DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0543
IN CAPUT VII ANNOTATIO.
513
τιμής ήξίωσαν- εκαλείτο δέ'Απις. Λέγει ούν τον Εύοοξον χρη-
στηριαζόμενον περί τής τοΰ ίδιου βίου τελευτής υπό τοΰ ταύρου
τήν χλαμύδα δηχθήναι' έδήλου δέ ώς ταχέως άποδύσει τό τοΰ
βίου.... Φασί δέ αύτόν ακροατήν γεγονέναι τοΰ Πλάτωνος.
— 5 έληχμήσατο στώλον Cod. — 7. « 'Όσον ούπω. Schol.
W. : αντί τοΰ ταχέως - καί Εύριπίοης- "Ηξει δ’ Όδυσσεύς
δδον δσον ούκ ήδη. Sed habet Euripides Hec. 143 : "Ηξει δ’
Όδυσεύς δσον ούκ ήδη. » Β. — 8. « Trochaicum esficere
voluisse videtur. Non παΐδας eum, sed ποιας scripsisse
existimo, de annis, ut supra ep. 731, 627, et al. » Jac.
Huscbkius παϊδες saeculi intellexerat, ut menses sunt
παϊδες anni in Cleobulinae aenigmate ap. Diog. I, 91, et
Suidam.
Boissonadius ·. « Neglecta Diogenis, qui se auctorem
prositetur, quae nunc fertur recensione, et lectione palatina
et ipsa pessima, ionicos a minore tetrametros catalecticos
exhibui ex docta Porsonis et Grotefendi scriptura, ab illa
vix recedens : v. c. in sine mihi visum est sacilius scribere
quod scripsi, pro vulgato δεκάκις πέντε καί τρεις, quam
cum Grotesendo δεκ. πέντε γ’ επί τρεις, cum Porsone , δεκ.
πέντ’ επί τρισσαΐς. » Sic autem scripsit:
Έν Μέμφει λόγος έστί προμαθεϊν τήν ιδίην
Εύδοξόν ποτέ μοίρην παρά τοΰ καλλικέρω
ταύρου ’ κούδέν έλεξεν- βοί γάρ πόθεν λόγος ;
φύσις ούκ έδωκε μόσχω λάλον Άπιδι στόμα.
Παρά δ’ αύτόν λέχριος στάς έλιχμήσατο στολήν,
προφανώς τοΰτο διδάσκων « Άποδύση βιοτήν
δσον ούπω ». Διό καί οι ταχέως ήλθε μόρος ,
δεκάκις πέντε τε καί τρεις έσιδόντι πλειάδας.
Planudea denique sunt ejusmodi:
’Εν Μέμφει λόγος έστί μαθεϊν ιδίην ποτέ μοίρην
Εύδοξον Άπιδος τοΰ καλλικέρω παρά ταύρου.
Κούδέν έλεξε' (πόθεν ; βοί γάρ λόγον ού πόρε φύτλη ,
ούδέ λάλον μόσχω Άπιδι στόμα ') αλλά παρ’ αύτόν
λέχρια κείνος στάς, προφανώς έλιχμήσατο λώπην-
δηλών ώς άποδύσει δή βιοτήν δσον ούπω.
Καί δή οί ταχέως έπελήλυθεν αύτι/.α πότμος,
ήελίους δεκάκις πέντ’ ήδέ τρεις έσιδόντι.
DCCXLV. Lemma ·. εις Ίβυκον τόν λυρικόν υπό ληστών
πεφονευμένον. Historia nota ex Plutarcho De garrul.
p. 509, F, et Suida. « Vide Schneidewin. ad Ibyc. p. 22 ;
Guil. Canter. Nov. Lectt. I, 12; Cruc. et Markl. ad Stat.
Sil. V, 3, 152. » B. — 2 βάντος Cod.; βάντ’ ές Stephanus
ad Epigrr. sel. p. 303 et Jacobs., qui struit έκβάντα εις
έρημαίην ήϊόνα νήσου, probans Orellii correctionem νή-
σου ... έρημαίης, nisi potius legendum sit έκ ποτέ νηός,
e templo. Et hoc. in latinis posui, verissimum judicans.
