DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0518
488
ANTHOLOGLE PALATINAE
ζην ή τεθνάναι. Καί τις έφη πρός αύτόν · Τί ούν σύ ούκ απο-
θνήσκεις; » Ό δέ, « δτι, είπεν, ούοέν διαφέρει, » Jac. Qui
sic παραφράζει postrema epigrammatis : μ.άτην έπέχεις ‘ ό
τάφος γάρ όντως σε τεθνηκέναι δείξας, τή περί των τοιούτων
σκέψει τέλος έπέθηκεν.
DLXXVII. Lemma : εις Τίμ.ωνα τόν μισάνθρωπον έν
τριόδω κείμενον. Legitur etiam supra in margine epigram-
matis 315. In Plan. est άδηλον. — 2 τύχη Cod. boc loco,
altero τύχηι, superposito oi. Plan. τύχοι. —. 3 πάντ’ έπεί
τίμων Cod. priore loco, recte hic. Deinde καλέουσιν
priore loco et Plan. (quem sequitur Grotius), sed πατέ-
ουσιν recepit Jac. quod hic in Cod. legitur. Salmasius ■.
« πατέουσιν, ita membranee ,· in quibus tamen videtur
aliud quid suisse quam πατέουσι. Et sortasse, καλέουσι.»
Quae animadversio ex comparatione alterius loci potius
quam ex incertis ductibus aut correctione Codicis tinxisse
videatur, de qua re nihil Paulssen. Ceterum conf. dicta
ad extremum epigr. capitis. Hoc distichon supra a corre-
ctore additum erat.
DLXXVIII. Lemma : εις Πανοπέα τόν λεοντοφόνον καί
παρδαλιοκτόνον , υπό σκορπίου δηχθέντα καί τελευτήσαντα.
Conf. ep. 172. — 5 σίγυννα codex Reg. Planud. ap.
Brunck. — 6. Conf. ep. 338, 5 ; ep. 546, 6.
DLXXIX. Lemma ·. εις Πέτρον ρήτορα από τέγους πε-
σόντα καί τελευτήσαντα. Dubitandum esse non videtur
quin intelligendus sit ille celeberrimus sub Justiniano
Petrus Patricius, orator et scriptor, qui post legationem
ad Chosroen regeiji anno 562 εις τό Βυζάντιον άφικόμενος
ού πολλώ ύστερον κατέλυσε τόν βίον (Menander Protect.
fragm. 13), quonam modo, ex hoc epigrammate apparet,
qno non est usus Niebuhrius in egregiis prolegomenis de
vita et scriptis Petri, ap. Mulierum Histor. Gr. fragm.
vol. IV, p. 181 seqq. — 1. Άεί γελόωσαν. Joannes Lydus
ap. Niebuhr. : πραός έστι καί μειλίχιος, άλλ’ ούκ εύχερής.
χαίρω αύτώ ότι καλός άμα καί ελεύθερος ( ελευθέριος ?), καί
τύφου καί κορύζης εκτός, άστεϊός τε καί κοινός. Procop.
ibidem : πράος γάρ ήν καί ώς ήκιστα ύβρίζειν είδώς. —
« 5 "Οσον ήρκεσε, quantum satis erat ad res suas ordinan-
das. Sequentium sententia : ejusmodi mortem qui saevam
vocaverint, salluntur; naturalis potius mors prae ea saeva
putanda est. » Jac.
DLXXX. Lemma : ε’ίς τινα υπό ληστών πεφονευμένον καί
ύπ’ αυτών θαπτόμενον. « Conf. ad ep. 310. » Β. In P]an.
male cum sequenti epigr. junctum. — 1 ούποτέ με Cod.,
non ούποτ’ εμέ.
DLXXXI. Lemma : δμοιυν τώ προτέρω.
DLXXXII. Lemma : εις ναυηγόν τινα από τής θαλάσσης
έκβρασθέντα προς τήν εαυτού πατρίδα. — 3 σε δάμασαν
Cod.; σ’ έδάμασαν Plan., corr. Stepbanus. — 4 έξεκυλισσε
Cod., alterum in plerisque edd. Plan.
DLXXXI II. Lemma : επί νεκροτοκία · εις γυναίκα τίκτου-
σαν, ής τό έμβρυον θανόν επί τρισίν ήμέραις έν τή γαστρί κα-
τείχετο, έως άν καί αύτή τετελεύτηκεν. — 1 Άβάλε Jacob-
sius; edebatur άβαλε. — 4. Γαστρί δυσκόλπφ nunc recte
interpretari videtur έν τώ δυστήνω τής γαστρός κόλπω,
olim annotans ·. « Epitheton vitiosam uteri structuram
signisicat. » — 5 έξότε Cod. et optimus Planudeus ap.
