DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0551
CAPUT VIII. EPIGRAMMATA GREGORII THEOLOGI.
Είπε και έκ μελέων κέαρ επτατο· tv δ’ άρα μοΰνον,
παΐδ’ έπόθει, τεκέων τον έτι λειπόμενον.
45. Εις τήν αύτήν.
'Ένθα ποτ’ ευχόμενης τδσσον νόος επτατο Νόννης,
μέσφ’ δτε και ψυχή έσπετ’ άειρομένω”
ευχόμενης δέ νέκυς ίερή παρεκειτο τραπέζη.
Γράψατ’ έπερχομένοις θαύμα τόδ’, εύσεβέες.
46. Εις τήν αύτήν.
Τις θάνεν ώς θάνε Νοννα, παρ’ εύαγέεσσι τραπέζαις,
των ιερών σανίδων γερσ'ιν εφαπτομένη;
τις λυσεν ευχόμενης Νόννης τύπον; ώς έπ'ι δηρδν
ήθελεν ένθα μένειν και νέκυς εύσεβέων.
47. Εις τήν αύτήν.
*Ενθα ποτ’ ευχόμενη Νόννη θεός είπεν άνωθεν
« *Ερχεο* » ή δ’ έλύθη σώματος άσ.πασίως,
χειρών άμφοτέρων τη μέν κατέχουσα τράπεζαν,
τή δ’ έτι λισσομένη· « Ήλαθι, Χριστέ άναξ. »
48. Εις τήν αύτήν.
'Ρίζης ευσεβέος γενο’μην και σαρξ ίερήος,
και μήτηρ· Χριστώ σώμα, βίον , δάκρυα,
πάντ’ έκένωσα φέρουσα* τδ δ’ έσχατον, ένθεν άέρΟην
νηω γηραλέον Νοννα λιπούσα δέμας.
49. Εις τήν αύτήν.
ΙΙίστις Ένώχ μετέθηκε και Ήλίαν, έν δέ γυναιξϊ
μητέρ’ έμήν πρώτην· οίδε τράπεζα τόδε,
ενθεν άναιμακτοισιν δμοΰ θυέεσσιν άερθη
είσέτι λισσομένη σώματι Νοννα φίλη.
50. Εις τή\ αύτήν.
Ού νόσος, ουδέ σε γήρας δμοίϊον, ού σέ γ’ άνίη ,
καίπερ γηραλέην , μήτερ έμή , δάμασεν
άλλ’ άτρωτος , άκαμπτος άγνοΐς ύπδ ποσσί τραπέζης,
εύνομένη Χριστώ, Νόνν’, άπέδωκας οπα. ’
51. Εις τήν αύτήν.
Αώκε θεώ θυσίην 'Αβραάμ πάϊν, ώς δέ Θύγατρα
κλεινός Ίεφθάε , άμφο'τεροι μεγάλην*
μήτερ έμή, συ δ’εδωκας άγνδν βίον, ύστάτιον δέ
ψυχήν , εύχωλής , Νοννα , φίλον σφάγιον.
52. Εις τήν αύτήν.
Σάρ^α φίλη, πώς τον σδν Ισαάκ λίπες, ή ποθέουσα
τών Αβραάμ κόλπων ώς τάχος άντιάσαι,
Νοννα, Γρηγορίοιο θεόφρονος; ή μέγα θαύμα
μηδέ θανεϊν νηών έκτοθι και θυέων.
52*. [ Εις τήν αύτήν. ]
Μάρτυρες, ίληκοιτε- μόγοις γε μέν ούτι χερείων
Νόννα φίλη, κρύπτω κάμφαδίω πολεμώ.
521
Dixit, et ex membris cor evolavit. Unam vero solum-rem
silium desiderabat, e liberis adhuc superstitem.
45. In eandem.
Hic aliquando precantis tantum mens evolavit Nonnae,
donec et anima secuta-est raptam;
precantis autem cadaver sacrae adjacebat mensae.
