Du Jon, François: Begin, Heerlijcke voortgangh, en Grootdadigh vermogen der Wijdberoemde Schilderkonst der Antycken (Amsterdam, 1675)

Des Schildcr-Konsts. * T47
claer stond altijd *t eene os't andere Goddelicke beelt op de tasel,- niet
alleen om d' aeniïttende gatten indachtigh te maecken dat sy haer sel-
ven eerbiedighlick aen den gheheylighd en disch onder 't ghesicht der
lafej-goden behoorden aen te stellen, rr.acr oock om dat sy haere oo-
ghen i'o welmet het vermaeckelicke ghesicht der Konste, als haere
Harmenmetleckere spijse ibuden .vervullen; loo was dit oock een be-
qaaem middel waer door sy 't ontijdighe tonghsehrabben der ghener
died'een end' ander sochten te liften en uyt te haclen vaertiighlick
plaghien te vermijden, want hun de teghenwordigheyd des ko nftigen
wêrcks ghenoeghsaeme gheleghenheyd aendiende om allerley benge
en gantich möeyelicke redenen af te breken en op een ander te ssaen.
Amobias ichijnt dese ghewoonte als met eenen vingher aen te wijsen,
wanneer hy't Heydcndom aldus aenspreeckt ;Ghyheylight urne tafels,
ieghthy *,mïds fout vaten en beelden der Goden daer op fittende. Wyvin- Lib.ir^
den een ganrschghedenckwaerdigh exempel van dit oude ghebruyekadvetsus
in Stdtius Papinius, als hy wijd-loopighlick vertelt hoe treffelick hy van G*ntcs.'
den edelen Vindex onthaelt is gheweeftjwant hy op dese gheleghen-
heyd betuyght dat hem onder d' ontallicke menighte van alïerley oude
konstighe wereken, die't huys van desen Vindex vervulden, hetkleyne
Tafel-beeld van Hercules aller best aenftond. Herculessen Genius■ ende
Scherm-heer van de reyne tasel, seghthy *, beeft mijn ghemoedboven aüe **- j^ j»
der e dinghen met een sonderltnghe liefde bevanghen, sinder nochtans mijne oo- syly,
ghen te verjaedighen, al hoe urelicksi ghesiaedighlick daer of gheslaeghen hield-
Jbdaenigis d' aenjïencticke tpaerdigheyddes mereks, en Jukken Majejteyt is daer
in sijne ftereke leden ingbesiort. Hyis eenen God, eenen Codis hy, Hj heest
het u vergunt, o Lysispe, hem te beschouwen; toelaetende dat gjtfijne groot e m
désin klepten schijnsiudt begrijpen. Dit ttrondèrlieke beeld is nautiek* een voet
•langh, en noch is daer so grootenbedrieghelickheydder Konsie in dit klepte fiuck
ieerckst dat het ieder een tusten sal wijd-mondifylick, «y te reepen , dese bérjt
heest den Nemaaenscben merwoesier doodghedruckt.- Desi armen drotgen den
doodehc\enknodsi,enbra»kenderiemenvan'tsihipArgo. Wat voor een sild- ■
Jaeme kracht aas daer in de hand de ses meesters, en met hoc groot en experienm
voasdesitghc van den gheleerden ionftenaer vtrjaesilsihapt, dat barnet eene
tnoeyte een tas el-beeldsoitde maekjs» en ghetveliighe Colossen in sijn ghemoedt
bewerpen ?Leeft Statius scher, en ghy sult bevinden dat hy ons nocb
voorder te kennen geeft hoeden grooren Alexander, Hamtbal, en SyOa
drij groote Veld-oversten, so vele wereks van desen Hercules maeckten»
dat fy hem in de gbevaerlickë onsekerheydt der Veld-skeghen en in
d' onbekommerde gheruftheyd der.BaDckctrcn geftaedighlick ontrent
haer hadden, sict oock, MartiaHsLib. Ili..Epigr, 4^; Aiwaer hy even
J iij hst