121
ΑΝΕΚΔΟΤΟΙ ΕΠΙΓΡΑΦΛΙ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΕΙΈΛΣ
122
μάτρι ον». Φαίνεται όμως πιΟανώτερον ό'τι πρό-
κειται περί αναθήματος γυναικός τίνος, ούχΐ ολης
της πόλεως, ής Οά ήτο μεγάλη μικρολογία εν
τοιαύτη περιπτώσει, εις θεότητα- ούτως, άν άπο-
οίοωνται καλώς τα γράμματα, άναγνωστέον :
«.....άπολις Αάματρι» 1.
Ζ'.
Ύπό τι άνάγλυοον τοΰ Πάνος έν Πιαλη διέ-
κρινεν ό Ι., Κθ88 2 πολλά ίχνη μακράς επιγραφής,
έο' τς στ,αεοον ουδέν διακοι'νεται, και περί ης λέ-
γει ό έκδοτης ότι ΙίίίβΓ&β ίΗΐιίορβΓθ βυπί; βνΗπί-
άαβ, πίΐιΐΐ πι ίθπί&Γθ βπδϊιπ.
ΊΙ επιγραφή φαίνεται έν μέτριο πεποιημένη,
και δύναται νά παραβληΟη προς τα πολλά έν τη
Παλατινή Ανθολογία επιγράμματα προς τον Πάνα'
δύνανται δέ νά συγκομισΟώσιν έκ των ιχνών τών
στί/ων Γ) -/.αϊ 11, άτινα διεκρίνοντο κατά τους χρό-
νους του Κθ88
ΑΥΡΟΤΤΛ
ΟΚΝΟΟΟΥ
αί λέξεις <ιγ.αΧ\ανροπ(α)» και «(^κ ΐ'οσου». Ακρι-
βώς εν τιτι τών επιγραμμάτων έκείνων ύπάρ/ει
το «καιτίν έκ κοτίνοιο καλανροπα» 3 και έν έτέρω
το «από νόσου» 1.
'Εν ταΐς άνασκαφαϊς Φ&ιωτΙδων Θηβών Θεσσαλίας κατ' Αύ'-
γουστον 1907 δ.
Α. Σ. ΑρΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΛΟΣ.
1 Όνομα γυναικός εις «-άπολις» γινώσκω μόνον τό «Νε|ά/-Γ0/ίΐϊ»
έν Τεγεατική επιγραφή παρά ΜβΠ(1β1 ε. ά. σελ. 278 αριθμ. 19 ύπάρ-
■/ει όνομα γυναικός αΝειζο'πολις».
* ΙηβΟΓ. £1". 1110(1. &ριθ: 3 μετά τοΰ πανομοιότυπου 1 3. (ίλ. και
Κ<3Ϊ8βιι ίη Ρθίορ. σελ. 70.
3 Έν τω έπιγράμματι τοΰ Ζωνά τόμ. III οαρ. VI αριθμ. 100.
Πρβλ. ΙΟθ'.
4 "Ε. άν. της Ανθολογίας αριθμ. 214.
8 Τήν ανωτέρω μελέτην εί/ον παραδώσει πρός τύπωσιν κατ' 'Λπρί-
λιον τοΰ 1906' έκτοτε, αποσταλεί; και διατελών άπησ/ολημενος έν
Θεσσαλία, δεν ήδυνήΟην νά ερευνήσω περί τοΰ αν τι νέον έγράφη, σ/έ-
σιν έ/ον τή πραγματεία ταύτη. Μόνον κατά τήν έπί τινας ήμέοας τοΰ
Ιανουαρίου 1907 έν Αθήναι; διαμονήν μου ειδον ό'τι ό Α. ΕίΠ'Ι-
λν;ϊιιο;1βΙ' έν ανακοινώσει αΰτοΰ πρός τό φιλολογικόν και ιστορικόν
τμήμα τή; έν Μονάνω Ακαδημίας τω 1900 γράφων και πάλιν πεοί
τής γνωστής ώραίας τεγεατικής κεφαλής γυναικός και αναφερόμενος
εις τά ύπ'έμοϋ σημειωΟέντα έν τή Έφημερίδι ταύτη 1906 σελ. 37-38,
καΟάπτεταί μου έν πολλοίς, ιδίως μεμφόμενο; των φωτογραφιών και
λέγων περίπου ότι αυτός έγίνωσκε προ έμοΰ τήν άνοφερομένην άκραν
/εϊρα και άλλα τμήματα, έμμένων δέ (μίτά τοΰ Ε. ΟίΐΓ(ΙιΐΘΐ') τή
γνώμη ότι ή κεφαλή έκείνη άνήκει και άρμόττει τω κοραώ τής Ατα-
λάντης έκ τοΰ αετώματος κττ.
