DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0529
IN CAPUT VII ANNOTATIO.
499
labum phalaecium sequitur versus est asynartetus ex te-
trametro dactylico et tribus trochaeis, sive dactylicus
archilochius, qualis Horatianus,
Solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni. »
Boiss. — 1 θράσσαι Cod ; Θρεί'σσα vett. edd. Theocr., et
sic edebatur; Θραίσσα Ahrens., « quod gentile testantur
Steph. Byz. et Theognost. Can. p, 17, 12; 99, 25 ;
propter metrum Leonidas primam corripuit. » Hecker.
I, p. 155. — 2. Verba επί τα όδώ prorsus intacta relin-
quunt eximii critici, quod miror cum Heckero, qui :
« Extremam' articuli vocalem et primam substantivi in
unam syllabam coalescere in versibus poetae doctae ele-
gantiae studiosissimi posse vix adducor ut credam, eoque
minus quod haec licentia cumulatur altera in versu tertio,
ubi vocali prima praepositionis elisa scribendum foret ά
γυνά ’ντ’ έκείνων : quae apocope mihi in Leonida non
serenda videtur. Corrigendum censeo τό μναμ’ ύπό τα
δρυ'ί. » — 3 έξει et άντεκείνων Cod.; έξεϊ την χάριν ή γυνή
αντί τήνων vett. edd. Theocriti, « αντί τήνων etiam Gais-
sord. ad Hephaest. p. 343. » Jac. nott. mss. In his quoque,
άντ’ εκείνων ών pro άνΟ’ ών, id est δτι, non temere ossen-
dit Heckerus. — 4 έθρεψε τιμάν έτι χρήσιμα τελευταΐ Co-
dex; έθρεψ' έτι μήν έτι χρησίμ.η καλείται edd. vett. Theo-
criti. Praesens τελευτά pro praeterito , ut saepe vidimus
θνήσκει et similia, collecta a Jacobsio ad ep. 207, 5. Qui
hic conjiciebat έθρεψ’· έτυμ’ών έτι Χρήσιμα τελευτή,
« revera nomine illo et laude, qua viva fruebatur,
etiam nunc post fata f'ruitur, monimento scilicet, quod
alumnus ei cum inscriptione Χρήσιμα posuit. » Hermannus
et Meinek. p. 137, έθρεψε· τί μάν; δτι Χρήσιμα τελευτά.
Quae recte Heckerus « veretur ut vera sit emendatio. »
Boissonadii est quod dedimus, haec annotantis ·. « Intel-
ligo sinem longe diverso modo quam secerunt alii ■ quid
tamen moritur quse a.dhuc utilis esse potuit? Forsan
τελεύτα. » Ahrensius :
έξεϊ τάν ( sort. τοι) χάριν ά δύ v αντί τήνων,
ών τον κώρον έθρεψ- έτι μάν, δτι χρήσιμα καλείται. I
DCLXIV. In Codice sine nomine poetae, sed proxime |
sequenti epigrammati adscriptum τού αύτοϋ Λεωνίδου, ut |
Leonidae esse hoc quoque appareat; ac saepius, pluribus 1
sese epigrammatis ejusdem auctoris excipientibus in Co- ;
dice, nomen in titulo omittitur. « Paullo tamen simplicior !
oratio quam pro Leonidae ingenio. » Jac. Hoc quoque inter
Theocritea legitur, ep. 19 vulgo, 24 Ahr. Lemma ·. εις
'Αρχίλοχον. Έπΐ αύτω (Αητώ αύτω? eodem scilicet atque
in praecedente epigrammate. Boiss.) τετραμέτρω τρίμετρον j
aoTi(an άρτιον? Boiss.) καί σκάζον τόάρχιλόχειον ομοίως, ί
« Quae postrema non intelligo. Versus 3 et 6 iambici tri-
metri sunt catalectici. » B. — 1. Junge Αρχίλοχον εισιδε,
usu supra jam aliquoties animadverso. — 3 πότ' άώ Cod.;
προς άώ edd Theocriti. Νύκτα de occasu, pro δύσιν. ■—
4 μιν vett. edd. Theocr.; Μοΐσαι duo libri Theocr. « Quod
Archilochum Apollo amasse dicitur, sortasse simpliciter
de poetica sacultate accipiendum est; sortasse tamen
spectat notam illam sabulam de Apollinis in Archilochi
percussorem ira; conf. Wyttenb. ad Plut. De sera num.
