DOI Artikel:
Sōtēriadēs, Geōrgios: Anaskaphai en Thermō, [3]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14655#0041
01
ΛΝΑΣΚΑΦΑΙ ΕΝ ΘΕΡΜΩ
02
Φιλάδελφον. (Πρβλ. ]. ΒβΙοοΗ, Οη'ββο/ιίδο/ιβ Οβ
8ο1ύο1ιΐ6 III 249).
Ό Λυσίμαχος απέθανε το 281, πεσών κατά τήν
προς Σέλευκον έν Φρυγία μάχην. Κύριος δέ της
Μακεδονίας έγινε, έκβαλών έξ αυτής τον βασιλέα
Πύρρον, τό 285 ή 284. "Αρα ή κτίσις της Αυ-
σιμαχείας δεν ούναταινά είνε προγενεστέρα τοΰ 28ο
ή 284.
1 οιουτοτροπως το ετο(; 285 ή 284 εινε το χροη-
κον δριον, άνωτέρω τον οποίον δεν επιτρέπεται
νά θεΟωαεν τήν ήαετεραν επιγραφών.
Άλλα και ολίγον τι κατωτέρω θά ήδυνάμεθα να
μετακινήσω μεν τοΟτο και δη μέχρι του έτους 2/6,
έάν έγνωρίζομεν δτι ή παρά τον Σπερχειον πόλις
Σωο*θενί(:, ήτις έν στίχω 20^,., αναφέρεται ώς πα-
τρίς του ταμιεύοντος Αγρίου, το ονομά της χρεω-
στεΐ εις τον κατά Γαλατών άγωνισθέντα Μα-
κεδόνα στρατηγον Σωσθένη. Τούτο ομως είνε άβέ-
βαιον. Έν τούτοις άπλώς εκ της μνείας της πό-
λεως ταύτης έπιτρέπεται νά είκάσωμεν, δτι πιθα-
νώς τουλάχιστον ευρισκόμεθα έν χρόνοις ΰστερω-
τέροις τοΰ 281. Διότι πιθανόν δεν φαίνεται διόλου
δ'τι, βασιλεύοντος του Λυσιμ,άχου, όστις και της
Μακεδονίας άπάσης έκράτησε και τήν αρχήν αύ-
τοΟ έπί μεγάλης μοίρας της Ελλάδος έξέτεινε, οί
Αιτωλοί κύριοι ήσαν τών πόλεων της κοιλάδος του
Σπερχειοΰ. Ά ν ή αρχή αυτών έξετείνετο τοσούτον
προς βορραν και ανατολάς, πρώτον μεν δυσκόλως
τά συμφέροντα τών Μακεδόνων θά έταυτίζοντο προς
τά Ίοικά των τοιουτοτρόπως ώστε πλήρης συμφω-
νία νά ύπάρχϊ) μεταξύ τών δύο λαών, οποία υπήρχε
πράγματι έπί Αυσιμάχου μεταξύ αυτών* δεύτερον
δέ θά ήτο τότε άνάγκη νά δεχθώμεν, οτι οί Αιτω-
λοί κύριοι οντες της παρά τήν Ύπάτην Σωσθενί-
δος κατεΐχον ήδη και τήν χώραν τών Αίνιάνων,
ήτις ώς φαίνεται μόλις κατά το 275 προσηρτήθη
εις τάς χώρας του αίτωλικου κοινού. (Πρβ. Ί.
Βθίοοίί, ΟΓίβο/ιίΞο/ιβ Οβ8ο/ιίο/ιίβ III 2 σελ. 344.
