DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48284#0484
464
ANTHOLGGI/E PALATINzE
quentiae studiis profecerat, silii Botryis; octoginta annorum [
senis sortem poeta luget. — t τι κακόν εις (superscripto
η) άκ. Cod.; εΐ τι καί κονεϊς Jacobsius, κάγκονεϊς Meinek.
ρ. 109, « quum simplex nisi ex grammaticis non inno-
tuerit. « Sic Horatius in carmine de Archyta ·. quamquam
festinas, non est mora longa. — 3. ’Εκ νέων signisicare
a prima adolescentia, τόν έκ νέων autem pro τον νέον
dictum insolentissimum esse recte observavit Meinek.,
quare delevi distinctionem post έθαψεν, struens τόν έκ
νέων ήδη τι σοφόν λέγοντα. Nam ipsius conjecturam τόν
έννέων (έτών), me judice , non satis tuentur exempla τρια-
κόντων et Alcaei δυοδεκαιδέκων. Addit: «■ Praecocis ingenii
suerit puer, ut sunt saepe senibus patribus nati. » —
6 δσσαν άμ. ήδονάν Cod., corr. Salmas.
XXIV. Lemma : K. επί τή τού προάγοντος τετραμέτρου
έσχατη διποδία ένδεκασύλλαβον. « Primus versus est he-
phthemimeris iambica.» B. Mutilum in Codice epigramma.
— Simone meretrix Veneri dedicat imaginem suam, mi-
tram , faces et thyrsos. — 1 τή άφροδίτη Cod., τή ’φροδ.
Bentl. et Jac. — 2 σειμονη Cod., tribus punctis sub σει,
uno super t, ut Meinekio nil nisi μόνη sidem habere vide-
tur, unde ingeniose Ίώνη efsecit, quod Bacchae nomen
ap. Nonnum XIV, 221, et puella Ίωνίς apud ipsum Cal-
Ism. V, ep. 6, 1. Sed librarius syllabam in archetypo vidit
et puncta sunt correctoris; quare tenendum Σιμώνη, quod I
Ruhnkenius posuit, Σειλήνη Bentleius. In sine είκόν αύτή j
Cod., corr. Salmas. — 4 ήμάσ τούς έφ. Cod., corr. Salmas.
Sequitur τόν τε πάνα. « Post Πάνα posui signum lacunae;
nam deest omnino versiculus brevior. Jam patet non esse
nimis quaerendum quomodo nomen Πανα corrigatur. » B.
Jac. proponebat τήν τε πάλλαν, « i. e. σφαίραν, quae inter
reliqua puellae munera commode recensetur; v. intt. ad
Hesychii gl. Πάλλα, σφοΐρα έκ ποικίλων νημάτων πεποιη-
μένη. » Cum Meinekio in textum admisimus selicissima
supplementa quibus Otio Schneiderus hoc carmen re-
dintegravit; qui τόν τε πανόν, quod de bacchica face
dici dubitans Meinekius malit τήν τε δάδα. Eundem cali-
dius puto « ineptum » judicasse μίτραν (τούς) μαστούς
φιλήσασαν, quum similia inulta sint in adjectivis cum
φίλο- compositis , ut φιληλάκατος καλαθίσκος et alia quae
passim vidimus. Sed, si quid mutandum, quod eximius
criticus scripsit σφιν (pro αύτή) έδησε, verum esse ne
dubita. — 5, 6 καί τούς αύτούς όρη τάλαινα Οάρσους Cod., |
ultimum correxit Bentleius , cetera sunt O. Schneideri.
Boiss. servabat editum a Jacobsio καί τούσδ’ άντ’ έσορής,
μάκαιρα (hoc Brunckii) θύρσους.
XXV. Lemma ·. τού αύτού επί διπλασιασθείση τή διποδί$
επωδός τετράμετρος πλεονάζων μια συλλαβή τού έξαμέτρου.