Nimirum librarius non concoquebat ληστάς έκ νηός
βάντας et NHOC lapsum esse putabat, quum oporteret
NlICOE. Deinde ές έρημαίην ήϊόνα dictum pro έν έρήμη
ήόνι, non byzantino abusu, sed pei’ attractionem quan-
dara reliquae sententiae, ut in optimis scriptoribus. —
3 έπιβωσαμένων Cod., superposito o extremis. Scaliger vo-
luisse videtur ώς οί ϊκοιντο, non male. — 4. Metri vitium
Passovius removet scripto άλγίστους όλλυμένω θανάτους.
Probabilius vir d. Ephem. Lips· 1816, p. 1999, μάρτυρες
άλγίστων... Θανάτων, imo jam Salmasium annotasse video :
« Lege άλγίστων όλλ. θανάτων , quod alibi exponemus. >> —
5 ποινή τις Plan. praeter edit, principem, quae ποινήτις, ut
Cod. Plutarch. loco cit.: άλλ’ ύπό τής αύτών γλωσσαλγίας ,
ώσπερ Έρινυος καί ποινής, βιασθέντες έξαγορεύσαι τόν φόνον.
— 7. Ante hunc versum spatium relictum in Codice et
novum lemma adseriptum : είς τόν αύτόν. εις Ίβυκον τον
ποιητήν ύπό ληστών άναιρεθέντα — 8 πεφόβησε Cod., al-
terum Plan. — 9 άοιδών Cod. sed recte Plan. « Aga-
Axthoiogia 1.
memno Clytaemnestram vatis cujusdam sidei commiserat,
quem zEgisthus, mulierem corrupturus, άγων είς νήσον
ερήμην, κάλλιπεν οίωνοϊσιν έλωρ καί κΰρμα γενέσθαι, Hom.
Od. Γ, 269 seqq., ubi v. schol. » Jac. — 10. « Μελαμπέ-
πλων Ευμενιδών, quae JEschylo sunt φαιοχίτωνες Choeph.
1036, ubi v. Blomf., μέλαιναι Eum. 52, ubi Stanl., μελα-
νείμονες Eum. 372. Adde Potter. ad Lycophr. 1137. » B.
DCCXLVI. « Versus semel a librarii manu exaratus,
sed bis a nugatore repetitus, qui illius scripturam expri-
mere vellet. In posteriore imitatione pro Ζάν dedit βοΰς »
Paulss. Sic :
ώδε μέγας κεϊται βοΰς ον Δία κικλήσκουσιν.
DCCXLVII. Lemma : είς Ίουλιανόν τον βασιλέα. « Sine
auctoris nomine hoc distichon prosert Zosimus III, 34
(ubi v. Reitem. p. 374 seq.), qui Juliani tumulo inscul-
ptum esse prodit. In Planudea ipsi Juliano inepte tribui-
tur. » Jac. Vide Cangium ad Zonar. p. 39. B. —
2. « Versus est homericus, II. Γ, 279. Vide Menag. ad
Amynt. p. 201. » /?. Hoc uno versu servato cetera aliter
1 profert Zonaras XIII, 13, iisdemque verbis Cedrenus.
i Conf. Banduri Antiqq. Consi, t. II, p. 814. Jac.
' DCCXLVIII. Lemma : είς τήν πόλιν Ήράκλειαν. « Du-
ί bitandum de lemmate, quod sictum videtur ex corrupto
' disticho ultimo. » B. Non satis probabiliter de templo
et turre Beli cogitabat Buttmannus. « Mihi ( Heckerus
ΐ disputat I, p. 171) Tirynthis moenia celebrari videntur,
i uuae dicuntur Κυκλώπια ούράνια τείχη , nec dissimiliter in
I versu ignoti tragici quem ex duabus Hesycbii glossis
j egregie concinnavit Meinekius Anal. Alex. p. 41 :
ΤιρύνΟιον πλίνθευμα, Κυκλώπων έδος.
Pausanias VII, 25,3: Μυκηναίοις τό τείχος έτετείχιστο κατά
ί ταύτά τώ έν ΤίρυνΟι ύπό τών Κυκλώπων καλούμενων. Et his
apprime convenit vocabulum χώμα, v. 6 φυρηθέν, de opere
i rudiore arte sacto. » — 1. « "Aπαν si sincerum est, con-
jungi debet cum λάϊνον , totum ex lapidibus exstructum. »
Jac.— 1 σεμιράμεος Cod., alterum Plan. Sed aeque legitima
sorma Σεμιράμεος locum tenere poterat. — 3 υίές Cod.