Προς ταΰτα έ·/ω έν τω παρόντι νά εΐ'πω τά έξης: τό ότι έν γέ-
νει αί δημοσιευθείσα*, ΰπ' έμοΰ φωτογραφίαι δεν ησαν πολϋ έπιτυ-
•/εϊς, δεν προέρ/εται έκ κακής προθέσεως έμοΰ' έκ τών ΰπαρ/όντων
πρός τοιούτον έργον έν Τριπόλει μέσων μετε·/ειρίσΟην τά άριστα.
Έκ τοΰ ότι δε έγραψεν ήδη αυτός πρό έμοΰ περί τής υπάρξεως τής
•/ειρός, δέν συνάγεται ότι και πρώτος ειδε και ανεγνώρισε τό τμήμα
τοΰτο' διότι γράφω έν άρνή τής μελέτης μου έν τή Έφημερίδι ταύτη
1900 σελ. 23 «άσ/ολούμενος από τριετίας εις τήν συναγωγήν και
μελέτην τών έπιγραφών και πλαστικών μνημείων τής Τεγέας »" δήλον
ότι από τοΰ 1903 συνήγον ταΰτα και έγίνωσκον και έμελέτων' άν ό
Α. ΚιπΊλνίπι^Ιοί1 [ίεό'αιοίση ότι είδε και διέγνω τήν άκραν /εϊρα
πρό τοΰ 1903. εί'τε μόνος είτε τή υποδείξει τοΰ φύλακος του Μου-
σείου, ομολογώ ότι κακώς έποίησα μή Οελήσας νά εννοήσω αυτόν,
ήτοι μή Οελήσας νά αποδώσω αυτώ τήν εύρισιν έκείνην, ήτις δικαίως
άνήκεν έμοί προ>τω.
Άλλ' ό Α. Εΐ1ΐΊ\νίίΐ1<τ1θ1· φέρει βαρέως τό ότι άναιροΰνται επι-
χειρήματα αΰτοΰ, διατεινομένου ότι ή κεφαλή άνήκει και άρμόττει τώ
κορμώ τής Αταλάντης· διότ· έγραψα έν τή Έφημερίδί ταύτη 1906
σελ. 38 « άλλ' έξ άλλων σπουδαιότερων λόγων συνήγαγον τό συμπέ-
ρασμα ότι ή ωραία έκείνη κεφαλή πρπέρ-/εται έξ άγάλματος Αφρο-
δίτης. Οί λόγοι δέ ούτοι είναι έν ολίγοις οί έξής : πρώτον πάντως
δεν παρίσταται δι' αυτής ή Αταλάντη τοΰ ανατολικού αετώματος
τοΰ ναοΰ τής Άλε'ας Αθηνάς, ώς έπίστευσεν ό Α. Ι'ΊΐΓίλνίίη^Ιοΐ'
και κατ' αυτόν ό ϋπΐΊΪΙΙδ' διότι οντε ή ηρεμία της εκφράσεως
έπιτρέπει νά δε'/Οώμεν ότι ητο δυνατόν νά ήρμοζεν εις τήν μανομέ-
νην Άταλάντην, ουδέ προσαρμόζεται ό λαιμός τής κεφαλής ποός
τόν τοΰ περισωΟέντος κορμού τής Αταλάντης, ώς έγοι αυτός συνήγα-
γον δι' επανειλημμένων αποπειρών. Ό Α. Εΐ1Γΐλν;ίΐ1ίί1θΓ παρά Ιι.
(ΓΐΙΓίίΐΙδ λέγει ότι προσαρμόζεται κτλ.».
ά)Χ η τοι μεν ταΰτα μεταφρασόμεσΟα και αί'τις.
Νΰν δέ τά πράγματα φαίνονται όντα κατά τής γνώμης τοΰ Λ. 1'ΊιιΊ-
ννδηκΙθΓ' διότι και ό ημέτερος συνάδελφος Κ. "Ρωμαίος, όστις πα-
ραμένει έν Τεγέα καταγράφων και μελετών τάς έκεϊ άρ/αιότητας, μο!
έγραψε πρό τίνων ημερών ότι και αυτός συνήγαγεν ότι ή κεφαλή δεν
άρμόττει τώ κορμω τής Αταλάντης. Όταν δέ τά πράγαατα είναι
έναντία γνώμη τινί, οί λόγοι καθίστανται περιττοί,
και κεν ίγών επέεσσι και άΰανάτοιπι μαγοίμην.
Α. Σ. Α.