« Prior versus est asynartetus ex duplici hcphthemimeri
iambica, ut ep. 7 ; posterior est archilochium tetrametrum,
ut ep. 8 et 26. » B. — Timodemus Naucratita mercator
Cereri Pylaeae et Proserpinae lucri decimas ex voto de-
dicat. ■— i τή alterum om. Cod., praebet Hephaestio
Ench. p. 57 (102 Gaisf.), qui duos versus priores citat.
In line Cod. ούκεπελασγών. λ Ceres Pylaca vocatur quae
ad Thermopylas templum habebat, ubi Amphictyones
sacra saciebant. Acrisius Amphictyonum ordinem primus
instituisse dicitur, et quidem postquam oraculi metu
compulsus Argis relictis in Thessaliam concesserat. » Jac.,
scriptorum de his locos rebus asserens.
XXVI. Lemma : Σ. έπί τού (sic) τω τετραμέτρω μείουρον
τρίμετρον. « Gallice vertit Larcher. ad Herodot. V, n.
252. » B. Gaissord. ad Hephaest. p. 342 citat Jac. mss.
In Xanthippen cx Periandri Corinthiorum tyranni ge-
nere oriundam, Archenautae uxorem, — 4 τέρμ’ Cod.,
vulgo έρμ’ ex Salmasii correctione , sed omnes nunc τέρυ.’’.
Conf. XII, ep. 170, 2.
XXVII. Lemma : Φ. έπί τετραμέτρω τρίμετρον άρτιον,
εΐθ’ έξάμετρον έναλλάξ. « Carmen hoc in duas strophas
distinguendum videtur. » Meinek. p. 157. Quod Boiss.
signisicare voluisse videtur typothetam jubens versus 3
et 7 promovere paullo minus quam versus 1 et 5. Et esse
strophas manifestum est. — In cenotaphium Phoci, qui
naufragio perierat. Matris superstitis luctus. ■— 2 νευσ
ούχ ύπεξήνικεν Cod., ναύς ούχ Salmas. et vulgo, νηύς Boiss.,
νεύς secundum Cod. Meinekius ·. « quam formam memorat
et cum γρεύς componit Arcadius p. 126, 2. Adde Cbcero-
bosc. Bekk. An. p. 1236 et Etym. M. p. 189, 48. Ad eam
sormam revocandi casus obliqui νεός, νεί, νέα. » In sine
Cod. ούδ’ έοέξατο, sine sensu; έστέξατο Salmas. et Brunck.,
quod probat Hermannus : « non cohibuit aquam quomi-
nus irrueret in navem. » Schneidewinus ήλεύατο , Ungerus
Beitr. p. 58, έκνήξατο, quod probarem si sequentium
subjectura esset Φώκος. Boiss. : « Ούχ ύπεξήνεικεν signisi-
care videtur non exlulit, non ejecit. Deinde recepi ούδ’
ήλέξατο, conjecturam Jacobsii. » Sed illud quoque, quod
vix explices tolerabiliter, depravatum esse arbitror et
scribendum fortasse ύπεξήλυξεν. Κύμα est impetus unda-
rum. — 3 αίγαίοιο πολύ βαθύν Cod.; πόρον Salmasius;
« non minus probabiliter possis πολύν βυθόν. » Meinek.j
Αιγαίου πολυβενθέος conj. Piccolos p. 76. — 4 έσχατάτην
Cod. — 5 προμηθείς Cod.; Πρόμηθις Salm., accentum cor-
rexit Mein. Ac minime hic. « mirum nomen matris, non
nominato patre » , quod videbatur Hermanno, qui re-
ctius ossendebat in hiatu λυγρή ορνίθι, ita haec corri-
gens :
δν πέρι προθρηνεϊ
μήτηρ, λυγρή τ’ ορνίθι etc.
— 6 λυγρήγ’ Salmas.; ίκέλη Cod. Neque aptum λυγρής δρνισι,
quamquam Halcyones in mente habet poeta. — 8 πρόορον
Cod., corr. Salm.
