Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1907)

97 ΦΩΚ1Κ0Ν ΑΝΑΘΗΜΑ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ 98

ΠαρατηροΟμεν δέ, δτι πάσα δυνατή συμπλή- συμφώνως δέ προς τήν δρασιν, ήν ά-οδίδει εις

ρωσις απαιτεί εις το δεςιον άκρον προσθηκών ένός αύτά, και ~ρος γνωστάς τοΰ χύτοΟ θέματος παρα-

τουλάχιστον λι'Οου' οιότι οί σωζόμενοι, έχοντες στάσεις πρέπει νά φαντασΟώμεν, δτι εις το μέσον

άναΟύρωσιν ή έλλιπή λέςιν, οέν άποτερματίζουσι ήτο ό Ηρακλής άπάγων τον τρί-οδα και ό 'Απόλ-

τό όλον υ,έτωπον και την δεςΊάν άκραν της άναθη- λων έπιλαμβανόμενος αϋτοΰ, εκατέρωθεν δέ του

ματικής επιγραφής- συμ-λέγματος τούτου ήτο -αρά τον Ηρακλέα μεν

Άν έξετάσωαεν την κάτοψιν των λίθων, βλέ- ή Αθηνά, -αρά τον Απόλλωνα δέ ή Αητώ και ή

πομεν, ότι ένομεν ίχνη των -οδών τεσσάρων αν- Αρτεμις. I ά δύο τελευταία πρόσωπα συνήθως παρί-

Ορώπων ό/ι ύπερουσικοΰ -ιΟανώς μεγέθους. Λέ- στανται έν αντιθέτω φορά. 11 μέν δηλ. "Αρτεμις άπό

γομεν δέ, ότι έ/ομεν ίχνη τεσσάρων ανθρώπων, του κέντρου τής παραστάσεως σπεύδει έντρομος προς

διότι έπ'ι του α και ε λίθου τής ;ι μορφής ή έπ'ι το άκρον, ή οέ Αητώ εκ τοΰ άκρου οιονεί καλου-

τοΰ α κα'ι β τής ·> μορφής υπάρχει χώρος προς μένη υπό τής Αρτέμιδος σπεύδει προς τό κέντρον.

συμπλήοωσιν του ά-αιτουμένου εν έκατέρω λι'Οω *Ας έςετάσωμεν ήοη τάς δύο συμπληρώσεις και

έτερου ί/νους. Άλλως τε οί δύο ούτοι άτελεΤς λί- μορφάς τής βάσεως, έχοντες ύπ' όψει κα'ι την γε-

θοι φυσικώς δεν άποδίδουσιν ίχνη ένός και τοΰ αύ- νομένην περιγραφήν τών λίθων,

του ανθρώπου. Επομένως ή βάσις αύτη και ή Μορφή α. Έν ταύτη βλέπομεν, ότι εις τον λί-

άναθηματική επιγραφή οέν άνήκουσιν εις το πρώ- Οον α τά ίχνη βαίνουσι προς το κέντρον. Ίνα όρι-

τον ανάθημα τών Ψωκέων' διότι τοΰτο είχε τρία σΟή το πρόσωπον, εις ο άνήκουσι ταΰτα, ποέπει

μόνον πρόσωπα και ταΰτα βεβαίως ήρεμα παρ άλ- νά γνωρίζωμεν εις τίνα άνήκουσι τά ίχνη τοΰ λί-

ληλα ιστάμενα, έν ώ ή περί ής πρόκειται βάσις 0ου Έκ τών προσώπων τής παραστάσεως μόνον

δεικνύει, ότι τά έπ αυτής πρόσωπα ήσαν εν κινήσει ό Ηρακλής ήδύνατο νά ΐσταται άτάρα/ος έπ' αύ-

τινί κα'ι δράσει. Επίσης ή βάσις αύτη οέν ανήκει τών κρατών τον τρίποδα, οτε έπ'ι τοΰ λίθου « έ~ι-

είς το δεύτερον ανάθημα τών Φωκέων, διότι τοΰτο βάλλεται νά Οέσωμεν τήν Αθηνάν. Πράγματι δέ