ΑΝΕΚΔΟΤΟΙ ΕΠΙΓΡΑΦΛΙ ΚΑΙ ΠΛΑΣΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΕΙΈΛΣ
122
μάτρι ον». Φαίνεται όμως πιΟανώτερον ό'τι πρό-
κειται περί αναθήματος γυναικός τίνος, ούχΐ ολης
της πόλεως, ής Οά ήτο μεγάλη μικρολογία εν
τοιαύτη περιπτώσει, εις θεότητα- ούτως, άν άπο-
οίοωνται καλώς τα γράμματα, άναγνωστέον :
«.....άπολις Αάματρι» 1.
Ζ'.
Ύπό τι άνάγλυοον τοΰ Πάνος έν Πιαλη διέ-
κρινεν ό Ι., Κθ88 2 πολλά ίχνη μακράς επιγραφής,
έο' τς στ,αεοον ουδέν διακοι'νεται, και περί ης λέ-
γει ό έκδοτης ότι ΙίίίβΓ&β ίΗΐιίορβΓθ βυπί; βνΗπί-
άαβ, πίΐιΐΐ πι ίθπί&Γθ βπδϊιπ.
ΊΙ επιγραφή φαίνεται έν μέτριο πεποιημένη,
και δύναται νά παραβληΟη προς τα πολλά έν τη
Παλατινή Ανθολογία επιγράμματα προς τον Πάνα'
δύνανται δέ νά συγκομισΟώσιν έκ των ιχνών τών
στί/ων Γ) -/.αϊ 11, άτινα διεκρίνοντο κατά τους χρό-
νους του Κθ88
ΑΥΡΟΤΤΛ
ΟΚΝΟΟΟΥ
αί λέξεις <ιγ.αΧ\ανροπ(α)» και «(^κ ΐ'οσου». Ακρι-
βώς εν τιτι τών επιγραμμάτων έκείνων ύπάρ/ει
το «καιτίν έκ κοτίνοιο καλανροπα» 3 και έν έτέρω
το «από νόσου» 1.
'Εν ταΐς άνασκαφαϊς Φ&ιωτΙδων Θηβών Θεσσαλίας κατ' Αύ'-
γουστον 1907 δ.
Α. Σ. ΑρΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΛΟΣ.
1 Όνομα γυναικός εις «-άπολις» γινώσκω μόνον τό «Νε|ά/-Γ0/ίΐϊ»
έν Τεγεατική επιγραφή παρά ΜβΠ(1β1 ε. ά. σελ. 278 αριθμ. 19 ύπάρ-
■/ει όνομα γυναικός αΝειζο'πολις».
* ΙηβΟΓ. £1". 1110(1. &ριθ: 3 μετά τοΰ πανομοιότυπου 1 3. (ίλ. και
Κ<3Ϊ8βιι ίη Ρθίορ. σελ. 70.
3 Έν τω έπιγράμματι τοΰ Ζωνά τόμ. III οαρ. VI αριθμ. 100.
Πρβλ. ΙΟθ'.
4 "Ε. άν. της Ανθολογίας αριθμ. 214.
8 Τήν ανωτέρω μελέτην εί/ον παραδώσει πρός τύπωσιν κατ' 'Λπρί-
λιον τοΰ 1906' έκτοτε, αποσταλεί; και διατελών άπησ/ολημενος έν
Θεσσαλία, δεν ήδυνήΟην νά ερευνήσω περί τοΰ αν τι νέον έγράφη, σ/έ-
σιν έ/ον τή πραγματεία ταύτη. Μόνον κατά τήν έπί τινας ήμέοας τοΰ
Ιανουαρίου 1907 έν Αθήναι; διαμονήν μου ειδον ό'τι ό Α. ΕίΠ'Ι-
λν;ϊιιο;1βΙ' έν ανακοινώσει αΰτοΰ πρός τό φιλολογικόν και ιστορικόν
τμήμα τή; έν Μονάνω Ακαδημίας τω 1900 γράφων και πάλιν πεοί
τής γνωστής ώραίας τεγεατικής κεφαλής γυναικός και αναφερόμενος
εις τά ύπ'έμοϋ σημειωΟέντα έν τή Έφημερίδι ταύτη 1906 σελ. 37-38,
καΟάπτεταί μου έν πολλοίς, ιδίως μεμφόμενο; των φωτογραφιών και
λέγων περίπου ότι αυτός έγίνωσκε προ έμοΰ τήν άνοφερομένην άκραν
/εϊρα και άλλα τμήματα, έμμένων δέ (μίτά τοΰ Ε. ΟίΐΓ(ΙιΐΘΐ') τή
γνώμη ότι ή κεφαλή έκείνη άνήκει και άρμόττει τω κοραώ τής Ατα-
λάντης έκ τοΰ αετώματος κττ.
