DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0580
530
ΑΝ ΓΗOLOG1/Ε Ρ A L ATINjE
LXIV. Αρ. Murat, ρ. 108. Iu Cod. sine lemmate, ut I
ep. 66, 09, 71 , et alia, ubi uncis indicamus. — 2 εύχομέ- :
νη; Cod., sed recte cod. Mur.
LXV. Ap. Murat, p. 108.
LXVI. Ap. Murat, p. 108.
LXVII. Ap. Murat, p. 108, in duo disticha divisum, i
" sortasse rectius. » Jac. Cod. ή δε τρ. — 2 παρή λύθης [
Cod ; παρ’ ής λύθης εύχομένης cod. Paris.; παρ’ ή έλύθης |
Boivinus; πύματον cod. Medie. « Parisini παρ' ής non vi- I
detur spernendum; v. ad VII, ep. 440, 7. >> Jac.
LXVIII. Ap. Murat, p. 109. — 1 πέμ.ψατ’έκ Cod.; illud
codd. Mur. — 2 άειρομένη Cod.
LX1X. Ap. Murat, p. 109. — 1 καθαροΐσι Cod., illud
codd. Mur.
I.XX. Ap. Murat, p. 109.
LXXl. Ap. Murat, p. 109. — 1. Cons. ep. 51,4. » B. \
— 2 τουδ’ έλύθη ap. Mur.
LXX1L « Exstat ap. Murat, p. 94. » B.
LXXIJI. Ap. Murat, p. 110.-
LXXIV. Ap. Murat, p. 111, cujus codd. separant a
praecedente ep., quocum cohaeret in Codice qui ήιδε το.
et νόνν’ άνέπεμψεν, quod vertit Boiss.
LXXV. Cod. in marg. : εις εαυτόν παρά των γονέων'
εύχή θαυμασία καί αξία τής άγιωσύνης αύτοΰ. Ap. Murat,
ρ. 110. — 1 εύλογίαισιν Cod., alterum codd. Mur. —
2. Schol. Ambr. : δσαι γίνονται παρά των τοκέων. — 5. Boiss.
vertit λογίωντε μέγα. ■—■ 6 σκήπων. ap. Mur. « Vide nott.
ad Nicet. Eug. p. 384, ubi baculi metaphoram tractavi,
quae reperitur et alibi ap. Gregorium, Orat. XLI, p. 674
extr.; et t. II, p. 33, B : Ώϊόμην.... Σοί , μάκαρ, ήδέ νό-
μ.οισι τεοΐς κεχαρισμένα ρέζειν. 'Ως θνητοί; επίκουρον έχειν
σθένος υίας όπασσας Καί τρομεροί: άτε βάκτρο·/ υπό μελέεσ-
σιν έρείοειν. Scrib. e cod. 993 : ρέζειν, "Ο; θνητοί;. In quo
codice male correctum suit ώς a receptiore manu. Rectius
Billyus vertit. Eumathius Hysm. 3, p. 93 : ό πατήρ... σε
γή-.ως έχει βακτηρίαν. Theodoretus De provid. 8, p. 258 :
μήτε τό γήρας οίκτείραντες καθάπερ τινί βακτηρία τω νέω
σκηπτόμενον. Photius Epi.st. 109 : τή; παιδεία: ή κτήσις τώ
γεγηρακότι κρατίστη γίνεται βίου βακτηρία. Theophylactus
Simoc. Hist. praef. extr. : Τω μέν πρεσβύτη χειραγωγό; τί;
έστι καί βακτηρία. Quodque magis ad ipsum epigramma
facit, Gregorius Presb. Vita Nazianz. p. 15, haec ipsa·
resert Gregorii patris ad lilium verba ·. ώ παϊ, ζώντι βα-
κ.ηρία γενοΰ, τό γήρας ύποστηρίζων. » Β.