ήτο ανάθημα ένεκα νίκης έν ίππομαχία και παρί- ούτω πρέπει νά εχη το πράγμα, διότι τά ίχνη τοΰ

στανε πιθανώς τους στρατηγούς τών Φωκέων έφίπ- λίθου ε βαίνουσι προς το κέντρον και -ροφανώς

πους. Πόσοι ήσαν ούτοι οέν γινώσκομεν, αλλ ότι άνήκουσιν εις τον Απόλλωνα σπεύδοντα νά σώση

ήσαν έφιπποι, φαίνεται πιθανόν. Έν πάση ο'έ περι- τον τρίποδα."Οτι δέ τοΰτο είνε ορθόν, άποδεικνύουσι

πτώσει οέν έ'χομεν λόγους νά δεχΟώμεν, ότι αί ει- τά ίχνη τοΰ λίθου ζ, άτινα βαίνοντα προς τό άκρον,

κόνες αύται ήσαν εν δράσει, και -ιστεύομεν, ότι, άνήκουσιν εις τήν έτέραν -αραστάτιν τοΰ Απόλ-

άν δεν Γ,σαν έφιπποι, παρίσταντο όμως ήρεμοι πλη- λωνος, τήν "Αρτεμιν, έν ω ή Αητώ ίστατο έπί τοΰ

σίον αλλήλων καθώς συνέβαινεν εις πλείστα άναΟή- άπολεσΟέντος λίθου //.

ματα έν Αελφοΐς, περί ών δεν άναοέρεται ή οέν προ- ΊΙ διά.Οεσις αύτη όσον κα'ι άν φαίνηται τακτική,

κύπτει άλλως πως ώς βέβαιον το έναντίον. Άλλ ή έχει όμως έλαττώματά τινα καΟιστώντα αυτήν

βάσις περί ής ένταΰΟα πρόκειται, δέν είνε βάσις ήρέ- ά.-ίΟανον. Κα'ι πρώτον ή Αθηνά ευρίσκεται άγαν

μων ανδριάντων. Έπειτα δέ και το έπίγραμμα, μακράν τον Ηρακλέους (υπολογιζόμενου κα'ι μό-

ό'πεο άναφέρει ό ΓΙλούταρ/ος 1 έςαιρεϊ τό ανάθημα νου τοΰ παρεμπίπτοντος έςαγραμμάτου λίθου β),

τοΰτο έκ τής παρούσης μελέτης. έν ώ ή τοποΟέτησις τοΰ σωζομένου ί/νους αυτής

"Υπολείπεται το τρίτον ανάθημα, εις το όποιον εις το άκρον σχεδόν τής βάσεως δεικνύει, ότι το

ανήκει κατά τήν γνώμην μου ή βάσις. Προς τοΰτο άκόλουΟον πρόσωπον πρέπει νά ίστατο πλησίον, Ιγι

πρέπει νά άποδείςωμεν, ότι πληροί αύτη τους δέ τόσον μακράν. Δεύτερον τά ίχνη τοΰ λίθου £

όρους, ους θέτει δια τής περιγραφής τοΰ μνημείου συμφώνως προς τήν γενομένην περιγραφήν αύτών

ό Παυσανίας. Έκ δέ τής κατά το μάλλον ή ήττον (άριθ. 6) οέν είνε δυνατόν νά άνήκωσιν εις τήν

πληρώσεως τών όρων τούτων Οά κρίνωμεν κα'ι πο- Αρτεμιν,οιότι ή κίνησις αυτής ητο τοιαύτη, ώστε

τερα των ανωτέρω μοροων της ρασεως εινε προτι- επρεπεν ο οεςιος πους να πατη ολόκληρος, οπερ οεν

μητέα, άφ' ού γλωσσικώς εύοδοΰνται άμφότεραι. συμβαίνει ένταΰΟα.

Κατά τον Παυσανίαν τά πρόσωπα ήσαν πέντε' Μορφή I). Επί τών λίθων α και β ήσαν προ-

1 Όβ Ρ}Ίΐι. οι·. 15. φανώς αί δύο παραστάτιδες τοΰ Απόλλωνος έν

ΚΨΙΙΜΗΙΜΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1007 7