DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0536
506 ANTHOLOGLE
V, p. 198, E (coli. Etym. M. p. 587, 53) ·. Μακέται αί
καλούμενα'. Μιμαλλόνες καί Βασσάραι καί Λυδαί κατακεχυ-
μέναι τάς τρίχας. » Heeker. De re conf. ep. 19 et not. —
3 Αλκμάν Plut.; άλλο Cod. « 'Ρήσσων τύμπανα, ut supra
ep. 485. Similiter tympana rumpere dixisse Statium
Tlicb. X, 644, annotavit Lobeck. Sed haereo in καλά,
quum poeta hic non laudare tympana, sed cum quodam
contemptu memorare debeat. Itaque scrib. videtur λάλα
τύμπανα, s'repentia, quo epitheto utitur Erycius VI, ep.
234 , et Dioscorides ib. ep. 220, 15 tympanum dixit λα-
λάγημα. » Meinek. Heckerus refert ad luxum et divitias
Lydorum, ornatis quippe tympanis utentium, et θυρσο-
φόρος scribit pro χρυσοφόρος, praeterea ρήσσον, impersecto,
post εις τις άν. — 4 ούνομα καί Plut.; ούνομ’ έκ Cod. Ιη
line Plut. corrupte είμΐ πολίτης. Capellmannus conjiciebat
είμί πόλεως τρόφιμος, quod Sparta minime suisse videatur
πολυτρίπους. Heckerus intelligit de victoriis quas Spartani
in ludis publicis multas reportaverint, ex his Pindari,
Istlim. I, 19, de Castore et Iolao ·.
κείνοι γάρ ηρώων διφρηλάται Αακεδαίμονι καί
Θήβαις έτέκνωθεν κράτιστοι ’
εν τ άέθλοισι θίγον πλείστων αγώνων ,
καί τριπόδεσσιν έκόσμησαν δόμον
καί λεβήτεσσιν φιάλαισί τε χρυσού,
γευόμενοι στεφάνων
νικαφόρων.
— 5 Έλληνίδας Plut., quod praetulit Meinek., coli. Plut.
Mor. p. 422, D : Έλληνίδος μο.ύσης άνάπλεως. — 6 δυσκύ-
λεω Cod., α superposito primae syll.; κρείσσονα Plut. Ve-
rum Dascyles vel Dascylus non fuit tyrannus, sed Gygis
tyranni pater, quare Bentleius correxit Κανδαύλεω, quam
correctionem multis tuetur Capellmannus De Alex. JEtolo
p. 62. Aliam dissicultatem movet Γύγεω correpta syllaba
priore positum, quum ab omnibus producatur. Quare
Jac bsius in Delectu p. 94 proposuit ·.
a? με τυράννων
θήκαν καί Γύγεω (disyllabe) μείζονα Δασκύλεω,
quod recepit Boiss., « probatum L. Dindorsio in Thes.
v. Γύγης, » item Meinekio, sed τύραννον scribente pro τυ-
ράννων, quod improbabiliter Jac. explicabat ·. quum cete-
ris tyrannis, tum Gyge Dascytis silio. Sed ipsam trans-
positionem admittere non est critici prudentis, quum
Plutarchi testimonio traditus ordo praestetur inviolatus.
-Admitti potest antiqua omissio syllabae καν in θήκαν Καν-
δαύλεω , ut reliquum δαυλεω ob Gygis nomen in Δασκύλεω
suerit a correctore mutatum. Quare aut Bentleio et Ca-
pellmanno assentiendum esse putamus, aut statuendum
a poeta Dascylen quoque inter principes et tyrannos Ly-
dias suisse numeratum. Egregie vero animadversum ab
Heckero primam nominis Γύγης longam in bisyllabo, in
producti forma genitivi Γύγεω, potuisse corripi, ut in
multis etiam appellativis nominibus factum esse docet
post Lobeckium. Conjectura autem ejus τυράννω (pro
τυράννων) quomodo stare possit non apparet.