Και έκ της έν στίχω 19ν μνείας της πόλεως
Έρινεοΰ εις το αυτό συμπέρασμα ήθέλαμεν κατα-
λήξει, έάν ήτο βέβαιον οτι ή πόλις αύτη &,ίνε ή
γνωστή έν Δωρίδι ΈρινεΌς ή καιΈρινους, ή τό Έ-
ρινεον άλλως λεγομένη. Ο κατά γενικήν τύπος
του έθνικου Έριναΐος φαίνεται- παράδοξος* ί'σως
είνε έκ τοΟ Έριναιεύς άντί τοΰ Έριναιέος κατά τά
Κρηταιεύς και θηραιεύς άντί του συνήθους'Ερινεεύς
ή Έρινεάτης (πρβ. και ΟίΙΙβηΒβΓ^βΐ'. 8ι/ίίο^σ
ίηΒΟΓίρΙ. £Γαβοαηιηι άρ. 924 σελ. 761 σημ. 4),
Δυστυχώς και ή μετά τήν πόλιν Δέξιον (;) και
προ της Σωσθενίδος θέσις αυτής έν τή σειρά τών
τοπογραφικών ονομάτων της ήμετέρας έπιγραφής
δεν βοηθεϊ εις θετικώτερον συμπέρασμα περί της
ταυτότητος της πόλεως. Διότι, ώς έκ της μνείας
τών άκαρνανικών έθνικών έξάγεται, αί πόλεις ανα-
φέρονται κατά τοπογραφικήν ακριβή σειράν, αρ-
χής γινομένης από τίνος άκροτάτου σημείου. Άλλ*
ύπάρχουσιν αίτωλικαί πόλεις έν τή έπιγραφη,
περί τής θέσεως τών οποίων ουδέν γνωρίζομεν, καΐ
μολονότι φανερον είνε δτι τών ταμιευόντων τά
έθνικά παρακολουθοΰσι τήν τοπογραφικήν σειράν
τών πόλεων Αυσιμαχείας, Τριχονίου, Δαιάνων (πι-
θανώς πέραν τοΟ Τριχονίου, βορείως τής λίμνης),
κατόπιν άγνοούμεν που νά θέσωμ,εν το Ιστώριον
και το Δέξιον, οπόθεν ή μετάβασις διά του Ερι-
νεου εις τήν Σωσθενίδα θά διηυκόλυνεν ίσως τήν
τοποθέτησιν τής ζητουμένης πόλεως. 'Αλλ' αν δεν
είνε αίτωλική τις πόλις αύτη, είνε βεβαίως ή έν
Δωρίδι. "Αλλως ή κατοχή τής Σωσθενίδος, ήτις
περικλείει τήν κατοχήν τών Αίνιάνων, συνυποθέ-
τει και τής Δωρίδος τήν προσάρτησιν, ήτις όμοΰ μέ
τήν τής χώρας τών Αίνιάνων τάσσεται εις το 2/5.
"Αν αί είκασίαι αύται ήδύναντο νά θεωρηθώσι
πιθαναί, τότε οχ ι μόνον το άνώτατον χρονικόν
δριον θά κατεβιβάζετο κατά όεκαετίαν δ1\\ν, αέ-
χρι περίπον τον 275, αλλά και τό χρονικόν διά-
στημα, έντος του οποίου θά ήδυνάμεθα νά περιο-
ρίσωμεν τήν συνομολόγησιν τής μεταξύ Αιτωλών
και Άκαρνάνων συνθήκης τής ήμετέρας έπιγρα-
φής, θά ήτο μόλις δύο ή τριών έτών, άπο του 275
περίπου μέχρι του 2/2. Διότι ώς προς το κατώ-
τατου δριον (ΙθΓΐΏΪηυ8 αηΐβ ηυβπι), κάτω τοΟ ο-
ποίου δεν έπιτρέπεται νά κατέλθωμεν ώς προς τήν
χρονολόγησιν αυτής, δεν νομίζομεν οτι υπάρχει
άμφιβολία.
Τω οντι εινε γνωστόν οτι μετά τον θάνατον τοΰ
Πύρρου (το 272) ό υίός κα'ι διάδοχος αύτοΰ Αλέ-
ξανδρος Β' έπεδίωξε τήν κατάκτησιν τής Ακαρνα-
νίας και έπέτυχεν αυτήν. Και υπό τίνα μεν μορ-
φήν προσήρτησε τήν χώραν εις τάς έπικτητους τοΰ
ήπειρωτικοΰ κράτους, δύναται νά είνε άμφίβολον,
ΛΝΑΣΚΑΦΑΙ ΕΝ ΘΕΡΜΩ
02
Φιλάδελφον. (Πρβλ. ]. ΒβΙοοΗ, Οη'ββο/ιίδο/ιβ Οβ
8ο1ύο1ιΐ6 III 249).