Προς ταΰτα έ·/ω έν τω παρόντι νά εΐ'πω τά έξης: τό ότι έν γέ-
νει αί δημοσιευθείσα*, ΰπ' έμοΰ φωτογραφίαι δεν ησαν πολϋ έπιτυ-
•/εϊς, δεν προέρ/εται έκ κακής προθέσεως έμοΰ' έκ τών ΰπαρ/όντων
πρός τοιούτον έργον έν Τριπόλει μέσων μετε·/ειρίσΟην τά άριστα.
Έκ τοΰ ότι δε έγραψεν ήδη αυτός πρό έμοΰ περί τής υπάρξεως τής
•/ειρός, δέν συνάγεται ότι και πρώτος ειδε και ανεγνώρισε τό τμήμα
τοΰτο' διότι γράφω έν άρνή τής μελέτης μου έν τή Έφημερίδι ταύτη
1900 σελ. 23 «άσ/ολούμενος από τριετίας εις τήν συναγωγήν και
μελέτην τών έπιγραφών και πλαστικών μνημείων τής Τεγέας »" δήλον
ότι από τοΰ 1903 συνήγον ταΰτα και έγίνωσκον και έμελέτων' άν ό
Α. ΚιπΊλνίπι^Ιοί1 [ίεό'αιοίση ότι είδε και διέγνω τήν άκραν /εϊρα
πρό τοΰ 1903. εί'τε μόνος είτε τή υποδείξει τοΰ φύλακος του Μου-
σείου, ομολογώ ότι κακώς έποίησα μή Οελήσας νά εννοήσω αυτόν,
ήτοι μή Οελήσας νά αποδώσω αυτώ τήν εύρισιν έκείνην, ήτις δικαίως
άνήκεν έμοί προ>τω.
Άλλ' ό Α. Εΐ1ΐΊ\νίίΐ1<τ1θ1· φέρει βαρέως τό ότι άναιροΰνται επι-
χειρήματα αΰτοΰ, διατεινομένου ότι ή κεφαλή άνήκει και άρμόττει τώ
κορμώ τής Αταλάντης· διότ· έγραψα έν τή Έφημερίδί ταύτη 1906
σελ. 38 « άλλ' έξ άλλων σπουδαιότερων λόγων συνήγαγον τό συμπέ-
ρασμα ότι ή ωραία έκείνη κεφαλή πρπέρ-/εται έξ άγάλματος Αφρο-
δίτης. Οί λόγοι δέ ούτοι είναι έν ολίγοις οί έξής : πρώτον πάντως
δεν παρίσταται δι' αυτής ή Αταλάντη τοΰ ανατολικού αετώματος
τοΰ ναοΰ τής Άλε'ας Αθηνάς, ώς έπίστευσεν ό Α. Ι'ΊΐΓίλνίίη^Ιοΐ'
και κατ' αυτόν ό ϋπΐΊΪΙΙδ' διότι οντε ή ηρεμία της εκφράσεως
έπιτρέπει νά δε'/Οώμεν ότι ητο δυνατόν νά ήρμοζεν εις τήν μανομέ-
νην Άταλάντην, ουδέ προσαρμόζεται ό λαιμός τής κεφαλής ποός
τόν τοΰ περισωΟέντος κορμού τής Αταλάντης, ώς έγοι αυτός συνήγα-
γον δι' επανειλημμένων αποπειρών. Ό Α. Εΐ1Γΐλν;ίΐ1ίί1θΓ παρά Ιι.
(ΓΐΙΓίίΐΙδ λέγει ότι προσαρμόζεται κτλ.».
ά)Χ η τοι μεν ταΰτα μεταφρασόμεσΟα και αί'τις.
Νΰν δέ τά πράγματα φαίνονται όντα κατά τής γνώμης τοΰ Λ. 1'ΊιιΊ-
ννδηκΙθΓ' διότι και ό ημέτερος συνάδελφος Κ. "Ρωμαίος, όστις πα-
ραμένει έν Τεγέα καταγράφων και μελετών τάς έκεϊ άρ/αιότητας, μο!
έγραψε πρό τίνων ημερών ότι και αυτός συνήγαγεν ότι ή κεφαλή δεν
άρμόττει τώ κορμω τής Αταλάντης. Όταν δέ τά πράγαατα είναι
έναντία γνώμη τινί, οί λόγοι καθίστανται περιττοί,
και κεν ίγών επέεσσι και άΰανάτοιπι μαγοίμην.
Α. Σ. Α.