DOI Artikel:
Rōmaios, Kōnstantinos Ath.: Lēkythoi tou Douridos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14657#0124
228
Λ1ΙΚΤΘ0Ι ΤΟΥ ΔΟΥΡΙΔΟΣ
224
άποοίαν των νεωτέρων άρναιολάγων δεν ύπωπτεύ-
θηπαν οί παλαιοί τεχνΐται .
"Αλλο τι πάθος κοινΌν εις τάς έρωτικάς καΐ τάς
δηλούσας τον γράψαντα ή κύριον τοΰ εργοστασίου
έπιγραφάς είναι καϊ το έξης. Πλειστάκις, ώς γνω-
στον, αναγράφεται το κάλος ανευ ουοενος ονοαα-
το;, άλλ' επίσης ύπάρχουσιν αγγεία, άν και ολί-
γα, οεικνΰοντα την λέξιν έποίηοεν ή εγραψεν καϊ
πλέον ου 2. Και ο λόγος των ούο τούτων ομοίων
Φαινομένων είναι ο αύτός. Λί λέξεις δηλ. καλός,
έποίησεν, εγραψεν, ώς συνηθέστατα γραφόμεναι
περιέπεσον εις τήν Οέσιν άπλών κοσμημάτων χρη-
σιμευόντων προς πλήρωσιν του κενού χώρου και
εντεύθεν ή φαινόμενη αυτών άλογία. Ιο δέ να
όμοιάζωσι κατά τάς διαφόρους χρήσεις αί έρωτικα'ι
καϊ αί άλλαι έπιγραφαι είναι φυσικόν, επειδή πά-
σαι αί έπί τίνος αγγείου άναγεγραμμέναι προέρ-
χονται έκ της αύτης χειρός τοΰ αγγειογράφου καϊ
μόνον τούτου 3.
Μετά ταύτα δεν θα φανη παράδοζον, οτι έπί
των τεσσάρων ληκύθων τοΰ Αούριδος έχου.εν τήν
ύπογραφήν του γράψαντος έν τόποις, ό'που μόνον
έρωτίκαϊ ή άλλαι έπιγραφαι ερμηνευτικά! τών
παραστάσεων παρατηρούνται. Είναι δηλ. γνωστόν,
οτι ολόκληροι έρωτίκαϊ έπιγραφαι ή μόνον τά
ονόματα τών καλών ή μόνον το καλός ή και
τά ονόματα τών παοιστανομένων προσώπων γρά-
φονται ενίοτε έπ'αυτών τών παραστάσεων, έπι τών
σωμάτων δηλ. ή επί διαφόρων αντικειμένων, οίον
στήλης, βαθμίδων, άσπίδος, ενδυμάτων, ασκών
κτλ.1- Δέν είναι λοιπόν άπορον, άν ο ΔοΟρις αετέ-
φερε τήν αυτήν συνήΟειαν και εις τήν ιδίαν ύπο-
γραφήν.
Άλλ' έκτος τούτων πιθανώς Ό Δοΰρις, ό'στις και
καλώς έγραφε και προφανώς έπι τούτω έ'χαιοεν,
ηθέλησε νά γράψη το ονομά του έπι του έρϋθρω-
1 Ού'τιυς ό ΗΕΓίτνίβ τήν παράλειψιν τοΰ εγραψεν έπί τη; ληκύ-
θου τοΰ Τσούντα καλεί πΐΐΒοΙΙιηϊΙ (ΜβΪ8ΐθΓ8. 288).
2 Έι! εννέα διαφέρων αγγείων παρα Κΐβϊη, ΜβΪ8ίβΓ8Ϊ§Π., 10!)
και 111.
" Είναι τοΰτο φαεινή αλήθεια, ήν εγώ τουλάχιστον έδιδά/Οην παρά
τοΰ Ριιι·1\νίίη{>·1βΐ' (ΒβιΊ. Ρΐιϊΐοΐ. λνοοΙιοιίΗ. 1904. 141), /.αί
χρήσιμος επειδή ούτω κερδίζομεν βάσιν τινα ασφαλή ώ; προς τήν Ιρευ-
ναν π-ρί τοΰ τί σημαίνει το εποίησεν η τί τό έγραψε, ζητήαατος, όις
γνωστόν, εισέτι σκοτεινού (Ί'δε τελευταϊον Η&1186Γ έν ΒοιΊ. Ρΐΐίΐ.
λνοοίι. 1906. 402 κ. έ.).
1 Περί τούτων τελευταίως έπραγματεύθη ό \ν"ο11θΓ8 έν Λ. Μ.
1905, 400 κ. έ. Ταί. XV.