Brunck.; έξότου pleraeque Plan· — 6.-Άπρηκτοι έλπίδες,
ut XII, ep. 145, 2, quae alibi sunt άνήνυτοι, κεναί. —
7 αντί δέ κονίης Cod., « sed δέ temere a librario insertum·,
ut supra ep. 469, 1, et alibi passim. Τελεθεί Cod. et ille
Planudeus Brunckii; editiones praeter unam Aid. τελέθοι,
[quod exprimit Grotius; et potest ambigi utrum scripse-
serit Agathias]. In verbis κούφη γαστήρ respicitur solem-
nis acclamatio ·. Sit tibi terra levis! Mater exstinctum
infantem in utero gerens ejus sepulcrum dici poterat, ut
Thyestes ap. Sidonium Apoll. c. IX, p. 109,
Fratris crimine qui miser voracis
Vivum pignoribus fuit sepulcrum.
Comparandum inprimis epitaphium puerperae in Append.
ep. 384, v. 9, 10. » Jac. — 8 αύτή apogr. Par. et Plan.
DLXXXIV. Lemma : εις τινα ναυαγήσαντα καί ύπό ναυ-
τών έκ τής θαλασσής νεκρόν άναληφθέντα καί τάφου εύμοιρή-
σαντα (εύμυρ. Cod.). — 1. Σήματι χώσαι etiam ep. 591, 3,
et ap. Eurip. Or. 1585’: δάμαρτος νέκυν όπως χώσω τάφιρ.
— 3 ρέξει Cod. — 4 τοίων άντ. Plan. « Si τούτων verum
est, naufragus videri debet digitum intendere in illud,
quo ipse mactatus suerat, benesicium. » Jac. Et est ve-
rissimum; debile τοίων.-
DLXXXV. Lemma : εις Μύγδωνα (sic) τινά σ.)ιέα, δν
σύντή ιδία νη’ί καύσαντες έθαψαν. Conserendum ep. 381 et
insra 635. — 1 ήλθε Cod. Αύτόστολος, sua ipsius cymba,
non Charontis, usus. — 6. Συλλήξας, ut de nave ep.
381, 2 : κοινά (cum domino) λαχοϋσα τέλη. — 7 πέλε Plan.
— 8 μύγδου Cod., alterum Plan.
DLXXXVI. Lemma : εις τινα έμπορον φιλοκερδέα ναυα-
γήσαντα. — 3. « Propertius III, el. 5, 70 :
Viveret ante suos dulcis conviva Penates,
Pauper, at in terra, nil ubi slere potest.
Terrae et agriculturae bona cum navigationis periculis
eleganter comparata habes in Antbol. latina III, 62, et
ap. Libanium vol. IV, p. 992 seqq. » Jac.
DLXXXVII. Lemma : εις Πάμφιλον φιλόσοφον έν ναυα-
γίω τελευτήσαντα. Et in nova pagina : εις Πάμφιλον ναυη-
γόν. In marg. sigla : σημείωσαι. Inter Pamphilos philoso-
phum memorat Suidas. ■— 2. « Θώκος Πλούτωνος hic nihil
aliud est nisi sepulcrum, quod "Αδης, "Αδου οίκος vocari
docte exponit Huschkius Analect. erit. p. 124 seqq. —
3. Non adversae sortunae hoc tribuendum, quod in maris
sluctibus periisti, sed potius eam ob causam tibi evenit ,
ut omnium deorum regnis (κλήροις, partibus quas quisque
deorum in sortitione accepit) sis ornamento. » Jac.
DLXXXVIII. Lemma ·. εις Δαμόχαοιν τόν γραμματικόν
τόν Κώον, τόν φίλον καί μαθητήν Άγαθίου. In Plan. bis le-
gitur. -— 1 ύπεδύσατο γαϊαν Plan. priore loco. — 3 κρου-
ματικής corrigebat Casaub., srustra. Multi grammatici
hanc prosessionem cum poesi jungebant, ut hic Damocha-
ris, cujus carmina quaedam supersunt.
i. .
DLXXXIX. Lemma ·. εις Εύστόργιον τόν ’Αντιοχέα, νόμοις
"Ρωμαϊκοΐς διαπρέποντα. — 1 sic Plan.; απαγγείλει λειασ
(superposito εσ ultimae syllabae) Cod. — 2. Κασταλίης,
« non ejus sontis qui apud antiquiores poetas celebraba-
tur, sed alius prope Antiochiam, qui ex monte Parnasso
erumpebat; quod docuit Casaubonus ad Scriptt. hist.