— 5 άθώεος Cod « Άθωέος si sanum est, repetenda est
haec sorma a nominativo Άθωεύς, quae nusquam, quan-
tum scio, alibi occurrit. » Ilecker. Jam schol. Wech.:
ζήτει δέ τό Άθωέος άντί του Άθω. — 6. « Voci φυρηθέν
schol. Wech., qui fotum carmen de Semiramidis aedificiis
interpretatur, adseripsit : ούτως είπεν διά τήν άσβεστον.
Debuit τήν άσφαλτον. De calce macerata et subacta acci-
piendum, sed suspicor legendum esse πυργωθέν: » Jac.
Hecker. confert Plan. ep. 191, de Mercurii imagine :
πηλός έφυράθην. « Βάρος. Schol. W. : παρά τό 'Ομηρικόν
άχθος άρούρης(Ο<ί. Τ, 379 ). Vide not. ad mea Anecd.
’ t. V, p. 154. — 7, 8. Habes Codicis ipsius scripturam
: nondum correctam. » B. Omisit hoc distichon Plan. In
! Cod. δάμος et μακαριστός et ήρακλείης posito o super η
ΐ (ηράκλειος). Item μακαριστός in codice Mediceo, ex quo
I hoc distichon prosert Bandin. Catal. p. 102. in eodemque
post ούρανίων v. 8 reliqua desunt, de Palatino autem ac-
j curate Salmasius : «V. C. ούρανίων.εύρυά-
■ λων. Et repletum illud spatium recentiore manu : νεφέων
τευξεν επ’, quod non convenit. » De qua re ne γρΰ qui-
i dem ille άκριβομικρολόγος censor ap. Jacobs. Εύρυάλων ex
interpolatione esse non poterat, sed vel maxime possunt
quie Salm. indicavit. Ut jam nova sint lentanda criticis,
et sieri potest ut sinis desit epigrammatis, quod animo
513
τιμής ήξίωσαν- εκαλείτο δέ'Απις. Λέγει ούν τον Εύοοξον χρη-
στηριαζόμενον περί τής τοΰ ίδιου βίου τελευτής υπό τοΰ ταύρου
τήν χλαμύδα δηχθήναι' έδήλου δέ ώς ταχέως άποδύσει τό τοΰ
βίου.... Φασί δέ αύτόν ακροατήν γεγονέναι τοΰ Πλάτωνος.
— 5 έληχμήσατο στώλον Cod. — 7. « 'Όσον ούπω. Schol.
W. : αντί τοΰ ταχέως - καί Εύριπίοης- "Ηξει δ’ Όδυσσεύς
δδον δσον ούκ ήδη. Sed habet Euripides Hec. 143 : "Ηξει δ’
Όδυσεύς δσον ούκ ήδη. » Β. — 8. « Trochaicum esficere
voluisse videtur. Non παΐδας eum, sed ποιας scripsisse
existimo, de annis, ut supra ep. 731, 627, et al. » Jac.
Huscbkius παϊδες saeculi intellexerat, ut menses sunt
παϊδες anni in Cleobulinae aenigmate ap. Diog. I, 91, et
Suidam.
Boissonadius ·. « Neglecta Diogenis, qui se auctorem
prositetur, quae nunc fertur recensione, et lectione palatina
et ipsa pessima, ionicos a minore tetrametros catalecticos
exhibui ex docta Porsonis et Grotefendi scriptura, ab illa
vix recedens : v. c. in sine mihi visum est sacilius scribere
quod scripsi, pro vulgato δεκάκις πέντε καί τρεις, quam
cum Grotesendo δεκ. πέντε γ’ επί τρεις, cum Porsone , δεκ.
πέντ’ επί τρισσαΐς. » Sic autem scripsit:
Έν Μέμφει λόγος έστί προμαθεϊν τήν ιδίην
Εύδοξόν ποτέ μοίρην παρά τοΰ καλλικέρω
ταύρου ’ κούδέν έλεξεν- βοί γάρ πόθεν λόγος ;
φύσις ούκ έδωκε μόσχω λάλον Άπιδι στόμα.
