DOI Artikel:
Samek, Jan: Znane i nieznane dzieła złotnika Jana Szilassyego z Lewoczy w Polske
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20408#0113
ny. Pięcio- i sześciolistne kwiaty wokół melchize-
decha pokryto emalią białą, bladoniebieską, bla-
doróżową oraz niebieską, zaś na ośrodki ich użyto
szkła w kolorach: niebieskim, zielonym i czerwo-
nym. W postaci Boga Ojca odzianego w różowy
płaszcz o zielonej podszewce zwraca uwagę kula
ziemska wykonana z dużego szlachetnego kamie-
nia (granatowego szafiru?).
Oceniając walory artystyczne kobylańskiej
monstrancji możemy właściwie powtórzyć tylko
charakterystyczne cechy ostensorium w Nowej
Białej, które występują tu jednak w spotęgowa-
nej postaci. Warto je przypomnieć. Są to: wra-
żenie bogactwa, barwność oraz malowniczość spo-
wodowana ruchem światła i cienia.
Monstrancja w Kobylance nie jest dokładnie
datowana, nie posiada bowiem żadnego napisu; na
zabytku występują tylko repunce kontrybucyjne
używane na terenie Galicji. Czas powstania osten-
sorium można jednak dość dokładnie określić.
Kościół św. Jana Chrzciciela w Kobylance
powstał z fundacji Ignacego Wielopolskiego; kon-
15. Stopa puszki z r. 1767, obecnie kościół parafialny
w Szczyrku (fot. T. Kaźmierski)
13 Tamże. Źródłem tej informacji jest Schematyzm.
14 Inventarium Ecclesiae Praedicta sub tempus Visi-
ta[ti]onis G[e]n[er]alis Conscriptus. Argenteria (Archi-
16. Pacyfikał z ok. r. 1769, kościół parafialny w Lipnicy
Wielkiej (fot. T. Przypkowski)
sekrowano go w r. 1750 13, w inwentarzu zaś
z r. 1767 monstrancja wymieniana jest jako no-
wa 14. Powstała więc zapewne po r. 1750, a przed
1767, jak wskazuje styl, raczej blisko tej ostat-
niej daty. Jako fundatora naczynia hipotetycznie
wysunąć można Wielopolskiego, który był kola-
torem kościoła.
Sprawa autorstwa monstrancji w Kobylance
nie budzi wątpliwości. Dzieło jest tak bliskie mon-
strancji w Nowej Białej sygnowanej przez mi-
strza, jak również ostensorium w kościele w Spiś-
wum Diecezjalne przy Kurii Biskupiej w Przemyślu, rkps
293, s. 53. Wizytacja kościoła w Kobylance w dekanacie
bieckim w r. 1767).
105
decha pokryto emalią białą, bladoniebieską, bla-
doróżową oraz niebieską, zaś na ośrodki ich użyto
szkła w kolorach: niebieskim, zielonym i czerwo-
nym. W postaci Boga Ojca odzianego w różowy
płaszcz o zielonej podszewce zwraca uwagę kula
ziemska wykonana z dużego szlachetnego kamie-
nia (granatowego szafiru?).
Oceniając walory artystyczne kobylańskiej
monstrancji możemy właściwie powtórzyć tylko
charakterystyczne cechy ostensorium w Nowej
Białej, które występują tu jednak w spotęgowa-
nej postaci. Warto je przypomnieć. Są to: wra-
żenie bogactwa, barwność oraz malowniczość spo-
wodowana ruchem światła i cienia.
Monstrancja w Kobylance nie jest dokładnie
datowana, nie posiada bowiem żadnego napisu; na
zabytku występują tylko repunce kontrybucyjne
używane na terenie Galicji. Czas powstania osten-
sorium można jednak dość dokładnie określić.
Kościół św. Jana Chrzciciela w Kobylance
powstał z fundacji Ignacego Wielopolskiego; kon-
15. Stopa puszki z r. 1767, obecnie kościół parafialny
w Szczyrku (fot. T. Kaźmierski)
13 Tamże. Źródłem tej informacji jest Schematyzm.
14 Inventarium Ecclesiae Praedicta sub tempus Visi-
ta[ti]onis G[e]n[er]alis Conscriptus. Argenteria (Archi-
16. Pacyfikał z ok. r. 1769, kościół parafialny w Lipnicy
Wielkiej (fot. T. Przypkowski)
sekrowano go w r. 1750 13, w inwentarzu zaś
z r. 1767 monstrancja wymieniana jest jako no-
wa 14. Powstała więc zapewne po r. 1750, a przed
1767, jak wskazuje styl, raczej blisko tej ostat-
niej daty. Jako fundatora naczynia hipotetycznie
wysunąć można Wielopolskiego, który był kola-
torem kościoła.
Sprawa autorstwa monstrancji w Kobylance
nie budzi wątpliwości. Dzieło jest tak bliskie mon-
strancji w Nowej Białej sygnowanej przez mi-
strza, jak również ostensorium w kościele w Spiś-
wum Diecezjalne przy Kurii Biskupiej w Przemyślu, rkps
293, s. 53. Wizytacja kościoła w Kobylance w dekanacie
bieckim w r. 1767).
105