DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0595
IN CAPUT V.
563
CLIU. — 2 ύψορόφων Schneidewinus; ΰψολόφων Codex.
Edebatur Reiskii ύψιλόφων.
CLXII. — 3, 4.« Scribendum videtur ·. εί γάρ εταίρα,
νυστάζων επέβην ούδέ θιγών γ’ Άίδα. Nam si εταίρα est,
perii ne tacta quidem. Quippe non solus habiturus. »
Hermann. Quod procedentibus affectu plenis minime
respondet.
CLXIII. — 3. Salmasii est δυσύποιστον. Qui ad v. 5 :
« τοΰτ’ ειπας ώ φιλέραστε. Ita V. C., sed loco ώ aliud
prius fuit; nam ex manu correctoris est. Forte tfi. »
CLXIV. — 4 μέμψαιτ’ έτ’ έμοϊς etiam Hermannus et
Schneidewin.
CLXVII. — 3 seqq. Haec ita scribebat Hermannus :
Άλλ’ ό καλός Μόσχος πλέον ίσχυεν. « Εί συ γάρ ούτως
ήλυθες ούδέ Ούρην πρός μίαν ησύχασα;
τήνδε τοσαΰτ’ » έβόησα « βεβρεγμένος. Άχρι τίνος, Ζεύ ,
Ζεΰ φίλε , σιγήσω; καυτός έράν έμαθες. »
Versu 3 εί γάρ optantis esse.
CLXVI1I. — 3 πόθοις in Plan.
CLXXIX. — 3 γελάν, non γελαι, enotavit Salm.; tum
versu 7 έν (sic) σε, non εί, et v. 9 λαβών επί, sine δ’.
CLXXX. — 6. « Τραχύ βοα , γενετις , ita paret in V. C.;
reliqua correcta sunt. — 8 ίσαν. (Deinde ad sequentia
Άρεος δ’ αίματόφυρτα β. ·.) Haec mala manu interpolata
sunt in V. C. » Salmas.
CLXXXI. — De corrupto et manco carmine haec sere
Hermannus : « Baccho aliquis , propere convivium appa-
raturus, et samulus colloquuntur. In ipso initio manda-
torum Bacchonis pars periit, ut nescias των παριών λάβε
κλώνακας utrum ad prius memoratas lauros spectet,
quarum praeteriens ramulos decerpere jubetur, an ad ho-
mines , των παρ’ ίων λάβε. Versu 10 ληκύθους signisicari a
materia, άργυρέας, vehementer dubium , nisi μύρου quan-
dam speciem in talibus modo thecis servari solitam sta-
tuas. Haec autem ad Codicis scripturam quam proxime
accedere videntur :
*******
Τών παριών λάβε κλώναζας. Θ. Άλλα πόθ’ ήξει —
Β. Καί πέντε στεφάνους τών βοδινών. Τί ; Θ. Τό πάξ.
Β. Ού φής κέρματ’ έχειν; διολώλαμεν. Ού τροχιεϊ τι;
τόν Λαπίθην ; ληστήν , ού Οεράποντ’ έ'/ομεν.
5 Ούζ αδικείς ; Θ. Ούδέν. Β. Φέρε τον λόγον * έλθέ λαβούσα,
Φρύνη , τάς ψήφους. ’Ώ μεγάλου κινάδους.
Θ. Πέντ’ οίνος δραχμών ’ άλλος δυο[καίδεκ’. Β. Έπίσχες. 1
Θ. Ώταλγεΐς ; σκόμβροι, θρυμματίδες , σχαδόνες.
Β. Αύριον αύτά καλώς λογιούμεθα" νυν δέ προς Α’ίσχραν
10 την μυρόπωλιν ιών πέντε λάβ’αμφορέας,
είπε δέ σημεϊον , Βάκχων δτι πέντ’ έφίλησεν
έξης, ών κλίνη μάρτυς έπεγράφετο.
