DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0564
534
ANTHOLOGLE PALATINAE
Ναυκράτιος, δίναις εν ποταμού βρυχίαις ·
και το μεν ούκ άνέλυσεν· δ δ’ ίσγετο· πώς άλιήα
εΐρυσεν ανΟ’ άλίης δίκτυον, είπε, λόγε ·
Ναυκράτιον, καθαροϊο βίου νο’μον, ώσπερ έΐσκω,
και χάριν έλθέμεναι και μδρον έξύδάτων.
1-57. Εις τον αυτόν.
Ναυκρατιος στροφάλιγγι Θάνε φθονερού ποταμοϊο,
δεσμοϊσιν βυθίης άρκυος ένσχόμενος·
ώς κε μάθης συ, θνητέ, τα παίγνια τοΰδε βίοιο,
ένθεν άνηερθη πώλος οδ’ άκρα θειον.
158. Εις τον αύτόν.
Ναυκράτιος πλεκτοϊο λίνου δεσμοϊσιν έλυσθείς,
δεσμών τοΰδε βίου ές άλίης έλύθη.
159. ΕΙς Μαξε'ντιον.
Αίματος εύγενέος γενόμην , βασιλήος έν αύλαΐς
εστην, δφρΰν άειρα κενο'φρονα. Πάντα κεδάσσας,
Χρίστος έπει με κάλεσσε, βίου πολλαΐσιν άταρποϊς
ίχνος έρεισα πόθοιο τινάγμασιν, άχρις άνεΰρον
την σταθερήν Χριστώ τηξα δέμας άλγεσι πολλοΐς ·
και νΰν κοΰφος άνω Μαξεντιος έλΟεν άνέπτην.
160. Εις τον αύτόν Μαξέντιον.
ΙΙάλλετ’ έμοί κραδίη , Μαξέντιε, σεϊο γράφουσα
ουνομα, §ς στυφελήν ήλθες δδδν βιότου,
άμβροτον, αίπήεσσαν, άτερπέα· σεϊο , φέριστε ,
άτρομος ουδέ τάφω χριστιανός πελάει.
161. Εις Έμμελίαν την μητε'ρα του άγιου Βασιλείου.
Έμμέλιον τέθνηκε · τίς εφρασεν ; ή γε τοσούτων
καί τοίων τεκέων δώκε φάος βιότω,
υίεας ήδε θυγατρας δμόζυγας άζυγέας τε '
εύπαις καί πολύπαις ήδε μόνη μερόπων.
Τρεις μεν τήσδ’ ίερήες άγακλέες , ή δ’ ίερήος
σύζυγος· οί δέ πε'λας ώς στρατός εύαγέων.
162. Εις τήν αύτήν Έμμελίαν.
Θαμβός έχεν μ’ δροωντα τόσον γόνον Έυ.υ.ελίοιο
καί τοϊον·, μεγάλης νηδυος ολβον ολον
ώς δ αύτήν φρασαμην Χρίστου κτέαρ, ευσεβές αιμα
Έμμέλιον, τόδ’ εφην « Ού μέγα · βίζα τόση ».
Τοΰτό σοι εύσεβίης ιερόν γέρας, ώ παναρίστη ,
τιμή σων τεκέων, οίς πόθον είχες έΖνα.
163. Εις Μακρίναν τήν αδελφήν τοΰ μεγάλου Βασιλείου.
ΙΙαρθένον αίγλήεσσαν εχω κόνις, εί τιν’ ακούεις
Μακρίναν, Έμμελιου πρωτότοκον μεγάλης·
ή πάντων άνδρών λάθεν ομματα ' νΰν δ’ ενί πάντων
γλωσση καί πάντιον φερτερον εύχος εχει.
164. Εις Θεοσε'βιον αδελφήν Βασιλείου.
Καί συ Θεοσσέβιον, κλεινής τέκος Έμμελίοιο,
! Naucratius, vorticibus in ssuvii horrisonis,
' et illud quidem non retraxit,ipse vero retentus fuit. Quo-
traxit pro piscatione rete, dic, sermo . [modo piscatorem
Naucratio purae vitae normam, ut conjicio,
et gratiam venisse et mortem ex aquis.
157. In eundem.
Naucratius in vortice periit invidi ssuvii,
vinculis demersi retis' implicitus;
I ut discas tu, mortalis, qui-sint ludi hujus vitae,
inde sursum-elatus-est equus hic eximie currens.