vind. p. 81. » Jac. —5 έγένετο κήπιδ. Cod.; έγεντο κάπιδ.
edd. Theocr. — 6 έπτεα (sic) Cod., sed τ erasum. « Hanc
vocem interpretandam puto carmina elegiaca, de quo
usu jam alii contulerunt Theognid. 19, 22, Herodot. V,
113, etc. » Hecker. I, p. 39.
DCLXV. Lemma : εις Πρόμαχον ναυαγόν. Ζήτει μ.ήποτε
δύο είσίν επιγράμματα άνθ’ ενός. « Quae inepta est suspicio.»
Jac. Accurate de hoc epigrammate egit Ungerus Beitr.
p. 8-11. — 1 ναυτίλεο Cod. Βαθεΐαναΰς, opposita longae,
est rotunda, oneraria, profundo et capaci alveo gravis.
" MaleReiskius βραχείη. Si quid mutandum , scribas βα-
ρείη. Polluxi, 82 : πλοία στρογγύλα.... λέγεται δέ καί βα-
ρεία ναΰς , σιταγωγός, φορτίς’ 103 : έρεϊς δέ κοΰραι νήες,
βαρεϊαι νήες. » Unger. — 3 πνοιή άμα Cod Brunckium
vere correxisse extra omnem dubitationem posuit Unge-
rus. Unus hic slatus vehementissimus tantum ssuctum
commovit, qui uno impetu totam navem Promachi cum
vectoribus demerserit. Contra ναυτών mentionem quae
disputat Ungerus subtilia sunt, non vera; ναύτας idem
est ac πάντας τούς έν τή νη'ί, quorum unum Pr0ma-
chum curat poeta, unum fortasse quem patrio littori
unda appulit. Non persuadet vir doctissimus Leonidam
scripsisse κύμα δ’ έν άτης άθρόον (τον Πρόμαχον) έστυ-
φέλιξεν, conferens nota 2Eschylea στυγνής προς κύμασιν
άτης (Prom. 91!), quae aliena ab hoc epigrammate ora-
tio est. — 4. « Κοίλη αλς est mare dehiscens, quod do-
cent interpretes Pollucis I, 108. Vide Wernick. ad Try-
phiod. 212, p. 222. Quocum comparatum πολιήν fortasse
per errorem a Brunckio illatum vehementer friget. » Jac.
— 5 ού μηνοι Cod., corr. Reisk. — έλαχες Cod., corr.
Reiskius.— 7 επί τρηχ. Cod., corr. Jensius. ■—8. Ile*
πταμένοι, Ovidio porrecta littora, de quo epitheto conf.
Heckerus ad ep. 652, 6 : εύρει αίγιαλώ (I, p. 316).
DCLXVL Lemma : εις τόν Λέανδρου διάπλουν καί τής
Ήροΰς. Et in nova pagina : εις Λέανδρον καί 'Ηρώ την σι-
στιάδα (Σηστ.). — 1 Λεάνδροιο Cod., alterum Plan. —
2. « Μή μούνω, non soli Leandro infestus, sed Heronem
quoque perdens, quaa in turri vel solitaria domo haud
procul a littore habitans, Veneri marinae, ut videtur,
operabatur; v. Musaeum 32 et 187 seqq., cum Passovii
nota p. 174. » Jac. Boiss. « Byron tamen et Ekenheadius
καίπερ ού φιλέοντες transnatarunt Hellespontum. Vide il-
lius Epist. 413, coli. Turneri epistola. » — 4. Lychnus
ille natante Leandro exstinctus. Musaeus 328 :
καί δή λύχνον άπιστον άπέσβεσε πικρός άήτης.
