DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.15848#0066
89> 36ι
[Στεφ. Βυζάντ. είς Εστίαια). Παρατηρητέον το όνομα Δικαιομένης σπερ πρώτ/,ν φοράν άπαντώμεν ενταύθα. Τόν
Νικίαν εϊκάζθ[7.εν περισσότερον έζΕύβ.ίας, διατι ή νήσο; αυτή ώς πλησιέστερατη; Αττικής, και χρησιμεύουσα ώς
ταμεΐον των Αθηναίων, ίνα ούτως είπω, ~αο3ΐ-/ε την κοινων'αν των κατοίκων αύιης συνεχε7έραν τοις Αθηναίοις.
"_ Κ. Σ. Π.
4 5 5.
Αύρυνίνο[υ]
Μά[ρωνος. ].
Ααμτ[ρέως]
[θυ]γ[άτηρ]
Α . . πολλος
Λαμπτρέως
γυνή
Η επιγραφή αυτη είναι γεγραμμένη επί επιταφίου στήλης λίθου Υμηττίου, ευρέθη τω 1839 πλησίον τοΰ
Δίπυλου, επί του τάφου τής θυγατρός τοΰ Αΐρυγίνου* τ6 υψος αύτνίς είναι τριών Αγγλικών ποδών άνωθεν
τοΰ στεφάνου τής στήλης ταύτης επιγράφεται τό όνομα ΑΥΡΥΓίΝΟΥ* το όνομα τοΰτο άπαντώμεν και εες
-τ^ν άκόλουθον έπιγραφην 457 μόνον* επί της στήλης ταύτης ίστκτο ή προτομή τής θυγατρος τοΰ Αύρυγίνου.
Κ. Σ. Π.
4 5 6
[Πα]ΐδα Τρηφθίμαν Δημαί,νέτου άδε κρατίσταν,
Αρχεμάνου δε φίλαν ευνιν εδεκτο κόνις'
άποθ' ύπ' ώδίνοον στενόεντα κατέφθιτο πότμω
όρφανόν έν Μεγάροις παΐδα λιποΰσα πο'σει
Η έμμετρος αύτη επιγραφή, είναι γεγραμμε'νη ϊωνικοΐς γράμμασι και Δωρική οιαλε'κτω, επί ςηλης επιταφίου
"λίθου Πεντελησίου· ευρέθη τω 1 839 επί του Τά^,ου ιστάμενη, πλησίον τοΰ Δίπυλου* επί τίς ιεράς όδοΰ' τδ
υψος αυτής είναι πε'ντε ποδών Αγγλικών και δακτύλων τεσσάρων, τό πλάτος ενός πο^ός δα/.τύλων οκτώ, και
^3 πάχος δακτύλων επτά. Τό άνωθεν μέρος της πλακός δεν διετηρήθ/;, ένθα ήτο πιθανώς άκρωτήριον άνωθεν
της επιγραφής φέρει δύο άνθη κρίνου, σημεΐον τής νεανικής αυτής ηλικίας. Τό πρώτον γρ μμα τής επιγραφής
•δεν σώζ:ται, έδιόρθωσα δέ δια του ΠΑ αναπλήρωσες εις ΠΑΙΑΑ' τοΰ κυρίου ονόματος τής παιδός δεν δια-
κρίνεται καλά τό δεύτερον γράμμα άν ην Ο η Ρ. Τό όνομα ΑΑΜΑΤΝΕΊΌΣ έγραψα ΔΗΜΑΙΝΕΤΟΣ διότι τό Α
νομίζω ό'τι είναι ενταύθα Δωρικώς αντί τής Η" τό ό'νομ,α ΔΑΜΑΙΝΕΤΟΣ απαντάται μόνον εΓς τινας έπιγραφάς
τής Μήλου" (δρα έπιγ. 2433 και την 2439 και 2437 και 2525 τής εκδώσεως των επιγραφών τοΰ Βοικκίου).
Τό §ε Δημαίνετος αναφέρεται από τόν Πλούταρχον, όστις λέγει ότι ούτος ήτο συκοφάντης τοΰ Τιμολέοντος
ϊ£ς την Σικελίαν. (Πλουτ. Β. τομ. Σ. 44.) Ο Δωρικός τρόπος τής επιγραφής ταύτης, είς τας Αθήνας τήν μη-
τε'ρα τής Ιωνικής ευφράδειας, καΐ ό τελευταίος στίχος αυτής « όρψανον έν Μεγάροις Λαϊΰχ. πόσιι » δεικνύου-
σιν οτι ή γυνή αυτη δεν ήτον Αθηναία* ό αναφερόμενος άρα είς τή' έπιγραφην ταύτνιν Δημαίνετος είναι
•νώ^ζ ό συκοφαντήσας τόν Τιμολέοντα ; δστις πειθανώς δια τήν πράξίν του ταύτην, εξέπεσε τής πατρίδος τοι»
ίίατέφυγεν είς τάς Αθήνας· τα γράμματα τής επιγραφής ταύτης δ'.ν είναι στοιχηδόν και είναι τών χρο*«-
«κ* τοΰ Τιμολέοντος. Τό Ο κά$' δλην τήν έπιγραφήν είναι μικρο'τε'ρον των $<λων γραμμάτων.
