DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48958#0065
DE DEBITORE 0 B R A T 0 , &e.
7
obaratos per redderet. S u e t o n i u s [a] : „ Villam in Nemo-
„ rensi a fundamentis inchoatam , magnoque sijnitu absolutam, quia noli tota
„ ad animum ei respoilderat, totam diruisie , quamquam tenuem adhuc &
„ obaratum &c. „ Et Tacitus [bj : „ Copiam vendendi secuta vilitate,
„ quanto quis obararior , aegrius difirahebant. „ Porro populi, qui Latine
loquebantur, eos obaratos vocabant, quos aliis nominibus Plautus [c]
judicatos, S E n e c a [d] addictos, Terentius^] damnatos , Livius
autem [fj nexos nuncupavit, live debitores, qui, quod non poterant credi-
toribus in solidum satisfacere, aut vindices sistere, qui, consensu creditorum,
debita in se suseiperent, a judicibus in nervum traditi erant atque servitutem.
Hoc senili legitur apud Varrone m [g]: „ Liber, qui suas operas in ser-
„ vitute pro pecunia, quam debebat, dabat, (sic, viros eruditissimos secuti»
„ pco debeat, dat, quod exhibent editiones vulgares, scripsimus) dum solve-
„ ret nexus vocatur , ut ab aere obaratus. „ Alibi [h] iterum : „ Agri colunt
„ etiam iis, quos obaratos nostri vocitarunt, & etiam nunc sunt in Asia, at-
„ quefEgypto, & in Illyrico complures. „ Quae loca si probe observassent,
aut olim observatorum bene meminissent L u n. C o e l i u s , Rhodiginus [i],
& S' a m. P i t i s c u s [k] : non censuisient, vocis obaratus notionem adeo
ardis, circumscriptam fuisse limitibus, ut debitorem tantum denotaverit , qui
quidem necdum in servitutem addidus , eam tamen ex legibus sibi metuerit
imminentem; licet stridam hanc significationem quandoque habeat subjedamj
uti apud Donatum [1]: „ Secundum jus scilicet, quo obarari, quum sol-
„ vendo non eslent, ipss manu capiebantur. „ Nec alio sensu , nili sallor egre-
gie , legitur apud S u e t o N i u m [mj: „ Tum reorum, aut obaratorum, aut
„ prodigae juventutis subsidium unicum ac promptiilimum erat. „ Atque po-
stremam hanc potestatem , quum nos etiam vocabulo isti subjecerimus: quis
nobis debitoris obarari nomine veniat, amplius obscurum esse potefi nemini.
A 4 P L E-
Eal In vita Cajari; cap. X L V I.
[bj -Annalium lib. V1. cap. 17.
[c] Jllenaichm. Aft. I. £c. £ v. 3 j
[dl Debenejic. lib. IU. cap.
[e] Rharm. Aci. 11. Sc. 2. v. ,o.
Et] Lib. 11. cap. 25.
tg] De lingua Latina lib. V I. p. m. 82.
[h] De re ruftica lib. I. cap. 17. §. 2.
[i] Lection. antiquor. lib. XII. cap. 20.
[k] In I.exicoaniiquitat. Roinan. vocabulo, Ob-rratin
[l] In scholiis ad T E K E N T 11 loc. eit.
[m] In C.tfar. cap. XXVII.
7
obaratos per redderet. S u e t o n i u s [a] : „ Villam in Nemo-
„ rensi a fundamentis inchoatam , magnoque sijnitu absolutam, quia noli tota
„ ad animum ei respoilderat, totam diruisie , quamquam tenuem adhuc &
„ obaratum &c. „ Et Tacitus [bj : „ Copiam vendendi secuta vilitate,
„ quanto quis obararior , aegrius difirahebant. „ Porro populi, qui Latine
loquebantur, eos obaratos vocabant, quos aliis nominibus Plautus [c]
judicatos, S E n e c a [d] addictos, Terentius^] damnatos , Livius
autem [fj nexos nuncupavit, live debitores, qui, quod non poterant credi-
toribus in solidum satisfacere, aut vindices sistere, qui, consensu creditorum,
debita in se suseiperent, a judicibus in nervum traditi erant atque servitutem.
Hoc senili legitur apud Varrone m [g]: „ Liber, qui suas operas in ser-
„ vitute pro pecunia, quam debebat, dabat, (sic, viros eruditissimos secuti»
„ pco debeat, dat, quod exhibent editiones vulgares, scripsimus) dum solve-
„ ret nexus vocatur , ut ab aere obaratus. „ Alibi [h] iterum : „ Agri colunt
„ etiam iis, quos obaratos nostri vocitarunt, & etiam nunc sunt in Asia, at-
„ quefEgypto, & in Illyrico complures. „ Quae loca si probe observassent,
aut olim observatorum bene meminissent L u n. C o e l i u s , Rhodiginus [i],
& S' a m. P i t i s c u s [k] : non censuisient, vocis obaratus notionem adeo
ardis, circumscriptam fuisse limitibus, ut debitorem tantum denotaverit , qui
quidem necdum in servitutem addidus , eam tamen ex legibus sibi metuerit
imminentem; licet stridam hanc significationem quandoque habeat subjedamj
uti apud Donatum [1]: „ Secundum jus scilicet, quo obarari, quum sol-
„ vendo non eslent, ipss manu capiebantur. „ Nec alio sensu , nili sallor egre-
gie , legitur apud S u e t o N i u m [mj: „ Tum reorum, aut obaratorum, aut
„ prodigae juventutis subsidium unicum ac promptiilimum erat. „ Atque po-
stremam hanc potestatem , quum nos etiam vocabulo isti subjecerimus: quis
nobis debitoris obarari nomine veniat, amplius obscurum esse potefi nemini.
A 4 P L E-
Eal In vita Cajari; cap. X L V I.
[bj -Annalium lib. V1. cap. 17.
[c] Jllenaichm. Aft. I. £c. £ v. 3 j
[dl Debenejic. lib. IU. cap.
[e] Rharm. Aci. 11. Sc. 2. v. ,o.
Et] Lib. 11. cap. 25.
tg] De lingua Latina lib. V I. p. m. 82.
[h] De re ruftica lib. I. cap. 17. §. 2.
[i] Lection. antiquor. lib. XII. cap. 20.
[k] In I.exicoaniiquitat. Roinan. vocabulo, Ob-rratin
[l] In scholiis ad T E K E N T 11 loc. eit.
[m] In C.tfar. cap. XXVII.