Aug. t. I, p. 21 et 324. » Jac. — 8. Letronnius Lettres
d’un antiquaire a un arliste, p. 251 : « L\tsage or-
dinaire etait de scul| ter sur le momiment les armes
du de funi, les uslensiles de sa profession, le svjel de
ANTHOLOGLE PALATINAE
ζην ή τεθνάναι. Καί τις έφη πρός αύτόν · Τί ούν σύ ούκ απο-
θνήσκεις; » Ό δέ, « δτι, είπεν, ούοέν διαφέρει, » Jac. Qui
sic παραφράζει postrema epigrammatis : μ.άτην έπέχεις ‘ ό
τάφος γάρ όντως σε τεθνηκέναι δείξας, τή περί των τοιούτων
σκέψει τέλος έπέθηκεν.
DLXXVII. Lemma : εις Τίμ.ωνα τόν μισάνθρωπον έν
τριόδω κείμενον. Legitur etiam supra in margine epigram-
matis 315. In Plan. est άδηλον. — 2 τύχη Cod. boc loco,
altero τύχηι, superposito oi. Plan. τύχοι. —. 3 πάντ’ έπεί
τίμων Cod. priore loco, recte hic. Deinde καλέουσιν
priore loco et Plan. (quem sequitur Grotius), sed πατέ-
ουσιν recepit Jac. quod hic in Cod. legitur. Salmasius ■.
« πατέουσιν, ita membranee ,· in quibus tamen videtur
aliud quid suisse quam πατέουσι. Et sortasse, καλέουσι.»
Quae animadversio ex comparatione alterius loci potius
quam ex incertis ductibus aut correctione Codicis tinxisse
videatur, de qua re nihil Paulssen. Ceterum conf. dicta
ad extremum epigr. capitis. Hoc distichon supra a corre-
ctore additum erat.
DLXXVIII. Lemma : εις Πανοπέα τόν λεοντοφόνον καί
παρδαλιοκτόνον , υπό σκορπίου δηχθέντα καί τελευτήσαντα.
Conf. ep. 172. — 5 σίγυννα codex Reg. Planud. ap.
Brunck. — 6. Conf. ep. 338, 5 ; ep. 546, 6.
DLXXIX. Lemma ·. εις Πέτρον ρήτορα από τέγους πε-
σόντα καί τελευτήσαντα. Dubitandum esse non videtur
quin intelligendus sit ille celeberrimus sub Justiniano
Petrus Patricius, orator et scriptor, qui post legationem
ad Chosroen regeiji anno 562 εις τό Βυζάντιον άφικόμενος
ού πολλώ ύστερον κατέλυσε τόν βίον (Menander Protect.
fragm. 13), quonam modo, ex hoc epigrammate apparet,
qno non est usus Niebuhrius in egregiis prolegomenis de
vita et scriptis Petri, ap. Mulierum Histor. Gr. fragm.
vol. IV, p. 181 seqq. — 1. Άεί γελόωσαν. Joannes Lydus
ap. Niebuhr. : πραός έστι καί μειλίχιος, άλλ’ ούκ εύχερής.
χαίρω αύτώ ότι καλός άμα καί ελεύθερος ( ελευθέριος ?), καί
τύφου καί κορύζης εκτός, άστεϊός τε καί κοινός. Procop.
ibidem : πράος γάρ ήν καί ώς ήκιστα ύβρίζειν είδώς. —
« 5 "Οσον ήρκεσε, quantum satis erat ad res suas ordinan-
das. Sequentium sententia : ejusmodi mortem qui saevam
vocaverint, salluntur; naturalis potius mors prae ea saeva
putanda est. » Jac.
DLXXX. Lemma : ε’ίς τινα υπό ληστών πεφονευμένον καί
ύπ’ αυτών θαπτόμενον. « Conf. ad ep. 310. » Β. In P]an.
male cum sequenti epigr. junctum. — 1 ούποτέ με Cod.,
non ούποτ’ εμέ.
DLXXXI. Lemma : δμοιυν τώ προτέρω.
DLXXXII. Lemma : εις ναυηγόν τινα από τής θαλάσσης
έκβρασθέντα προς τήν εαυτού πατρίδα. — 3 σε δάμασαν
Cod.; σ’ έδάμασαν Plan., corr. Stepbanus. — 4 έξεκυλισσε
Cod., alterum in plerisque edd. Plan.
DLXXXI II. Lemma : επί νεκροτοκία · εις γυναίκα τίκτου-
σαν, ής τό έμβρυον θανόν επί τρισίν ήμέραις έν τή γαστρί κα-
τείχετο, έως άν καί αύτή τετελεύτηκεν. — 1 Άβάλε Jacob-
sius; edebatur άβαλε. — 4. Γαστρί δυσκόλπφ nunc recte
interpretari videtur έν τώ δυστήνω τής γαστρός κόλπω,
olim annotans ·. « Epitheton vitiosam uteri structuram
signisicat. » — 5 έξότε Cod. et optimus Planudeus ap.