DCCX. Lemma : εις Βρυκίβα ( sic pro Βαυκίδα) την Μι-
τυληναίαν, Ήριννης οε συνεταιριοα. Appictum in Cod. :
σημείωσαι ώραϊον. Ipsa Baucis loquitur. — 1. « Sirenum
imagines imponebantur tumulis, modo ad eloquentiae
defunctorum signisicandam dulcedinem, ut in Sophocle
et Isocrate (Plut. Vitt. X oratt. p. 8,35), modo ad lu-
ctus rationem. Sirenes enim apud inseros esse lingeban-
tur ut Proserpinae mquales, cujus ad raptum omnia I
luctuosis vocibus impleverant; v. Piat. Cratyl. § 44,
PALATINA
p. 403, D. » Jac. Speciose Scbneidewinus correxit στάλα,
“ sed binis columnis binas Sirenes impositis suerant;
v. Mnasalcam supra ep. 491. » Bergk. Lyr. p. 703. —
2 τάν όλ. σποδιάν Cod. Reiskius malebat Άίδα. — 3 τοΐς
έμοΐς Cod., corr. Salmas. — 4 αί τάστοι τε λέθων ται θετε-
ρωι πόλιος Codex; αίθ’ έτέρας πόλιος Reiskius, quod rece-
pit Jac., quia non rara in Codice permutatio literarum
| ω et a, 1 et ς. Heckerus έτεροι πόλιος, alieni ab urbe, ξέ-
νοι. Brunckius post Heringam έτεροπτόλιες, probante Berg-
kio. — 5 νύμφαν έοϊσαν malebat Jac., « ob rhythmum
languentem; » in Addendisque et nostro exemplo praefert
Brunckianam distinctionem ·. είπατε χαίρειν..., χώτι με...
έχει τάφος ' είπατε καί τό, δ τ τ ι ( sic Br.) πατήρ etc. Sed
alterum recte tenent Boiss., Heck., Bergk. —- 6 βρυκίδα
Cod., correctum ex ep. 712. ·—■ 7 τηνι δώσειδωντι Codex,
corr. Pauwius et Heringa; Τηνία·ώς δ’ είδώντι Jacobs.,
1 ad sequentia referens, sed alterum recte amplexus in
Delectu p. 290, addens : « Observa simplicitatem veteris
sermonis. » Quum vero non tam Τήνος Ionica, quam
Τήλος Dorica et Rhodo vicina fuerit Erinnes patria, cum
Schneidewino ( Delectu Lyr. p. 324) et Welckero Opusc.
t. II, p. 146, corrigendum videtur Τηλία. In sine συνετα-
ρίς Codex, teste Paulss., « ut pluries», in raarg. γρ. ά
i συνεταιρίς ( nam lapsus esse videtur typographus ap. Jac.
! p. 400 ima).
DCCXI. Lemma '· εις Κλειναρέτην (-ετιν Cod.) Νικίπ-
που καί Δήμους θυγατέρα, παρθένον τελευτήσασαν. In ipso
nuptiarum apparatu exstinctam morbo. — 1. Pitana est
urbs .Bolidis. Philodemus X, ep. 21 : από κροκέων πα-
στών. ■— 3 πεύκης Cod., corr. Brunck.; διωλένιοι Schneide-
rus, coli. Arato v. 202 : διωλενίη τετάνυστο , ubi schol.
έκτεταμένας έχουσα τάς χεϊρας, « quales multos videre
licet in priscis monumentis λαμπαδοφόρους. Ab iis autem
qui saces gestabant, epitheton ad ipsas faces translatum,
ita ut fax protensa, sublata signisicetur. » Jac. Hecke-
rus tamen unum probat διωλένιοι, quod temere factum
ostendit versus sequens. — 5 έφ’ άρπάξασα Cod., correxit
Brunckius, qui Δαμώ. — 6. « Λάθας πέλαγος, conf. ep.
716, 2. » B. — 7 έκάμαντο Cod. — 8 στερνοτυπή θάλαμον
Cod., sine sensu; correxerunt Musgravius ad Eur.
