DOI article:
Keramopulos, Antōnios D.: Phōkikon anathēma en Delphois
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14657#0059
98
ΦΩΚΙΚΟΝ ΑΝΑΘΗΜΑ ΕΝ ΔΕΛΨΟΙΣ
94
των φέρει προς τά δπίσω ίχνη συνδέσμων ή άνα-
θύρωσιν, -άντε; δ' είνε άδρομερώς είργασμένοι,
ώστε το όλον πλάτος τοΰ αναθήματος ήτο 0,77 μ.
Τδοΰ ή περιγραφή έκάστου τεμαχίου ή λίθου.
1. Τεμάχιον έκ τοΰ αριστερού άκρου της βά-
σεως, άρτιον έμπρός άνω καϊ αριστερά, ενθα είνε
όραταΐ και αί -αρά την άνω άκμήν του λίθου όρι-
ζόντιαι γραΐΛΐ*.αί. Μέγιστον αετώπου ΰψοςΟ,21 μ.
μήκος άπ' άοιστεοών ποος τά δεξιά 0,84 μ.· βάθος
της άνω επιφανείας 0,36 μ. Επιγραφή Φ ΰψ. και
πλ. 0,09. Αριστερά και ύπο το Φ μικρογράμματος
έπιγραφή, περ'ι ής κατωτέρω. ΈπΙ της άνω επι-
φανείας ίχνος ποδός χαλκού αγάλματος, παρ ώ
ίχνει οεςιά κοίλωμα έλαφρΌν επίμηκες" μήκος
πέλματος 0,16, βάθος όπής 0,08. Το ίχνος τοΰτο
πρέπει νά είνε ίχνος άριστεροΌ ποδός" διότι είνε
πλησίον τοΰ άκρου τοΰ λίθου βαΐνον προς τά όπι-
σθεν και δεςΊά, δεν εχουσι δέ οί λίθοι μέγα βάθος,
ώστε νά ύποτεθή, οτι 6 έτερος πους έπάτει περαι-
τέρω προς τά όπίσω της βάσεως, και νά δεχΟώμεν,
οτι το σωζόμενον ίχνος είνε οεςιοΰ ποδός. Είνε
λοιπόν άριστεροΰ' ποδός ίχνος, το δέ του δεςιοΰ
εκείτο περαιτέρω προς τά δεςιά κα'ι έμπροσθεν κατ'
άκολουΟίαν Ό άνθρωπος, εις όν ανήκει το ίχνος
τοΰτ1^, δεν ήτο έστραμμένος προς τά όπισθεν, άλλ'
εοαινε προς τα οεςια της βάσεως.
I ό τεμάχιον ευρέθη εντός του τεμένους έπϊ της
κλίμακος της παρά την άλων.Ήτο άκατάγραφον,
κατεγράφη δέ υπ αριθμόν 4553α.
2. ϊό τεμάχιον τοΰτο εινε συνέχεια του πρώ-
του, προς ο προσαρμόζει. Είνε πλήρες μόνον ποός
τά άνω κα'ι έμπρός. Μέγιστον ΰψος 0,25, ΐΑΫίκος
0,15, βάθος 0,13. Επιγραφή Π, ΰφ' ήν ετέρα
μικρογράμματος έςίτηλος
Τό τεμάχιον ευρέθη εν τω ύπογείω τοΰ μουσείου
άνευ αριθμού του ευρετηρίου, κατεγράφη δέ ΰπ'
αριθμόν 4533$.
3. Τεμάχιον πλήρες εμπρός, άνω και κάτω,
επομένως ύψος 0,37 μ. Μέγιστον μήκ. 0,28, βάΟ.
0,25. Επιγραφή Κ, ύφ' ήν μικρογράμματος έτέρα
επιγραφή, περ'ι ής κατωτέρω. Τό τεμάχιον εινε
συνέχεια του προηγουμένου, άλλα δεν προσαρμό-
ζει, πελεκηΟέν πιθανώς ίνα κτισθή που.
Εύρεθέν έν τω μουσείω άκατάγραφον, κατεγράφη
ήδη ΰπ' αριθμόν 4553 γ.