158. In eundem.
! Naucratius texti lini vinculis implicitus
vinculis hujus vitae ex piscatione solutus-esl.
159. In Maxentium.
i Sanguine ex-nobili natus-sum; imperatoris in aula
| steti; supercilium sustuli vesanum. Cuncta dispergens,
j Christus postquam me vocavit, vitae multis in-semitis
i vestigium sixi desiderii motibus , donec inveni
I solidam : Christo maceravi corpus aerumnis multis;
i et nunc levis sursum Maxentius hinc evolavi.
160. In eundem 'Maxentium.
Palpitat mihi cor, Maxentie, tuum scribens
nomen, qui duram ingressus-es viam vitae,
hominibus-carentem , altam, injucundam. Tuo, optime,
intrepidus ne sepulcro quidem Christianus accedet.
161. In Emmeliam matrem magni Basilii.
Emmelium mortua est: quis dixisset ? quae tot
et tantorum liberorum dedit lumen vitae,
i filios atque silias , nuptos innuptosque : [lierum.
bonorum-liberorum-mater ac multorum haec sola mu·
\ Tres quidem hujus sacerdotes illustrissimi, ipsaque sacer-
conjux; pro; inqui vero tanquam exercitus piorum, [dotis
162. In eandem Emmeliam.
j Miratio subibat me intuentem tantam prolem Emmelii
ac talem, generosi ventris thesaurum totum; [sanguinem
I quum vero ipsam consideravi Christi possessionem, pium
Emmelium, hoc dixi Non magnum; radix tanta. »
Id tibi pietatis sacrum praemium, o in-omnibus-optima,
honos tutim liberum , quibuscum desiderabas idem.
i»
165. In Macrinam sororem magni Basiiii.
Virginem splendidam teneo pulvis, si quam audisti
Macrinam , Emmelii primogenitam magnae,
quae omnium virorum latuit oculos, nunc vero est in
lingua , et cunctis majus, decus habet. [cunctorum
164. In 'Iheosebium sororem Basilii.
Et tu Theosebium , clarae nata Emmelii,
ANTHOLOGLE PALATINAE
Ναυκράτιος, δίναις εν ποταμού βρυχίαις ·
και το μεν ούκ άνέλυσεν· δ δ’ ίσγετο· πώς άλιήα
εΐρυσεν ανΟ’ άλίης δίκτυον, είπε, λόγε ·
Ναυκράτιον, καθαροϊο βίου νο’μον, ώσπερ έΐσκω,
και χάριν έλθέμεναι και μδρον έξύδάτων.
1-57. Εις τον αυτόν.
Ναυκρατιος στροφάλιγγι Θάνε φθονερού ποταμοϊο,
δεσμοϊσιν βυθίης άρκυος ένσχόμενος·
ώς κε μάθης συ, θνητέ, τα παίγνια τοΰδε βίοιο,
ένθεν άνηερθη πώλος οδ’ άκρα θειον.
158. Εις τον αύτόν.
Ναυκράτιος πλεκτοϊο λίνου δεσμοϊσιν έλυσθείς,
δεσμών τοΰδε βίου ές άλίης έλύθη.
159. ΕΙς Μαξε'ντιον.
Αίματος εύγενέος γενόμην , βασιλήος έν αύλαΐς
εστην, δφρΰν άειρα κενο'φρονα. Πάντα κεδάσσας,
Χρίστος έπει με κάλεσσε, βίου πολλαΐσιν άταρποϊς
ίχνος έρεισα πόθοιο τινάγμασιν, άχρις άνεΰρον
την σταθερήν Χριστώ τηξα δέμας άλγεσι πολλοΐς ·
και νΰν κοΰφος άνω Μαξεντιος έλΟεν άνέπτην.
160. Εις τον αύτόν Μαξέντιον.
ΙΙάλλετ’ έμοί κραδίη , Μαξέντιε, σεϊο γράφουσα
ουνομα, §ς στυφελήν ήλθες δδδν βιότου,
άμβροτον, αίπήεσσαν, άτερπέα· σεϊο , φέριστε ,
άτρομος ουδέ τάφω χριστιανός πελάει.
161. Εις Έμμελίαν την μητε'ρα του άγιου Βασιλείου.
