DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0415
CAPUT VII. EPIGRAMMATA SEPULCRALIA.
383
τον λασιοστερνων κεντορα παρδαλιων,
τύμβος έχει· γλαφυρής γάρ από χθονός έκτανε δεινός
σκόρπιός, ούτήσας ταρσόν δρεσσιβάτην.
5 Αιγανέη δέ τάλαινα σίγυνά τε πάρ χθον'ι κεΐται,
αΐαϊ, θαρσαλέων παιγνια δορκαλίδων.
579. ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥ.
Πέτρου δρας ρητηρος άει γελοωσαν οπωπην,
■ έξοχου ειν άγοραϊς, έξοχου εν φιλιη.
Έν δέ Διωνύσου θηεύμενος ωλετο μοΰνος,
ύψόθεν εκ τέγεος συν πλεόνεσσι πεσων,
βαιόν έπιζησας , δσον ήρκεσε. Τούτον έγωγε
άγριον ου καλέω, τον δέ φύσει θάνατον.
580. ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥ.
Ούποτέ με κρύψεις ύπδ πυθμένα νειατον αιης
τόσσον, δσον κρύψαι πάνσκοπον ομψ.α Δίκης.
581. ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΑΙΓΥΠΤ.
Αντί φόνου τάφον άμμι χαρίζεαι, άλλα και αυτός
ίσων άντϊτυχοις ούρανόθεν χαριτων.
582. ΤΟΥ ΑΪΤΟΥ.
Χαϊρέ μοι, ώ ναυηγέ, και εις ’Λιδαο περήσας
μέμφεο μή πόντου κύμασιν, άλλ’ άνέμοις.
Κείνοι μέν σ’ έδάμασσαν άλός δέ σε μείλιχον ύδωρ
ές χθόνα και πατέρων έξεκύλισε τάφους.
583. ΑΓΑΘΙΟΥ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥ.
Άβάλε μηδ’ έγένοντο γάμοι , μή νύμφια λεκτρα·
ου γάρ άν ώδίνων έξεφάνη προφασις.
Νυν δ’ ή μέν τριτάλαινα γυνή τίκτουσα κάθηται,
γαστρ'ι δέ δυσκόλπω νεκρόν ενεστι τέκος·
τρισσή δ’ άμφιλύκη δρόμον ήνυσεν, έξότε μίμνει
τό βρέφος άπρήκτοις έλπίσι τικτόμενον.
Κούφη σο'ι τελέθει γαστήρ, τέκος, άντι κονιης·
hirsutis-pectoribus-preeditarum punctorem pantherarum,
tumulus habet -. concava enim e terra occidit eum terribilis
scorpius , vulnerans ejus talum montivagum.
Jaculum autem miserum, venabulaque in terra jacent,
heu , heu, jam audacium ludibria caprearum.
579. LEONTII SCHOLASTICI.
Petri vides oratoris semper-ridentem vultum ,
excellentis in concionibus , excellentis in amicitia.
In Bacchi autem ludis spectans periit solus,
desuper e tecto cum pluribus delapsus,
paululum supervivens , quantum satis-fuit. Hanc equidem
violentam non voco, sed naturalem mortem ita voco.
580. JULIAM JEGYPTII.
Nunquam me abscondes sub fundo ultimo terrae [stitiae.
tantum, quant um opus ut-fallas omnituentem oculum Ju-
581. JULIAM JEGYPT.
Pro caede tumulum nobis largiris; sed et ipse
tales rursus sortiare a-caelo gratias.
582. EJUSDEM.
Salve mihi, o naufrage, et in orcum devectus
succense, non ponti sluctibus , sed ventis.
Illi quidem te domuerunt; maris vero te lenis unda
in terram et patrum ejecit tumulos.
583. AGATHLE SCHOLASTICI.
Utinam non fuissent nuptiae , non conjugales tori!
non enim puerpeiii-dolorum exstitisset occasio.
Nunc vero inselicissima mulier parturiens desidet, [fans;
ventri autem infaustos-sinus-habenti mortuus inest in-
tertiumque crepusculum cursum confecit, ex-quo manet
intus puer, infectis spebus dum-parturitur.
Levis tibi est uterus, o puer, pro pulvere :
Nec minus in pardos vulnera certa dare,
Continet hic tumulus : postquam in pede scorpius illi
Montivago ex ima spicula sixit humo.
At domino deserta jacent venabula terra ·
Tragulaque , insultant nunc quibus et capreae.
579. LEONTII ORATORIS.
Rhetoris ora vides semper ridentia Petri;
Magnus ut arte fori, sic et amicitia.
Interiit solus, cum turba lapsus ab alto,
Dum Bromii spectat pulpita festa die;
Advivens modicum, quantum satis. Hanc ego laudo
Mortem ; natura quie venit, illa mala est.
58o. 581. JULIANI AEGYPTII.
Me licet occuleres subter sundamina terrae,
Non occulta foret res tamen illa Jovi :
anthoi.ogia 1.
Namque is cuncta videt. Milii das pro caede sepulchrum:
Talia coelestes dent benefacta tibi.
58α. EJUSDEM.
Naufrage noster ave , cumque ad Styga. veneris , umbra
Accusa venti flamina , non pelagus ;
Illi causa necis : sed te maris unda faventis
Pertulit ad terras, et sacra busta patrum.
583. AGATHL®.
O utinam nunquam thalami taedaeque fuissent,
Causa puerperiis sic quia nulla foret.
Nunc sedet exspectans nequicquam femina partus :
Exanimum miserae viscera tendit onus;
Dumque latens in ventre sui spem protrahit ortus ,
Tertius exacto praeterit orbe dies.
