DOI article:
Gadomski, Jerzy: Lech Kalinowski 1920 - 2004
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20621#0015
Z Karoliną Lanckorońską na Monte Cassino, 1959
w maju 1949 brzmiał Piękna Pieta z kościoła Sw.
Barbary w Krakowie. Studium poświęcone zagadnie-
niom ikonografii, typologii i stylu. Ostatecznie w
czerwcu tego roku uzyskał dyplom magistra filo-
zofii na podstawie pracy Pochodzenie i powstanie
Piety średniowiecznej (w opinii prof. Adama Boch-
naka „poziom pracy magisterskiej jest taki, że wy-
różniałby się nawet wśród rozpraw doktorskich").
We wrześniu, w miejsce dr Bożeny Zboińskiej-
Daszyńskiej, mgr Kalinowski został młodszym
asystentem kontraktowym przy Zakładzie Historii
Sztuki UJ. W grudniu 1949 uzyskał stopień dok-
tora filozofii w zakresie historii sztuki (rygorozum
12 grudnia, promocja 17 tego miesiąca), na pod-
stawie przygotowanej pod kierunkiem prof. Boch-
naka pracy Ze studiów nad mistrzem Pięknych Ma-
donn. Zagadnienie Piety średniowiecznej około r. 1400.
1 września 1950 uzyskał w Zakładzie Historii Sztu-
ki etat starszego asystenta.
Również w roku 1950 został członkiem Stowa-
rzyszenia Historyków Sztuki i Kultury - organi-
zacji przekształconej ze Związku Zawodowego
Historyków Sztuki i Kultury a podejmującej tra-
dycję utworzonego w roku 1934 Polskiego Związ-
ku Historyków Sztuki. W grudniu tegoż roku zo-
stał też współpracownikiem Komisji Historii Sztu-
ki Polskiej Akademii Umiejętności. Kontynuował
wykłady w — przekształconej z Wyższej Szkoły
Sztuk Plastycznych — Akademii Sztuk Plastycz-
nych, jako kontraktowy zastępca profesora od
roku 1950, od 1951 na zasadzie wykładów zleco-
nych. Dawni studenci Wydziału Konserwacji
ASP, z którym jako wykładowca był związany, pa-
miętają doktora Kalinowskiego, gdy towarzysząc
prowadzonym przez prof. Józefa Dutkiewicza ćwi-
czeniom terenowym, penetrował strychy kościo-
łów na krakowskim Salwatorze, w Prandocinie,
Dziekanowicach, Tropiu.
1 października 1951 dr Lech Kalinowski został
powołany na pomocniczego pracownika naukowe-
go przy Katedrze Historii Sztuki i otrzymał tam
stanowisko adiunkta, co zobowiązywało Go do
pracy dydaktycznej (miał wykładać m.in. historię
doktryn artystycznych) i organizacyjnej związanej
z tokiem studiów, w łącznym wymiarze 18 godzin
tygodniowo. W maju 1952 powołany został na se-
kretarza naukowego nowo utworzonego Zespołu
Katedr Historii Sztuki UJ, kierowanego przez
prof. Wojsława Mole (nastąpiło wtedy połączenie
Katedry Historii Sztuki z działającą dotąd przy
9
w maju 1949 brzmiał Piękna Pieta z kościoła Sw.
Barbary w Krakowie. Studium poświęcone zagadnie-
niom ikonografii, typologii i stylu. Ostatecznie w
czerwcu tego roku uzyskał dyplom magistra filo-
zofii na podstawie pracy Pochodzenie i powstanie
Piety średniowiecznej (w opinii prof. Adama Boch-
naka „poziom pracy magisterskiej jest taki, że wy-
różniałby się nawet wśród rozpraw doktorskich").
We wrześniu, w miejsce dr Bożeny Zboińskiej-
Daszyńskiej, mgr Kalinowski został młodszym
asystentem kontraktowym przy Zakładzie Historii
Sztuki UJ. W grudniu 1949 uzyskał stopień dok-
tora filozofii w zakresie historii sztuki (rygorozum
12 grudnia, promocja 17 tego miesiąca), na pod-
stawie przygotowanej pod kierunkiem prof. Boch-
naka pracy Ze studiów nad mistrzem Pięknych Ma-
donn. Zagadnienie Piety średniowiecznej około r. 1400.
1 września 1950 uzyskał w Zakładzie Historii Sztu-
ki etat starszego asystenta.
Również w roku 1950 został członkiem Stowa-
rzyszenia Historyków Sztuki i Kultury - organi-
zacji przekształconej ze Związku Zawodowego
Historyków Sztuki i Kultury a podejmującej tra-
dycję utworzonego w roku 1934 Polskiego Związ-
ku Historyków Sztuki. W grudniu tegoż roku zo-
stał też współpracownikiem Komisji Historii Sztu-
ki Polskiej Akademii Umiejętności. Kontynuował
wykłady w — przekształconej z Wyższej Szkoły
Sztuk Plastycznych — Akademii Sztuk Plastycz-
nych, jako kontraktowy zastępca profesora od
roku 1950, od 1951 na zasadzie wykładów zleco-
nych. Dawni studenci Wydziału Konserwacji
ASP, z którym jako wykładowca był związany, pa-
miętają doktora Kalinowskiego, gdy towarzysząc
prowadzonym przez prof. Józefa Dutkiewicza ćwi-
czeniom terenowym, penetrował strychy kościo-
łów na krakowskim Salwatorze, w Prandocinie,
Dziekanowicach, Tropiu.
1 października 1951 dr Lech Kalinowski został
powołany na pomocniczego pracownika naukowe-
go przy Katedrze Historii Sztuki i otrzymał tam
stanowisko adiunkta, co zobowiązywało Go do
pracy dydaktycznej (miał wykładać m.in. historię
doktryn artystycznych) i organizacyjnej związanej
z tokiem studiów, w łącznym wymiarze 18 godzin
tygodniowo. W maju 1952 powołany został na se-
kretarza naukowego nowo utworzonego Zespołu
Katedr Historii Sztuki UJ, kierowanego przez
prof. Wojsława Mole (nastąpiło wtedy połączenie
Katedry Historii Sztuki z działającą dotąd przy
9