DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.798#0009
DEDICATIE.
tenminsten door gedachten sichafgeschildert hebben:
alsoo oock om de geneeskonst beseheydelick ,te oefFe-
nen, ist nodich dese kleene werek te doorwandelen,
om de ghesontheydt te bewaeren, en de sieckten meü
haere toevallen te ghemoet te gaen. Ick soude my
sêecker grootelick schijnen re feylen, Edele Heer>
sbo ick niet ten laetsten een diepe stilswijghentheydt
doorbroocken hebbende > ick die uwe deught veel toe-
schrijve, met de penne, des zielen bode, soude aen-
spreecken: de blirickende Sonne der Anatomisten, die
in de laetste eeuwen soo veele wonderen uytitort, soo
wel tot nuttigheytvanhetmenschelickegessachte, als-
tot exempel van allen. De Nature, als ly aen andere
gelijck een stiefmoeder yetwes verleent heeft, schijnt
in U. Ed. als haer lieve voedtster-soon mildelick ghe-
schoncken te hebben, dat de uyterste volmaecktheyt
der ontledinghe konde vet§ieren. Voorwaer met
waecken, vlijt en arbeydt, waer door de Goden aen
de mensehen alles verkopen} heeft U. E. seltsaeme
dingen ghesoght, verkregen-, achtende niet genoegh
te sijn van edele voorouders af komstigh te weesen:
met reght verstaende door geboorte en in de wiege de
deught niet verkregen wordt, maer door veele oeffe-
ningen, door gestadige drift des gemoets, doorsorge
en y ver, op dat een waere adelickheyt onse zy, en door
ons selven verkreghen, de andere niet van ons, maer
van voorouderen herkomende. Het zy verre met schijn
van woorden tot U. È. te komen, enhetgemoetmet
de ooren door geveynstheyt te kittelen jicklpreecke
met
tenminsten door gedachten sichafgeschildert hebben:
alsoo oock om de geneeskonst beseheydelick ,te oefFe-
nen, ist nodich dese kleene werek te doorwandelen,
om de ghesontheydt te bewaeren, en de sieckten meü
haere toevallen te ghemoet te gaen. Ick soude my
sêecker grootelick schijnen re feylen, Edele Heer>
sbo ick niet ten laetsten een diepe stilswijghentheydt
doorbroocken hebbende > ick die uwe deught veel toe-
schrijve, met de penne, des zielen bode, soude aen-
spreecken: de blirickende Sonne der Anatomisten, die
in de laetste eeuwen soo veele wonderen uytitort, soo
wel tot nuttigheytvanhetmenschelickegessachte, als-
tot exempel van allen. De Nature, als ly aen andere
gelijck een stiefmoeder yetwes verleent heeft, schijnt
in U. Ed. als haer lieve voedtster-soon mildelick ghe-
schoncken te hebben, dat de uyterste volmaecktheyt
der ontledinghe konde vet§ieren. Voorwaer met
waecken, vlijt en arbeydt, waer door de Goden aen
de mensehen alles verkopen} heeft U. E. seltsaeme
dingen ghesoght, verkregen-, achtende niet genoegh
te sijn van edele voorouders af komstigh te weesen:
met reght verstaende door geboorte en in de wiege de
deught niet verkregen wordt, maer door veele oeffe-
ningen, door gestadige drift des gemoets, doorsorge
en y ver, op dat een waere adelickheyt onse zy, en door
ons selven verkreghen, de andere niet van ons, maer
van voorouderen herkomende. Het zy verre met schijn
van woorden tot U. È. te komen, enhetgemoetmet
de ooren door geveynstheyt te kittelen jicklpreecke
met