Ό Λυσίμαχος απέθανε το 281, πεσών κατά τήν
προς Σέλευκον έν Φρυγία μάχην. Κύριος δέ της
Μακεδονίας έγινε, έκβαλών έξ αυτής τον βασιλέα
Πύρρον, τό 285 ή 284. "Αρα ή κτίσις της Αυ-
σιμαχείας δεν ούναταινά είνε προγενεστέρα τοΰ 28ο
ή 284.
1 οιουτοτροπως το ετο(; 285 ή 284 εινε το χροη-
κον δριον, άνωτέρω τον οποίον δεν επιτρέπεται
νά θεΟωαεν τήν ήαετεραν επιγραφών.
Άλλα και ολίγον τι κατωτέρω θά ήδυνάμεθα να
μετακινήσω μεν τοΟτο και δη μέχρι του έτους 2/6,
έάν έγνωρίζομεν δτι ή παρά τον Σπερχειον πόλις
Σωο*θενί(:, ήτις έν στίχω 20^,., αναφέρεται ώς πα-
τρίς του ταμιεύοντος Αγρίου, το ονομά της χρεω-
στεΐ εις τον κατά Γαλατών άγωνισθέντα Μα-
κεδόνα στρατηγον Σωσθένη. Τούτο ομως είνε άβέ-
βαιον. Έν τούτοις άπλώς εκ της μνείας της πό-
λεως ταύτης έπιτρέπεται νά είκάσωμεν, δτι πιθα-
νώς τουλάχιστον ευρισκόμεθα έν χρόνοις ΰστερω-
τέροις τοΰ 281. Διότι πιθανόν δεν φαίνεται διόλου
δ'τι, βασιλεύοντος του Λυσιμ,άχου, όστις και της
Μακεδονίας άπάσης έκράτησε και τήν αρχήν αύ-
τοΟ έπί μεγάλης μοίρας της Ελλάδος έξέτεινε, οί
Αιτωλοί κύριοι ήσαν τών πόλεων της κοιλάδος του
Σπερχειοΰ. Ά ν ή αρχή αυτών έξετείνετο τοσούτον
προς βορραν και ανατολάς, πρώτον μεν δυσκόλως
τά συμφέροντα τών Μακεδόνων θά έταυτίζοντο προς
τά Ίοικά των τοιουτοτρόπως ώστε πλήρης συμφω-
νία νά ύπάρχϊ) μεταξύ τών δύο λαών, οποία υπήρχε
πράγματι έπί Αυσιμάχου μεταξύ αυτών* δεύτερον
δέ θά ήτο τότε άνάγκη νά δεχθώμεν, οτι οί Αιτω-
λοί κύριοι οντες της παρά τήν Ύπάτην Σωσθενί-
δος κατεΐχον ήδη και τήν χώραν τών Αίνιάνων,
ήτις ώς φαίνεται μόλις κατά το 275 προσηρτήθη
εις τάς χώρας του αίτωλικου κοινού. (Πρβ. Ί.
Βθίοοίί, ΟΓίβο/ιίΞο/ιβ Οβ8ο/ιίο/ιίβ III 2 σελ. 344.