Σ. II.
[Στεφ. Βυζάντ. είς Εστίαια). Παρατηρητέον το όνομα Δικαιομένης σπερ πρώτ/,ν φοράν άπαντώμεν ενταύθα. Τόν
Νικίαν εϊκάζθ[7.εν περισσότερον έζΕύβ.ίας, διατι ή νήσο; αυτή ώς πλησιέστερατη; Αττικής, και χρησιμεύουσα ώς
ταμεΐον των Αθηναίων, ίνα ούτως είπω, ~αο3ΐ-/ε την κοινων'αν των κατοίκων αύιης συνεχε7έραν τοις Αθηναίοις.
"_ Κ. Σ. Π.
4 5 5.
Αύρυνίνο[υ]
Μά[ρωνος. ].
Ααμτ[ρέως]
[θυ]γ[άτηρ]
Α . . πολλος
Λαμπτρέως
γυνή
Η επιγραφή αυτη είναι γεγραμμένη επί επιταφίου στήλης λίθου Υμηττίου, ευρέθη τω 1839 πλησίον τοΰ
Δίπυλου, επί του τάφου τής θυγατρός τοΰ Αΐρυγίνου* τ6 υψος αύτνίς είναι τριών Αγγλικών ποδών άνωθεν
τοΰ στεφάνου τής στήλης ταύτης επιγράφεται τό όνομα ΑΥΡΥΓίΝΟΥ* το όνομα τοΰτο άπαντώμεν και εες
-τ^ν άκόλουθον έπιγραφην 457 μόνον* επί της στήλης ταύτης ίστκτο ή προτομή τής θυγατρος τοΰ Αύρυγίνου.
Κ. Σ. Π.
4 5 6
[Πα]ΐδα Τρηφθίμαν Δημαί,νέτου άδε κρατίσταν,
Αρχεμάνου δε φίλαν ευνιν εδεκτο κόνις'
άποθ' ύπ' ώδίνοον στενόεντα κατέφθιτο πότμω
όρφανόν έν Μεγάροις παΐδα λιποΰσα πο'σει
Η έμμετρος αύτη επιγραφή, είναι γεγραμμε'νη ϊωνικοΐς γράμμασι και Δωρική οιαλε'κτω, επί ςηλης επιταφίου
"λίθου Πεντελησίου· ευρέθη τω 1 839 επί του Τά^,ου ιστάμενη, πλησίον τοΰ Δίπυλου* επί τίς ιεράς όδοΰ' τδ
υψος αυτής είναι πε'ντε ποδών Αγγλικών και δακτύλων τεσσάρων, τό πλάτος ενός πο^ός δα/.τύλων οκτώ, και
^3 πάχος δακτύλων επτά. Τό άνωθεν μέρος της πλακός δεν διετηρήθ/;, ένθα ήτο πιθανώς άκρωτήριον άνωθεν
της επιγραφής φέρει δύο άνθη κρίνου, σημεΐον τής νεανικής αυτής ηλικίας. Τό πρώτον γρ μμα τής επιγραφής
•δεν σώζ:ται, έδιόρθωσα δέ δια του ΠΑ αναπλήρωσες εις ΠΑΙΑΑ' τοΰ κυρίου ονόματος τής παιδός δεν δια-
κρίνεται καλά τό δεύτερον γράμμα άν ην Ο η Ρ. Τό όνομα ΑΑΜΑΤΝΕΊΌΣ έγραψα ΔΗΜΑΙΝΕΤΟΣ διότι τό Α
νομίζω ό'τι είναι ενταύθα Δωρικώς αντί τής Η" τό ό'νομ,α ΔΑΜΑΙΝΕΤΟΣ απαντάται μόνον εΓς τινας έπιγραφάς
τής Μήλου" (δρα έπιγ. 2433 και την 2439 και 2437 και 2525 τής εκδώσεως των επιγραφών τοΰ Βοικκίου).
Τό §ε Δημαίνετος αναφέρεται από τόν Πλούταρχον, όστις λέγει ότι ούτος ήτο συκοφάντης τοΰ Τιμολέοντος
ϊ£ς την Σικελίαν. (Πλουτ. Β. τομ. Σ. 44.) Ο Δωρικός τρόπος τής επιγραφής ταύτης, είς τας Αθήνας τήν μη-
τε'ρα τής Ιωνικής ευφράδειας, καΐ ό τελευταίος στίχος αυτής « όρψανον έν Μεγάροις Λαϊΰχ. πόσιι » δεικνύου-
σιν οτι ή γυνή αυτη δεν ήτον Αθηναία* ό αναφερόμενος άρα είς τή' έπιγραφην ταύτνιν Δημαίνετος είναι
•νώ^ζ ό συκοφαντήσας τόν Τιμολέοντα ; δστις πειθανώς δια τήν πράξίν του ταύτην, εξέπεσε τής πατρίδος τοι»
ίίατέφυγεν είς τάς Αθήνας· τα γράμματα τής επιγραφής ταύτης δ'.ν είναι στοιχηδόν και είναι τών χρο*«-
«κ* τοΰ Τιμολέοντος. Τό Ο κά$' δλην τήν έπιγραφήν είναι μικρο'τε'ρον των $<λων γραμμάτων.
Σ. II.