Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1907)

221

ΛΗΚΥΘΟΙ ΤΟΤ ΔΟΥΡΙΛΟϊ

222

Λέςις ο'ι άπροσεςίαν τοΰ γράψαντος, δέν είναι β
βαίως επαρκής. Νομίζω, οτι ένταϋ'θα συμβαίνει
άκριοώς όπερ έπ'ι των ερωτικών επιγραφών, όπου
ένϊ'οτε παραλείπεται ή λέξις «αλός8. Όπως δηλ.

1 Όπω; ΰπελόγισα λαβών ΰπ' οψιν έπιγραια; άσιαλώ; προερχό-
μενα; έκ τη; '/.ειρο; τοΰ Δούριδος 29 φορά; ίνιι γράψει ουτο; τό Δ
Μετά τη; στιγμή;. =ν ω π,/ταζ·.; μόνον, οπω; εν ταις απεικονίσει:
μαίνεται, μετά τών τριών γραμμών. Έαν πρό; τούτοι; ληιΟη ΰπ'
οψιν, οτι τιν'ε; έκ των απεικονίσεων μετα τοΰ τριγράμμου Δ οέν ε'να:
τελείως άσιαλεϊ; (πρβλ. ΗίΠ·Ι\νί^, ΜοϊδΙβΓδοΙίίΐΙοιι, XXII. 1 και
λ\ΤίβηοΓ Β1. VIII, 1) ζα·', όπερ σπουδαιότερον, έαν προστεθώσιν ε:;
τα 29 Δ αετα τη; στιγμή; και πολλά αλλα, ά'τ'.να προέρχονται έ;
ανυπόγραφων μίν άλλα πιΟανώτατα Δουρ:οε:ων αγγείων, πειΟόμεθα
αδίσταχτος, οτι ό Δοΰρι; έγραφε σταΟερώ; τό γράμμα τοϋτο κατά τόν

ρηΟέντα τρόπον. Είναι αληθές, ότι έδώ και έκεϊ γρα'ϊουσ: και άλλο: Είκών 1

ζατά τόν αυτόν τρόπον τό Δ (Γ6ε ΚΓβΙβοΙίΙΙΙβΙ·, νί180111°η8θ1ΐπΓ ■
1811, 96), άλλα παρα ταΰτα ό ήμέτερο; Δοΰρι; παραμένει μοναδικό;.

• Άφ' ότου ό Ροΐιίβι· ,Κβνιιβ ά. βΐ. κγ· 1893, 40 χ.έ.) έδημο- προσωπικότητες του ΚεραμεικοΟ, οίαι ώς προς τ/ν

μο,ίευσε, άλάβαστρον μετα τη; έπιγρα,η; /7α,Λ,κό; ^οΛ,σ,,· άνεγνω- ^-ομηνανίαν Λσαν δ Επίκτητος, 0 ΕύφρόνίΟί 0

ρίοΟη, ότι το επ·. ε; άλλων αγγείων, μάλιστα κυλ'./.ων. απαντών

ρις είναι ίσως ό μόνος έκ των παλαιών εκείνων επ' αυτών ένεκα της συχνής χρήσεως ολοκλήρου
χρόνων, του οποίου ασφαλώς γνώρίζομεν τον γρα- της επαινετικής οράσεως συμβαίνει νά. έννοηται εϋ-
φικόν χαρακτήρα. Ιο Ρ π. χ. γράφει πάντοτε μετά κόλως τΌ έπι'Οετον κάλος κα'ι μετά το άπλοΰν όνομα
τής υπό τον κΰκλον πλαγίας γραμμής (Κ), το Δ γνωστού τίνος παιδός, ούτω καΐ ή παράλείψις του
συνηθέστατα, ή ό'πως εγώ πιστεύω πάντοτε , μετά έποίησεν ή έγραψε μετά τι γνωστόν όνομα κεοα-
στιγμής αντί τής τρίτης κάτωθι γραμμής (Α), τό μέως δέν είναι ουσιώδης οΰδ' επιζήμια. "Αλλως
δε Σ κα'ι αετά τεσσάρων (ιδίως κατά τήν παλαιοτέ-
οαν πεοίοδον ".ΐ,ζ εργασίας αύτοΟ κα'ι μετά τριών κε-
ραιών. Τους αυτούς χαρακτήρας βλέπομεν κα'ι έπ'ι
τών 4 ληκύθων, ώστε ουδεμία αμφιβολία υπάρ-
χει, ότι ό αύτοςΔοΟρις έγραψε τάς έπιγρας,άς ταύ-
τας και, όπως κατ ανάγκην ακολουθεί, τάς επί
τών ληκύθων παραστάσεις. Βεβαιωθέντος ούτ(υ,
ότι ένταυΟα εχομεν τήν ^εΐρα του Δούριδος δύο
τινά νρήζουσιν εΰρυτέρας ές"ηγήσε(υς . Πρώτον,
διατί ελλείπει το περιμενόμενον εγραι/'εν και δεύ-
τερον, δικτί ή έπιγραφή τοΰ τεχνίτου έγράφη έπ'
αυτής τής παραστάσεους.

Έκ ποώτης όψεως ταΰτα φαίνονται αδικαιολό-
γητα, άλλ' ώς προς το πρώτον ήδη ό κ. Τσούντας
ΰπέυ.ντ,σεν, ότι ύπάον^'υσι κα'ι άλλα παοαδείναατα
αγγειογράφων, οίτινες παρέλιπον δΓοίονδήποτε λό-
γον το έποίησεν ή εγραψεν. "Εκτοτε προσετέθησαν
ες δμοιαι περιπτ(όσεις άναφερόμεναι εις τον Παίδι-
κόν . II ερμηνεία, καΟ'ήν παρελείφΟη ή σ/ετική

απλούν

[αιδικός είναι όνομα τεχνίτου (πρβλ. Κίοϊιι, [ΛβΙ>1ΐιΐ£βίη- ΔοΟρις και άλλοι ήςίουν βεζ'αίως, ότι είχόν τινα

βοΙίΓΜίβη, 63 κ. ί.). Περί.τών παλαιοτέρων πρδγ δρα ΚΙβΐη, Μβϊ- ?ήμην έν τώ κόσμω κα'ι έποαένως ένόυ.!*^ον, οτι

βίθΓβίβη&ίυΓθη, 13. ' ~ „ , . , . - , Λ,

» Περί τούτου ?δε ΚΙβϊη, ΗβΜ. Εΐηΐ. 4 κα! ΗαΓίνίβ, Μβΐ· ~^ ; ανΣϊίνωτ'^ ,^νον το όνομα των θα

«Ιβι-δοΐιαίβη (ί, 1. άντελαμό'άνετο περί τίνος πρόκειται. .Μόνον τήν

ΕΦΗΜΕΡΙΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1907 ^ 5