4. Τεμάχιον πλήρες έμπροσθεν κα'ι ποό; τά
δεςιά, ενθα φέρει άναθύρωσιν πλήρες δέ κα'ι άνω
και κάτω, έπομένιος υψος 0,37' μήκος 0,27, βάθος
0,63 μ. Επιγραφή Ε, ϋφ'ήν μικρογράμματος έτέοα
επιγραφή, άποτελοΰσα συνέχειαν τής τοΰ προηγου-
μένου τεμαχίου 3 κα'ι άποδεικνύουσα ότι τό τεμά-
χιον 4 εινε συνέχεια τοΰ 3, άν καϊ οί λίθοι περικο-
πέντες, ίνα χρησιμοποιηΟώσί που, δεν προσαρμόζου-
σιν ήδη, ώς τουλάχιστον έγώ ήδυνήΟην νά πεισθώ.
1 ό τεμάχιον ευρέθη εςω τοΰ τεμένους υπεράνω
τών ρωμαϊκών τοίχων τών οριζόντων τά νώτα τών
δωματίων τής προ τής εισόδου τοΰ τεμένους πλα-
τείας κα'ι οή υπεράνω τοΰ τρίτου τούτων τών δω-
ματίων. Κατεγράφη ΰπ' αριθμόν 4553 δ.
Τά μέχρι τοΰδε 4 τεμάχια άποτελοΰσιν ένα λί-
θοι) προφανώς τοΰ αύτοΰ μεγέθους, ό είχον οί άο-
τιοι λίθοι, ών δύο θα ίδωμεν κατωτέρω.
5. Μέγα τεμάχιον πλήρες άνω, κάτω κα'ι προς
τά δεξιά, ενθα άναθύρωσις. Μήκος (άπό δεξ. προς
άρ.) τοΰ μετώπου 0,76 μ. Επιγραφή Π Ο Λ. Έπί
τής άνω επιφανείας ίχνος (μήκ. 0,19) ποδός δε-
ςιοΰ κατά πιθανότητα" διότι ό πους βαίνει προς τά
οπίσω άριστερά, δεν υπάρχει δέ βάθος τής βάσεως
επαρκές, ίνα ύποθέσωμεν, ότι εινε άριστερός, διότι
τότε Ό δεςιος θά έπιπτεν έ'ςω τής πλακός ταύτης.
Είνε λοιπόν δεςΊοΰ ποδός ίχνος, το δέ τοΰ άριστεροΰ
εκείτο περαιτέρω προς τά άριστερά καϊ εμπρός"
κατ άκολουθίαν ό άνθρωπος, εις ον ανήκει τό ίχνος
τοΰτο δεν ήτο έστραμμένος προς τά οπίσω τής βά-
σεως, άλλ' έβαινε προς τό άριστερόν μέρος αυτής.
Το τεμάχιον εύρεθέν πλησίον τοΰ 1 άκατάγρα-
φον, κατεγράφη ήδη ύπ' αριθμόν 4;>53 ε.
(ί. Πλήρης πανταχοΰ λίθος. Άναθύρωσις δε-
£ιά κα'ι άοιστεοά. Μήκος αετώπου 1,27 μ. Έπι-
γραφή ΛΩΝΙ. Π άνω επιφάνεια έχει ίχνος άρι-
στεροΰ ποδός ι μήκ. 0,20) βαίνοντος προς τά όπίσω
και δεςιά, περαιτέρω δέ δεςιά όπήν (πλ. 0,11),
ήτις εινε τοΟ ίχνους τοΰ δεξιοΰ ποδός, όστις έπρεπε
νά κείται ένταΰθά που. Ο δεςιος ούτος πους δεν
έπάτει ολόκληρος, ό δέ άνθρωπος, εις όν άνήκον οί
πόδες ούτοι, ήτο μεν έστραμμένος προς τά δεςιά,
άλλά δέν έσπευδεν έκεϊσε" διότι τότε θά έπάτει
ολόκληρος ό δεςιός πούς και ίσιος ούχ'ι ολόκληρος
ό άριστερός. Ηδη 6'μως συμβαίνει το άντίθετον
προκύπτει δέ ώς φυσικώς βέβαιον, ότι ό άνθρωπος
ΦΩΚΙΚΟΝ ΑΝΑΘΗΜΑ ΕΝ ΔΕΛΨΟΙΣ
94
των φέρει προς τά δπίσω ίχνη συνδέσμων ή άνα-
θύρωσιν, -άντε; δ' είνε άδρομερώς είργασμένοι,
ώστε το όλον πλάτος τοΰ αναθήματος ήτο 0,77 μ.
