269
νεον αντιγραφον τοτ σαυροκίόνοτ τοτ πραξιτελουσ
270
στήσεως, συλλαμβάνοντες πρώτον τοιαύτα ζωύφια, της τόσον αίνιγματο^δους ταύτης παραστάσεως του
και έπειτα άφίνοντες αυτά να τρέχωσιν έπ! σανίδος Απόλλωνος, περί ής τοσαύται απίθανοι έςηγήσεις
ή λείας πλακός, ένεδρεύοντες δε, όπως εύρωσι την εδόθησαν όντως έπι νομισμάτων τινών παρίσταται
κατάλληλον στιγμήν, Γνα κτυπήσωσιν αυτά, ώς εί- ό Απόλλων ούτος του Πραςιτελους εν ίερώ (βλ.
ρηται, έπιτυγώς. Σημειωτέον δ ότι αί άααρτίαι, ΚΙθίη, ε. ά. σελ. 110 Μΐίηζβη ΝΝ 6-7).Δύνα-
ων ούτω την άπαλλαγήν ζητοΟσιν οί παΐοες, άνα- ται επίσης νά σχετισΟή ή συνήθεια, περί ής είπο-
φέρονται είί σκηνάς παιδαριο^οεις των «μαλωμά- μεν, και ποό^ έπίγραμμά τι του Μαοτιαλίου (XIV
των^ και των έπακολουθημάτων αυτών. Κα! επί 172),πεοί του Σαυροκτόνου τούτου άκοιβώς είοτ-
αρχαίου αγγείου παρετηρήθη τοιούτο παίγνιον νεα- μένον, καθ δ ό ποιητής παρακαλεί τον ένεορεύοντα
νίσκου προς σαύραν (πρβλ. ΗθΡοίο- ε. ά. Ν° 198 νεαρόν Οεόν νά οεισΟή της ζωής της σαύρας, ήτις ες
και ΚΙθϊη ε. ά. σελ. 113 κέ·). άλλου λίαν εύχαρίστοκ Οά άπέΟνησκεν εκ του κτυ-
Ή δεισιδαιμονία αύτη είναι μεγίστης προσοχής πήματος των δάκτυλων τοσούτον ωραίου καί τρυ-
άςία, άν σγετισθη προς τον γνωστόν μΰθον Άπόλ- φεροΟ παιδός' ή πρός τά ερωτικά σχέσις υπονοείται
λωΐΌς-ΎακίνΌον θα ήτο πολύ 'ουσικόν, νομίζο- εν τα'ις λέςεσι τού επιγράμματος, έχοντος ώδε:
μεν, εν τινι ίερώ, όπου έτιμάτο καί ο Υάκινθος, νά
παρασταθή ώς παις ό Απόλλων, κατά τοιούτον &ά ΐθ Γθρί&ηΐΐ, ρυβί' ίηΒκΙΐοδθ, Ι&οθγϊ&θ
Γσως τρόπον δοκιμάζων νά καθάρη εαυτόν από τού ρ&ΓΟθ; οιιρΐΐ άϊ§ΐΙΪ8 ϊΐίει ρβΓΪΓβ Ιιιϊδ.
ακουσίου φόνου τού τόσον αγαπητού αύτώ συμπαί-
στοοο^ παιδός' ούτω Οά εύρίσκομεν έρμηνείαν τινά Α. Σ. ΑρβαΝΙΤΟΠΟΥΛΛΟΣ
Εξεδόθη τη 15 Ιανουαρίου 1906.
νεον αντιγραφον τοτ σαυροκίόνοτ τοτ πραξιτελουσ
270
στήσεως, συλλαμβάνοντες πρώτον τοιαύτα ζωύφια, της τόσον αίνιγματο^δους ταύτης παραστάσεως του
και έπειτα άφίνοντες αυτά να τρέχωσιν έπ! σανίδος Απόλλωνος, περί ής τοσαύται απίθανοι έςηγήσεις
ή λείας πλακός, ένεδρεύοντες δε, όπως εύρωσι την εδόθησαν όντως έπι νομισμάτων τινών παρίσταται
κατάλληλον στιγμήν, Γνα κτυπήσωσιν αυτά, ώς εί- ό Απόλλων ούτος του Πραςιτελους εν ίερώ (βλ.
ρηται, έπιτυγώς. Σημειωτέον δ ότι αί άααρτίαι, ΚΙθίη, ε. ά. σελ. 110 Μΐίηζβη ΝΝ 6-7).Δύνα-
ων ούτω την άπαλλαγήν ζητοΟσιν οί παΐοες, άνα- ται επίσης νά σχετισΟή ή συνήθεια, περί ής είπο-
φέρονται είί σκηνάς παιδαριο^οεις των «μαλωμά- μεν, και ποό^ έπίγραμμά τι του Μαοτιαλίου (XIV
των^ και των έπακολουθημάτων αυτών. Κα! επί 172),πεοί του Σαυροκτόνου τούτου άκοιβώς είοτ-
αρχαίου αγγείου παρετηρήθη τοιούτο παίγνιον νεα- μένον, καθ δ ό ποιητής παρακαλεί τον ένεορεύοντα
νίσκου προς σαύραν (πρβλ. ΗθΡοίο- ε. ά. Ν° 198 νεαρόν Οεόν νά οεισΟή της ζωής της σαύρας, ήτις ες
και ΚΙθϊη ε. ά. σελ. 113 κέ·). άλλου λίαν εύχαρίστοκ Οά άπέΟνησκεν εκ του κτυ-
Ή δεισιδαιμονία αύτη είναι μεγίστης προσοχής πήματος των δάκτυλων τοσούτον ωραίου καί τρυ-
άςία, άν σγετισθη προς τον γνωστόν μΰθον Άπόλ- φεροΟ παιδός' ή πρός τά ερωτικά σχέσις υπονοείται
λωΐΌς-ΎακίνΌον θα ήτο πολύ 'ουσικόν, νομίζο- εν τα'ις λέςεσι τού επιγράμματος, έχοντος ώδε:
μεν, εν τινι ίερώ, όπου έτιμάτο καί ο Υάκινθος, νά
παρασταθή ώς παις ό Απόλλων, κατά τοιούτον &ά ΐθ Γθρί&ηΐΐ, ρυβί' ίηΒκΙΐοδθ, Ι&οθγϊ&θ
Γσως τρόπον δοκιμάζων νά καθάρη εαυτόν από τού ρ&ΓΟθ; οιιρΐΐ άϊ§ΐΙΪ8 ϊΐίει ρβΓΪΓβ Ιιιϊδ.
ακουσίου φόνου τού τόσον αγαπητού αύτώ συμπαί-
στοοο^ παιδός' ούτω Οά εύρίσκομεν έρμηνείαν τινά Α. Σ. ΑρβαΝΙΤΟΠΟΥΛΛΟΣ
Εξεδόθη τη 15 Ιανουαρίου 1906.