8. Fragment konsoli z nagrobka Mikołaja Szydlowieckiego,
Szydłowiec, kościół parafialny (fot. A. Wierzba)
głowie, hełm ozdobiony piórami wypełnia górny,
prawy narożnik, u dołu wzdłuż płyty leży miecz,
a jego odpowiednikiem w górnej części jest chorą-
giew, owinięta wokół drzewca, którego ukośne
ukierunkowanie łączy kompozycyjnie hełm, owalną
tarczę z herbem Odrowąż, z kolanem, ręką, barkiem
figury oraz poduszką zajmującą lewą część płyty.
Wyrazista głowa z odstającym uchem, twarz spra-
wiająca wrażenie portretu, o ostrych rysach, zazna-
czonych zmarszczkach, krzaczastych brwiach nad
zamkniętymi oczyma odpowiada nerwowym, cien-
kim palcom rąk i niespokojnym szczegółom cho-
rągwi czy rapci okręconych wokół miecza.
Styl płyty z Szydłowca ma wiele cech wspólnych
ze stylem rzeźb z kaplicy Zygmuntowskiej. Postać
zmarłego, komponowana na zasadzie dwóch prze-
nikających się trójkątów, jest bliska posągowi
Zygmunta I, realizującemu — lecz w pełnej
rzeźbie — analogiczny układ oparty na podstawach
geometrii. Sposób opracowania głowy czy rąk
znajduje najbliższą analogię w tondach z Ewange-
listami (ryc. 9), a rytm przeplecionej chorągwi
jest zgodny z rozwianymi draperiami tych rzeźb.
Także inne szczegóły mają swe odpowiedniki w ka-
plicy. Maski z bordiury płyty są analogiczne do
niektórych maszkaronów w groteskach wypełniają-
cych płyciny i trzony pilastrów, owalna tarcza her-
bowa odpowiada tarczkom w dekoracji okien tambu-
ru. Jednocześnie można wskazać na zbieżności
między dziecięcym nagrobkiem Ludwika Mikołaja
Szydlowieckiego a przyściennym pomnikiem jego
stryja. Podobieństwa dotyczą główni; sposobu opra-
cowania twarzy czy rąk i dają się zmważyć mimo
zasadniczych różnic strukturalnych, jakie zachodzą
między obu dziełami. Wyraźne zbieżności z kaplicą
Zygmuntowską, a także i relacje stylistyczne z na-
grobkiem opatowskim pozwalają na wysunięcie
hipotezy o wspólnym ich autorstwie. Analogicznie
jak w wypadku dziecięcego pomnika nie ma żadnych
9. Tondo ze św. Markiem w kaplicy Zygmuntowskiej, Kraków,
Wawel-katedra (fot. E. Rachwał)
125
Szydłowiec, kościół parafialny (fot. A. Wierzba)
głowie, hełm ozdobiony piórami wypełnia górny,
prawy narożnik, u dołu wzdłuż płyty leży miecz,
a jego odpowiednikiem w górnej części jest chorą-
giew, owinięta wokół drzewca, którego ukośne
ukierunkowanie łączy kompozycyjnie hełm, owalną
tarczę z herbem Odrowąż, z kolanem, ręką, barkiem
figury oraz poduszką zajmującą lewą część płyty.
Wyrazista głowa z odstającym uchem, twarz spra-
wiająca wrażenie portretu, o ostrych rysach, zazna-
czonych zmarszczkach, krzaczastych brwiach nad
zamkniętymi oczyma odpowiada nerwowym, cien-
kim palcom rąk i niespokojnym szczegółom cho-
rągwi czy rapci okręconych wokół miecza.
Styl płyty z Szydłowca ma wiele cech wspólnych
ze stylem rzeźb z kaplicy Zygmuntowskiej. Postać
zmarłego, komponowana na zasadzie dwóch prze-
nikających się trójkątów, jest bliska posągowi
Zygmunta I, realizującemu — lecz w pełnej
rzeźbie — analogiczny układ oparty na podstawach
geometrii. Sposób opracowania głowy czy rąk
znajduje najbliższą analogię w tondach z Ewange-
listami (ryc. 9), a rytm przeplecionej chorągwi
jest zgodny z rozwianymi draperiami tych rzeźb.
Także inne szczegóły mają swe odpowiedniki w ka-
plicy. Maski z bordiury płyty są analogiczne do
niektórych maszkaronów w groteskach wypełniają-
cych płyciny i trzony pilastrów, owalna tarcza her-
bowa odpowiada tarczkom w dekoracji okien tambu-
ru. Jednocześnie można wskazać na zbieżności
między dziecięcym nagrobkiem Ludwika Mikołaja
Szydlowieckiego a przyściennym pomnikiem jego
stryja. Podobieństwa dotyczą główni; sposobu opra-
cowania twarzy czy rąk i dają się zmważyć mimo
zasadniczych różnic strukturalnych, jakie zachodzą
między obu dziełami. Wyraźne zbieżności z kaplicą
Zygmuntowską, a także i relacje stylistyczne z na-
grobkiem opatowskim pozwalają na wysunięcie
hipotezy o wspólnym ich autorstwie. Analogicznie
jak w wypadku dziecięcego pomnika nie ma żadnych
9. Tondo ze św. Markiem w kaplicy Zygmuntowskiej, Kraków,
Wawel-katedra (fot. E. Rachwał)
125