LXXVI. Lemma : έλεγία (έ/εγεΐα Boiss. ) παρά των γο-
νέων του μεγάλου Γρηγορίου σύν έπαίνω καί εύχή. Legitur
Rerum in cap. XV, post ep. 39 , cum lemmate ·. τοΰ αύτοΰ
παρά των γονέων εύχαριστία. Ap. Murat, ρ. 111. _ ο το_
κέες. Schol. in Cod. : οί γεννήτορε:. — 3 sic Cod. altero
loco, ubi ex apographo γήρα; έτεκεν assert Boiss.-, hic ;
γήρας ένέθηκεν. —4 θυσίαν hic Cod., altero loco θυσίαις, I
cum schol. ταϊς εύχαΐς. — 5 άμπνευε Cod. hic. — 6 sic i
Cod. altero loco; hic vitiose γρηγορίου άγιας μ.άρτυιι |
παρθέμεθα. Conf. ep. 33, 2. — 8 τοκέων Cod. hic.
LXXVII. Lemma : εις τού; αύτούς\ καί ότι ό μέγα; Γρη- !
γόριος σύν τώ ’.δίω πατρί τέθαπται , Καισάριος δε σύν τή
μητρί. Alterum lemma ex Murat, p. 113. — 1 λάας Cod.;
κυδήεντα cod. Paris. Schol. Ambros. : περιβόητους. —
2 γρηγορίου Cod., alterum ap. Mur. — 3 oo’ ap. Mur. —
5 τώς Cod.
LXXVIII. « Lemma Codicis ·. εις δλην τήν γενεάν αύτοΰ.
Prietuli lemma Muratorianum p. 114. >< B. — 1. Meliori
mensura Jac. legendum proponit ΙΙρώτος ξυνόν άχος Και-
σάριος. « Ob brevem syllabam in ξυνόν non est quod li-
brarium erroris suspicemur. Vide not. ad ep. 44. —■
2 πάτερ φίλεηρ. Mur., sed alterum cod. Medie.; καί μετά
δ. cod. Paris. — 3 γράμματα πικρά Cod. « Recepi varian-
tem duorum codicum , Medie, et Paris , λυπρά, hoc enim,
non/.υγρά, praebent. » B. Optime, reduxit λυπρή παλάμη
καί γράμματα λυπρά, qualia in antiquissimis libris scripta
saepe correcta deprehendi ab insequentibus librariis ele-
gantiae quae ipsis videbatur studiosioribus.
LXX1X. Lemma ’· εις έαυτόν, οΐω τρόπω γεγέννηται. Πε-
ριέχει τό επίγραμμα κεφάλαια ι’. Et ad singulos versus li-
ter;» α—t appictae in Codire. Ap. Murat, p. 115. « Conse-
rendum in primis carmen XXX, in Opp. t. II, p. 97, D. »
Jac. —· 2. « Ipse de matre Nonna Orat. XIX, p. 252 :
πρό γενέσεως ήμας καθυπέσχετο τω Οεω , μηδέν τό μέλλον εύ-
λαβηθεϊσα καί γεννηθέντας εύθύς ανέβηκε. Conf. ep. 80, 3.
— 4 άμφήκη. Schol. Ambros. ·. εκατέρωθεν ήκονημένον.
Doctus erat sermones utri usque literaturae, sacrae et
profanae. [Jacobsius consert Meleagrum VII, ep. 421, 9,
de se : άμφήκες γέρας, ές τε γέλωτα καί σπουδάν. ] Tum
ludit Gregorius in nominibus Λόγος de Verbo seu Christo,
et μύθον seu λόγον orationem. Quod fecit alibi, secerunt
et alii : vide mea Anecd. t. 1, 249 et 288. Gregorius
scilicet t. II, p. 131 : ΙΙατροφαές μεγάλοιο νόου Λόγε , φέρ-
τερε μύθου. Et ρ. 181 : Τις οΐδε τούτων τούς λόγους , πλήν
σοΰ, Λόγε ; Hieronymus [ sic ] De Trin. ρ. 50 : μή ε’ίπης ·
« ποίιρ λόγω » ; υπέρ λόγον ό Λόγος. — 5 προπτύξατ’ Cod.
Conf. Carm. IV, 229 seqq., Opp. p. 71, C, D. — G.