Και έκ της έν στίχω 19ν μνείας της πόλεως
Έρινεοΰ εις το αυτό συμπέρασμα ήθέλαμεν κατα-
λήξει, έάν ήτο βέβαιον οτι ή πόλις αύτη &,ίνε ή
γνωστή έν Δωρίδι ΈρινεΌς ή καιΈρινους, ή τό Έ-
ρινεον άλλως λεγομένη. Ο κατά γενικήν τύπος
του έθνικου Έριναΐος φαίνεται- παράδοξος* ί'σως
είνε έκ τοΟ Έριναιεύς άντί τοΰ Έριναιέος κατά τά
Κρηταιεύς και θηραιεύς άντί του συνήθους'Ερινεεύς
ή Έρινεάτης (πρβ. και ΟίΙΙβηΒβΓ^βΐ'. 8ι/ίίο^σ
ίηΒΟΓίρΙ. £Γαβοαηιηι άρ. 924 σελ. 761 σημ. 4),
Δυστυχώς και ή μετά τήν πόλιν Δέξιον (;) και
προ της Σωσθενίδος θέσις αυτής έν τή σειρά τών
τοπογραφικών ονομάτων της ήμετέρας έπιγραφής
δεν βοηθεϊ εις θετικώτερον συμπέρασμα περί της
ταυτότητος της πόλεως. Διότι, ώς έκ της μνείας
τών άκαρνανικών έθνικών έξάγεται, αί πόλεις ανα-
φέρονται κατά τοπογραφικήν ακριβή σειράν, αρ-
χής γινομένης από τίνος άκροτάτου σημείου. Άλλ*
ύπάρχουσιν αίτωλικαί πόλεις έν τή έπιγραφη,
περί τής θέσεως τών οποίων ουδέν γνωρίζομεν, καΐ
μολονότι φανερον είνε δτι τών ταμιευόντων τά
έθνικά παρακολουθοΰσι τήν τοπογραφικήν σειράν
τών πόλεων Αυσιμαχείας, Τριχονίου, Δαιάνων (πι-
θανώς πέραν τοΟ Τριχονίου, βορείως τής λίμνης),
κατόπιν άγνοούμεν που νά θέσωμ,εν το Ιστώριον
και το Δέξιον, οπόθεν ή μετάβασις διά του Ερι-
νεου εις τήν Σωσθενίδα θά διηυκόλυνεν ίσως τήν
τοποθέτησιν τής ζητουμένης πόλεως. 'Αλλ' αν δεν
είνε αίτωλική τις πόλις αύτη, είνε βεβαίως ή έν
Δωρίδι. "Αλλως ή κατοχή τής Σωσθενίδος, ήτις
περικλείει τήν κατοχήν τών Αίνιάνων, συνυποθέ-
τει και τής Δωρίδος τήν προσάρτησιν, ήτις όμοΰ μέ
τήν τής χώρας τών Αίνιάνων τάσσεται εις το 2/5.
"Αν αί είκασίαι αύται ήδύναντο νά θεωρηθώσι
πιθαναί, τότε οχ ι μόνον το άνώτατον χρονικόν
δριον θά κατεβιβάζετο κατά όεκαετίαν δ1\\ν, αέ-
χρι περίπον τον 275, αλλά και τό χρονικόν διά-
στημα, έντος του οποίου θά ήδυνάμεθα νά περιο-
ρίσωμεν τήν συνομολόγησιν τής μεταξύ Αιτωλών
και Άκαρνάνων συνθήκης τής ήμετέρας έπιγρα-
φής, θά ήτο μόλις δύο ή τριών έτών, άπο του 275
περίπου μέχρι του 2/2. Διότι ώς προς το κατώ-
τατου δριον (ΙθΓΐΏΪηυ8 αηΐβ ηυβπι), κάτω τοΟ ο-
ποίου δεν έπιτρέπεται νά κατέλθωμεν ώς προς τήν
χρονολόγησιν αυτής, δεν νομίζομεν οτι υπάρχει
άμφιβολία.
Τω οντι εινε γνωστόν οτι μετά τον θάνατον τοΰ
Πύρρου (το 272) ό υίός κα'ι διάδοχος αύτοΰ Αλέ-
ξανδρος Β' έπεδίωξε τήν κατάκτησιν τής Ακαρνα-
νίας και έπέτυχεν αυτήν. Και υπό τίνα μεν μορ-
φήν προσήρτησε τήν χώραν εις τάς έπικτητους τοΰ
ήπειρωτικοΰ κράτους, δύναται νά είνε άμφίβολον,