Scribite posteris miraculum hocce, pii.
46. In eandem.
Quis est-mortuus ut est-rnortua Nonna, prope purissimas
sacras tabulas manibus tangens ? [mensas,
Quis solvit orantis Nonnae siguram ? nam diu
volebat hic remanere etiam cadaver pium.
47. In eandem.
Hic aliquando precanti Nonnae Deus dixit ex alto :
« Veni ». Illa vero soluta-est corpore libenter,
ambabus manibus, hac quidem tenens mensam ,
illa vero adhuc orans : « Propitius-sis, Christe domine ».
48. In eandem.
Radice ex pia orta-sum et fui caro sacerdotis
et mater ·. Christo corpus, vitam, lacrimas,
omnia essundi prompta; et postremo, hinc sublata-sum
ecclesiee vetulum Nonna linquens corpus.
49. In eandem.
Fides Enochurn transtulit et Eliam, inter mulieres autem
matrem meam primam. Novit mensa hoc,
unde incruentis una-cum hostiis sublata est
adhuc orans corpore, Nonna dilecta.
50. In eandem.
Non morbus , neque te senectus commune malum, non te
quamvis anum, mater mea, domuit; [moeror,
sed non-vulnerata, non-curvata puris sub gradibus mensae,
orans Christo, Nonna, reddidisti vocem.
51. In eandem.
Dedit Deo hostiam Abrahamus silium, sicque siliam
i clarus Jephthe, uterque hostiam magnam;
mater mea, tu vero dedisti castam vitam, postremoque
animam, orationis, Nonna, propriam hostiam.
52. In eandem.
I Sara cara, quomodo turma Isaacum liquisti, an cupiens
Abrahami sinum ocyus sortiri, [miraculum
' Nonna, Gregorii uxor divina-sapientis ? Prosecto magnum
| ne mori quidem templum extra et sacrisicia.
52*. In eandem.
I Martyres , propitii estote. Laboribus quidem non inserior
Nonna cara, in occulto et aperto bello.
Είπε και έκ μελέων κέαρ επτατο· tv δ’ άρα μοΰνον,
παΐδ’ έπόθει, τεκέων τον έτι λειπόμενον.
45. Εις τήν αύτήν.
'Ένθα ποτ’ ευχόμενης τδσσον νόος επτατο Νόννης,
μέσφ’ δτε και ψυχή έσπετ’ άειρομένω”
ευχόμενης δέ νέκυς ίερή παρεκειτο τραπέζη.
Γράψατ’ έπερχομένοις θαύμα τόδ’, εύσεβέες.
46. Εις τήν αύτήν.
Τις θάνεν ώς θάνε Νοννα, παρ’ εύαγέεσσι τραπέζαις,
των ιερών σανίδων γερσ'ιν εφαπτομένη;
τις λυσεν ευχόμενης Νόννης τύπον; ώς έπ'ι δηρδν
ήθελεν ένθα μένειν και νέκυς εύσεβέων.
47. Εις τήν αύτήν.
*Ενθα ποτ’ ευχόμενη Νόννη θεός είπεν άνωθεν
« *Ερχεο* » ή δ’ έλύθη σώματος άσ.πασίως,
χειρών άμφοτέρων τη μέν κατέχουσα τράπεζαν,
τή δ’ έτι λισσομένη· « Ήλαθι, Χριστέ άναξ. »
48. Εις τήν αύτήν.
'Ρίζης ευσεβέος γενο’μην και σαρξ ίερήος,
και μήτηρ· Χριστώ σώμα, βίον , δάκρυα,
πάντ’ έκένωσα φέρουσα* τδ δ’ έσχατον, ένθεν άέρΟην
νηω γηραλέον Νοννα λιπούσα δέμας.
49. Εις τήν αύτήν.
