DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48958#0334
273 J O G UI L. H O F F AI A N N.
nolebat Legislator. Sic autem obviam ibat hac sancftione perversae suorum tem-
porum consvetudini, qua deprehensus dato praemio sacile ab omni se mole-
ilia redimere poterat. Ita est apud Horatium [a]:
„ Dedit hic pro corpore nummos
postea [b]:
„ Discindla tunica fugiendum est & pede nudo
„ Ne nummi pereant.
Fuerunt haec , quibus deprensi se redimebant etiam antiquis tem-
poribus cognita, imo & veltigia eorum iupersunt apud H o m e r u m in can-
tu Demodoci de Veneris & Alartis furtivo amplexu [c]. Hoc lucrum tur-
pe, ut vere est, existimans Augustus, adulterii vindiciae subjicere voluit ma-
ritum , qui dimistb adultero hominem flagitiosum, quantum in se erat, poe-
nis legitimis si.lbtrah.ere conabatur , seque ipsum turpi maculabat lenocinio.
Quoniam vero accidere poterat, ut pater filium in noverca , vel etiam li-
bertum vel servum in uxore deprehenderet, eosque retineret, quaerebatur,
an Legi satisfecerit, & videtur omnino , si verba tantum respicias, quoniam
non dimiserat adulterum. At si omiserit vindiciam , ex fententia aeque tene-
bitur ac is, qui uxorem dimissam reduxerat. Proximum huic capiti fuisse pu-
to illud, quod de damnata non ducenda proposuit Legislator y ita enim sva-
det ordo , quem in gradatione sua L. 29. I). ad L. Jul. de adulter, observa-
vit Ulpianus. Haec autem ejus verba suerunt:
quis adulterii damnatam duxerit uxorem, hac Lege tenetor.
Quae enim vi & autoritate capitis proximi ne retineri quidem in matrimonio
impune poterat, eam uxorem ducere multo minus conveniens esse videbatur.
Ait vero Lex : Si quis adulterii damnatam, quod interpres ad eas quoque
trahit, quae stupri, non quae aliorum criminum ex Lege Julia accusatae luc-
cubuerant. Hanc vero sanclionem supplevit etiam Lex Papia Poppaea. Quo-
niam enim L. Julia de adulteriis damnatam tantum ducere prohibuerat , de
deprchensa vero non ducenda , quamvis retineri vetaretur, nihil exprelserat;
&
Lcj Odyss. lib. IX. v. 331.
[a] Lib. I. Sat. 2. v. 4J.
[b] Ibid. v. iji.
V
nolebat Legislator. Sic autem obviam ibat hac sancftione perversae suorum tem-
porum consvetudini, qua deprehensus dato praemio sacile ab omni se mole-
ilia redimere poterat. Ita est apud Horatium [a]:
„ Dedit hic pro corpore nummos
postea [b]:
„ Discindla tunica fugiendum est & pede nudo
„ Ne nummi pereant.
Fuerunt haec , quibus deprensi se redimebant etiam antiquis tem-
poribus cognita, imo & veltigia eorum iupersunt apud H o m e r u m in can-
tu Demodoci de Veneris & Alartis furtivo amplexu [c]. Hoc lucrum tur-
pe, ut vere est, existimans Augustus, adulterii vindiciae subjicere voluit ma-
ritum , qui dimistb adultero hominem flagitiosum, quantum in se erat, poe-
nis legitimis si.lbtrah.ere conabatur , seque ipsum turpi maculabat lenocinio.
Quoniam vero accidere poterat, ut pater filium in noverca , vel etiam li-
bertum vel servum in uxore deprehenderet, eosque retineret, quaerebatur,
an Legi satisfecerit, & videtur omnino , si verba tantum respicias, quoniam
non dimiserat adulterum. At si omiserit vindiciam , ex fententia aeque tene-
bitur ac is, qui uxorem dimissam reduxerat. Proximum huic capiti fuisse pu-
to illud, quod de damnata non ducenda proposuit Legislator y ita enim sva-
det ordo , quem in gradatione sua L. 29. I). ad L. Jul. de adulter, observa-
vit Ulpianus. Haec autem ejus verba suerunt:
quis adulterii damnatam duxerit uxorem, hac Lege tenetor.
Quae enim vi & autoritate capitis proximi ne retineri quidem in matrimonio
impune poterat, eam uxorem ducere multo minus conveniens esse videbatur.
Ait vero Lex : Si quis adulterii damnatam, quod interpres ad eas quoque
trahit, quae stupri, non quae aliorum criminum ex Lege Julia accusatae luc-
cubuerant. Hanc vero sanclionem supplevit etiam Lex Papia Poppaea. Quo-
niam enim L. Julia de adulteriis damnatam tantum ducere prohibuerat , de
deprchensa vero non ducenda , quamvis retineri vetaretur, nihil exprelserat;
&
Lcj Odyss. lib. IX. v. 331.
[a] Lib. I. Sat. 2. v. 4J.
[b] Ibid. v. iji.
V