ποΟ εδάφους της παραστάσεως, ίνα φαίνηται τοΰτο
λαμπρότεοον. Οταν δέ τοΰτο ίπεχείρει κατεΐδεν
ίσ^ος, οτι θά ήτο φορτική έπισώρευσις γοαυ.υ.ά-
I ι ι ι ι ^ ί ι I ι
των, άν συνήπτε το εγραψεν, και περιωρίσθη εις
μόνον το όνομα. Ταΰτα εννοείται δεν άποκλείουσι
τους γενικωτέρους λόγους, ους ανωτέρω άνεφε-
ραμεν. Ούτοι ίσνύουσι και ιδιαιτέρως ώς ποός τον
ιι /- ι - · ι
Δοΰριν, ό'στις καϊ άλλοτε, τρεις μάλιστα φοράς,
παρέλιπε νά γράψη το έποίησε μετά το δνομα τοΰ
ΓΙυθωνος 1, τοΰ κεραμέως κυρίου τοΰ εργοστασίου,
όπου ώς αγγειογράφος εΐργάζετο.
Εις μόνον τον γραφικόν χαρακτήρα στηριζόμενοι
άπεδώκαμεν άδιστάκτως τάς ληκύθους εις τον Δοΰ-
ριν. Διότι τό έςωτερικόν τοΰτο μέσον έχει, νομί-
ζομεν, ϊσχυροτέραν άποδεικτικήν δύναμίν ή τινα
έκ τών παραδεδεγμένων χαρακτηριστικών τής τε-
χνοτροπίας τοΰ αγγειογράφου. Επειδή δηλ. ό Δοΰ-
ρις, όπως καϊ οί πλείστοι έκ τών ομοτέχνων αύ-
τοΰ, δέν παρουσιάζει Ίσχυρόν προσωπικον χαρα-
κτήρα εν ταϊς γραφαΐς και ούχϊ σπανίως μιμεί-
ται διάφορα προς τον ίδιον τρόπον πρότυπα2, ή
τεχνοτροπία αγγειογραφίας τινός, ώς π.χ. ενταύθα
τών ληκύθων, δέν αποτελεί μόνη ασφαλές κρι-
τήριον. Τήν δέ άςίαν τοΰ χαρακτήρος τής γοα-
φης οκ αποοεικτικου μέσου ουναμεϋα να εκτι-
μήσωμεν καϊ έν τω ζητήματι περ! τοΰ τίς εί-
ναι ό γράψας τήν κύλικα τής συλλογής Τρικούπη
δωρηΟεΐσαν άπό ετών εις τό ΈΟν. Μουσεΐον. II
ΜΪ88 Ηβ-ΓΠ'βοη 3 πρώτη δημοσιεύσασα τήν κύλικα
άπέδωκεν αυτήν εις τον Δοΰριν όρμηθεΐσα προ πάν-
των έκ τής έπί τοΰ χείλους τής ύπο τοΰ νεανίου
κρατούμενης κύλικος επιγραφής: Ο Δ Ο β I. Ή γνώ·
μη αύτη δέν έγινε δεκτή καϊ προετάθησαν δια λό-
γους τεννικοΰς πρΌ πάντων άλλοι αγγειογράφοι
ώς ό Ευφρόνιος και ό Φιντίας4. Άλλ' εκείνο, ό'περ
δέν ελήφθη ύπ' όψιν κατά τάς έοεύνας ταύτας, ήτο
2 Έπί τών δύο έν Βιέννη κυλίκων (Ρυΐ'ίΛν. Κβϊηΐιοΐοΐ, Οηβοΐι.
ναδΟΙΙΐη. Ταί. 53 και 54) και τής Ιν Λούβρο) απεικονισμένης έν
\νίβηβΓ ΒΙ. VI, 8 α, 1>.
2 ϋπουδαιότατον τούτου παράδειγμα είναι ή κύλις* αετά τών έςο-
πλιζομένων παραοαλλομένη προς τήν συγχρόνως ποιηΟεϊσαν κύλικα
τής εριδο; ΛΊ'αντο; και Όδυσσέως "Ιδε Ρΐ1ΐΊ\ν;ίη<>·ΐΘ1· έν ν<1-
βθιιιιι. I, 267 /.. έ.
3 «ΙΗ8. Χ. 231 κ. έ. Ρ1. I. Βραδύτερον ή αύτή έν Οι-ββίϊ να80
ΡαίηΙίη»'8, Ιιιίι-Γκίιιοΐϊοη, 23.
4 Ευφρόνιο; ύπό τοΰ ΐΙαιΊ\νϊ<>'. Μθϊδί. 124-125. Φιντίας Οπό
τοΰ Ριη·1\νίίη>-'1βι· έν Ββι·1. ΡΜ1. Λνοοίι. 1894, 113*.