Famulus tot mandatorum impatiens v. 1 άλλα πόθ’ ήξει τό
πάξ; quando erit sinis? dicturus ab hero alia porro man-
dante interrumpitur. V. 8 θρυμματίδας memorat Athe-
naeus IV, p. 133, C; 147, B. Versu 10 hyperbolicum est
άμφορεύς de vasculo unguentario. »
CLXXXII. — 1. Brunckii nota tota est Salmasii.
CLXXXVIII. — 3. Θερμώ δ’ έπι θερμόν ίάλλει άτρακτον
planudeum tenet Hermannus.
CXCII. — « Hoc epigramma interpretatur Salmasius
in Append. ad Comment. in inscript. vet. p. 223. »
Buher.
CXCIV. — 5 « πο/λοϊς in V. C. Et correctum πολ-
λούς. » Salm.
CXCVII. — 3. « Forte Ίσιάδος, cujus insra meminit. »
Salm.
CXC1X. — 5 μαστών είλύματα egregie Meinekius in
Philologo vol. XIV, p. 34. ·
CCII. — 4. « Recte vidit Guyetus άντιφρυασσομενων
scribendum esse, de aemulante muliercularum pruri-
gine. » Hermann.
CCIV. — 9, 10. « Scribendum ζωός έών, pro eo quod
legitur έτ’ ών, et πλεύσει’ άνήρ έπιβάς,, quum plane
abundet άνωθ’. » Hermann.
CCX. — 1. « Τώ Θαλλώ V. C. Melius τω δαλώ. « Salm.
Hermannus ·. Τώφθαλμώ (accusativo) Διδύμημε συνήρπα-
σεν, quod non esse hujus loci videtur.
CCXI. — 4. « Άλγος ό μή κρίνων κοινόν άγ. Ita cor-
rectum est in membranis ■. nam aliud fuit. Άλγος et κρί-
νων apparent; sed quod medium est delevit corrector, et
reposuit μή. Lege άλγος ό μή κραίνων. Πόθος έξ Αφροδίτης
ό μή κραίνων άλγος άγοντι. Ita exponendum. » Salmas.
Quod Brunckius suum fecit. Salmasio teste etiam κοινόν
non integrum est in Codice. Quod legitur, Hermanno ju-
dice , obscurius est pro tali poematio; conjicit autem .· άεί
δέ μοι έξ Αφροδίτης
άλγος, ό μή καινόν (scii, άλ,γος) καινόν άγων τε πόθος.
CCXXV. — 3 είμί γάρ έκ Hermannus. Edebatur είμί
καί έκ.
CCXXVIII. — 6 ηροπόλης Codex sec. Salmas.
CCXXX1I. — 3; Πλεξαμένη Εάνθον pro περιπλεξαμένη
sine exemplo est et analogiis repugnat.
CCXXXIX. — 6. Jam Salmasius : « Forte legend. φορ-
βής ήπανίη. »
CCXLII. — 8. Mire Salmas. : « In membranis legitur
jj-ή σκαφίην όλέσεις, imo μή σκευήν όλέσας. Lego κεφαλήν
δλέσης. » Sic apographum Buher.
CCL. — 1, 2 ήδύ καί αύτών legebatur; ήδυ κατ’ αύ τών
Meinekius in Philologo 1860, p. 155. « Ut Callimach.
Apoll. 95 : ουδέ μέν αύ τοί Βαττιάδαι. Homerus δάκρυ χεειν
vel ίέναι από βλεφάρων , sed jam Euripides Hippol. 1396 ·.
κατ’ όσσων βαλεϊν δάκρυ. » Nihili est καί αύτών.
CCLI. — 3. Ad εύβόστρυχον Salmas. ; « εύβόστυχον in
multis locis scriptum reperi. »
CCLVI. — 6. « In V. C. ΐην, et correctum έβην. »
Salm.
CCLX1X. — 1. Δισσών θηλυτέρων ποτέ μοΰνος eno-
tavit Salmasius (non μοΰνός ποτέ), quod minime dis-
plicet.