Παρά δ’ αύτόν λέχριος στάς έλιχμήσατο στολήν,
προφανώς τοΰτο διδάσκων « Άποδύση βιοτήν
δσον ούπω ». Διό καί οι ταχέως ήλθε μόρος ,
δεκάκις πέντε τε καί τρεις έσιδόντι πλειάδας.
Planudea denique sunt ejusmodi:
’Εν Μέμφει λόγος έστί μαθεϊν ιδίην ποτέ μοίρην
Εύδοξον Άπιδος τοΰ καλλικέρω παρά ταύρου.
Κούδέν έλεξε' (πόθεν ; βοί γάρ λόγον ού πόρε φύτλη ,
ούδέ λάλον μόσχω Άπιδι στόμα ') αλλά παρ’ αύτόν
λέχρια κείνος στάς, προφανώς έλιχμήσατο λώπην-
δηλών ώς άποδύσει δή βιοτήν δσον ούπω.
Καί δή οί ταχέως έπελήλυθεν αύτι/.α πότμος,
ήελίους δεκάκις πέντ’ ήδέ τρεις έσιδόντι.
DCCXLV. Lemma ·. εις Ίβυκον τόν λυρικόν υπό ληστών
πεφονευμένον. Historia nota ex Plutarcho De garrul.
p. 509, F, et Suida. « Vide Schneidewin. ad Ibyc. p. 22 ;
Guil. Canter. Nov. Lectt. I, 12; Cruc. et Markl. ad Stat.
Sil. V, 3, 152. » B. — 2 βάντος Cod.; βάντ’ ές Stephanus
ad Epigrr. sel. p. 303 et Jacobs., qui struit έκβάντα εις
έρημαίην ήϊόνα νήσου, probans Orellii correctionem νή-
σου ... έρημαίης, nisi potius legendum sit έκ ποτέ νηός,
e templo. Et hoc. in latinis posui, verissimum judicans.
Nimirum librarius non concoquebat ληστάς έκ νηός
βάντας et NHOC lapsum esse putabat, quum oporteret
NlICOE. Deinde ές έρημαίην ήϊόνα dictum pro έν έρήμη
ήόνι, non byzantino abusu, sed pei’ attractionem quan-
dara reliquae sententiae, ut in optimis scriptoribus. —
3 έπιβωσαμένων Cod., superposito o extremis. Scaliger vo-
luisse videtur ώς οί ϊκοιντο, non male. — 4. Metri vitium
Passovius removet scripto άλγίστους όλλυμένω θανάτους.
Probabilius vir d. Ephem. Lips· 1816, p. 1999, μάρτυρες
άλγίστων... Θανάτων, imo jam Salmasium annotasse video :
« Lege άλγίστων όλλ. θανάτων , quod alibi exponemus. >> —
5 ποινή τις Plan. praeter edit, principem, quae ποινήτις, ut
Cod. Plutarch. loco cit.: άλλ’ ύπό τής αύτών γλωσσαλγίας ,
ώσπερ Έρινυος καί ποινής, βιασθέντες έξαγορεύσαι τόν φόνον.
— 7. Ante hunc versum spatium relictum in Codice et
novum lemma adseriptum : είς τόν αύτόν. εις Ίβυκον τον
ποιητήν ύπό ληστών άναιρεθέντα — 8 πεφόβησε Cod., al-
terum Plan. — 9 άοιδών Cod. sed recte Plan. « Aga-
Axthoiogia 1.
memno Clytaemnestram vatis cujusdam sidei commiserat,
quem zEgisthus, mulierem corrupturus, άγων είς νήσον
ερήμην, κάλλιπεν οίωνοϊσιν έλωρ καί κΰρμα γενέσθαι, Hom.
Od. Γ, 269 seqq., ubi v. schol. » Jac. — 10. « Μελαμπέ-
πλων Ευμενιδών, quae JEschylo sunt φαιοχίτωνες Choeph.
1036, ubi v. Blomf., μέλαιναι Eum. 52, ubi Stanl., μελα-
νείμονες Eum. 372. Adde Potter. ad Lycophr. 1137. » B.
