret oscula dextrae,
Vivere sic illi luxus opesque suit;
Post bis lustra novem jacet hic , natosque'reliquit

155. ANONYMI.
In Philistionem Nicteensem mimum.
Qui multis-dignam-gemitibus hominum vitam
risu temperavi Nicaeensis Philistio,
hic jaceo, ut sunt reliquiae cujuslibet vitae ■
sacpenumero mortuus, sed non-unquam hocce-modo.
156. ISIDORI jEGEAT.E.
Visco et arundinibus ex aere se nutriebat
Eumelus, tenuiter, sed in libertate;
nunquam vero alienam osculatus-estmanum ventris gratia ·
hoc delicias illi, hoc afferebat laetitiam.
Ter autem trigesimum qui-vixit annum hic dormit,
et liberis reliquit viscum et pennas et arundines.
157. INCERTI.
Tres annorum decades , triades duas, modum posuerunt
nostrae vit® vates coelestes.
Contentus-sum his annis: id tempus enim ssos optimus est
aetatis ·. obiit etiam trisaeclisenex Pylius.
158. INCERTI.
. In Marcellum Siditen Medicum.
Marcelli hoc monumentum perinclyti medici,
viri summis honorati diis-immortalibus ,
cujus libros reposuit bene-aedisicata in urbe Roma
Adrianus prioribus praestantior principibus,
et silius Adriani longe excellens Antoninus,
ut et venturos apud homines decus reportaret
ob eloquentiam, quam ei dedit Phoebus Apollo,
heroicis quum-cecinit versibus remedia morborum
libris in doctis chironicis {medicinalibus) quadraginta.
159. NICARCHI.
Orpheus quidem cithara plurimum honorem retulit a-
Nestor autem linguae suaviloquae solertia, [ mortalibus
structuraque versuum multisciens divinus Homerus,
Telephanesvero tibiis, cujus hoc est sepulcrum.
Haeredes plumae, glutinis et calami.
15^. incerti.·
Promisere mihi, quibus ars est sidera nosse ,
Curricula annorum ter tria terque decem.
Sussicit, aetatis ssos isto fine tenetur;
Non fugit Pylius fata trisaeclisenex.
l5g. NICARCHI.
Nomen grande sibi testudine quaesiit Orpheus,
Eloquio Pylius lene sluente senex.
Egregiam docto dat famam carmen Homero;
Tibia Telephani ; cujus hic est tumulus.