Dübner, Friedrich [Editor]; Cougny, Edme [Editor]: Epigrammatum anthologia Palatina: cum planudeis et appendice nova epigrammatum veterum ex libris et marmoribus ductorum, annotatione inedita Boissonadii, ... apparatu critico instruxit ; graece et latine (volumen 1) (Parisiis: Editore Ambrosio Firmin-Didot, 1864)

IN CAPUT VIII ANNOTATIO.

559

^ίψατε, δάψατε. >> — 3 φιλοχρύσηισιν cod. Medie. Eadem
varietas ep. 189, 4.
CCX1V. Scholium : τούτο εις τον Κόρου τάφον έγένετο,
ώς 'Ηρόδοτος. Errat glossator. Res nota. Ap. Murat, p. 158.
— 1 κούρος Cod. —3 ώς δέ codd., corr. Jac. —4 ο’ίξας
Mur.
CCXV. Ap. Murat, p. 159. — 1 τάχα φθ. Mur. — 3 ώς δέ
codd., corr. Jac.
CCXVI. Ap. Murat, p. 159. — 2 τίσης Cod., recte ap.
Mur. — 3 ού γάρ Codex, sed recte cod. Medie. « Quod
loquitur sepulcrum ostendit vicinum sibi sepulcrum
aliud, quod nec aurum habuit et violatum fuit. — 4 έν-
βατα Cod., corr. Jac.; άμβατα Mur. Deinde vulgo φεύγε
Δίκην. Scripsi φεύγε Δίκη, post Muratorium. Cons. epigr.
sequens. » B.
CCXV1I. Sejunguntur in Codice haec disticha, et alteri
adseriptum ομοίως. Ap. Murat, p. 160 juncta sunt. —
2 λυσσείης cod. Medie. — 4 γαιαναφθείσα Cod., sed recte
Medie. « Respicitur Aratus in Phaenoni. 132, scq. »
Jac.
CCXVI1I. Ap. Murat p. 160. — 2 πλεκτόν Νηρέϊ τεύξε δ.
probabiliter tentat Jacobs., de nave, — 3. « Adeo solidum
suit et saxis adeo magnis aedisicatum sepulcrum, ut qui id
everterit, rem fecerit non minus prodigiosam quam Or-
pheus, Daedalus, Hercules vel Theseus. Fabricator
domus textilis adhuc quaeritur nec invenitur. » B.
CCXIX. Ap. Murat, p. 161. — 4 τύμβον 6’ά-.αρρ. Cod.
CCXX. Ap. Murat, p. 161. — 1. « Petita res ex Pindaro !
Olymp. VII, 62 seqq. » Jac. — 2 φέρεις et ώς Cod. — I
3. In Codice novum epigr. incipit. « Sic Gregor. Opp. 1.11, j
p. 203 ·.
Όρυσσ’ όρυσσε τύμβον- ώς αύτω βοθρον
εύ ΐσθ’ ορύσσεις.
Deinde vulgo ή τάχ’. Scripsi ή. » Β. — 2 ή έξολ. Mur. In ;
sine Codex δ’ άρηγός.
CCXXI. Lemmati accedit όμοίως. Ap. Murat, p. 162. — ί
2 ποια codd. Jacobs conj. ποια Δίκη; scii, άνδάνει. « De
ποία correpto α vide not. ad ep. 89. » B.
CCXXII. Ap. Murat, p. 162. — 2 έκφυγον et τί με cod. i
Medie.; τί γε Mur.
CCXX1II. Repetitur in lemmate κατά τυμβωρύχων. Hinc
quae sequuntur in Codice sunt tetrasticha, non disticha. '
— 1 ύπέρ εϊ σέ (ead. m. in είσί mutatum) τις Codex.
CCXXIV. Ap. Murat, p. 163. — 2 Ισον Cod.
CCXXV. Ap. Murat, p. 163. —2 τύμπωι Cod.
CCXXVI. Non habet Murat. — 1. « Forsan έπ’ άρουρα, .
ut est statim dativus επί σήματι. — 2. Δάκρυα, μή παλά-
μας, conf. ep. 107. » B.
CCXXVII. Ap. Murat, p. 163. — 2. « Ζακότων, conf.
ep. 193. >> B.
CCXXVHI Ap. Murat, p. 163. — 1 δειλήμονα Cod ; ;