Suppi. 603, et jam olim Salmasius, addens : « mm stre-
pitum qui forium pulsatione fieri solet nuptiarum die,
sed horrendum illum, qui planctu in sunere editur, ού
| τον πάταγον τον γαμικόν , άλλα τον έν τω πενθεί γινόμενον
! κοπετόν. » Et hoc ipsum , κοπετόν , « rectius hic scribi »
putat Heckerus. Sed ignoro prorsus Θυρέτρων κοπετόν.
De quorum πατάγω Jacobs. ·. « Strepitum saltantium et
plaudentium in limine thalami intellige, quas κτυπία vo-
catur. Hesych. : Κτυπία· ό έπιθαλάμιος κτύπος. Κτυπιών
των έπικρουμάτων τού θαλάμου, α έπικτυποϋσιν έξωθεν,
ί όταν συγκατακλίνηται τω νυμφίω ή γημαμένη. Dictum au-
I tem έκάμοντο πάταγον signisicatione prcegnante, ut Apoll.
j Rb. I, 1322 : Πολύφημον πέπρωται Μυσοΐσι περικλεές άστυ
καμόντα μοίραν άναπλήσειν. »
DCCXII. Lemma : εις Βαυκίδα τινά νύμφην έν τω θα-
λάμω τελευτήσασαν , Ηριννης. Appictum in Cod. siglis :
σημείωσαι ώραΐον μάλα vel μάλιστα. Eadem Baucis, de qua
ep. 710. « De hoc epigrammate Chardo Roch. Miscell.
t. 1, p. 110. » B. Suspectum erat epigramma Schneide-
wino in Delectu p. 325 , « quamquam cx ejus v. 3 verba,
βάσκανος έσσ’, Αίδα, in suum de Erinna epigramma intu-
lerit vel Leonidas vel Meleager supra ep. 13, 4. » Et
crediderim cum Bergkio epigramma nostrum serius suisse
compositum ad similitudinem carminis 710, a poeta mi-
nime malo, Erinna? admiratore. Post illud epigramma in
V, p. 198, E (coli. Etym. M. p. 587, 53) ·. Μακέται αί
καλούμενα'. Μιμαλλόνες καί Βασσάραι καί Λυδαί κατακεχυ-
μέναι τάς τρίχας. » Heeker. De re conf. ep. 19 et not. —
3 Αλκμάν Plut.; άλλο Cod. « 'Ρήσσων τύμπανα, ut supra
ep. 485. Similiter tympana rumpere dixisse Statium
Tlicb. X, 644, annotavit Lobeck. Sed haereo in καλά,
quum poeta hic non laudare tympana, sed cum quodam
contemptu memorare debeat. Itaque scrib. videtur λάλα
τύμπανα, s'repentia, quo epitheto utitur Erycius VI, ep.
234 , et Dioscorides ib. ep. 220, 15 tympanum dixit λα-
λάγημα. » Meinek. Heckerus refert ad luxum et divitias
Lydorum, ornatis quippe tympanis utentium, et θυρσο-
φόρος scribit pro χρυσοφόρος, praeterea ρήσσον, impersecto,
post εις τις άν. — 4 ούνομα καί Plut.; ούνομ’ έκ Cod. Ιη
line Plut. corrupte είμΐ πολίτης. Capellmannus conjiciebat
είμί πόλεως τρόφιμος, quod Sparta minime suisse videatur
πολυτρίπους. Heckerus intelligit de victoriis quas Spartani
in ludis publicis multas reportaverint, ex his Pindari,
Istlim. I, 19, de Castore et Iolao ·.
κείνοι γάρ ηρώων διφρηλάται Αακεδαίμονι καί
Θήβαις έτέκνωθεν κράτιστοι ’
εν τ άέθλοισι θίγον πλείστων αγώνων ,
καί τριπόδεσσιν έκόσμησαν δόμον
καί λεβήτεσσιν φιάλαισί τε χρυσού,
γευόμενοι στεφάνων
νικαφόρων.