XXVIII. Lemma : Καλλίμαχου έπί τώ αύτώ τετρα-
μέτρω ένδεκασυλλάβω. Β ακχυλ ί δ ο υ ή Σ ι μ ων ί δ ου έπί
τω αύτω τετραμέτρω τετράμετρον δμοιον τω « Ει μοι γένοιτο
παρθένος καλή τε καί τέρεινα (Hipponactis fr. 64) », μια
οέ μόνον συλλαβή πλεονάζον' έπί τόν τετράποδον ουκ εχει
Ιαμβον, άλλ’ ανάπαιστον. « Pro έπί τόν τετράποδον, quo
ducunt exhibita compendia, rescribendum έπί τού τετάρτου
ποδός. Versum Hippocratis, qui est iambicus tetrameter,
male comparavit glossator. Est brevior epigrammatis
versus , monente Jacobsio, asynartetus ex penthemimere
iambica et dactylico logaoedico. Cujus dactylici exemplum
est in breviore versiculo epigr. 22. » Boiss., qui initium
lemmatis praeterierat, de quo Jac. : « Ex hoc duplici
lemmate sactum, ut a nonnullis hoc epigr. Callimacho
tribueretur. At Callimachi epigramma excidisse videtur.
[Exstare VII, ep. 728 probabiliter conjecit Heckerus I.
p. 127, quamquam de minore versu mirum silentium
glossatoris etiam illo loco.] Simonidi nostrum vindicat
Steph. Byz. v. Άκαμάντιον. — Scriptum est carmen in
victoriam, a tribu Acamantide ex Dionysiis reportatam,
Antigene chorum docente, Aristone Argivo tibiis canente,
Ilipponico sumtus praebente. » Wunderlichii dissertatio-
nem Friedemanni Miscell. criticis insertam t· Π, p. 67
seqq. inspicere non licuit. — 1 δι φυλ. Cod., corr. Brunck.
« Tribus Atticae Acamantidis chorus victor dedicat tnpo-
dem victoriae monumentum. Ejusdem tribus victoriam
splendidissime aeternitati consecravit monumentum illud
ANTHOLGGI/E PALATINzE
quentiae studiis profecerat, silii Botryis; octoginta annorum [
senis sortem poeta luget. — t τι κακόν εις (superscripto
η) άκ. Cod.; εΐ τι καί κονεϊς Jacobsius, κάγκονεϊς Meinek.
ρ. 109, « quum simplex nisi ex grammaticis non inno-
tuerit. « Sic Horatius in carmine de Archyta ·. quamquam
festinas, non est mora longa. — 3. ’Εκ νέων signisicare
a prima adolescentia, τόν έκ νέων autem pro τον νέον
dictum insolentissimum esse recte observavit Meinek.,
quare delevi distinctionem post έθαψεν, struens τόν έκ
νέων ήδη τι σοφόν λέγοντα. Nam ipsius conjecturam τόν
έννέων (έτών), me judice , non satis tuentur exempla τρια-
κόντων et Alcaei δυοδεκαιδέκων. Addit: «■ Praecocis ingenii
suerit puer, ut sunt saepe senibus patribus nati. » —
6 δσσαν άμ. ήδονάν Cod., corr. Salmas.
XXIV. Lemma : K. επί τή τού προάγοντος τετραμέτρου
έσχατη διποδία ένδεκασύλλαβον. « Primus versus est he-
phthemimeris iambica.» B. Mutilum in Codice epigramma.
— Simone meretrix Veneri dedicat imaginem suam, mi-
tram , faces et thyrsos. — 1 τή άφροδίτη Cod., τή ’φροδ.
Bentl. et Jac. — 2 σειμονη Cod., tribus punctis sub σει,
uno super t, ut Meinekio nil nisi μόνη sidem habere vide-
tur, unde ingeniose Ίώνη efsecit, quod Bacchae nomen
ap. Nonnum XIV, 221, et puella Ίωνίς apud ipsum Cal-
Ism. V, ep. 6, 1. Sed librarius syllabam in archetypo vidit
et puncta sunt correctoris; quare tenendum Σιμώνη, quod I
Ruhnkenius posuit, Σειλήνη Bentleius. In sine είκόν αύτή j
Cod., corr. Salmas. — 4 ήμάσ τούς έφ. Cod., corr. Salmas.