Vulgo legitur σύμπνοα ίρά φέρον. Intelligunt viri dd. de
adseriptis ordini sacerdotum eodem tempore Basilio et
Gregorio. Sed quam obscura yerba! Scholiastes ·. σύμ-
πνους έγενόμην καί την αύτήν έπλούτισα (leg. έπλούτησα )
γνώμην Βασιλείω τφ ίερω. Nec ille audiendus. Scripsi ήρα
pro ίρά. Notissima formula ήρα φέρειν. In epigr. 172, 4,
idem mendum eodem modo correxit Jacobsius. — 7. Edi-
tio Jac. έκ βυθών e Codice, et sic apogr. Sed id versus
non admittit. Muratorius recte έκ βυθίων. Intelligitur a
viris dd. φερέσβιος de Deo. Puto potius respici non deum
sed patrem. In tempestate scilicet insperatum praestite-
runt illis auxilium parentum preces. Ipsum audi Oral.
XX, p. 306, verbis in not. ad ep 36 appositis, et Gre-
gor. presb. Vita Nazianz. p. 5, A. — 8. Legebatur όγδοον
αύ νούσοις έξεκάθηρα, in cod. Paris, έξεκάθηρε. Id non po-
tuit explicare Muratorius. Est νούσοις corruptum. Quum
meminissem legere in Gregorii Orat. I, p. 38, se non
ausum esse ίερέως σχήμα καί όνομα ύποδύεσθαι πριν όσιοι;
έογοις τελειώσαι τάς χειρας, seijtentiam eandem versiculi
esse intellexi, et όσίοις correxi. De hiatu securus sum. ■—
9. Schol. Ambros. : τήν Τριάδα φέρων παρέδωκα τή νεω-
τέρα 'Ρώμη. Junior Roma est Constantinopolis. Sunt qua)
huc saciant in notis ad Aristaenetea I, 26, p. 583 : πρός τή
νέα τήν πρεσβυτέραν ιστόρηκα 'Ρώμην. Vide supra cap. T,
ep. 5, et insra not. ad Planud. ep. 56. Adde quae multa
protulit Cangius in Cpoli Christ. I, p. 34, coli. Muratorio
ad Paulinum Nat. XI, 338. Anonymus in Poet. Minn-
Wernsd. t. V, p. 1357 : « Constantinopolis slorens Nova
Roma vocatur. » Ipse Gregorius Opp. t. II, p. 9 ; Δύω μέν
ού δέδωκε^ ήλιους φύσις , Δισσάς δέ 'Ρώμας, τής όλης οίκου-
ΑΝ ΓΗOLOG1/Ε Ρ A L ATINjE
LXIV. Αρ. Murat, ρ. 108. Iu Cod. sine lemmate, ut I
ep. 66, 09, 71 , et alia, ubi uncis indicamus. — 2 εύχομέ- :
νη; Cod., sed recte cod. Mur.
LXV. Ap. Murat, p. 108.
LXVI. Ap. Murat, p. 108.
LXVII. Ap. Murat, p. 108, in duo disticha divisum, i
" sortasse rectius. » Jac. Cod. ή δε τρ. — 2 παρή λύθης [
Cod ; παρ’ ής λύθης εύχομένης cod. Paris.; παρ’ ή έλύθης |
Boivinus; πύματον cod. Medie. « Parisini παρ' ής non vi- I
detur spernendum; v. ad VII, ep. 440, 7. >> Jac.
LXVIII. Ap. Murat, p. 109. — 1 πέμ.ψατ’έκ Cod.; illud
codd. Mur. — 2 άειρομένη Cod.
LX1X. Ap. Murat, p. 109. — 1 καθαροΐσι Cod., illud
codd. Mur.
I.XX. Ap. Murat, p. 109.
LXXl. Ap. Murat, p. 109. — 1. Cons. ep. 51,4. » B. \
— 2 τουδ’ έλύθη ap. Mur.
LXX1L « Exstat ap. Murat, p. 94. » B.
LXXIJI. Ap. Murat, p. 110.-
LXXIV. Ap. Murat, p. 111, cujus codd. separant a
praecedente ep., quocum cohaeret in Codice qui ήιδε το.
et νόνν’ άνέπεμψεν, quod vertit Boiss.
