DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.12182#0140
® 1784
----στ]αδ[μόν] (-Η110.. οδερίς χρυσή στα'θμόν] ΗΗ I I ματος Αρναίας----Φ·
10---χρ]',σ[*>] κανθαρίου χρυσοϋν σταθ[μόν] ΙΙΙΙΟ: Σωσι- ερεκρά[της--------
----]νΐ Αγνοθέου γυνή Κυδ*θην[αίως] πλίστρο[ν ε·.κτ;ις [--------■
-----■] άιτοιθ;μον] ΡΙΙΙΟ, 11ο- ·*χία δακτύλιον τιο : αι[----------10
------]η άπερον ά'στ^θμον | | I IΟΤ" : δες = | I | : [-------
-----------]ους νη Τ . 01 : Ρ = Κα- χα . . ων [-------
15------------------]νγ)ς : σταθ[υόν ητω : ίρ.άιτιαν------
-------------—--[ν Νικαρ--- δ^κτόλι,'ον-------
--------------------ρμενο--- Η{-..|ΙΙ = α[-----15
---■-----·---—-----] στα[δμόν νω . . ω σα[-------
λεαν με[
χ[αυσοϋ [--------
--ω ρ[--------
0 βαρούσα επιγραφή καϊ ή ΰπ' αριθ. 3410 είσίν εγγεγραμμένα! ή μέν έκ τοϋ ενός μέρους της στήλης, ή δε
έκ τοϋ έτέρου αϋτης. Ηυρον αύτήν το 1858 Νοεμβρίου 38 εις την πρός τό δ^τικόν <α)ς ανόδου της Ακρο-
πόλεως έπιπέδωσιν της όδοϋ. Τό δ|/ος της στήλης (ό'τον σώζεται) είναι 17 Ο/ο, τό πλάτος 36 0/θ, καΐ
τό πάχος 10 0/Ό· Η στη'λη είναι σώα κατά τό άνω καί δϊζ άν μέρος αύτής, τό κάτω δέ κα'ι άριστερόν
εϊοΐν άκρω-ηριασμένα. έκ τοϋ σωζόμενου μέρους φαίνεται, δτι έξ αμφοτέρων των μερών ή επιγραφή έγέγρα-
πτο ιν δ^ί στηλαις.
έχ,άστη γραμμή τίς πρός δεξιά στηληςεχει γράμματα 32* έκ τοϋ αΰτοΰ αριθμού έσυγκειντο κα'ι αί πρός
αριστερά γρχμμαί. Μεταξύ των δύω στηλών μένει κενόν επί τοϋ λίθου Ο/ο 2. Η ΰπ' άριθ. 3410 έστίν ανα-
γραφή ιματίων, α άνέ5εσαν τνί Αθηναία, ΐί στνίλνι αυτη είναι περίπου ή αύτή τη έκδοθείσϊ] ΰπ' άριθ. 155 έν
τη συλλογή τοϋ Βοικν/ίου· ΰπάρ/ουσι δέ μόνον διαφοραί τινός έν τη γραφή· καϊ τό μέν πρωτότυπον υπάρχει,
νΰν έν τω Βρεττανικώ ΛΙουσείω, μετεκομίσθη δέ έκεϊ Οπό τοϋ Ελγιν έ/ δυσΐ τμη'ματι, ά συννίρμωσαν καΐ έση-
μείωσαν ΰπό τό δνομα Ε1§ϊη5 Μαΐ'ΒΖβ ύπ' άριθ. 282' τό δέ της παρούιης επιγραφής πρωτότυπον ευρέθη
έν Ακροπόλει και διατηρείται έν αύτη. ΚαΙ έκ τούτου καΐ έκ τών ρ ηθ/,σομένων έ;ά/ω, ό'τι έν Ακροπόλει ησαν