DCCXLVI. « Versus semel a librarii manu exaratus,
sed bis a nugatore repetitus, qui illius scripturam expri-
mere vellet. In posteriore imitatione pro Ζάν dedit βοΰς »
Paulss. Sic :
ώδε μέγας κεϊται βοΰς ον Δία κικλήσκουσιν.
DCCXLVII. Lemma : είς Ίουλιανόν τον βασιλέα. « Sine
auctoris nomine hoc distichon prosert Zosimus III, 34
(ubi v. Reitem. p. 374 seq.), qui Juliani tumulo inscul-
ptum esse prodit. In Planudea ipsi Juliano inepte tribui-
tur. » Jac. Vide Cangium ad Zonar. p. 39. B. —
2. « Versus est homericus, II. Γ, 279. Vide Menag. ad
Amynt. p. 201. » /?. Hoc uno versu servato cetera aliter
1 profert Zonaras XIII, 13, iisdemque verbis Cedrenus.
i Conf. Banduri Antiqq. Consi, t. II, p. 814. Jac.
' DCCXLVIII. Lemma : είς τήν πόλιν Ήράκλειαν. « Du-
ί bitandum de lemmate, quod sictum videtur ex corrupto
' disticho ultimo. » B. Non satis probabiliter de templo
et turre Beli cogitabat Buttmannus. « Mihi ( Heckerus
ΐ disputat I, p. 171) Tirynthis moenia celebrari videntur,
i uuae dicuntur Κυκλώπια ούράνια τείχη , nec dissimiliter in
I versu ignoti tragici quem ex duabus Hesycbii glossis
j egregie concinnavit Meinekius Anal. Alex. p. 41 :
ΤιρύνΟιον πλίνθευμα, Κυκλώπων έδος.
Pausanias VII, 25,3: Μυκηναίοις τό τείχος έτετείχιστο κατά
ί ταύτά τώ έν ΤίρυνΟι ύπό τών Κυκλώπων καλούμενων. Et his
apprime convenit vocabulum χώμα, v. 6 φυρηθέν, de opere
i rudiore arte sacto. » — 1. « "Aπαν si sincerum est, con-
jungi debet cum λάϊνον , totum ex lapidibus exstructum. »
Jac.— 1 σεμιράμεος Cod., alterum Plan. Sed aeque legitima
sorma Σεμιράμεος locum tenere poterat. — 3 υίές Cod.
— 5 άθώεος Cod « Άθωέος si sanum est, repetenda est
haec sorma a nominativo Άθωεύς, quae nusquam, quan-
tum scio, alibi occurrit. » Ilecker. Jam schol. Wech.:
ζήτει δέ τό Άθωέος άντί του Άθω. — 6. « Voci φυρηθέν
schol. Wech., qui fotum carmen de Semiramidis aedificiis
interpretatur, adseripsit : ούτως είπεν διά τήν άσβεστον.
Debuit τήν άσφαλτον. De calce macerata et subacta acci-
piendum, sed suspicor legendum esse πυργωθέν: » Jac.
Hecker. confert Plan. ep. 191, de Mercurii imagine :
πηλός έφυράθην. « Βάρος. Schol. W. : παρά τό 'Ομηρικόν
άχθος άρούρης(Ο<ί. Τ, 379 ). Vide not. ad mea Anecd.
’ t. V, p. 154. — 7, 8. Habes Codicis ipsius scripturam
: nondum correctam. » B. Omisit hoc distichon Plan. In
! Cod. δάμος et μακαριστός et ήρακλείης posito o super η
ΐ (ηράκλειος). Item μακαριστός in codice Mediceo, ex quo
I hoc distichon prosert Bandin. Catal. p. 102. in eodemque
post ούρανίων v. 8 reliqua desunt, de Palatino autem ac-
j curate Salmasius : «V. C. ούρανίων.εύρυά-
■ λων. Et repletum illud spatium recentiore manu : νεφέων
τευξεν επ’, quod non convenit. » De qua re ne γρΰ qui-
i dem ille άκριβομικρολόγος censor ap. Jacobs. Εύρυάλων ex
interpolatione esse non poterat, sed vel maxime possunt
quie Salm. indicavit. Ut jam nova sint lentanda criticis,
et sieri potest ut sinis desit epigrammatis, quod animo