LXXV. Cod. in marg. : εις εαυτόν παρά των γονέων'
εύχή θαυμασία καί αξία τής άγιωσύνης αύτοΰ. Ap. Murat,
ρ. 110. — 1 εύλογίαισιν Cod., alterum codd. Mur. —
2. Schol. Ambr. : δσαι γίνονται παρά των τοκέων. — 5. Boiss.
vertit λογίωντε μέγα. ■—■ 6 σκήπων. ap. Mur. « Vide nott.
ad Nicet. Eug. p. 384, ubi baculi metaphoram tractavi,
quae reperitur et alibi ap. Gregorium, Orat. XLI, p. 674
extr.; et t. II, p. 33, B : Ώϊόμην.... Σοί , μάκαρ, ήδέ νό-
μ.οισι τεοΐς κεχαρισμένα ρέζειν. 'Ως θνητοί; επίκουρον έχειν
σθένος υίας όπασσας Καί τρομεροί: άτε βάκτρο·/ υπό μελέεσ-
σιν έρείοειν. Scrib. e cod. 993 : ρέζειν, "Ο; θνητοί;. In quo
codice male correctum suit ώς a receptiore manu. Rectius
Billyus vertit. Eumathius Hysm. 3, p. 93 : ό πατήρ... σε
γή-.ως έχει βακτηρίαν. Theodoretus De provid. 8, p. 258 :
μήτε τό γήρας οίκτείραντες καθάπερ τινί βακτηρία τω νέω
σκηπτόμενον. Photius Epi.st. 109 : τή; παιδεία: ή κτήσις τώ
γεγηρακότι κρατίστη γίνεται βίου βακτηρία. Theophylactus
Simoc. Hist. praef. extr. : Τω μέν πρεσβύτη χειραγωγό; τί;
έστι καί βακτηρία. Quodque magis ad ipsum epigramma
facit, Gregorius Presb. Vita Nazianz. p. 15, haec ipsa·
resert Gregorii patris ad lilium verba ·. ώ παϊ, ζώντι βα-
κ.ηρία γενοΰ, τό γήρας ύποστηρίζων. » Β.
LXXVI. Lemma : έλεγία (έ/εγεΐα Boiss. ) παρά των γο-
νέων του μεγάλου Γρηγορίου σύν έπαίνω καί εύχή. Legitur
Rerum in cap. XV, post ep. 39 , cum lemmate ·. τοΰ αύτοΰ
παρά των γονέων εύχαριστία. Ap. Murat, ρ. 111. _ ο το_
κέες. Schol. in Cod. : οί γεννήτορε:. — 3 sic Cod. altero
loco, ubi ex apographo γήρα; έτεκεν assert Boiss.-, hic ;
γήρας ένέθηκεν. —4 θυσίαν hic Cod., altero loco θυσίαις, I
cum schol. ταϊς εύχαΐς. — 5 άμπνευε Cod. hic. — 6 sic i
Cod. altero loco; hic vitiose γρηγορίου άγιας μ.άρτυιι |
παρθέμεθα. Conf. ep. 33, 2. — 8 τοκέων Cod. hic.
LXXVII. Lemma : εις τού; αύτούς\ καί ότι ό μέγα; Γρη- !
γόριος σύν τώ ’.δίω πατρί τέθαπται , Καισάριος δε σύν τή
μητρί. Alterum lemma ex Murat, p. 113. — 1 λάας Cod.;
κυδήεντα cod. Paris. Schol. Ambros. : περιβόητους. —
2 γρηγορίου Cod., alterum ap. Mur. — 3 oo’ ap. Mur. —
5 τώς Cod.
LXXVIII. « Lemma Codicis ·. εις δλην τήν γενεάν αύτοΰ.
Prietuli lemma Muratorianum p. 114. >< B. — 1. Meliori
mensura Jac. legendum proponit ΙΙρώτος ξυνόν άχος Και-
σάριος. « Ob brevem syllabam in ξυνόν non est quod li-
brarium erroris suspicemur. Vide not. ad ep. 44. —■
2 πάτερ φίλεηρ. Mur., sed alterum cod. Medie.; καί μετά
δ. cod. Paris. — 3 γράμματα πικρά Cod. « Recepi varian-
tem duorum codicum , Medie, et Paris , λυπρά, hoc enim,
non/.υγρά, praebent. » B. Optime, reduxit λυπρή παλάμη
καί γράμματα λυπρά, qualia in antiquissimis libris scripta
saepe correcta deprehendi ab insequentibus librariis ele-
gantiae quae ipsis videbatur studiosioribus.