Λ1ΙΚΤΘ0Ι ΤΟΥ ΔΟΥΡΙΔΟΣ
224
άποοίαν των νεωτέρων άρναιολάγων δεν ύπωπτεύ-
θηπαν οί παλαιοί τεχνΐται .
"Αλλο τι πάθος κοινΌν εις τάς έρωτικάς καΐ τάς
δηλούσας τον γράψαντα ή κύριον τοΰ εργοστασίου
έπιγραφάς είναι καϊ το έξης. Πλειστάκις, ώς γνω-
στον, αναγράφεται το κάλος ανευ ουοενος ονοαα-
το;, άλλ' επίσης ύπάρχουσιν αγγεία, άν και ολί-
γα, οεικνΰοντα την λέξιν έποίηοεν ή εγραψεν καϊ
πλέον ου 2. Και ο λόγος των ούο τούτων ομοίων
Φαινομένων είναι ο αύτός. Λί λέξεις δηλ. καλός,
έποίησεν, εγραψεν, ώς συνηθέστατα γραφόμεναι
περιέπεσον εις τήν Οέσιν άπλών κοσμημάτων χρη-
σιμευόντων προς πλήρωσιν του κενού χώρου και
εντεύθεν ή φαινόμενη αυτών άλογία. Ιο δέ να
όμοιάζωσι κατά τάς διαφόρους χρήσεις αί έρωτικα'ι
καϊ αί άλλαι έπιγραφαι είναι φυσικόν, επειδή πά-
σαι αί έπί τίνος αγγείου άναγεγραμμέναι προέρ-
χονται έκ της αύτης χειρός τοΰ αγγειογράφου καϊ
μόνον τούτου 3.
Μετά ταύτα δεν θα φανη παράδοζον, οτι έπί
των τεσσάρων ληκύθων τοΰ Αούριδος έχου.εν τήν
ύπογραφήν του γράψαντος έν τόποις, ό'που μόνον
έρωτίκαϊ ή άλλαι έπιγραφαι ερμηνευτικά! τών
παραστάσεων παρατηρούνται. Είναι δηλ. γνωστόν,
οτι ολόκληροι έρωτίκαϊ έπιγραφαι ή μόνον τά
ονόματα τών καλών ή μόνον το καλός ή και
τά ονόματα τών παοιστανομένων προσώπων γρά-
φονται ενίοτε έπ'αυτών τών παραστάσεων, έπι τών
σωμάτων δηλ. ή επί διαφόρων αντικειμένων, οίον
στήλης, βαθμίδων, άσπίδος, ενδυμάτων, ασκών
κτλ.1- Δέν είναι λοιπόν άπορον, άν ο ΔοΟρις αετέ-
φερε τήν αυτήν συνήΟειαν και εις τήν ιδίαν ύπο-
γραφήν.
Άλλ' έκτος τούτων πιθανώς Ό Δοΰρις, ό'στις και
καλώς έγραφε και προφανώς έπι τούτω έ'χαιοεν,
ηθέλησε νά γράψη το ονομά του έπι του έρϋθρω-
1 Ού'τιυς ό ΗΕΓίτνίβ τήν παράλειψιν τοΰ εγραψεν έπί τη; ληκύ-
θου τοΰ Τσούντα καλεί πΐΐΒοΙΙιηϊΙ (ΜβΪ8ΐθΓ8. 288).
2 Έι! εννέα διαφέρων αγγείων παρα Κΐβϊη, ΜβΪ8ίβΓ8Ϊ§Π., 10!)
και 111.
" Είναι τοΰτο φαεινή αλήθεια, ήν εγώ τουλάχιστον έδιδά/Οην παρά
τοΰ Ριιι·1\νίίη{>·1βΐ' (ΒβιΊ. Ρΐιϊΐοΐ. λνοοΙιοιίΗ. 1904. 141), /.αί
χρήσιμος επειδή ούτω κερδίζομεν βάσιν τινα ασφαλή ώ; προς τήν Ιρευ-
ναν π-ρί τοΰ τί σημαίνει το εποίησεν η τί τό έγραψε, ζητήαατος, όις
γνωστόν, εισέτι σκοτεινού (Ί'δε τελευταϊον Η&1186Γ έν ΒοιΊ. Ρΐΐίΐ.
λνοοίι. 1906. 402 κ. έ.).
1 Περί τούτων τελευταίως έπραγματεύθη ό \ν"ο11θΓ8 έν Λ. Μ.
1905, 400 κ. έ. Ταί. XV.