Έμμέλιον τέθνηκε · τίς εφρασεν ; ή γε τοσούτων
καί τοίων τεκέων δώκε φάος βιότω,
υίεας ήδε θυγατρας δμόζυγας άζυγέας τε '
εύπαις καί πολύπαις ήδε μόνη μερόπων.
Τρεις μεν τήσδ’ ίερήες άγακλέες , ή δ’ ίερήος
σύζυγος· οί δέ πε'λας ώς στρατός εύαγέων.
162. Εις τήν αύτήν Έμμελίαν.
Θαμβός έχεν μ’ δροωντα τόσον γόνον Έυ.υ.ελίοιο
καί τοϊον·, μεγάλης νηδυος ολβον ολον
ώς δ αύτήν φρασαμην Χρίστου κτέαρ, ευσεβές αιμα
Έμμέλιον, τόδ’ εφην « Ού μέγα · βίζα τόση ».
Τοΰτό σοι εύσεβίης ιερόν γέρας, ώ παναρίστη ,
τιμή σων τεκέων, οίς πόθον είχες έΖνα.
163. Εις Μακρίναν τήν αδελφήν τοΰ μεγάλου Βασιλείου.
ΙΙαρθένον αίγλήεσσαν εχω κόνις, εί τιν’ ακούεις
Μακρίναν, Έμμελιου πρωτότοκον μεγάλης·
ή πάντων άνδρών λάθεν ομματα ' νΰν δ’ ενί πάντων
γλωσση καί πάντιον φερτερον εύχος εχει.
164. Εις Θεοσε'βιον αδελφήν Βασιλείου.
Καί συ Θεοσσέβιον, κλεινής τέκος Έμμελίοιο,
! Naucratius, vorticibus in ssuvii horrisonis,
' et illud quidem non retraxit,ipse vero retentus fuit. Quo-
traxit pro piscatione rete, dic, sermo . [modo piscatorem
Naucratio purae vitae normam, ut conjicio,
et gratiam venisse et mortem ex aquis.
157. In eundem.
Naucratius in vortice periit invidi ssuvii,
vinculis demersi retis' implicitus;
I ut discas tu, mortalis, qui-sint ludi hujus vitae,
inde sursum-elatus-est equus hic eximie currens.
158. In eundem.
! Naucratius texti lini vinculis implicitus
vinculis hujus vitae ex piscatione solutus-esl.
159. In Maxentium.
i Sanguine ex-nobili natus-sum; imperatoris in aula
| steti; supercilium sustuli vesanum. Cuncta dispergens,
j Christus postquam me vocavit, vitae multis in-semitis
i vestigium sixi desiderii motibus , donec inveni
I solidam : Christo maceravi corpus aerumnis multis;
i et nunc levis sursum Maxentius hinc evolavi.
160. In eundem 'Maxentium.
Palpitat mihi cor, Maxentie, tuum scribens
nomen, qui duram ingressus-es viam vitae,
hominibus-carentem , altam, injucundam. Tuo, optime,
intrepidus ne sepulcro quidem Christianus accedet.
161. In Emmeliam matrem magni Basilii.
Emmelium mortua est: quis dixisset ? quae tot
et tantorum liberorum dedit lumen vitae,
i filios atque silias , nuptos innuptosque : [lierum.
bonorum-liberorum-mater ac multorum haec sola mu·
\ Tres quidem hujus sacerdotes illustrissimi, ipsaque sacer-
conjux; pro; inqui vero tanquam exercitus piorum, [dotis
162. In eandem Emmeliam.
j Miratio subibat me intuentem tantam prolem Emmelii
ac talem, generosi ventris thesaurum totum; [sanguinem
I quum vero ipsam consideravi Christi possessionem, pium
Emmelium, hoc dixi Non magnum; radix tanta. »
Id tibi pietatis sacrum praemium, o in-omnibus-optima,
honos tutim liberum , quibuscum desiderabas idem.
i»
165. In Macrinam sororem magni Basiiii.
Virginem splendidam teneo pulvis, si quam audisti
Macrinam , Emmelii primogenitam magnae,
quae omnium virorum latuit oculos, nunc vero est in
lingua , et cunctis majus, decus habet. [cunctorum
164. In 'Iheosebium sororem Basilii.
Et tu Theosebium , clarae nata Emmelii,