δύο ή και τρία αντίγραφα της έπιγραρης ταύτης διαφοροτρόπως ά·αγεγραυ.μέ·α και ούχΐ μόνον ταύτης αντί-
γραφα 'ί,σαν, αλλά και πολλών άλλων αναγραφών τών ιερών χρημάτων και τών ψηφισμάτων αυτών, (και τού-
των έτιτομα!, ώς άνέφερον εί; τήν ΰπ' άριθ. 2772 έτιγραφήν της Αρχαιολογικής έ^ημερίδος), διότι τοΰτο (3ε-
βαιοϋται έξ αύτών τών πραγμάτων, ά) ώς ευρισκομένων δύω πρωτοτύπων έν δυσ'ι διαφόροις τόποις, και διότι
τό μέν πρωτοτυτον, τό έν Αγγλία, έ* μιας στήλης σύγκειται, τό δέ πρωτότυπον, το έν Αθη'ναις, έ* δύω
στηλών β') διότι τό μέν έν Αγγλ α έκ της μιας πλευράς έχει τΐ,ν έτιγραφήν, τό δέ έν Αθήναις έξ αμφοτέρων
τών πλευρών και τοϋ μέν (τοϋ έν Αγγλία) αί γραμμα'ι έκ τεσ^αράκοντα γραμμάτων σ&γκεινται, τοϋ δέ (τοϋ έν
Αθήναις) έκ τριάκοντα δύο μόνον καΐ διότι ε·'ς μέν τό πρώτον εΐϊΐ γεγοαμμέναι ολαι αί λέξεις τοϋ λόγου, εις δέ
τό της Ακροπόλεως πολλαί λέξεις εΐσ'ι κατ'έπιτομη,ν έγχαραγμέναι, ώς εις τάς γραμμάς τ/ς δεξιάς στήλης
ΔΙΑΠΤΕΡΥΓ: άντί διαπτέρυ^ον (γραμμ. 4)· ΠΑΙΔΙ: άντΊ παιδίον (γραμμ. 5)· Ε'ΗΙΓΕΓΡΑΜ: αντί
έπιγεγραμμίνον (γρ"ψμ. Ο και 7)· ΦΟΙ ΝΙΚΟΥ άντί «ροινικίου (γραμμ. 7 και 8) κ.τ.λ., κα'ι διό-1 άφ'δτου
άρχονται αί γραμμαί της έν Ακροπόλει επιγραφής δεν άρχονται της έν τώ Βρεττανικώ Μουσείω, καϊ διότι είς
τινα μέρη διαφέρουσιν οί λόγοι της μιας άπό το:ις της άλλης επιγραφής, οίον είς την 15 καϊ 16 γραμμην
της τ.αρούσης έπ'.γραφτς έν τώ πρωτοτυπώ άναγιγνώτκ-ται ΕΝΚΥΚΛΟΝ ΡΕΡ ΙΠΟI ΚI ΛΟΝ, εις άζ την
50 της έν τω Β,:εττανικώ Μουσείω έπιγραφης σημειούται ΕΓΚΥΚΛΟΝ ΠΟΙΚΙΛΟΝ, κα'ι-ην άρχουσα ν
τυΰ ΕΓΚΥΚΛΟΝ δια τοϋ Γ γράφουσιν, έν δε τη παριύση τώ Ν φαίνεται γεγραμμένη ΕΝΚΥΚΛΟΝ.
έν τη 4 γραμμή τοϋ πρώτου ρυμοϋ τ'7ς στήλης νέγραπται έν τώ >ίΟω ΔΑΚΤΥΛΙΟΙ ΟΛΟΧΡΥ-
ΣΟΙ ΑΓΕΙΡΟΝΕ*, έν δέ τη 13 γραμμή γρά?ε·. ΑΠΕΡΟΝ ΑΣΤΑΟΜΟΝ. Η λεξϊς &ΐίψ}τ ευ-
ρηται παρά τω Πολυδεύκη όνομα 7, 79' πζρά τώ 2χολ. τοϋ όμηρ. ίλ. Ξεν. κ«! όδ. 1. Απέρων δέ δια τοϋ
Ε μό,ου πα:ά τω ήβυχ'ω α Ακέρονα, πέρας μή έχοντα. » Κ. Σ. Π.