τάφον cod. Medie.; έόλπειν Mur. — 2 « Πάσσαλος καί τρο-
χός, debiti instrumenta supplicii. » B. An τηδί ?
CCXXIX. Ap. Murat, p. 163.
CCXXX. Ap. Murat, p. 163. — 1 αλλά μ’ έωξεν Mur. et
Jac.; άλλεμέ ωϊξεν Codex, « άλλ’έμέ ώξεν apographum, quod
retinui memor tot versuum Gregorii, in quibus hiant syl-
labae. Vide mox epp. 232, 252. Et in Tullianis p. 104 ·.
.Γρήγορων δέξασδ’,.ανάξιον, άλλ’ΐερήα. Scribendum δέξασΟε
ανάξιον. Cum praecedentibus confer Opp. t. II, p. 202 : δς
των σημάτων Πάντων ύπερτέλλοντα τέτμηκεν τάφον. — 5 οει-
φήτορες Cod.; διφ. cod. Medie. Muratorius edidit διζήτορες,
ex conjectura, puto. Gregor, ibid. p. 203 : τάφους όρύσσων
καί κόνιν διφώμενος. » B. Antiquos poetas imitatur hemi-
stichia repetens, gratiam simul et vim non male aucu-
patus.
CCXXXI. Ap. Murat, p. 164.— 1 έγειρα, 2 βάλλοι Co-
dex. sed recte liber Medie.
CCXXXII. Ap. Murat, p. 164. — 1 έπέχρανον Codex.—
2 δ’ έκ Mur., sed de conjectura inutili; v. ad ep. 230, 1.
CCXXXIII. Ap. Murat, p. 164.
CCXXXIV. Ap. Murat, p. 165.
CCXXXV. Ap. Murat, p. 165. — 2. Conf. ep. 211,2
CC.XXXVI. Ap. Murat, p. 165. — 1 ώς άλαπάξας Cod.;
ώς άλάπαςεν cod. Mur.; δς δ’ Jacobsius.
CCXXXVII. Ap. Murat, p. 165. — 2 φείδεοσ ού νέκ. Co-
dex; φείδεο σύ v. cod. Medie.; τού νέκ. Jacobsius.
CCXXXVIII. Ap. Murat, p. 165.— 1. Αυτός sere sonat:
nihil aliud nisi (tumulus). — 2 εμού (superposito 1) νέκυος
(superposito ε) Codex ·. « unde optio datur trium diver-
sarum lectionum : εμού νέκυος. έμοί νέκυες. εμού νέκυες.
Sed quam Jac. posuit verissima videtur. » Paulss.
CCXXXIX. Ap. Murat, p. 165.
CCXL. Ap. Murat, p. 166. — 1 λείην Cod.
CCXLI. Ap. Murat, p. 166,— 1 γύμνωσεν Cod.; recte
Medie. — 2 έστιν Cod.
CCXLII. Ap. Murat, p. 166.— 1 ήέ Cod.; ήε Medie.;
exempla Gregorii ap. Jac. p. LXVI. Usitatum ήεν. —
2 άλλα Cod.
CCXL1II. Ap. Murat, p. 166. — 2 δ’ αϊχθέν (sic) Codex.
« Vulgo σήμα δαϊχθέν- όσον λεύσατε τυμβ. Murat, όσον λεύσ-
σετε τυμβ., et vertit : quam magnum cernitis tumuli-
cidam! Sed oiov, non όσον, suisset hoc sensu scribendum.
Distinxi ut est distinctum in apographo Paris. Videntes
hoc monumentum disjectum, monumentum quantum!
lapidibus obruite sacrilegum. Qui λεύσσουσιν oculis, non
άρήγουσιν, sed qui λεύσουσι manibus ultricibus. » B.
CCXLIV. Ap. Murat, p. 166.
CCXLV. Ap. Murat, p. 166. — 1 διέπερσας cod. Medie.;
qui in fine διακέρση, Palat, διαρκέρσαι (sic), uterque ώς,
quod corr. Jacobs. — 2. « Muratorius ultima verba a prae-
cedentibus divellit. Juncta reperi et reliqui. >.· B.