DOI Artikel:
Blum, Helena: Józef Mehoffer - problematyka jego malarstwa
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20353#0118
17. Józef Mehoffer, Pegaz uwięziony, olej na płótnie, r. 1901. Własność prywatna (fot. Z. Malinowski).
go roku Portret żony artysty (ryc. 13) na tle jasnosza-
rym zestylizowanym złotym motywem roślinnym46,
Dziwny ogród z lat 1902—1903 (ryc. 14)47, Meduzę z r.
190448, Portret Izy z Giełgudów Axentowiczowej
z r. 1907 (tabl. barwna)49, Europa jubilans z r. 1905
(ryc. 19)50, Portret żony na żółtym tłe z r. 190751,
Portret żony przy biurku52, oraz monumentalny
wprost Portret żony w laurowej sali z r. 190953.
Każdy z wymienionych obrazów reprezentuje od-
mienne przeprowadzenie zadania, zwłaszcza w za-
kresie rozwiązywania zespołów barwnych. Trzeba
również podkreślić świetność materii malarskiej
i samej faktury, które jeszcze potęgują działanie
lśniących i nasyconych płaszczyzn barwnych.
Z wymienionych obrazów dwa wymagają szcze-
gólnego omówienia. Są to obrazy nie tylko doniosłe
46 Portret żony artysty (Jadwigi z Janakowskich Mehoffe-
rowej) ol. na tekt., 75 X 51, sygn. Józef Mehoffer 1900. Własność
dra Z. Mehoffera w Krakowie.
47 Dziwny ogród, ol. na pł., 217 X 208, sygn. Józef Mehoffer
1903. Warszawa, Muzeum Narodowe.
48 Meduza, ol. na pł., 50 X 36, sygn. J. Mehoffer, r. 1904.
Własność K. Pusłowskiego w Krakowie.
49 Portret Izy z Giełgudów Axentowiczowej, ol. na pł.,
95 X 68, sygn. Józef Mehoffer, r. 1907. Własność dra Z. Mehof-
fera w Krakowie.
dla stylu epoki, ale zawierające pierwiastki dalszego
rozwoju idei malarskiej. Mam na myśli Portret
Izy Axentowiczowej oraz obraz Europa jubilans.
Tonacja obrazów jest różna; silna i gorąca w pierw-
szym dziele, chłodna w drugim. Natomiast w obu
obrazach traktowanie motywu dekoratywno-orna-
mentalnego prowadzi do przekształcenia go w samo-
dzielny i ważny współczynnik kompozycji, który
ją ożywia, urozmaica.
Jeszcze inaczej rzecz się przedstawia w Europa
jubilans, gdzie stylizacja elementów ornamentalnych
jest tak dalece posunięta, że prowadzi niemal, do
zatracenia cech materialnych danych obiektów
i zapowiada niemalże abstrakcję. Ideę tę podjął
w okresie formizmu Stanisław Ignacy Witkiewicz,
uczeń Mehoffera. Witkiewicz nie osiągnął doskona-
50 Europa jubilans, ol. na pł., 92 x 132, sygn1. Józef Mehoffer
1905. Lwów, Państwowa Galeria Obrazów.
61 Portret żony artysty na żółtym tle, ol. na pł., 67x51,
sygn. Józef Mehoffer, r. 1907. Warszawa, Muzeum Naro-
dowe.
62 Portret żony przy biurku, ol. na tekt., 49,5x68, sygn.
Józef Mehoffer, r. 1908. Szczecin, Muzeum Pomorza Zachod-
niego.
53 W laurowej sali — Portret żony artysty, ol. na pł.,
182x164, r. 1909. Bytom, Muzeum Górnośląskie.
110
go roku Portret żony artysty (ryc. 13) na tle jasnosza-
rym zestylizowanym złotym motywem roślinnym46,
Dziwny ogród z lat 1902—1903 (ryc. 14)47, Meduzę z r.
190448, Portret Izy z Giełgudów Axentowiczowej
z r. 1907 (tabl. barwna)49, Europa jubilans z r. 1905
(ryc. 19)50, Portret żony na żółtym tłe z r. 190751,
Portret żony przy biurku52, oraz monumentalny
wprost Portret żony w laurowej sali z r. 190953.
Każdy z wymienionych obrazów reprezentuje od-
mienne przeprowadzenie zadania, zwłaszcza w za-
kresie rozwiązywania zespołów barwnych. Trzeba
również podkreślić świetność materii malarskiej
i samej faktury, które jeszcze potęgują działanie
lśniących i nasyconych płaszczyzn barwnych.
Z wymienionych obrazów dwa wymagają szcze-
gólnego omówienia. Są to obrazy nie tylko doniosłe
46 Portret żony artysty (Jadwigi z Janakowskich Mehoffe-
rowej) ol. na tekt., 75 X 51, sygn. Józef Mehoffer 1900. Własność
dra Z. Mehoffera w Krakowie.
47 Dziwny ogród, ol. na pł., 217 X 208, sygn. Józef Mehoffer
1903. Warszawa, Muzeum Narodowe.
48 Meduza, ol. na pł., 50 X 36, sygn. J. Mehoffer, r. 1904.
Własność K. Pusłowskiego w Krakowie.
49 Portret Izy z Giełgudów Axentowiczowej, ol. na pł.,
95 X 68, sygn. Józef Mehoffer, r. 1907. Własność dra Z. Mehof-
fera w Krakowie.
dla stylu epoki, ale zawierające pierwiastki dalszego
rozwoju idei malarskiej. Mam na myśli Portret
Izy Axentowiczowej oraz obraz Europa jubilans.
Tonacja obrazów jest różna; silna i gorąca w pierw-
szym dziele, chłodna w drugim. Natomiast w obu
obrazach traktowanie motywu dekoratywno-orna-
mentalnego prowadzi do przekształcenia go w samo-
dzielny i ważny współczynnik kompozycji, który
ją ożywia, urozmaica.
Jeszcze inaczej rzecz się przedstawia w Europa
jubilans, gdzie stylizacja elementów ornamentalnych
jest tak dalece posunięta, że prowadzi niemal, do
zatracenia cech materialnych danych obiektów
i zapowiada niemalże abstrakcję. Ideę tę podjął
w okresie formizmu Stanisław Ignacy Witkiewicz,
uczeń Mehoffera. Witkiewicz nie osiągnął doskona-
50 Europa jubilans, ol. na pł., 92 x 132, sygn1. Józef Mehoffer
1905. Lwów, Państwowa Galeria Obrazów.
61 Portret żony artysty na żółtym tle, ol. na pł., 67x51,
sygn. Józef Mehoffer, r. 1907. Warszawa, Muzeum Naro-
dowe.
62 Portret żony przy biurku, ol. na tekt., 49,5x68, sygn.
Józef Mehoffer, r. 1908. Szczecin, Muzeum Pomorza Zachod-
niego.
53 W laurowej sali — Portret żony artysty, ol. na pł.,
182x164, r. 1909. Bytom, Muzeum Górnośląskie.
110