----στ]αδ[μόν] (-Η110.. οδερίς χρυσή στα'θμόν] ΗΗ I I ματος Αρναίας----Φ·
10---χρ]',σ[*>] κανθαρίου χρυσοϋν σταθ[μόν] ΙΙΙΙΟ: Σωσι- ερεκρά[της--------
----]νΐ Αγνοθέου γυνή Κυδ*θην[αίως] πλίστρο[ν ε·.κτ;ις [--------■
-----■] άιτοιθ;μον] ΡΙΙΙΟ, 11ο- ·*χία δακτύλιον τιο : αι[----------10
------]η άπερον ά'στ^θμον | | I IΟΤ" : δες = | I | : [-------
-----------]ους νη Τ . 01 : Ρ = Κα- χα . . ων [-------
15------------------]νγ)ς : σταθ[υόν ητω : ίρ.άιτιαν------
-------------—--[ν Νικαρ--- δ^κτόλι,'ον-------
--------------------ρμενο--- Η{-..|ΙΙ = α[-----15
---■-----·---—-----] στα[δμόν νω . . ω σα[-------
λεαν με[
χ[αυσοϋ [--------
--ω ρ[--------
0 βαρούσα επιγραφή καϊ ή ΰπ' αριθ. 3410 είσίν εγγεγραμμένα! ή μέν έκ τοϋ ενός μέρους της στήλης, ή δε
έκ τοϋ έτέρου αϋτης. Ηυρον αύτήν το 1858 Νοεμβρίου 38 εις την πρός τό δ^τικόν <α)ς ανόδου της Ακρο-
πόλεως έπιπέδωσιν της όδοϋ. Τό δ|/ος της στήλης (ό'τον σώζεται) είναι 17 Ο/ο, τό πλάτος 36 0/θ, καΐ
τό πάχος 10 0/Ό· Η στη'λη είναι σώα κατά τό άνω καί δϊζ άν μέρος αύτής, τό κάτω δέ κα'ι άριστερόν
εϊοΐν άκρω-ηριασμένα. έκ τοϋ σωζόμενου μέρους φαίνεται, δτι έξ αμφοτέρων των μερών ή επιγραφή έγέγρα-
πτο ιν δ^ί στηλαις.
έχ,άστη γραμμή τίς πρός δεξιά στηληςεχει γράμματα 32* έκ τοϋ αΰτοΰ αριθμού έσυγκειντο κα'ι αί πρός
αριστερά γρχμμαί. Μεταξύ των δύω στηλών μένει κενόν επί τοϋ λίθου Ο/ο 2. Η ΰπ' άριθ. 3410 έστίν ανα-
γραφή ιματίων, α άνέ5εσαν τνί Αθηναία, ΐί στνίλνι αυτη είναι περίπου ή αύτή τη έκδοθείσϊ] ΰπ' άριθ. 155 έν
τη συλλογή τοϋ Βοικν/ίου· ΰπάρ/ουσι δέ μόνον διαφοραί τινός έν τη γραφή· καϊ τό μέν πρωτότυπον υπάρχει,
νΰν έν τω Βρεττανικώ ΛΙουσείω, μετεκομίσθη δέ έκεϊ Οπό τοϋ Ελγιν έ/ δυσΐ τμη'ματι, ά συννίρμωσαν καΐ έση-
μείωσαν ΰπό τό δνομα Ε1§ϊη5 Μαΐ'ΒΖβ ύπ' άριθ. 282' τό δέ της παρούιης επιγραφής πρωτότυπον ευρέθη
έν Ακροπόλει και διατηρείται έν αύτη. ΚαΙ έκ τούτου καΐ έκ τών ρ ηθ/,σομένων έ;ά/ω, ό'τι έν Ακροπόλει ησαν