563
CLIU. — 2 ύψορόφων Schneidewinus; ΰψολόφων Codex.
Edebatur Reiskii ύψιλόφων.
CLXII. — 3, 4.« Scribendum videtur ·. εί γάρ εταίρα,
νυστάζων επέβην ούδέ θιγών γ’ Άίδα. Nam si εταίρα est,
perii ne tacta quidem. Quippe non solus habiturus. »
Hermann. Quod procedentibus affectu plenis minime
respondet.
CLXIII. — 3. Salmasii est δυσύποιστον. Qui ad v. 5 :
« τοΰτ’ ειπας ώ φιλέραστε. Ita V. C., sed loco ώ aliud
prius fuit; nam ex manu correctoris est. Forte tfi. »
CLXIV. — 4 μέμψαιτ’ έτ’ έμοϊς etiam Hermannus et
Schneidewin.
CLXVII. — 3 seqq. Haec ita scribebat Hermannus :
Άλλ’ ό καλός Μόσχος πλέον ίσχυεν. « Εί συ γάρ ούτως
ήλυθες ούδέ Ούρην πρός μίαν ησύχασα;
τήνδε τοσαΰτ’ » έβόησα « βεβρεγμένος. Άχρι τίνος, Ζεύ ,
Ζεΰ φίλε , σιγήσω; καυτός έράν έμαθες. »
Versu 3 εί γάρ optantis esse.
CLXVI1I. — 3 πόθοις in Plan.
CLXXIX. — 3 γελάν, non γελαι, enotavit Salm.; tum
versu 7 έν (sic) σε, non εί, et v. 9 λαβών επί, sine δ’.
CLXXX. — 6. « Τραχύ βοα , γενετις , ita paret in V. C.;
reliqua correcta sunt. — 8 ίσαν. (Deinde ad sequentia
Άρεος δ’ αίματόφυρτα β. ·.) Haec mala manu interpolata
sunt in V. C. » Salmas.
CLXXXI. — De corrupto et manco carmine haec sere
Hermannus : « Baccho aliquis , propere convivium appa-
raturus, et samulus colloquuntur. In ipso initio manda-
torum Bacchonis pars periit, ut nescias των παριών λάβε
κλώνακας utrum ad prius memoratas lauros spectet,
quarum praeteriens ramulos decerpere jubetur, an ad ho-
mines , των παρ’ ίων λάβε. Versu 10 ληκύθους signisicari a
materia, άργυρέας, vehementer dubium , nisi μύρου quan-
dam speciem in talibus modo thecis servari solitam sta-
tuas. Haec autem ad Codicis scripturam quam proxime
accedere videntur :
*******
Τών παριών λάβε κλώναζας. Θ. Άλλα πόθ’ ήξει —
Β. Καί πέντε στεφάνους τών βοδινών. Τί ; Θ. Τό πάξ.
Β. Ού φής κέρματ’ έχειν; διολώλαμεν. Ού τροχιεϊ τι;
τόν Λαπίθην ; ληστήν , ού Οεράποντ’ έ'/ομεν.
5 Ούζ αδικείς ; Θ. Ούδέν. Β. Φέρε τον λόγον * έλθέ λαβούσα,
Φρύνη , τάς ψήφους. ’Ώ μεγάλου κινάδους.
Θ. Πέντ’ οίνος δραχμών ’ άλλος δυο[καίδεκ’. Β. Έπίσχες. 1
Θ. Ώταλγεΐς ; σκόμβροι, θρυμματίδες , σχαδόνες.
Β. Αύριον αύτά καλώς λογιούμεθα" νυν δέ προς Α’ίσχραν
10 την μυρόπωλιν ιών πέντε λάβ’αμφορέας,
είπε δέ σημεϊον , Βάκχων δτι πέντ’ έφίλησεν
έξης, ών κλίνη μάρτυς έπεγράφετο.