Sequitur τόν τε πάνα. « Post Πάνα posui signum lacunae;
nam deest omnino versiculus brevior. Jam patet non esse
nimis quaerendum quomodo nomen Πανα corrigatur. » B.
Jac. proponebat τήν τε πάλλαν, « i. e. σφαίραν, quae inter
reliqua puellae munera commode recensetur; v. intt. ad
Hesychii gl. Πάλλα, σφοΐρα έκ ποικίλων νημάτων πεποιη-
μένη. » Cum Meinekio in textum admisimus selicissima
supplementa quibus Otio Schneiderus hoc carmen re-
dintegravit; qui τόν τε πανόν, quod de bacchica face
dici dubitans Meinekius malit τήν τε δάδα. Eundem cali-
dius puto « ineptum » judicasse μίτραν (τούς) μαστούς
φιλήσασαν, quum similia inulta sint in adjectivis cum
φίλο- compositis , ut φιληλάκατος καλαθίσκος et alia quae
passim vidimus. Sed, si quid mutandum, quod eximius
criticus scripsit σφιν (pro αύτή) έδησε, verum esse ne
dubita. — 5, 6 καί τούς αύτούς όρη τάλαινα Οάρσους Cod., |
ultimum correxit Bentleius , cetera sunt O. Schneideri.
Boiss. servabat editum a Jacobsio καί τούσδ’ άντ’ έσορής,
μάκαιρα (hoc Brunckii) θύρσους.
XXV. Lemma ·. τού αύτού επί διπλασιασθείση τή διποδί$
επωδός τετράμετρος πλεονάζων μια συλλαβή τού έξαμέτρου.
« Prior versus est asynartetus ex duplici hcphthemimeri
iambica, ut ep. 7 ; posterior est archilochium tetrametrum,
ut ep. 8 et 26. » B. — Timodemus Naucratita mercator
Cereri Pylaeae et Proserpinae lucri decimas ex voto de-
dicat. ■— i τή alterum om. Cod., praebet Hephaestio
Ench. p. 57 (102 Gaisf.), qui duos versus priores citat.
In line Cod. ούκεπελασγών. λ Ceres Pylaca vocatur quae
ad Thermopylas templum habebat, ubi Amphictyones
sacra saciebant. Acrisius Amphictyonum ordinem primus
instituisse dicitur, et quidem postquam oraculi metu
compulsus Argis relictis in Thessaliam concesserat. » Jac.,
scriptorum de his locos rebus asserens.
XXVI. Lemma : Σ. έπί τού (sic) τω τετραμέτρω μείουρον
τρίμετρον. « Gallice vertit Larcher. ad Herodot. V, n.
252. » B. Gaissord. ad Hephaest. p. 342 citat Jac. mss.
In Xanthippen cx Periandri Corinthiorum tyranni ge-
nere oriundam, Archenautae uxorem, — 4 τέρμ’ Cod.,
vulgo έρμ’ ex Salmasii correctione , sed omnes nunc τέρυ.’’.
Conf. XII, ep. 170, 2.
XXVII. Lemma : Φ. έπί τετραμέτρω τρίμετρον άρτιον,
εΐθ’ έξάμετρον έναλλάξ. « Carmen hoc in duas strophas
distinguendum videtur. » Meinek. p. 157. Quod Boiss.
