DOI article:
Blum, Helena: Józef Mehoffer - problematyka jego malarstwa
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.20353#0116
11. Józef Mehoffer, Wróżki, olej na płótnie, r. 1898. Poznań.
Muzeum Narodowe (fot. L. Perz i F. Maćkowiak).
nej, poruszonej linii. Barwy są mocne i zdecydowane,
a dobór ich zależy od charakteru i znaczenia motywu.
I tak najsilniejsze barwy występują w partiach
poświęconych scenom męczeństwa. Głębokie zielenie
i błękity, jaśniejsze fiolety, nasycone czerwienie,
narzucają widzowi silne przeżycia. Skomponowanie
układu ciał męczenników i powiązanie ich z narzę-
dziami tortur przeprowadza artysta po linii prze-
kątni, przez ukośne ułożenie głównych motywów
i zestawienie ich z wijącymi się motywami roślin-
nymi. We wszystkim dominuje linia niespokojnie
poruszona, ekspresyjna, potęgująca zarówno dzia-
łanie barw, jak i treści zawartej w kompozycji.
II. Męczennicy — śś. Sebastian i Maurycy, akw. na papierze
naklejonym na pł., 675x166, nie sygn., r. 1898. Własność
dra Z. Mehoffera.
12. Józef Mehoffer, Śś. Katarzyna i Barbara, karton do wi-
trażu, akwarela, r. 1898. Własność prywatna (fot. Z. Malino-
wski).
Po omówieniu stosunku barwy do linii w witrażu
pragnę bezpośrednio przejść do obrazów olejnych
tego artysty. Okazuje się, że taka sama intensywność
koloru charakteryzuje obrazy Mehoffera, malowane
w tych samych latach. Pojawia się w nich również
podobna linia stylizująca; w malarstwie sztalugowym
Mehoffer zwraca również uwagę na dekoracyjność,
zwłaszcza w traktowaniu przez przenoszenie moty-
wów ornamentalnych lub wprowadzanie stylizo-
wanych form i układu szczegółów. Te cechy znamio-
nują styl malarstwa Mehoffera do około r. 1900,
a więc w latach, które są okresem najbujniejszego
rozkwitu tzw. ort nouveau czy wiedeńskiej secesji.
Do reprezentatywnych dzieł Mehoffera w tym
zakresie zaliczyć należy — poza już omawianymi —
Portretks. Pajączewskiego z r. 190045 oraz z tego same-
45 Portret ks. Józefa Pajączewskiego, ol. na pł., 90 x 70,
sygn. Józef Mehoffer 1900. Własność Urzędu Parafialnego
w Morawicy.
108
Muzeum Narodowe (fot. L. Perz i F. Maćkowiak).
nej, poruszonej linii. Barwy są mocne i zdecydowane,
a dobór ich zależy od charakteru i znaczenia motywu.
I tak najsilniejsze barwy występują w partiach
poświęconych scenom męczeństwa. Głębokie zielenie
i błękity, jaśniejsze fiolety, nasycone czerwienie,
narzucają widzowi silne przeżycia. Skomponowanie
układu ciał męczenników i powiązanie ich z narzę-
dziami tortur przeprowadza artysta po linii prze-
kątni, przez ukośne ułożenie głównych motywów
i zestawienie ich z wijącymi się motywami roślin-
nymi. We wszystkim dominuje linia niespokojnie
poruszona, ekspresyjna, potęgująca zarówno dzia-
łanie barw, jak i treści zawartej w kompozycji.
II. Męczennicy — śś. Sebastian i Maurycy, akw. na papierze
naklejonym na pł., 675x166, nie sygn., r. 1898. Własność
dra Z. Mehoffera.
12. Józef Mehoffer, Śś. Katarzyna i Barbara, karton do wi-
trażu, akwarela, r. 1898. Własność prywatna (fot. Z. Malino-
wski).
Po omówieniu stosunku barwy do linii w witrażu
pragnę bezpośrednio przejść do obrazów olejnych
tego artysty. Okazuje się, że taka sama intensywność
koloru charakteryzuje obrazy Mehoffera, malowane
w tych samych latach. Pojawia się w nich również
podobna linia stylizująca; w malarstwie sztalugowym
Mehoffer zwraca również uwagę na dekoracyjność,
zwłaszcza w traktowaniu przez przenoszenie moty-
wów ornamentalnych lub wprowadzanie stylizo-
wanych form i układu szczegółów. Te cechy znamio-
nują styl malarstwa Mehoffera do około r. 1900,
a więc w latach, które są okresem najbujniejszego
rozkwitu tzw. ort nouveau czy wiedeńskiej secesji.
Do reprezentatywnych dzieł Mehoffera w tym
zakresie zaliczyć należy — poza już omawianymi —
Portretks. Pajączewskiego z r. 190045 oraz z tego same-
45 Portret ks. Józefa Pajączewskiego, ol. na pł., 90 x 70,
sygn. Józef Mehoffer 1900. Własność Urzędu Parafialnego
w Morawicy.
108