Dübner, Friedrich [Hrsg.]; Cougny, Edme [Hrsg.]: Epigrammatum anthologia Palatina: cum planudeis et appendice nova epigrammatum veterum ex libris et marmoribus ductorum, annotatione inedita Boissonadii, ... apparatu critico instruxit ; graece et latine (volumen 1) (Parisiis: Editore Ambrosio Firmin-Didot, 1864)

ANTHOLOGLE PALATINAS

366

5 Αγγέλλω δέ βροτοΐσι, και άστηλός περ έοΰσα ,
θειον υλακτητήν δήμου εχουσα κύνα.
480. ΛΕΩΝΙΔΑ.
Ηθη μευ τετριπται υπεκκεκαλυμμένον δστεΰν
άρμονιη τ’, ώνερ, πλάξ έπικεκλιμένη·
ηδη και σκιοληκες υπέζ σοροΰ αύγάζονται
ήμετέρης- τί πλέον γην έπιεννύμεθα;
ή γάρ την ούπω πριν ίτήν δδδν έτμηξαντο
άνθρωποι, κατ’ έμης νισσο'μενοι κεφαλής.
Αλλά προς έγγαίων, Αϊδωνέος Έρμεί'α τε
και Νυκτος, ταύτης έκτος ϊτ’ άτραπιτοΰ.
481. ΦΙΑΗΤΑ ΣΑΜΙΟΥ.
Α στάλα βαρύθουσα λέγει τάδε- « Τάν μινύωρον,
« τάν μικκάν Αιδας άοπασε Θειοδδταν ».
Χά μικκά τάδε πατρι λέγει πάλιν « “Ισχεο λύπας,
« Θειόδοτε- θνατοι πολλάκι δυστυχέες. »
482. ΑΔΗΛΟΝ.
Ούπω τοι πλο'καμοι τετμημένοι, ούδέ σελάνας
τοι τριετεΐς μηνών άνιοχεΰντο δρομοι,
Κλεύδιζε, Νικασις οτε σάν περί λάρνακα μάτηρ,
τλημον, έπ’ αιακτω πόλλ’ έβόασε τάφω ,
και γενετας Περίκλειτος· έπ’ άγνώτω δ’ Αχέροντι
ήβάσεις ή'βαν, Κλεύδικ’, άνοστοτάταν.
483. ΑΔΗΛΟΝ.
Αίδη άλλιτάνευτε και άτροπε, τίπτε τοι οΰτω
Καλλαισχρον ζωας νηπιον ώρφάνισας;
Έσται μάν ο γε παϊς έν δώμασι Φερσεφονείοις
παίγνιον' άλλ’ οΐκοι λυγρά λέλοιπε πάθη.
484. ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ.
Πέντε κόρας και πέντε Βιώ Διδύμωνι τεκοΰσα
άρσενας, ουδέ μιας ούδ’ ένδς ώνάσατο"
ή μέγ’ άρίστη έοΰσα καί εύτεκνος ούχ ύπδ παίδων,
οθνείαις δ’ έτάφη χερσι θανοΰσα Βιοδ.
485. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
Βάλλεθ’ υπέρ τύμβου πολιά κρίνα, και τά συνηθη
τύμπαν’ έπϊ στηλη ρήσσετ’ Αλεξιμένους ,

Nuncio autem mortalibus, etiam carens-inscripto-cippo,
divinum allatratorem populi me-cohibere canem.
480. LEONIDAE.
Jam mea contrita-sunt detecta ossa
corporisque-compagini, o vir, tabula superincumbens;
jam et vermes subtus ex-arca nitent
nostra : quo commodo tellurem induimur?
Profecto enim nunquam ante meabilem viam secarunt
homines, in meo gradientes capite.
Sed per subterraneos deos, Plutonem Mercuriumque
et Noctem, hanc extra cedite semitam.
481. PHILETA SAMII
Cippus pondere-pressus dicit haec : « Illam brevis-aevi,
« illam parvulam Pluto rapuit Theodotam. »
Et parvula hoc patri dicit rursus ■ « Cohibe luctum,
« Theodote : mortales saepenumero sunt infelices. »
482. INCERTI.
Nondum tibi cincinni caesi, neque lunae
tibi triennes mensium consiciebantur cursus,
Cleodice , Nicasis quum tuam circa arcam mater,
o miser, super ssebili multum clamavit tumulo,
et genitor Periclitus : apud ignotum vero Acheronta [ciam.
adolescentiam adolesces, Cleodice, omnis-reditus-nes-
483. INCERTI.
Pluto inexorabilis et nescius-slecti, cur tandem adeo
infantem Callaeschrum vita orbasti ?
Erit quidem hic puer in tectis Proserpineis
deliciae dea?; sed domi amaros reliquit dolores.
484. DIOSCORIDJE.
Quinque puellas et quinque Bio Didymoni enixa
mares, neque ex una neque ex uno percepit-utilitatem ·.
qua? summe praestans et fecunda quum-esset, non a li-
sed alienis sepulta-est manibus mortua Bio. [ beris,
485. EJUSDEM.
Spargite super tumulum cana lilia, et consueta
tympana ad cippum rumpite Alexamenis ,

Cippus abest : aliquid moneo tamen utile , pro me
Nam loquitur, populum qui latrat, iste canis.
48o. LEONIDA.
Non lapis incumbens tantum, sed et ossa soluta
Sunt mihi, compages undique dissiliit.
Aspicienda patent nudato crura sepulcbro :
Compositos terra quid juvat ergo tegi ?
Nam pronam secuere viam vestigia, nunquam
Cessarunt supra quae caput ire meum.
Per, rogo, Mercurium, Ditemque, et regna prosundae

Noctis, ab hac, aliquis si pudor, ite via.
483. INCERTI.
Cur puerum, crudelis inexorabilis Orce,
Caliaeschrum vita tam cito despolias?
Delicias hunc furva suas Proserpina dicet,
Sed multis causa est ssetibus ille domi.
485. DIOSCORIDyE.
Alba super tumulum date lilia; frangite juxta
Tympana , quae dederant nomen Anaximeni :