ποΟ εδάφους της παραστάσεως, ίνα φαίνηται τοΰτο
λαμπρότεοον. Οταν δέ τοΰτο ίπεχείρει κατεΐδεν
ίσ^ος, οτι θά ήτο φορτική έπισώρευσις γοαυ.υ.ά-
I ι ι ι ι ^ ί ι I ι
των, άν συνήπτε το εγραψεν, και περιωρίσθη εις
μόνον το όνομα. Ταΰτα εννοείται δεν άποκλείουσι
τους γενικωτέρους λόγους, ους ανωτέρω άνεφε-
ραμεν. Ούτοι ίσνύουσι και ιδιαιτέρως ώς ποός τον
ιι /- ι - · ι
Δοΰριν, ό'στις καϊ άλλοτε, τρεις μάλιστα φοράς,
παρέλιπε νά γράψη το έποίησε μετά το δνομα τοΰ
ΓΙυθωνος 1, τοΰ κεραμέως κυρίου τοΰ εργοστασίου,
όπου ώς αγγειογράφος εΐργάζετο.
Εις μόνον τον γραφικόν χαρακτήρα στηριζόμενοι
άπεδώκαμεν άδιστάκτως τάς ληκύθους εις τον Δοΰ-
ριν. Διότι τό έςωτερικόν τοΰτο μέσον έχει, νομί-
ζομεν, ϊσχυροτέραν άποδεικτικήν δύναμίν ή τινα
έκ τών παραδεδεγμένων χαρακτηριστικών τής τε-
χνοτροπίας τοΰ αγγειογράφου. Επειδή δηλ. ό Δοΰ-
ρις, όπως καϊ οί πλείστοι έκ τών ομοτέχνων αύ-
τοΰ, δέν παρουσιάζει Ίσχυρόν προσωπικον χαρα-
κτήρα εν ταϊς γραφαΐς και ούχϊ σπανίως μιμεί-
ται διάφορα προς τον ίδιον τρόπον πρότυπα2, ή
τεχνοτροπία αγγειογραφίας τινός, ώς π.χ. ενταύθα
τών ληκύθων, δέν αποτελεί μόνη ασφαλές κρι-
τήριον. Τήν δέ άςίαν τοΰ χαρακτήρος τής γοα-
φης οκ αποοεικτικου μέσου ουναμεϋα να εκτι-
μήσωμεν καϊ έν τω ζητήματι περ! τοΰ τίς εί-
ναι ό γράψας τήν κύλικα τής συλλογής Τρικούπη
δωρηΟεΐσαν άπό ετών εις τό ΈΟν. Μουσεΐον. II
ΜΪ88 Ηβ-ΓΠ'βοη 3 πρώτη δημοσιεύσασα τήν κύλικα
άπέδωκεν αυτήν εις τον Δοΰριν όρμηθεΐσα προ πάν-
των έκ τής έπί τοΰ χείλους τής ύπο τοΰ νεανίου
κρατούμενης κύλικος επιγραφής: Ο Δ Ο β I. Ή γνώ·
μη αύτη δέν έγινε δεκτή καϊ προετάθησαν δια λό-
γους τεννικοΰς πρΌ πάντων άλλοι αγγειογράφοι
ώς ό Ευφρόνιος και ό Φιντίας4. Άλλ' εκείνο, ό'περ
δέν ελήφθη ύπ' όψιν κατά τάς έοεύνας ταύτας, ήτο
2 Έπί τών δύο έν Βιέννη κυλίκων (Ρυΐ'ίΛν. Κβϊηΐιοΐοΐ, Οηβοΐι.
ναδΟΙΙΐη. Ταί. 53 και 54) και τής Ιν Λούβρο) απεικονισμένης έν
\νίβηβΓ ΒΙ. VI, 8 α, 1>.
2 ϋπουδαιότατον τούτου παράδειγμα είναι ή κύλις* αετά τών έςο-
πλιζομένων παραοαλλομένη προς τήν συγχρόνως ποιηΟεϊσαν κύλικα
τής εριδο; ΛΊ'αντο; και Όδυσσέως "Ιδε Ρΐ1ΐΊ\ν;ίη<>·ΐΘ1· έν ν<1-
βθιιιιι. I, 267 /.. έ.
3 «ΙΗ8. Χ. 231 κ. έ. Ρ1. I. Βραδύτερον ή αύτή έν Οι-ββίϊ να80
ΡαίηΙίη»'8, Ιιιίι-Γκίιιοΐϊοη, 23.
4 Ευφρόνιο; ύπό τοΰ ΐΙαιΊ\νϊ<>'. Μθϊδί. 124-125. Φιντίας Οπό
τοΰ Ριη·1\νίίη>-'1βι· έν Ββι·1. ΡΜ1. Λνοοίι. 1894, 113*.