— 5 Έλληνίδας Plut., quod praetulit Meinek., coli. Plut.
Mor. p. 422, D : Έλληνίδος μο.ύσης άνάπλεως. — 6 δυσκύ-
λεω Cod., α superposito primae syll.; κρείσσονα Plut. Ve-
rum Dascyles vel Dascylus non fuit tyrannus, sed Gygis
tyranni pater, quare Bentleius correxit Κανδαύλεω, quam
correctionem multis tuetur Capellmannus De Alex. JEtolo
p. 62. Aliam dissicultatem movet Γύγεω correpta syllaba
priore positum, quum ab omnibus producatur. Quare
Jac bsius in Delectu p. 94 proposuit ·.
a? με τυράννων
θήκαν καί Γύγεω (disyllabe) μείζονα Δασκύλεω,
quod recepit Boiss., « probatum L. Dindorsio in Thes.
v. Γύγης, » item Meinekio, sed τύραννον scribente pro τυ-
ράννων, quod improbabiliter Jac. explicabat ·. quum cete-
ris tyrannis, tum Gyge Dascytis silio. Sed ipsam trans-
positionem admittere non est critici prudentis, quum
Plutarchi testimonio traditus ordo praestetur inviolatus.
-Admitti potest antiqua omissio syllabae καν in θήκαν Καν-
δαύλεω , ut reliquum δαυλεω ob Gygis nomen in Δασκύλεω
suerit a correctore mutatum. Quare aut Bentleio et Ca-
pellmanno assentiendum esse putamus, aut statuendum
a poeta Dascylen quoque inter principes et tyrannos Ly-
dias suisse numeratum. Egregie vero animadversum ab
Heckero primam nominis Γύγης longam in bisyllabo, in
producti forma genitivi Γύγεω, potuisse corripi, ut in
multis etiam appellativis nominibus factum esse docet
post Lobeckium. Conjectura autem ejus τυράννω (pro
τυράννων) quomodo stare possit non apparet.
DCCX. Lemma : εις Βρυκίβα ( sic pro Βαυκίδα) την Μι-
τυληναίαν, Ήριννης οε συνεταιριοα. Appictum in Cod. :
σημείωσαι ώραϊον. Ipsa Baucis loquitur. — 1. « Sirenum
imagines imponebantur tumulis, modo ad eloquentiae
defunctorum signisicandam dulcedinem, ut in Sophocle
et Isocrate (Plut. Vitt. X oratt. p. 8,35), modo ad lu-
ctus rationem. Sirenes enim apud inseros esse lingeban-
tur ut Proserpinae mquales, cujus ad raptum omnia I
luctuosis vocibus impleverant; v. Piat. Cratyl. § 44,
PALATINA
p. 403, D. » Jac. Speciose Scbneidewinus correxit στάλα,
“ sed binis columnis binas Sirenes impositis suerant;
v. Mnasalcam supra ep. 491. » Bergk. Lyr. p. 703. —
2 τάν όλ. σποδιάν Cod. Reiskius malebat Άίδα. — 3 τοΐς
έμοΐς Cod., corr. Salmas. — 4 αί τάστοι τε λέθων ται θετε-
ρωι πόλιος Codex; αίθ’ έτέρας πόλιος Reiskius, quod rece-
pit Jac., quia non rara in Codice permutatio literarum
| ω et a, 1 et ς. Heckerus έτεροι πόλιος, alieni ab urbe, ξέ-
νοι. Brunckius post Heringam έτεροπτόλιες, probante Berg-
kio. — 5 νύμφαν έοϊσαν malebat Jac., « ob rhythmum
languentem; » in Addendisque et nostro exemplo praefert
Brunckianam distinctionem ·. είπατε χαίρειν..., χώτι με...
