DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.798#0047
H
2 2 EersteBoeck
selvighe «erft voor vak, uyt de vuyst nae te volghen, dan langhc te
dutten ontrent verbeeldinghen die beswaerlick te voorsèhijn komen.
» oratin. Theo Samius heest eertijdts , nae'tfègghen van Quintil. * beven andere
«it. lit>. ii, K_onjhnaers in de verbeelden; kracht ujt-/bemuytet. Wy hebben dan al-
•Cap. to. jjier in dit teghenwoord ighe Capitcel betoont op wat maniere de fan-
tasije op-gheweckt ende in'twerck ghestelt wordt; het welcke wy
niet ssappelick moeten betrachten; aenghesien de naturelicke volgh-
lust sichselvenmeesten-deels nae de fantasije placht te schicken. Soo
en fcomt het dan met een verheven fantasije in 't minfte niet over een,
dat d'Imitatie den ghemeynen voet houdt; maer men wordt in't te-
ghendeel altijdt ghcwaer, dat kloeck-sinnighe imaginatien d'imitatie
niede.ghelijck wy in 't naefte Capitrel bewijsen,tot een onbcschr«om«
és vry moedigheydt aen leyden.
Cap.IlL
Ge gantseh grof ende on-volmaeckt de beginselen der Schil-
der-Kordt wel eer gheweestsijn, geeft ons ALlianm te verstaen,
• vat. hift. als hy * ghetuyght dat d'allcr Oudtste Schilders de waere gelijckenisse
lib. x. cap. der natHrelicker dinghen soo gantseh erbarmclick plachten af te mae-
i<». len, dat sy ghedwonghen waeren by elck bysonder Beeldt haerer
Schilderyen by testhrijven, dit ü eenen Os, dit is een Paerdt, dit« eenen
Hoorn, en soo voordt. Den grootenOndersoecker der nature geeft
«sPHn.Mt. ons het selvighe mede te verstaen, wanneer hy *öaendehoudt dat
MUib.35. d'eerste Schilder-Konst niet andersgbeweest is als de schaedutee van
cap. 3 • een mensche met Ivnien omtrockpi. d'Aller vernaemste Schrijvers ghetuy-
ghen oock dat meest alle de statuen voor den tijdt van Dadalm een
gantseh lompe stijvigheydt ghehadt hebben, als de welcke sonder
cenigh leven merghessoten ooghen, hanghende armen , t'samen ghe-
voeghde beenen seerkleyn vermaeck den aensehouwers toebrochten.
* Cttca inj. ~^!'>enus heeft ons nae gelaeten * een seer kluchtigh verhael van eenen
«ium lifcti sekeren Parmeniscm, dewelcke uyt het hol vanTropboniut weder ghe-
XIV. Dei keert sijnde met eeaghestreckt en droevigh ghelaet fijn leven fóndtr
§>nosoph. lacchen doorbracht. Maer als het hem verdrietsaem docht van dese
ghemeyne vreuchdt der menfehen berooft te sijn, soo heeft hy uyt
^ApoHo soecken te vernemen door wat middel hem het lacchen weder-
om soude aankomen ; waer op hem 't orakel gheantwoordt heeft, dat
hem dese vreughd door 's Moeders gift wederom soude gheworden;
footrock hy dan met eengher«Rghemoedt te rugghe nae fijn Vader-
landt,
2 2 EersteBoeck
selvighe «erft voor vak, uyt de vuyst nae te volghen, dan langhc te
dutten ontrent verbeeldinghen die beswaerlick te voorsèhijn komen.
» oratin. Theo Samius heest eertijdts , nae'tfègghen van Quintil. * beven andere
«it. lit>. ii, K_onjhnaers in de verbeelden; kracht ujt-/bemuytet. Wy hebben dan al-
•Cap. to. jjier in dit teghenwoord ighe Capitcel betoont op wat maniere de fan-
tasije op-gheweckt ende in'twerck ghestelt wordt; het welcke wy
niet ssappelick moeten betrachten; aenghesien de naturelicke volgh-
lust sichselvenmeesten-deels nae de fantasije placht te schicken. Soo
en fcomt het dan met een verheven fantasije in 't minfte niet over een,
dat d'Imitatie den ghemeynen voet houdt; maer men wordt in't te-
ghendeel altijdt ghcwaer, dat kloeck-sinnighe imaginatien d'imitatie
niede.ghelijck wy in 't naefte Capitrel bewijsen,tot een onbcschr«om«
és vry moedigheydt aen leyden.
Cap.IlL
Ge gantseh grof ende on-volmaeckt de beginselen der Schil-
der-Kordt wel eer gheweestsijn, geeft ons ALlianm te verstaen,
• vat. hift. als hy * ghetuyght dat d'allcr Oudtste Schilders de waere gelijckenisse
lib. x. cap. der natHrelicker dinghen soo gantseh erbarmclick plachten af te mae-
i<». len, dat sy ghedwonghen waeren by elck bysonder Beeldt haerer
Schilderyen by testhrijven, dit ü eenen Os, dit is een Paerdt, dit« eenen
Hoorn, en soo voordt. Den grootenOndersoecker der nature geeft
«sPHn.Mt. ons het selvighe mede te verstaen, wanneer hy *öaendehoudt dat
MUib.35. d'eerste Schilder-Konst niet andersgbeweest is als de schaedutee van
cap. 3 • een mensche met Ivnien omtrockpi. d'Aller vernaemste Schrijvers ghetuy-
ghen oock dat meest alle de statuen voor den tijdt van Dadalm een
gantseh lompe stijvigheydt ghehadt hebben, als de welcke sonder
cenigh leven merghessoten ooghen, hanghende armen , t'samen ghe-
voeghde beenen seerkleyn vermaeck den aensehouwers toebrochten.
* Cttca inj. ~^!'>enus heeft ons nae gelaeten * een seer kluchtigh verhael van eenen
«ium lifcti sekeren Parmeniscm, dewelcke uyt het hol vanTropboniut weder ghe-
XIV. Dei keert sijnde met eeaghestreckt en droevigh ghelaet fijn leven fóndtr
§>nosoph. lacchen doorbracht. Maer als het hem verdrietsaem docht van dese
ghemeyne vreuchdt der menfehen berooft te sijn, soo heeft hy uyt
^ApoHo soecken te vernemen door wat middel hem het lacchen weder-
om soude aankomen ; waer op hem 't orakel gheantwoordt heeft, dat
hem dese vreughd door 's Moeders gift wederom soude gheworden;
footrock hy dan met eengher«Rghemoedt te rugghe nae fijn Vader-
landt,