DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.798#0024
stigheyt lbo een verhandelinge vande daden der latere Italiaensê
Meesters, wekkers principale stucken noch huyden beschouwt
worden aenden dagh mochte komen. En gelijckmen die met de
vinger aenwijsênde kan sèggen Dese *gn >*, sbo betuyg ick oock
vandesèn JUNIUS, Hyis't, die ick alleen bequaem ken ons
verlangen daer in te voldoen. GewhTelijck indien men sbo een
naeuwkeurige toetlè tot die der Aei-oude Konstenaren voeghde,
sy waren gesamentlijck machtigh een diepe indruck ter bevorde-
ringh van onse oeffeningh te graveren. Hoe langhe worstelen
wy dickwils niet met onsè swacke in-beeldingen, die schoonfe
öns met dry dubbele segs-woorden afgemaelt, egter als droomen
voor-koomen en van onsom-helst zijnde (even als het beelt van
Eürydice aen Orpheus dede) bedriegen en van onse hoope doen
vervallen. Hierom behoortmen de voor-beelden der Antycken
diemen alleen door d'inbeeldingh na sijn begrijp komt op te spo-
ren, met die der huydensdaegmè sigtbare na-volgens-waerdige
Leyt-sterren te vergelijcken, en noyt van de hant-wijsen. Hoe
weynighe zijnder onder ons, die pogende een voortreffelijck
Werck-stuck van Appelles of Thimantes, van Plinius en andere
soo uytvoeriglijck beschreven, sigh voor oogen testellen, niet
wat ongelbutens, en de voordeftigheydt der Antycken onbeta-
melijck, en sal aenden dagh brengen: verongelijckende alsoo
die Groote Zielen, die ick seer eerbiedig de handen kusse , en
wekkers voetstappen ick liever aenbidde dan dat ick soude voor-
geven die met mijne gedachten selfs te konnen bereycken.
T, Tau/m Rubens.
Gegeven in Antwerpen
den eersten August. 1637.