ΙΙίστις Ένώχ μετέθηκε και Ήλίαν, έν δέ γυναιξϊ
μητέρ’ έμήν πρώτην· οίδε τράπεζα τόδε,
ενθεν άναιμακτοισιν δμοΰ θυέεσσιν άερθη
είσέτι λισσομένη σώματι Νοννα φίλη.
50. Εις τή\ αύτήν.
Ού νόσος, ουδέ σε γήρας δμοίϊον, ού σέ γ’ άνίη ,
καίπερ γηραλέην , μήτερ έμή , δάμασεν
άλλ’ άτρωτος , άκαμπτος άγνοΐς ύπδ ποσσί τραπέζης,
εύνομένη Χριστώ, Νόνν’, άπέδωκας οπα. ’
51. Εις τήν αύτήν.
Αώκε θεώ θυσίην 'Αβραάμ πάϊν, ώς δέ Θύγατρα
κλεινός Ίεφθάε , άμφο'τεροι μεγάλην*
μήτερ έμή, συ δ’εδωκας άγνδν βίον, ύστάτιον δέ
ψυχήν , εύχωλής , Νοννα , φίλον σφάγιον.
52. Εις τήν αύτήν.
Σάρ^α φίλη, πώς τον σδν Ισαάκ λίπες, ή ποθέουσα
τών Αβραάμ κόλπων ώς τάχος άντιάσαι,
Νοννα, Γρηγορίοιο θεόφρονος; ή μέγα θαύμα
μηδέ θανεϊν νηών έκτοθι και θυέων.
52*. [ Εις τήν αύτήν. ]
Μάρτυρες, ίληκοιτε- μόγοις γε μέν ούτι χερείων
Νόννα φίλη, κρύπτω κάμφαδίω πολεμώ.
521
Dixit, et ex membris cor evolavit. Unam vero solum-rem
silium desiderabat, e liberis adhuc superstitem.
45. In eandem.
Hic aliquando precantis tantum mens evolavit Nonnae,
donec et anima secuta-est raptam;
precantis autem cadaver sacrae adjacebat mensae.
Scribite posteris miraculum hocce, pii.
46. In eandem.
Quis est-mortuus ut est-rnortua Nonna, prope purissimas
sacras tabulas manibus tangens ? [mensas,
Quis solvit orantis Nonnae siguram ? nam diu
volebat hic remanere etiam cadaver pium.
47. In eandem.
Hic aliquando precanti Nonnae Deus dixit ex alto :
« Veni ». Illa vero soluta-est corpore libenter,
ambabus manibus, hac quidem tenens mensam ,
illa vero adhuc orans : « Propitius-sis, Christe domine ».
48. In eandem.
Radice ex pia orta-sum et fui caro sacerdotis
et mater ·. Christo corpus, vitam, lacrimas,
omnia essundi prompta; et postremo, hinc sublata-sum
ecclesiee vetulum Nonna linquens corpus.
49. In eandem.
Fides Enochurn transtulit et Eliam, inter mulieres autem
matrem meam primam. Novit mensa hoc,
unde incruentis una-cum hostiis sublata est
adhuc orans corpore, Nonna dilecta.
50. In eandem.
Non morbus , neque te senectus commune malum, non te
quamvis anum, mater mea, domuit; [moeror,
sed non-vulnerata, non-curvata puris sub gradibus mensae,
orans Christo, Nonna, reddidisti vocem.
51. In eandem.
Dedit Deo hostiam Abrahamus silium, sicque siliam
i clarus Jephthe, uterque hostiam magnam;
mater mea, tu vero dedisti castam vitam, postremoque
animam, orationis, Nonna, propriam hostiam.
52. In eandem.
I Sara cara, quomodo turma Isaacum liquisti, an cupiens
Abrahami sinum ocyus sortiri, [miraculum
' Nonna, Gregorii uxor divina-sapientis ? Prosecto magnum
| ne mori quidem templum extra et sacrisicia.
52*. In eandem.
I Martyres , propitii estote. Laboribus quidem non inserior
Nonna cara, in occulto et aperto bello.