Τδοΰ ή περιγραφή έκάστου τεμαχίου ή λίθου.
1. Τεμάχιον έκ τοΰ αριστερού άκρου της βά-
σεως, άρτιον έμπρός άνω καϊ αριστερά, ενθα είνε
όραταΐ και αί -αρά την άνω άκμήν του λίθου όρι-
ζόντιαι γραΐΛΐ*.αί. Μέγιστον αετώπου ΰψοςΟ,21 μ.
μήκος άπ' άοιστεοών ποος τά δεξιά 0,84 μ.· βάθος
της άνω επιφανείας 0,36 μ. Επιγραφή Φ ΰψ. και
πλ. 0,09. Αριστερά και ύπο το Φ μικρογράμματος
έπιγραφή, περ'ι ής κατωτέρω. ΈπΙ της άνω επι-
φανείας ίχνος ποδός χαλκού αγάλματος, παρ ώ
ίχνει οεςιά κοίλωμα έλαφρΌν επίμηκες" μήκος
πέλματος 0,16, βάθος όπής 0,08. Το ίχνος τοΰτο
πρέπει νά είνε ίχνος άριστεροΌ ποδός" διότι είνε
πλησίον τοΰ άκρου τοΰ λίθου βαΐνον προς τά όπι-
σθεν και δεςΊά, δεν εχουσι δέ οί λίθοι μέγα βάθος,
ώστε νά ύποτεθή, οτι 6 έτερος πους έπάτει περαι-
τέρω προς τά όπίσω της βάσεως, και νά δεχΟώμεν,
οτι το σωζόμενον ίχνος είνε οεςιοΰ ποδός. Είνε
λοιπόν άριστεροΰ' ποδός ίχνος, το δέ του δεςιοΰ
εκείτο περαιτέρω προς τά δεςιά κα'ι έμπροσθεν κατ'
άκολουΟίαν Ό άνθρωπος, εις όν ανήκει το ίχνος
τοΰτ1^, δεν ήτο έστραμμένος προς τά όπισθεν, άλλ'
εοαινε προς τα οεςια της βάσεως.
I ό τεμάχιον ευρέθη εντός του τεμένους έπϊ της
κλίμακος της παρά την άλων.Ήτο άκατάγραφον,
κατεγράφη δέ υπ αριθμόν 4553α.
2. ϊό τεμάχιον τοΰτο εινε συνέχεια του πρώ-
του, προς ο προσαρμόζει. Είνε πλήρες μόνον ποός
τά άνω κα'ι έμπρός. Μέγιστον ΰψος 0,25, ΐΑΫίκος
0,15, βάθος 0,13. Επιγραφή Π, ΰφ' ήν ετέρα
μικρογράμματος έςίτηλος
Τό τεμάχιον ευρέθη εν τω ύπογείω τοΰ μουσείου
άνευ αριθμού του ευρετηρίου, κατεγράφη δέ ΰπ'
αριθμόν 4533$.
3. Τεμάχιον πλήρες εμπρός, άνω και κάτω,
επομένως ύψος 0,37 μ. Μέγιστον μήκ. 0,28, βάΟ.
0,25. Επιγραφή Κ, ύφ' ήν μικρογράμματος έτέρα
επιγραφή, περ'ι ής κατωτέρω. Τό τεμάχιον εινε
συνέχεια του προηγουμένου, άλλα δεν προσαρμό-
ζει, πελεκηΟέν πιθανώς ίνα κτισθή που.
Εύρεθέν έν τω μουσείω άκατάγραφον, κατεγράφη
ήδη ΰπ' αριθμόν 4553 γ.
