7. Schematy niektórych sklepień zbudowanych na zasadzie podziału wnętrza na przęsła trójkątne (rys. R. Frazikowa).
czących podpory wzniesione na ośmioboku z filarem
środkowym oraz cztery łuki ścinające naroża dzielą
całe sklepienie na dwanaście przęseł trójpodporo-
wych klasycznych („32" — Kraków, korpus kościoła
Św. Krzyża). W przykładzie jak na schemacie „31"
(Puńców, korpus kościoła) przęsła narożne wyko-
nano jako dwudzielne, a żebra promieniste (łączące
podpory zewnętrzne z centralną) zupełnie odrzucono.
Schemat „33" (Nowe, krypta kościoła pofranciszkań-
skiego) przedstawia przykład bliski „32", lecz po-
zbawiony dwu przęseł narożnych; dostosowany jest
do wnętrza zakończonego trójbocznie. Układami
19
czących podpory wzniesione na ośmioboku z filarem
środkowym oraz cztery łuki ścinające naroża dzielą
całe sklepienie na dwanaście przęseł trójpodporo-
wych klasycznych („32" — Kraków, korpus kościoła
Św. Krzyża). W przykładzie jak na schemacie „31"
(Puńców, korpus kościoła) przęsła narożne wyko-
nano jako dwudzielne, a żebra promieniste (łączące
podpory zewnętrzne z centralną) zupełnie odrzucono.
Schemat „33" (Nowe, krypta kościoła pofranciszkań-
skiego) przedstawia przykład bliski „32", lecz po-
zbawiony dwu przęseł narożnych; dostosowany jest
do wnętrza zakończonego trójbocznie. Układami
19