Polska Akademia Umieje̜tności <Krakau> / Komisja Historii Sztuki [Hrsg.]; Polska Akademia Nauk <Warschau> / Oddział <Krakau> / Komisja Teorii i Historii Sztuki [Hrsg.]: Folia Historiae Artium (NS: 10.2005)

30. Ptaszkowa, kościół Wszystkich Świętych, Ogrojec,
fałdy sukni Chrystusa, stan po konserwacji

31. Wit Stwosz, św. Genowefa, rycina (wg Kępińskiego)

poła ornatu uderza szczególnym stwoszowskim
kontrastem, gdyż płaszczyznowe działanie jej sze-
roko rozpostartej powierzchni zakłóca w środku
kilka gwałtownie i ostro załamanych fałd”71. Ba-
dacz dostrzega ewolucję stylu Stwosza, od czasu
wykonania nagrobka Kazimierza Jagiellończyka
do powstania tumby Piotra z Bnina, wyrażającą
się miękkim modelunkiem rzeźbiarskim wpływają-
cym na charakter portretu biskupa „wolnego od
zaostrzeń rysów”, a także sposobem budowania
postaci „dużymi, gładkimi powierzchniami o
łagodnych wypukłościach łub miękkich wgłębie-
niach — z rzadko rozrzuconymi na nich drobnymi
formami dekoracyjnymi”72. Podobnie rzeźbione

71 P. Skubiszewski, Rzeźba nagrobna Wita Stwosza, War-
szawa 1957, s. 59.

2 Tamże, s. 60—61, 66.

32. Wit Stwosz, Zwiastowanie w kościele parafialnym
w Langenzenn (wg Kępińskiego)

108