Famulus tot mandatorum impatiens v. 1 άλλα πόθ’ ήξει τό
πάξ; quando erit sinis? dicturus ab hero alia porro man-
dante interrumpitur. V. 8 θρυμματίδας memorat Athe-
naeus IV, p. 133, C; 147, B. Versu 10 hyperbolicum est
άμφορεύς de vasculo unguentario. »
CLXXXII. — 1. Brunckii nota tota est Salmasii.
CLXXXVIII. — 3. Θερμώ δ’ έπι θερμόν ίάλλει άτρακτον
planudeum tenet Hermannus.
CXCII. — « Hoc epigramma interpretatur Salmasius
in Append. ad Comment. in inscript. vet. p. 223. »
Buher.
CXCIV. — 5 « πο/λοϊς in V. C. Et correctum πολ-
λούς. » Salm.
CXCVII. — 3. « Forte Ίσιάδος, cujus insra meminit. »
Salm.
CXC1X. — 5 μαστών είλύματα egregie Meinekius in
Philologo vol. XIV, p. 34. ·
CCII. — 4. « Recte vidit Guyetus άντιφρυασσομενων
scribendum esse, de aemulante muliercularum pruri-
gine. » Hermann.
CCIV. — 9, 10. « Scribendum ζωός έών, pro eo quod
legitur έτ’ ών, et πλεύσει’ άνήρ έπιβάς,, quum plane
abundet άνωθ’. » Hermann.
CCX. — 1. « Τώ Θαλλώ V. C. Melius τω δαλώ. « Salm.
Hermannus ·. Τώφθαλμώ (accusativo) Διδύμημε συνήρπα-
σεν, quod non esse hujus loci videtur.
CCXI. — 4. « Άλγος ό μή κρίνων κοινόν άγ. Ita cor-
rectum est in membranis ■. nam aliud fuit. Άλγος et κρί-
νων apparent; sed quod medium est delevit corrector, et
reposuit μή. Lege άλγος ό μή κραίνων. Πόθος έξ Αφροδίτης
ό μή κραίνων άλγος άγοντι. Ita exponendum. » Salmas.
Quod Brunckius suum fecit. Salmasio teste etiam κοινόν
non integrum est in Codice. Quod legitur, Hermanno ju-
dice , obscurius est pro tali poematio; conjicit autem .· άεί
δέ μοι έξ Αφροδίτης
άλγος, ό μή καινόν (scii, άλ,γος) καινόν άγων τε πόθος.
CCXXV. — 3 είμί γάρ έκ Hermannus. Edebatur είμί
καί έκ.
CCXXVIII. — 6 ηροπόλης Codex sec. Salmas.
CCXXX1I. — 3; Πλεξαμένη Εάνθον pro περιπλεξαμένη
sine exemplo est et analogiis repugnat.
CCXXXIX. — 6. Jam Salmasius : « Forte legend. φορ-
βής ήπανίη. »
CCXLII. — 8. Mire Salmas. : « In membranis legitur
jj-ή σκαφίην όλέσεις, imo μή σκευήν όλέσας. Lego κεφαλήν
δλέσης. » Sic apographum Buher.
CCL. — 1, 2 ήδύ καί αύτών legebatur; ήδυ κατ’ αύ τών
Meinekius in Philologo 1860, p. 155. « Ut Callimach.
Apoll. 95 : ουδέ μέν αύ τοί Βαττιάδαι. Homerus δάκρυ χεειν
vel ίέναι από βλεφάρων , sed jam Euripides Hippol. 1396 ·.
κατ’ όσσων βαλεϊν δάκρυ. » Nihili est καί αύτών.
CCLI. — 3. Ad εύβόστρυχον Salmas. ; « εύβόστυχον in
multis locis scriptum reperi. »
CCLVI. — 6. « In V. C. ΐην, et correctum έβην. »
Salm.
CCLX1X. — 1. Δισσών θηλυτέρων ποτέ μοΰνος eno-
tavit Salmasius (non μοΰνός ποτέ), quod minime dis-
plicet.