Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Editor]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Editor]: Folia Historiae Artium (NS: 10.2005)

15. Wit Stwosz, Chrystus Bolesny fundacji Pawła Volckamera
w kościele Św. Sebalda w Norymberdze (wg Kępińskiego)

czynnościach, charakterze i wewnętrznych odczu-
ciach postaci47. Figury są pełne ruchu i żywotno-
ści, o wyczuwalnej fizycznej sile, podkreślonej cie-
lesności. Nowy jest sposób przedstawiania włosów
i bród48. Stwosz odchodzi tutaj od wcześniejszej -
niejako idealizującej — charakterystyki postaci i okry-
wającej je draperii. Kępiński zauważa: „Twarze apo-
stołów są [...] pełne autentyzmu, poruszone uczu-
ciami. To już nie Ołtarz Mariacki z jego wibracja-
mi fałdek zakrywających miąższ masy i z jego ide-
alnymi charakterystykami u uczniów Chrystu-
sa”49. Eberhard Lutze, a za nim większość badaczy,
wskazuje na siłę wyrazu figury Chrystusa w Ogroj-
cu50. Kompozycja wszystkich trzech reliefów epi-
tafium służy uwypukleniu osamotnionej postaci
Zbawiciela w scenie środkowej. Ukazany w drama-

107.

47 Albrecht, o.c., s

48 Tamże, s. 84-90.

49 Kępiński, o.c., s. 67

50 E. Lutze, Veit Stoss, t. 4, Miinchen—Berlin 1968
także Dettloff, o.c., s. 107; Kępiński, o.c., s. 67; Kah
o.c., s. 222; Albrecht, o.c., s. 92—93.

, s. 30;
snitz,

16. Ptaszkowa, kościół Wszystkich Świętych, Ogrojec, głowa
Chrystusa, stan po konserwacji (fot. P. Droździk)

14. Ptaszkowa, kościół Wszystkich Świętych, Ogrojec, głowa
Chrystusa, stan po konserwacji

100