DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48958#0102
44
S C H L TE G E R
inPaltestina, tum 'Athenis judices quondam tulerint. Cujus vero naturas fue-
rit poena, decoctoribus constituta, quasnamque addiflorum, in utraque re-
publica, conditio, nunc erit exponendum. Res tota patescet, ubi statum
servorum Hebraicorum Atticorumque enarraverimus &, quibus commodis
iidem suerint aftesti, quibusque incommodis, indicaverimus. Sicuti vero &
hujus argumenti ubertate, & pagellarum, praesenti dissertationi destinatarum,
aeque, ac temporis angustia prohibemur, quominus totam hanc exhauriamus
materiam : sic praecipua tantum monumenta recensebimus, sed ita, ut rerum
lingularum expromamus rationes, quas illos praetermisisse video, qui, nostra
patrumque nostrorum memoria, antiquitates serviles stylo suo perpoliverunt.
Duo autem sunt, quae de Hebraeorum servis generatim observanda veniunt.
Alterum est, duplicis eos fuisse generis. Prius amplectebatur ex Abrahamo
oriundos, quos in fcrvitutem sortuna adversa asseruerat: posterius vero alieni-
genas, nec sacris Hebraicis addictos [a]. Quum itaque, tam ante exilium
Assyriacum, quam itante templo secundo, promissionis terram inhabitaverint
homines a religione Mbsaica alieni, iidemque ingenui, qui, quemadmodum
inter Judaeos negotiabantur, sic in tantum aes alienum incidere poterant, cui
solvendo essent impares;, adeoque, secundum Alosis tabulas, addici debebant
suis creditoribus: nostrarum erit partium, strictim indicare, quibus in rebus
serviCananaei ab Hebraeis diserepaverint. Horum enim conditio slatu, in quo
illi vivebant, longe erat melior atque aequior. Atque hoc alterum est, quod
de servitute Hebraei hominis praemonendum existimavi, idque eum in finem,
ut appareat, fortunam nexorum, qui aut ab Abrahamo originem trahebant,
aut sacris Judaicis dederant animum, non prorsns fuisse ei disslmilem, quam
Romae subibant, qui, jussu praetoris, in nervum abducebantur. In urbe qui-
dem damnatos operas quaslibet praeiture oportebat creditoribus : poterant
iidem vinculis constringi & male tractari. Nihilominus tamen tantum- aberant
a sorte mancipiorum, quantum servus disjumftus erat a mercenario. Primo
enim obserati Romae non erant proprie servi, sed fervire tantum dicebantur;
teste Q_u inc tilia no [ b ] : „ Quid enim, lex dicit ? Addictus , donec
[a-J Nititur hrec servitii Hebraici ilistinitio non
feium Rabbinorr.tn aiuftoritate, Ceuti ostenUit J o.
S.E l D E n u S de jute natura ey gentium secundum dis-
tiplinam Hebr. lib. VI. cap. 8. p. m. 743- pro-
bat qtroque eandem ipse legislator divinus. Vid.
Levit. XXV, ;p. seq.
[bj Declamatione jii. pag. <»14. edit. Burmann.
S C H L TE G E R
inPaltestina, tum 'Athenis judices quondam tulerint. Cujus vero naturas fue-
rit poena, decoctoribus constituta, quasnamque addiflorum, in utraque re-
publica, conditio, nunc erit exponendum. Res tota patescet, ubi statum
servorum Hebraicorum Atticorumque enarraverimus &, quibus commodis
iidem suerint aftesti, quibusque incommodis, indicaverimus. Sicuti vero &
hujus argumenti ubertate, & pagellarum, praesenti dissertationi destinatarum,
aeque, ac temporis angustia prohibemur, quominus totam hanc exhauriamus
materiam : sic praecipua tantum monumenta recensebimus, sed ita, ut rerum
lingularum expromamus rationes, quas illos praetermisisse video, qui, nostra
patrumque nostrorum memoria, antiquitates serviles stylo suo perpoliverunt.
Duo autem sunt, quae de Hebraeorum servis generatim observanda veniunt.
Alterum est, duplicis eos fuisse generis. Prius amplectebatur ex Abrahamo
oriundos, quos in fcrvitutem sortuna adversa asseruerat: posterius vero alieni-
genas, nec sacris Hebraicis addictos [a]. Quum itaque, tam ante exilium
Assyriacum, quam itante templo secundo, promissionis terram inhabitaverint
homines a religione Mbsaica alieni, iidemque ingenui, qui, quemadmodum
inter Judaeos negotiabantur, sic in tantum aes alienum incidere poterant, cui
solvendo essent impares;, adeoque, secundum Alosis tabulas, addici debebant
suis creditoribus: nostrarum erit partium, strictim indicare, quibus in rebus
serviCananaei ab Hebraeis diserepaverint. Horum enim conditio slatu, in quo
illi vivebant, longe erat melior atque aequior. Atque hoc alterum est, quod
de servitute Hebraei hominis praemonendum existimavi, idque eum in finem,
ut appareat, fortunam nexorum, qui aut ab Abrahamo originem trahebant,
aut sacris Judaicis dederant animum, non prorsns fuisse ei disslmilem, quam
Romae subibant, qui, jussu praetoris, in nervum abducebantur. In urbe qui-
dem damnatos operas quaslibet praeiture oportebat creditoribus : poterant
iidem vinculis constringi & male tractari. Nihilominus tamen tantum- aberant
a sorte mancipiorum, quantum servus disjumftus erat a mercenario. Primo
enim obserati Romae non erant proprie servi, sed fervire tantum dicebantur;
teste Q_u inc tilia no [ b ] : „ Quid enim, lex dicit ? Addictus , donec
[a-J Nititur hrec servitii Hebraici ilistinitio non
feium Rabbinorr.tn aiuftoritate, Ceuti ostenUit J o.
S.E l D E n u S de jute natura ey gentium secundum dis-
tiplinam Hebr. lib. VI. cap. 8. p. m. 743- pro-
bat qtroque eandem ipse legislator divinus. Vid.
Levit. XXV, ;p. seq.
[bj Declamatione jii. pag. <»14. edit. Burmann.