Brunck.; έξότου pleraeque Plan· — 6.-Άπρηκτοι έλπίδες,
ut XII, ep. 145, 2, quae alibi sunt άνήνυτοι, κεναί. —
7 αντί δέ κονίης Cod., « sed δέ temere a librario insertum·,
ut supra ep. 469, 1, et alibi passim. Τελεθεί Cod. et ille
Planudeus Brunckii; editiones praeter unam Aid. τελέθοι,
[quod exprimit Grotius; et potest ambigi utrum scripse-
serit Agathias]. In verbis κούφη γαστήρ respicitur solem-
nis acclamatio ·. Sit tibi terra levis! Mater exstinctum
infantem in utero gerens ejus sepulcrum dici poterat, ut
Thyestes ap. Sidonium Apoll. c. IX, p. 109,
Fratris crimine qui miser voracis
Vivum pignoribus fuit sepulcrum.
Comparandum inprimis epitaphium puerperae in Append.
ep. 384, v. 9, 10. » Jac. — 8 αύτή apogr. Par. et Plan.
DLXXXIV. Lemma : εις τινα ναυαγήσαντα καί ύπό ναυ-
τών έκ τής θαλασσής νεκρόν άναληφθέντα καί τάφου εύμοιρή-
σαντα (εύμυρ. Cod.). — 1. Σήματι χώσαι etiam ep. 591, 3,
et ap. Eurip. Or. 1585’: δάμαρτος νέκυν όπως χώσω τάφιρ.
— 3 ρέξει Cod. — 4 τοίων άντ. Plan. « Si τούτων verum
est, naufragus videri debet digitum intendere in illud,
quo ipse mactatus suerat, benesicium. » Jac. Et est ve-
rissimum; debile τοίων.-
DLXXXV. Lemma : εις Μύγδωνα (sic) τινά σ.)ιέα, δν
σύντή ιδία νη’ί καύσαντες έθαψαν. Conserendum ep. 381 et
insra 635. — 1 ήλθε Cod. Αύτόστολος, sua ipsius cymba,
non Charontis, usus. — 6. Συλλήξας, ut de nave ep.
381, 2 : κοινά (cum domino) λαχοϋσα τέλη. — 7 πέλε Plan.
— 8 μύγδου Cod., alterum Plan.
DLXXXVI. Lemma : εις τινα έμπορον φιλοκερδέα ναυα-
γήσαντα. — 3. « Propertius III, el. 5, 70 :
Viveret ante suos dulcis conviva Penates,
Pauper, at in terra, nil ubi slere potest.
Terrae et agriculturae bona cum navigationis periculis
eleganter comparata habes in Antbol. latina III, 62, et
ap. Libanium vol. IV, p. 992 seqq. » Jac.
DLXXXVII. Lemma : εις Πάμφιλον φιλόσοφον έν ναυα-
γίω τελευτήσαντα. Et in nova pagina : εις Πάμφιλον ναυη-
γόν. In marg. sigla : σημείωσαι. Inter Pamphilos philoso-
phum memorat Suidas. ■— 2. « Θώκος Πλούτωνος hic nihil
aliud est nisi sepulcrum, quod "Αδης, "Αδου οίκος vocari
docte exponit Huschkius Analect. erit. p. 124 seqq. —
3. Non adversae sortunae hoc tribuendum, quod in maris
sluctibus periisti, sed potius eam ob causam tibi evenit ,
ut omnium deorum regnis (κλήροις, partibus quas quisque
deorum in sortitione accepit) sis ornamento. » Jac.
DLXXXVIII. Lemma ·. εις Δαμόχαοιν τόν γραμματικόν
τόν Κώον, τόν φίλον καί μαθητήν Άγαθίου. In Plan. bis le-
gitur. -— 1 ύπεδύσατο γαϊαν Plan. priore loco. — 3 κρου-
ματικής corrigebat Casaub., srustra. Multi grammatici
hanc prosessionem cum poesi jungebant, ut hic Damocha-
ris, cujus carmina quaedam supersunt.
i. .
DLXXXIX. Lemma ·. εις Εύστόργιον τόν ’Αντιοχέα, νόμοις
"Ρωμαϊκοΐς διαπρέποντα. — 1 sic Plan.; απαγγείλει λειασ
(superposito εσ ultimae syllabae) Cod. — 2. Κασταλίης,
« non ejus sontis qui apud antiquiores poetas celebraba-
tur, sed alius prope Antiochiam, qui ex monte Parnasso
erumpebat; quod docuit Casaubonus ad Scriptt. hist.
Aug. t. I, p. 21 et 324. » Jac. — 8. Letronnius Lettres
d’un antiquaire a un arliste, p. 251 : « L\tsage or-
dinaire etait de scul| ter sur le momiment les armes
du de funi, les uslensiles de sa profession, le svjel de