4. Τεμάχιον πλήρες έμπροσθεν κα'ι ποό; τά
δεςιά, ενθα φέρει άναθύρωσιν πλήρες δέ κα'ι άνω
και κάτω, έπομένιος υψος 0,37' μήκος 0,27, βάθος
0,63 μ. Επιγραφή Ε, ϋφ'ήν μικρογράμματος έτέοα
επιγραφή, άποτελοΰσα συνέχειαν τής τοΰ προηγου-
μένου τεμαχίου 3 κα'ι άποδεικνύουσα ότι τό τεμά-
χιον 4 εινε συνέχεια τοΰ 3, άν καϊ οί λίθοι περικο-
πέντες, ίνα χρησιμοποιηΟώσί που, δεν προσαρμόζου-
σιν ήδη, ώς τουλάχιστον έγώ ήδυνήΟην νά πεισθώ.
1 ό τεμάχιον ευρέθη εςω τοΰ τεμένους υπεράνω
τών ρωμαϊκών τοίχων τών οριζόντων τά νώτα τών
δωματίων τής προ τής εισόδου τοΰ τεμένους πλα-
τείας κα'ι οή υπεράνω τοΰ τρίτου τούτων τών δω-
ματίων. Κατεγράφη ΰπ' αριθμόν 4553 δ.
Τά μέχρι τοΰδε 4 τεμάχια άποτελοΰσιν ένα λί-
θοι) προφανώς τοΰ αύτοΰ μεγέθους, ό είχον οί άο-
τιοι λίθοι, ών δύο θα ίδωμεν κατωτέρω.
5. Μέγα τεμάχιον πλήρες άνω, κάτω κα'ι προς
τά δεξιά, ενθα άναθύρωσις. Μήκος (άπό δεξ. προς
άρ.) τοΰ μετώπου 0,76 μ. Επιγραφή Π Ο Λ. Έπί
τής άνω επιφανείας ίχνος (μήκ. 0,19) ποδός δε-
ςιοΰ κατά πιθανότητα" διότι ό πους βαίνει προς τά
οπίσω άριστερά, δεν υπάρχει δέ βάθος τής βάσεως
επαρκές, ίνα ύποθέσωμεν, ότι εινε άριστερός, διότι
τότε Ό δεςιος θά έπιπτεν έ'ςω τής πλακός ταύτης.
Είνε λοιπόν δεςΊοΰ ποδός ίχνος, το δέ τοΰ άριστεροΰ
εκείτο περαιτέρω προς τά άριστερά καϊ εμπρός"
κατ άκολουθίαν ό άνθρωπος, εις ον ανήκει τό ίχνος
τοΰτο δεν ήτο έστραμμένος προς τά οπίσω τής βά-
σεως, άλλ' έβαινε προς τό άριστερόν μέρος αυτής.
Το τεμάχιον εύρεθέν πλησίον τοΰ 1 άκατάγρα-
φον, κατεγράφη ήδη ύπ' αριθμόν 4;>53 ε.
(ί. Πλήρης πανταχοΰ λίθος. Άναθύρωσις δε-
£ιά κα'ι άοιστεοά. Μήκος αετώπου 1,27 μ. Έπι-
γραφή ΛΩΝΙ. Π άνω επιφάνεια έχει ίχνος άρι-
στεροΰ ποδός ι μήκ. 0,20) βαίνοντος προς τά όπίσω
και δεςιά, περαιτέρω δέ δεςιά όπήν (πλ. 0,11),
ήτις εινε τοΟ ίχνους τοΰ δεξιοΰ ποδός, όστις έπρεπε
νά κείται ένταΰθά που. Ο δεςιος ούτος πους δεν
έπάτει ολόκληρος, ό δέ άνθρωπος, εις όν άνήκον οί
πόδες ούτοι, ήτο μεν έστραμμένος προς τά δεςιά,
άλλά δέν έσπευδεν έκεϊσε" διότι τότε θά έπάτει
ολόκληρος ό δεςιός πούς και ίσιος ούχ'ι ολόκληρος
ό άριστερός. Ηδη 6'μως συμβαίνει το άντίθετον
προκύπτει δέ ώς φυσικώς βέβαιον, ότι ό άνθρωπος