— 5 κοινούς Cod., vitiose.
DCLXVII. Lemma’· εις Άμαζωνίδα ( sic) τήν θαυμασίαν
γυναίκα’ έν τω ναφ τής άγιας Αναστασίας έν Θεσσαλονίκη
(Cod. compendio θεσσαλ.). —4 μνημών Cod., superpo-
sito η; μνήμην Plan. Titulus praemissus Άμαζονίδα
dixisse videtur, qualicumque de causa a poeta potius
quam librario immutatum.
DCLXVIII. Lemma : ε’ίς τινα άπευχόμενον ναυτιλίαν·.
Έστι δέ ίσόψηρον τό επίγραμμα. « Est igitur Leonidae
Alexandrini. >> Salmas. In margine Cod. utrique disticho
appicti numeri ςφοσ', sive 6576. « Instituta supputatione
inveni distichorum ΐσοψηφίαν, et utriusque summam
6576. » B. Non est sepulcrale. — 1 γαλήνην Cod., vitiose.
Ad γελόωσα Jac. confert haec Alciphronis III, epist. 1,
p. 274, de pulchro quodamjuvene : καί μειδιμ τής θαλάσ-
σης γαληνιώσης χαριέστερον. « Metaphoram verbi κατα-
στορέσαι exemplis illustravi ad Georg. Pachym. Deciam,
p. 142 seq. » B. — 2. Φρϊκα, conf. Hom. 11. H, 63. —
. 3 μ’δψεσθε Brunckius male. —4 άντικορυσσάμ,ενος Plan.
praeter edit, principem.
DCLXIX. Lemma : εις Αστέρα τόν μαθητήν Πλάτωνος του
φιλοσόφου· τού αύτοΰ Πλάτωνος. Cum sequenti epigr. male
cohaeret in Plan. Utrumque habent Diog. L. III, 29 et
52.
499
labum phalaecium sequitur versus est asynartetus ex te-
trametro dactylico et tribus trochaeis, sive dactylicus
archilochius, qualis Horatianus,
Solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni. »
Boiss. — 1 θράσσαι Cod ; Θρεί'σσα vett. edd. Theocr., et
sic edebatur; Θραίσσα Ahrens., « quod gentile testantur
Steph. Byz. et Theognost. Can. p, 17, 12; 99, 25 ;
propter metrum Leonidas primam corripuit. » Hecker.
I, p. 155. — 2. Verba επί τα όδώ prorsus intacta relin-
quunt eximii critici, quod miror cum Heckero, qui :
« Extremam' articuli vocalem et primam substantivi in
unam syllabam coalescere in versibus poetae doctae ele-
gantiae studiosissimi posse vix adducor ut credam, eoque
minus quod haec licentia cumulatur altera in versu tertio,
ubi vocali prima praepositionis elisa scribendum foret ά
γυνά ’ντ’ έκείνων : quae apocope mihi in Leonida non
serenda videtur. Corrigendum censeo τό μναμ’ ύπό τα
δρυ'ί. » — 3 έξει et άντεκείνων Cod.; έξεϊ την χάριν ή γυνή
αντί τήνων vett. edd. Theocriti, « αντί τήνων etiam Gais-
sord. ad Hephaest. p. 343. » Jac. nott. mss. In his quoque,
άντ’ εκείνων ών pro άνΟ’ ών, id est δτι, non temere ossen-
dit Heckerus. — 4 έθρεψε τιμάν έτι χρήσιμα τελευταΐ Co-
dex; έθρεψ' έτι μήν έτι χρησίμ.η καλείται edd. vett. Theo-
criti. Praesens τελευτά pro praeterito , ut saepe vidimus
θνήσκει et similia, collecta a Jacobsio ad ep. 207, 5. Qui
hic conjiciebat έθρεψ’· έτυμ’ών έτι Χρήσιμα τελευτή,
« revera nomine illo et laude, qua viva fruebatur,
etiam nunc post fata f'ruitur, monimento scilicet, quod
alumnus ei cum inscriptione Χρήσιμα posuit. » Hermannus
et Meinek. p. 137, έθρεψε· τί μάν; δτι Χρήσιμα τελευτά.