LXX1X. Lemma ’· εις έαυτόν, οΐω τρόπω γεγέννηται. Πε-
ριέχει τό επίγραμμα κεφάλαια ι’. Et ad singulos versus li-
ter;» α—t appictae in Codire. Ap. Murat, p. 115. « Conse-
rendum in primis carmen XXX, in Opp. t. II, p. 97, D. »
Jac. —· 2. « Ipse de matre Nonna Orat. XIX, p. 252 :
πρό γενέσεως ήμας καθυπέσχετο τω Οεω , μηδέν τό μέλλον εύ-
λαβηθεϊσα καί γεννηθέντας εύθύς ανέβηκε. Conf. ep. 80, 3.
— 4 άμφήκη. Schol. Ambros. ·. εκατέρωθεν ήκονημένον.
Doctus erat sermones utri usque literaturae, sacrae et
profanae. [Jacobsius consert Meleagrum VII, ep. 421, 9,
de se : άμφήκες γέρας, ές τε γέλωτα καί σπουδάν. ] Tum
ludit Gregorius in nominibus Λόγος de Verbo seu Christo,
et μύθον seu λόγον orationem. Quod fecit alibi, secerunt
et alii : vide mea Anecd. t. 1, 249 et 288. Gregorius
scilicet t. II, p. 131 : ΙΙατροφαές μεγάλοιο νόου Λόγε , φέρ-
τερε μύθου. Et ρ. 181 : Τις οΐδε τούτων τούς λόγους , πλήν
σοΰ, Λόγε ; Hieronymus [ sic ] De Trin. ρ. 50 : μή ε’ίπης ·
« ποίιρ λόγω » ; υπέρ λόγον ό Λόγος. — 5 προπτύξατ’ Cod.
Conf. Carm. IV, 229 seqq., Opp. p. 71, C, D. — G.
Vulgo legitur σύμπνοα ίρά φέρον. Intelligunt viri dd. de
adseriptis ordini sacerdotum eodem tempore Basilio et
Gregorio. Sed quam obscura yerba! Scholiastes ·. σύμ-
πνους έγενόμην καί την αύτήν έπλούτισα (leg. έπλούτησα )
γνώμην Βασιλείω τφ ίερω. Nec ille audiendus. Scripsi ήρα
pro ίρά. Notissima formula ήρα φέρειν. In epigr. 172, 4,
idem mendum eodem modo correxit Jacobsius. — 7. Edi-
tio Jac. έκ βυθών e Codice, et sic apogr. Sed id versus
non admittit. Muratorius recte έκ βυθίων. Intelligitur a
viris dd. φερέσβιος de Deo. Puto potius respici non deum
sed patrem. In tempestate scilicet insperatum praestite-
runt illis auxilium parentum preces. Ipsum audi Oral.
XX, p. 306, verbis in not. ad ep 36 appositis, et Gre-
gor. presb. Vita Nazianz. p. 5, A. — 8. Legebatur όγδοον
αύ νούσοις έξεκάθηρα, in cod. Paris, έξεκάθηρε. Id non po-
tuit explicare Muratorius. Est νούσοις corruptum. Quum
meminissem legere in Gregorii Orat. I, p. 38, se non
ausum esse ίερέως σχήμα καί όνομα ύποδύεσθαι πριν όσιοι;
έογοις τελειώσαι τάς χειρας, seijtentiam eandem versiculi
esse intellexi, et όσίοις correxi. De hiatu securus sum. ■—
9. Schol. Ambros. : τήν Τριάδα φέρων παρέδωκα τή νεω-
τέρα 'Ρώμη. Junior Roma est Constantinopolis. Sunt qua)
huc saciant in notis ad Aristaenetea I, 26, p. 583 : πρός τή
νέα τήν πρεσβυτέραν ιστόρηκα 'Ρώμην. Vide supra cap. T,
ep. 5, et insra not. ad Planud. ep. 56. Adde quae multa
protulit Cangius in Cpoli Christ. I, p. 34, coli. Muratorio
ad Paulinum Nat. XI, 338. Anonymus in Poet. Minn-
Wernsd. t. V, p. 1357 : « Constantinopolis slorens Nova
Roma vocatur. » Ipse Gregorius Opp. t. II, p. 9 ; Δύω μέν
ού δέδωκε^ ήλιους φύσις , Δισσάς δέ 'Ρώμας, τής όλης οίκου-