έχει τάφος ' είπατε καί τό, δ τ τ ι ( sic Br.) πατήρ etc. Sed
alterum recte tenent Boiss., Heck., Bergk. —- 6 βρυκίδα
Cod., correctum ex ep. 712. ·—■ 7 τηνι δώσειδωντι Codex,
corr. Pauwius et Heringa; Τηνία·ώς δ’ είδώντι Jacobs.,
1 ad sequentia referens, sed alterum recte amplexus in
Delectu p. 290, addens : « Observa simplicitatem veteris
sermonis. » Quum vero non tam Τήνος Ionica, quam
Τήλος Dorica et Rhodo vicina fuerit Erinnes patria, cum
Schneidewino ( Delectu Lyr. p. 324) et Welckero Opusc.
t. II, p. 146, corrigendum videtur Τηλία. In sine συνετα-
ρίς Codex, teste Paulss., « ut pluries», in raarg. γρ. ά
i συνεταιρίς ( nam lapsus esse videtur typographus ap. Jac.
! p. 400 ima).
DCCXI. Lemma '· εις Κλειναρέτην (-ετιν Cod.) Νικίπ-
που καί Δήμους θυγατέρα, παρθένον τελευτήσασαν. In ipso
nuptiarum apparatu exstinctam morbo. — 1. Pitana est
urbs .Bolidis. Philodemus X, ep. 21 : από κροκέων πα-
στών. ■— 3 πεύκης Cod., corr. Brunck.; διωλένιοι Schneide-
rus, coli. Arato v. 202 : διωλενίη τετάνυστο , ubi schol.
έκτεταμένας έχουσα τάς χεϊρας, « quales multos videre
licet in priscis monumentis λαμπαδοφόρους. Ab iis autem
qui saces gestabant, epitheton ad ipsas faces translatum,
ita ut fax protensa, sublata signisicetur. » Jac. Hecke-
rus tamen unum probat διωλένιοι, quod temere factum
ostendit versus sequens. — 5 έφ’ άρπάξασα Cod., correxit
Brunckius, qui Δαμώ. — 6. « Λάθας πέλαγος, conf. ep.
716, 2. » B. — 7 έκάμαντο Cod. — 8 στερνοτυπή θάλαμον
Cod., sine sensu; correxerunt Musgravius ad Eur.
Suppi. 603, et jam olim Salmasius, addens : « mm stre-
pitum qui forium pulsatione fieri solet nuptiarum die,
sed horrendum illum, qui planctu in sunere editur, ού
| τον πάταγον τον γαμικόν , άλλα τον έν τω πενθεί γινόμενον
! κοπετόν. » Et hoc ipsum , κοπετόν , « rectius hic scribi »
putat Heckerus. Sed ignoro prorsus Θυρέτρων κοπετόν.
De quorum πατάγω Jacobs. ·. « Strepitum saltantium et
plaudentium in limine thalami intellige, quas κτυπία vo-
catur. Hesych. : Κτυπία· ό έπιθαλάμιος κτύπος. Κτυπιών
των έπικρουμάτων τού θαλάμου, α έπικτυποϋσιν έξωθεν,
ί όταν συγκατακλίνηται τω νυμφίω ή γημαμένη. Dictum au-
I tem έκάμοντο πάταγον signisicatione prcegnante, ut Apoll.
j Rb. I, 1322 : Πολύφημον πέπρωται Μυσοΐσι περικλεές άστυ
καμόντα μοίραν άναπλήσειν. »
DCCXII. Lemma : εις Βαυκίδα τινά νύμφην έν τω θα-
λάμω τελευτήσασαν , Ηριννης. Appictum in Cod. siglis :
σημείωσαι ώραΐον μάλα vel μάλιστα. Eadem Baucis, de qua
ep. 710. « De hoc epigrammate Chardo Roch. Miscell.
t. 1, p. 110. » B. Suspectum erat epigramma Schneide-
wino in Delectu p. 325 , « quamquam cx ejus v. 3 verba,
βάσκανος έσσ’, Αίδα, in suum de Erinna epigramma intu-
lerit vel Leonidas vel Meleager supra ep. 13, 4. » Et
crediderim cum Bergkio epigramma nostrum serius suisse
compositum ad similitudinem carminis 710, a poeta mi-
nime malo, Erinna? admiratore. Post illud epigramma in