Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Editor]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Editor]: Folia Historiae Artium (8.1972)

j

zgrabna i rachitycznie wątła, jest jak gdyby przy-
klejona do, torsu. Jako najbardziej istotna cecha
owalnego oblicza Matki Boskiej zwraca uwagę
osobliwy uśmiech wąskich ust, skracający już z na-
tury krótką wargę górną i pogrubiający policzki
dwiema wypukłymi fałdkami, biegnącymi od nosa
ku ustom. Podobny uśmiech, dodać od razu trzeba,
charakteryzuje Dzieciątko o zbyt starej i brzydkiej
twarzy. W sposób równie charakterystyczny zary-
sowuje się prawe ramię Matki Boskiej, podobne do
gładkiego, zwężającego się walca, przechodzącego od
razu (bez zaznaczenia przegubu) w mocną dłoń
o długich palcach.

Ważną rolę w wyglądzie sylwety kobiecej grają
realia, tj. chusta (maforion) na głowie, spod której

wysuwają się wąskie, drobnofaliste (jak rąbki
czepca) pasemka włosów, opadające na ramiona.
Chusta giętkim łukiem otula jeszcze prawe ramię,
a poniżej pasa opada jak płaszcz ku dołowi, tworząc
promieniste, słabo wypukłe fałdy oraz sztywny,
zapewne zdeformowany zwis pod postacią Jezusa.
Dołem i płaszcz, i spodnia suknia falują wzdłuż
nieregularnej, nadwerężonej zresztą zębem czasu
linii. Wspomniana suknia posiada pod szyją spi-
czaste wycięcie, a niżej ściągnięta paskiem, zbiega
się w rytmiczne i zbyt schematyczne zmarszczki,
jak to się np. zdarza w figurach snycerskich z po-
czątku w. XVI. Nie można więc wykluczyć, że owe
fałdki „poprawiono", tj. przekuto w tym właśnie —
lub innym czasie. Całość tego dość pobieżnie (przy-

63