Quae recte Heckerus « veretur ut vera sit emendatio. »
Boissonadii est quod dedimus, haec annotantis ·. « Intel-
ligo sinem longe diverso modo quam secerunt alii ■ quid
tamen moritur quse a.dhuc utilis esse potuit? Forsan
τελεύτα. » Ahrensius :
έξεϊ τάν ( sort. τοι) χάριν ά δύ v αντί τήνων,
ών τον κώρον έθρεψ- έτι μάν, δτι χρήσιμα καλείται. I
DCLXIV. In Codice sine nomine poetae, sed proxime |
sequenti epigrammati adscriptum τού αύτοϋ Λεωνίδου, ut |
Leonidae esse hoc quoque appareat; ac saepius, pluribus 1
sese epigrammatis ejusdem auctoris excipientibus in Co- ;
dice, nomen in titulo omittitur. « Paullo tamen simplicior !
oratio quam pro Leonidae ingenio. » Jac. Hoc quoque inter
Theocritea legitur, ep. 19 vulgo, 24 Ahr. Lemma ·. εις
'Αρχίλοχον. Έπΐ αύτω (Αητώ αύτω? eodem scilicet atque
in praecedente epigrammate. Boiss.) τετραμέτρω τρίμετρον j
aoTi(an άρτιον? Boiss.) καί σκάζον τόάρχιλόχειον ομοίως, ί
« Quae postrema non intelligo. Versus 3 et 6 iambici tri-
metri sunt catalectici. » B. — 1. Junge Αρχίλοχον εισιδε,
usu supra jam aliquoties animadverso. — 3 πότ' άώ Cod.;
προς άώ edd Theocriti. Νύκτα de occasu, pro δύσιν. ■—
4 μιν vett. edd. Theocr.; Μοΐσαι duo libri Theocr. « Quod
Archilochum Apollo amasse dicitur, sortasse simpliciter
de poetica sacultate accipiendum est; sortasse tamen
spectat notam illam sabulam de Apollinis in Archilochi
percussorem ira; conf. Wyttenb. ad Plut. De sera num.
vind. p. 81. » Jac. —5 έγένετο κήπιδ. Cod.; έγεντο κάπιδ.
edd. Theocr. — 6 έπτεα (sic) Cod., sed τ erasum. « Hanc
vocem interpretandam puto carmina elegiaca, de quo
usu jam alii contulerunt Theognid. 19, 22, Herodot. V,
113, etc. » Hecker. I, p. 39.
DCLXV. Lemma : εις Πρόμαχον ναυαγόν. Ζήτει μ.ήποτε
δύο είσίν επιγράμματα άνθ’ ενός. « Quae inepta est suspicio.»
Jac. Accurate de hoc epigrammate egit Ungerus Beitr.
p. 8-11. — 1 ναυτίλεο Cod. Βαθεΐαναΰς, opposita longae,
est rotunda, oneraria, profundo et capaci alveo gravis.