signisicare voluisse videtur typothetam jubens versus 3
et 7 promovere paullo minus quam versus 1 et 5. Et esse
strophas manifestum est. — In cenotaphium Phoci, qui
naufragio perierat. Matris superstitis luctus. ■— 2 νευσ
ούχ ύπεξήνικεν Cod., ναύς ούχ Salmas. et vulgo, νηύς Boiss.,
νεύς secundum Cod. Meinekius ·. « quam formam memorat
et cum γρεύς componit Arcadius p. 126, 2. Adde Cbcero-
bosc. Bekk. An. p. 1236 et Etym. M. p. 189, 48. Ad eam
sormam revocandi casus obliqui νεός, νεί, νέα. » In sine
Cod. ούδ’ έοέξατο, sine sensu; έστέξατο Salmas. et Brunck.,
quod probat Hermannus : « non cohibuit aquam quomi-
nus irrueret in navem. » Schneidewinus ήλεύατο , Ungerus
Beitr. p. 58, έκνήξατο, quod probarem si sequentium
subjectura esset Φώκος. Boiss. : « Ούχ ύπεξήνεικεν signisi-
care videtur non exlulit, non ejecit. Deinde recepi ούδ’
ήλέξατο, conjecturam Jacobsii. » Sed illud quoque, quod
vix explices tolerabiliter, depravatum esse arbitror et
scribendum fortasse ύπεξήλυξεν. Κύμα est impetus unda-
rum. — 3 αίγαίοιο πολύ βαθύν Cod.; πόρον Salmasius;
« non minus probabiliter possis πολύν βυθόν. » Meinek.j
Αιγαίου πολυβενθέος conj. Piccolos p. 76. — 4 έσχατάτην
Cod. — 5 προμηθείς Cod.; Πρόμηθις Salm., accentum cor-
rexit Mein. Ac minime hic. « mirum nomen matris, non
nominato patre » , quod videbatur Hermanno, qui re-
ctius ossendebat in hiatu λυγρή ορνίθι, ita haec corri-
gens :
δν πέρι προθρηνεϊ
μήτηρ, λυγρή τ’ ορνίθι etc.
— 6 λυγρήγ’ Salmas.; ίκέλη Cod. Neque aptum λυγρής δρνισι,
quamquam Halcyones in mente habet poeta. — 8 πρόορον
Cod., corr. Salm.
XXVIII. Lemma : Καλλίμαχου έπί τώ αύτώ τετρα-
μέτρω ένδεκασυλλάβω. Β ακχυλ ί δ ο υ ή Σ ι μ ων ί δ ου έπί
τω αύτω τετραμέτρω τετράμετρον δμοιον τω « Ει μοι γένοιτο
παρθένος καλή τε καί τέρεινα (Hipponactis fr. 64) », μια
οέ μόνον συλλαβή πλεονάζον' έπί τόν τετράποδον ουκ εχει
Ιαμβον, άλλ’ ανάπαιστον. « Pro έπί τόν τετράποδον, quo
ducunt exhibita compendia, rescribendum έπί τού τετάρτου
ποδός. Versum Hippocratis, qui est iambicus tetrameter,
male comparavit glossator. Est brevior epigrammatis
versus , monente Jacobsio, asynartetus ex penthemimere
iambica et dactylico logaoedico. Cujus dactylici exemplum
est in breviore versiculo epigr. 22. » Boiss., qui initium
lemmatis praeterierat, de quo Jac. : « Ex hoc duplici
lemmate sactum, ut a nonnullis hoc epigr. Callimacho
tribueretur. At Callimachi epigramma excidisse videtur.
[Exstare VII, ep. 728 probabiliter conjecit Heckerus I.
p. 127, quamquam de minore versu mirum silentium
glossatoris etiam illo loco.] Simonidi nostrum vindicat
Steph. Byz. v. Άκαμάντιον. — Scriptum est carmen in
victoriam, a tribu Acamantide ex Dionysiis reportatam,
Antigene chorum docente, Aristone Argivo tibiis canente,
Ilipponico sumtus praebente. » Wunderlichii dissertatio-
nem Friedemanni Miscell. criticis insertam t· Π, p. 67
seqq. inspicere non licuit. — 1 δι φυλ. Cod., corr. Brunck.
« Tribus Atticae Acamantidis chorus victor dedicat tnpo-
dem victoriae monumentum. Ejusdem tribus victoriam
splendidissime aeternitati consecravit monumentum illud