δύο ή και τρία αντίγραφα της έπιγραρης ταύτης διαφοροτρόπως ά·αγεγραυ.μέ·α και ούχΐ μόνον ταύτης αντί-
γραφα 'ί,σαν, αλλά και πολλών άλλων αναγραφών τών ιερών χρημάτων και τών ψηφισμάτων αυτών, (και τού-
των έτιτομα!, ώς άνέφερον εί; τήν ΰπ' άριθ. 2772 έτιγραφήν της Αρχαιολογικής έ^ημερίδος), διότι τοΰτο (3ε-
βαιοϋται έξ αύτών τών πραγμάτων, ά) ώς ευρισκομένων δύω πρωτοτύπων έν δυσ'ι διαφόροις τόποις, και διότι
τό μέν πρωτοτυτον, τό έν Αγγλία, έ* μιας στήλης σύγκειται, τό δέ πρωτότυπον, το έν Αθη'ναις, έ* δύω
στηλών β') διότι τό μέν έν Αγγλ α έκ της μιας πλευράς έχει τΐ,ν έτιγραφήν, τό δέ έν Αθήναις έξ αμφοτέρων
τών πλευρών και τοϋ μέν (τοϋ έν Αγγλία) αί γραμμα'ι έκ τεσ^αράκοντα γραμμάτων σ&γκεινται, τοϋ δέ (τοϋ έν
Αθήναις) έκ τριάκοντα δύο μόνον καΐ διότι ε·'ς μέν τό πρώτον εΐϊΐ γεγοαμμέναι ολαι αί λέξεις τοϋ λόγου, εις δέ
τό της Ακροπόλεως πολλαί λέξεις εΐσ'ι κατ'έπιτομη,ν έγχαραγμέναι, ώς εις τάς γραμμάς τ/ς δεξιάς στήλης
ΔΙΑΠΤΕΡΥΓ: άντί διαπτέρυ^ον (γραμμ. 4)· ΠΑΙΔΙ: άντΊ παιδίον (γραμμ. 5)· Ε'ΗΙΓΕΓΡΑΜ: αντί
έπιγεγραμμίνον (γρ"ψμ. Ο και 7)· ΦΟΙ ΝΙΚΟΥ άντί «ροινικίου (γραμμ. 7 και 8) κ.τ.λ., κα'ι διό-1 άφ'δτου
άρχονται αί γραμμαί της έν Ακροπόλει επιγραφής δεν άρχονται της έν τώ Βρεττανικώ Μουσείω, καϊ διότι είς
τινα μέρη διαφέρουσιν οί λόγοι της μιας άπό το:ις της άλλης επιγραφής, οίον είς την 15 καϊ 16 γραμμην
της τ.αρούσης έπ'.γραφτς έν τώ πρωτοτυπώ άναγιγνώτκ-ται ΕΝΚΥΚΛΟΝ ΡΕΡ ΙΠΟI ΚI ΛΟΝ, εις άζ την
50 της έν τω Β,:εττανικώ Μουσείω έπιγραφης σημειούται ΕΓΚΥΚΛΟΝ ΠΟΙΚΙΛΟΝ, κα'ι-ην άρχουσα ν
τυΰ ΕΓΚΥΚΛΟΝ δια τοϋ Γ γράφουσιν, έν δε τη παριύση τώ Ν φαίνεται γεγραμμένη ΕΝΚΥΚΛΟΝ.
έν τη 4 γραμμή τοϋ πρώτου ρυμοϋ τ'7ς στήλης νέγραπται έν τώ >ίΟω ΔΑΚΤΥΛΙΟΙ ΟΛΟΧΡΥ-
ΣΟΙ ΑΓΕΙΡΟΝΕ*, έν δέ τη 13 γραμμή γρά?ε·. ΑΠΕΡΟΝ ΑΣΤΑΟΜΟΝ. Η λεξϊς &ΐίψ}τ ευ-
ρηται παρά τω Πολυδεύκη όνομα 7, 79' πζρά τώ 2χολ. τοϋ όμηρ. ίλ. Ξεν. κ«! όδ. 1. Απέρων δέ δια τοϋ
Ε μό,ου πα:ά τω ήβυχ'ω α Ακέρονα, πέρας μή έχοντα. » Κ. Σ. Π.