" MaleReiskius βραχείη. Si quid mutandum , scribas βα-
ρείη. Polluxi, 82 : πλοία στρογγύλα.... λέγεται δέ καί βα-
ρεία ναΰς , σιταγωγός, φορτίς’ 103 : έρεϊς δέ κοΰραι νήες,
βαρεϊαι νήες. » Unger. — 3 πνοιή άμα Cod Brunckium
vere correxisse extra omnem dubitationem posuit Unge-
rus. Unus hic slatus vehementissimus tantum ssuctum
commovit, qui uno impetu totam navem Promachi cum
vectoribus demerserit. Contra ναυτών mentionem quae
disputat Ungerus subtilia sunt, non vera; ναύτας idem
est ac πάντας τούς έν τή νη'ί, quorum unum Pr0ma-
chum curat poeta, unum fortasse quem patrio littori
unda appulit. Non persuadet vir doctissimus Leonidam
scripsisse κύμα δ’ έν άτης άθρόον (τον Πρόμαχον) έστυ-
φέλιξεν, conferens nota 2Eschylea στυγνής προς κύμασιν
άτης (Prom. 91!), quae aliena ab hoc epigrammate ora-
tio est. — 4. « Κοίλη αλς est mare dehiscens, quod do-
cent interpretes Pollucis I, 108. Vide Wernick. ad Try-
phiod. 212, p. 222. Quocum comparatum πολιήν fortasse
per errorem a Brunckio illatum vehementer friget. » Jac.
— 5 ού μηνοι Cod., corr. Reisk. — έλαχες Cod., corr.
Reiskius.— 7 επί τρηχ. Cod., corr. Jensius. ■—8. Ile*
πταμένοι, Ovidio porrecta littora, de quo epitheto conf.
Heckerus ad ep. 652, 6 : εύρει αίγιαλώ (I, p. 316).
DCLXVL Lemma : εις τόν Λέανδρου διάπλουν καί τής
Ήροΰς. Et in nova pagina : εις Λέανδρον καί 'Ηρώ την σι-
στιάδα (Σηστ.). — 1 Λεάνδροιο Cod., alterum Plan. —
2. « Μή μούνω, non soli Leandro infestus, sed Heronem
quoque perdens, quaa in turri vel solitaria domo haud
procul a littore habitans, Veneri marinae, ut videtur,
operabatur; v. Musaeum 32 et 187 seqq., cum Passovii
nota p. 174. » Jac. Boiss. « Byron tamen et Ekenheadius
καίπερ ού φιλέοντες transnatarunt Hellespontum. Vide il-
lius Epist. 413, coli. Turneri epistola. » — 4. Lychnus
ille natante Leandro exstinctus. Musaeus 328 :
καί δή λύχνον άπιστον άπέσβεσε πικρός άήτης.
— 5 κοινούς Cod., vitiose.
DCLXVII. Lemma’· εις Άμαζωνίδα ( sic) τήν θαυμασίαν
γυναίκα’ έν τω ναφ τής άγιας Αναστασίας έν Θεσσαλονίκη
(Cod. compendio θεσσαλ.). —4 μνημών Cod., superpo-
sito η; μνήμην Plan. Titulus praemissus Άμαζονίδα
dixisse videtur, qualicumque de causa a poeta potius
quam librario immutatum.
DCLXVIII. Lemma : ε’ίς τινα άπευχόμενον ναυτιλίαν·.
Έστι δέ ίσόψηρον τό επίγραμμα. « Est igitur Leonidae
Alexandrini. >> Salmas. In margine Cod. utrique disticho
appicti numeri ςφοσ', sive 6576. « Instituta supputatione
inveni distichorum ΐσοψηφίαν, et utriusque summam
6576. » B. Non est sepulcrale. — 1 γαλήνην Cod., vitiose.
Ad γελόωσα Jac. confert haec Alciphronis III, epist. 1,
p. 274, de pulchro quodamjuvene : καί μειδιμ τής θαλάσ-
σης γαληνιώσης χαριέστερον. « Metaphoram verbi κατα-
στορέσαι exemplis illustravi ad Georg. Pachym. Deciam,
p. 142 seq. » B. — 2. Φρϊκα, conf. Hom. 11. H, 63. —
. 3 μ’δψεσθε Brunckius male. —4 άντικορυσσάμ,ενος Plan.
praeter edit, principem.
DCLXIX. Lemma : εις Αστέρα τόν μαθητήν Πλάτωνος του
φιλοσόφου· τού αύτοΰ Πλάτωνος. Cum sequenti epigr. male
cohaeret in Plan. Utrumque habent Diog. L. III, 29 et
52.