Sit puer 0 tibi parve levis non terra sed alvus :
25
1
383
τον λασιοστερνων κεντορα παρδαλιων,
τύμβος έχει· γλαφυρής γάρ από χθονός έκτανε δεινός
σκόρπιός, ούτήσας ταρσόν δρεσσιβάτην.
5 Αιγανέη δέ τάλαινα σίγυνά τε πάρ χθον'ι κεΐται,
αΐαϊ, θαρσαλέων παιγνια δορκαλίδων.
579. ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥ.
Πέτρου δρας ρητηρος άει γελοωσαν οπωπην,
■ έξοχου ειν άγοραϊς, έξοχου εν φιλιη.
Έν δέ Διωνύσου θηεύμενος ωλετο μοΰνος,
ύψόθεν εκ τέγεος συν πλεόνεσσι πεσων,
βαιόν έπιζησας , δσον ήρκεσε. Τούτον έγωγε
άγριον ου καλέω, τον δέ φύσει θάνατον.
580. ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥ.
Ούποτέ με κρύψεις ύπδ πυθμένα νειατον αιης
τόσσον, δσον κρύψαι πάνσκοπον ομψ.α Δίκης.
581. ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΑΙΓΥΠΤ.
Αντί φόνου τάφον άμμι χαρίζεαι, άλλα και αυτός
ίσων άντϊτυχοις ούρανόθεν χαριτων.
582. ΤΟΥ ΑΪΤΟΥ.
Χαϊρέ μοι, ώ ναυηγέ, και εις ’Λιδαο περήσας
μέμφεο μή πόντου κύμασιν, άλλ’ άνέμοις.
Κείνοι μέν σ’ έδάμασσαν άλός δέ σε μείλιχον ύδωρ
ές χθόνα και πατέρων έξεκύλισε τάφους.
583. ΑΓΑΘΙΟΥ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥ.
Άβάλε μηδ’ έγένοντο γάμοι , μή νύμφια λεκτρα·
ου γάρ άν ώδίνων έξεφάνη προφασις.
Νυν δ’ ή μέν τριτάλαινα γυνή τίκτουσα κάθηται,
γαστρ'ι δέ δυσκόλπω νεκρόν ενεστι τέκος·
τρισσή δ’ άμφιλύκη δρόμον ήνυσεν, έξότε μίμνει
τό βρέφος άπρήκτοις έλπίσι τικτόμενον.
Κούφη σο'ι τελέθει γαστήρ, τέκος, άντι κονιης·
hirsutis-pectoribus-preeditarum punctorem pantherarum,
tumulus habet -. concava enim e terra occidit eum terribilis
scorpius , vulnerans ejus talum montivagum.
Jaculum autem miserum, venabulaque in terra jacent,
heu , heu, jam audacium ludibria caprearum.
579. LEONTII SCHOLASTICI.
Petri vides oratoris semper-ridentem vultum ,
excellentis in concionibus , excellentis in amicitia.
In Bacchi autem ludis spectans periit solus,
desuper e tecto cum pluribus delapsus,
paululum supervivens , quantum satis-fuit. Hanc equidem
violentam non voco, sed naturalem mortem ita voco.
580. JULIAM JEGYPTII.
Nunquam me abscondes sub fundo ultimo terrae [stitiae.
tantum, quant um opus ut-fallas omnituentem oculum Ju-
581. JULIAM JEGYPT.
Pro caede tumulum nobis largiris; sed et ipse
tales rursus sortiare a-caelo gratias.
582. EJUSDEM.
Salve mihi, o naufrage, et in orcum devectus
succense, non ponti sluctibus , sed ventis.
Illi quidem te domuerunt; maris vero te lenis unda
in terram et patrum ejecit tumulos.
583. AGATHLE SCHOLASTICI.
Utinam non fuissent nuptiae , non conjugales tori!
non enim puerpeiii-dolorum exstitisset occasio.
Nunc vero inselicissima mulier parturiens desidet, [fans;
ventri autem infaustos-sinus-habenti mortuus inest in-
tertiumque crepusculum cursum confecit, ex-quo manet
intus puer, infectis spebus dum-parturitur.
Levis tibi est uterus, o puer, pro pulvere :
Nec minus in pardos vulnera certa dare,
Continet hic tumulus : postquam in pede scorpius illi
Montivago ex ima spicula sixit humo.
At domino deserta jacent venabula terra ·
Tragulaque , insultant nunc quibus et capreae.
579. LEONTII ORATORIS.
Rhetoris ora vides semper ridentia Petri;
Magnus ut arte fori, sic et amicitia.
Interiit solus, cum turba lapsus ab alto,
Dum Bromii spectat pulpita festa die;
Advivens modicum, quantum satis. Hanc ego laudo
Mortem ; natura quie venit, illa mala est.
58o. 581. JULIANI AEGYPTII.
Me licet occuleres subter sundamina terrae,
Non occulta foret res tamen illa Jovi :
anthoi.ogia 1.
Namque is cuncta videt. Milii das pro caede sepulchrum:
Talia coelestes dent benefacta tibi.
58α. EJUSDEM.
Naufrage noster ave , cumque ad Styga. veneris , umbra
Accusa venti flamina , non pelagus ;
Illi causa necis : sed te maris unda faventis
Pertulit ad terras, et sacra busta patrum.
583. AGATHL®.
O utinam nunquam thalami taedaeque fuissent,
Causa puerperiis sic quia nulla foret.
Nunc sedet exspectans nequicquam femina partus :
Exanimum miserae viscera tendit onus;
Dumque latens in ventre sui spem protrahit ortus ,
Tertius exacto praeterit orbe dies.
Sit puer 0 tibi parve levis non terra sed alvus :
25
1